Geen Bookspotinfo aanwezig. |
Oorspronkelijke titel:
The Chemistry of Death (2011)
Vertaling: Annoesjka Oostindiër
ISBN: 9789024554218
Uitgever: LS Amsterdam
Verschenen: 2006
Pagina's: 351
 |
Omschrijving:
Een menselijk lichaam begint vier minuten na overlijden te ontbinden. Het lichaam, ooit de verpakking van het leven, ondergaat zijn laatste metamorfose. Het begint zichzelf te verteren, en wordt daarna een roerloos feestmaal voor andere organismen. Eerst bacteriën, dan insecten. Vliegen. Eitjes worden gelegd en komen uit. De larven eten van de voedzame kweek en trekken daarna weg. Ze verlaten het lichaam op ordentelijke wijze, elkaar volgend in een keurige processie die altijd gericht is op het zuiden. Het is een ongewoon warme dag in juli. Twee jongens, Neil en Sam Yates, volgen een spoor van maden aan de rand van het Farnley-bos, vlak bij het moeras. Ze doen een verschrikkelijke ontdekking: de resten van Sally Palmer. Ze rennen terug naar hun dorp, naar de nieuwe dokter: David Hunter.
|
|
|
Oordeel VrouwenThrillers.nl:
Recensie Anneke van Ieperen op 12 februari 2017:
De geur van sterfelijkheid was het debuut van de Engelse Simon Beckett en tevens de start van de serie met hoofdpersoon David Hunter. Hunter is een voormalig forensisch expert die na een tragedie zijn drukke bestaan in Londen heeft ingeruild voor een baan als ondersteunend dorpsarts op het platteland. Henry, de eigenlijke arts, is invalide geraakt en kan al het werk niet goed meer aan in zijn eentje. Manham is een kleine gemeenschap en zelfs na vijf jaar voelt David zich nog een buitenstaander. Dan wordt er een ontbindend lijk gevonden in het bos en wordt Davids hulp ingeroepen door de plaatselijke politie. Niemand maakt zich al te druk, omdat er van uit wordt gegaan dat het waarschijnlijk om een toevallige voorbijganger gaat. Het slachtoffer is echter een inwoonster van het dorp en wanneer even later nog een vrouw verdwijnt kunnen de mensen niet langer de ogen sluiten voor de waarheid: ook de moordenaar komt uit het dorp.
Het boek heeft een onvergetelijke start. Beckett beschrijft het proces van de ontbinding van een menselijk lichaam. Gruwelijk en onsmakelijk, maar maakt wel dat de aandacht van de lezer direct is gevangen.
“Een menselijk lichaam begint vier minuten na overlijden te ontbinden. Het lichaam, ooit de verpakking van het leven, ondergaat zijn laatste metamorfose. Het begint zichzelf te verteren. Weefsel wordt eerst vloeibaar, dan gas. Het lichaam wordt een roerloos feestmaal voor andere organismen. Eerst bacteriën, dan insecten”.
Wie nu direct denkt “dat is niks voor mij” kan gerust zijn. Beckett gaat nergens te ver met zijn beschrijvingen. De manier waarop Hunter de ontbinding van het lijk gebruikt om conclusies te trekken is eerder informatief en doet erg denken aan tv-series als CSI en Criminal Minds. De schrijfstijl van Beckett is over het algemeen redelijk ingetogen, bondig en vlot. Hij weet vele rookgordijntjes op te werpen waardoor het voor de lezer tot het einde toe puzzelen blijft. De uiteindelijke ontknoping komt dan ook zeer zeker als een verrassing.
De personages zijn levendig, vooral David Hunter wordt al uitgebreid neergezet. David is een man die een groot verdriet met zich meedraagt en zichzelf daardoor afsluit voor anderen. Hij is erg gesloten en probeert over het algemeen op de achtergrond te blijven. Dit lukt niet meer wanneer hij besluit om –tegen wil en dank- de politie te helpen met het onderzoek. Langzaam sluiten de gelederen zich in het dorp en buitenstaanders worden met achterdocht bekeken, zo ook David. Het is Beckett uitstekend gelukt om de grimmige en beklemmende sfeer die langzaam ontstaat over te brengen op de lezer.
“Het psychologische klimaat van het dorp leek plotseling een onmiskenbare verandering te ondergaan. De achterdocht sloop naar binnen als een virus dat zich door de lucht verplaatst, eerst nauwelijks merkbaar, maar zonder dat ze het wisten, waren de eerste slachtoffers al besmet”.
De geur van sterfelijkheid kent wel een aantal clichés en de finale is wellicht iets teveel van het goede, maar dit neemt niet weg dat het een heerlijke pageturner is. Simon Beckett heeft een veelbelovend hoofdpersonage opgevoerd waarmee hij inmiddels aan zijn vijfde boek is aangekomen dat in mei zal verschijnen. Is De geur van sterfelijkheid ondanks alle chemie van de dood een Vrouwenthriller te noemen? JA
Bezoekersreacties:
|
|
|
|
|
