De schrijfjuffers, Antoinette Kalkman, Barbara Sevenstern, Tamara Onos en Kristel Stassen, zijn vier totaal verschillende vrouwen, die aan elkaar zijn verbonden door één sterke gemeenschappelijke wens: het uitgeven van hun eerste (fictie)boek. Inmiddels hebben Antoinette en Tamara hun debuut uitgebracht, Barbara Sevenstern debuteert komende maand met Familiegeluk. Een boek dat VrouwenThrillers.nl mag gaan bespreken in een leesclub en Kristel vertelt in deze blog hoe belangrijk een leesclub kan zijn voor een auteur.

Zelf ben ik ook een groot voorstander van lezen. Mijn boekenkast puilt zodanig uit dat ik pas geleden een nieuwe heb besteld en niet kan wachten tot die eindelijk bezorgd wordt. Als kind was ik al een boekenwurm en natuurlijk trof ik later een man wiens collectie nog groter was dan die van mij (tot voor kort in elk geval, tegenwoordig zweert hij bij een e-reader. Ik niet). Het is dat ik tegenwoordig veel van mijn vrije tijd besteed aan schrijven, waardoor lezen niet meer zo wil lukken. Aan het lidmaatschap van een leesclub kom ik dus al helemaal niet toe, maar wat ben ik blij dat ze er zijn. 

Natuurlijk hoef ik jullie, als bezoeker van Vrouwenthrillers.nl, niet te vertellen welke voordelen het lezen van een boek met zich meebrengt. Het verbetert je concentratie, vermindert stress, traint je geheugen en er zijn zelfs onderzoeken die beweren dat je langer leeft als je regelmatig een boek leest. Hartstikke fijn allemaal, maar ik neem aan dat de meesten van jullie lezen omdat jullie ervan genieten. Omdat het ontspannend en fijn is om even weg te zijn uit de werkelijkheid en je onder te dompelen in het leven van iemand anders. Al kun je je wel afvragen hoe ontspannen iemand zich nog voelt als ze zojuist een bloedstollende thriller heeft gelezen. 

Wat voor ons als schrijvers vooral ijselijk spannend is, is wat die leesclubs van onze boeken en korte verhalen vinden. Populaire leesclubs zoals die van deze website, Hebban of de NS Publieksprijs hebben invloed en kunnen een boek maken of breken. Als we geluk hebben, kan een mooie recensie de verkoop van onze verhalen stimuleren. Maar leesclubs geven auteurs nog meer: de kans om persoonlijk kennis te maken met onze lezers. Zelf ben ik nog niet zo ver dat ik leesclubs bezoek (eerst maar eens mijn boek afronden, want met alleen de publicatie van korte verhalen is een leesclub misschien nog een tikje te ambitieus), maar van mijn mede-Schrijfjuffers hoor ik dat het erg leuk is om je eigen boek te bespreken met mensen die het gelezen hebben. En dan niet alleen met je moeder of beste vriendin, maar juist ook met onbekenden. Ik moet toch maar eens gaan opschieten met schrijven, want ik kan haast niet wachten om dit ook te gaan doen.

Vooruitlopend hierop kon ik mijn collega uit de NS Publieksprijs leesclub natuurlijk niet negeren. Vanuit de link die hij me stuurde heb ik mijn stem uitgebracht en meteen even het Schrijfjuffers oeuvre (inmiddels drie thrillers en zeven verhalenbundels waar een of meer juffers in schreven) onder de aandacht van zijn leesclub gebracht. Die mensen zitten immers altijd te wachten op nieuwe inspiratie. Begin deze week kreeg ik weer een e-mail van hem. Zijn leesclub had de meeste lezers weten te mobiliseren om hun stem uit te brengen en daarmee de prijs in de wacht gesleept. Ik gun het hem van harte. Maar vooral gun ik iedereen die graag een boek ter hand neemt heel veel leesplezier!