Hrafn en Egill zijn jeugdvrienden die elkaar uit het oog zijn verloren en pas sinds kort hun vriendschap nieuw leven hebben ingeblazen. Ze nemen hun vriendinnen Vigdís en Anna mee op een soort roadtrip naar de ruige hoogvlakte in het zuiden van IJsland. Door het plotseling opkomen van een dichte mist raken ze verdwaald en botsen op de gevel van een huis dat uit het niets lijkt op te duiken. In het huis woont een ouder stel en aangezien de auto total loss is worden ze door de vrouw uitgenodigd te blijven overnachten. Al direct wordt duidelijk dat er een vreemde sfeer heerst in het huis en dat de bewoners zich eigenaardig gedragen. De volgende dag proberen ze naar huis terug te keren met de auto van het echtpaar; de hoogvlakte is echter meedogenloos en al snel is de auto onbruikbaar. Al lopend terug naar het huis horen en zien ze vreemde dingen en zijn ze gedwongen nog een nacht bij het stel door te brengen. Confrontaties tussen de vrienden kunnen niet uitblijven en in hun pogingen de bewoonde wereld te bereiken scheiden hun wegen. Anna is degene die achterblijft in het huis en terwijl ze wacht op hulp ontdekt ze onverklaarbare en angstaanjagende zaken.

De hoogvlakte begint als een standaard thriller: vier mensen krijgen een ongeluk in een onherbergzaam gebied. Noodgedwongen moeten ze de nacht doorbrengen bij mensen die overduidelijk iets te verbergen hebben. Daarnaast doen ze allerlei vreemde ontdekkingen en blijven pogingen om te vertrekken zonder succes. Er wordt enorm veel spanning opgebouwd en een dreigende sfeer gecreëerd. Wat er nu eigenlijk aan de hand is blijft goed verborgen. En blijft verborgen, want het verhaal roept vele vragen op die nagenoeg onbeantwoord blijven. De ontknoping, als je het al zo kunt noemen, komt nogal abrupt en voelt een beetje als een te gemakkelijk einde. Het blijft onduidelijk wat er nu precies is gebeurd en vooral waarom. De auteur geeft wel een paar verwijzingen naar oude IJslandse legendes, die echter zo vaag blijven dat het voor de lezer moeilijk is om hier een verband in te zien.

Steinar Bragi is een IJslandse auteur en schrijft al sinds 1998. De hoogvlakte betekent zijn internationale doorbraak en is dan ook het eerste boek dat in het Nederlands is vertaald. Hij schenkt veel aandacht aan het beschrijven van zijn vier hoofdpersonages, wat het verhaal psychologische diepgang geeft, maar de vrienden niet noodzakelijkerwijs sympathiek maakt. Er wordt via Egill en Hrafn veel kritiek geuit op de moderne IJslandse maatschappij en bij elkaar vertegenwoordigen de twee stellen zowel het goede als het slechte in mensen. De schrijfstijl is vlot, soms wat grof. De auteur weet heel goed spanning op te bouwen en een bepaalde atmosfeer te scheppen. De hoogvlakte is zeker opvallend en onderscheidend te noemen, maar de hoofdpersonen zijn echter net niet sympathiek genoeg om empathie voor te krijgen en de gebeurtenissen vragen veel van de fantasie van de lezer. Dit maakt De hoogvlakte geschikt leesvoer voor lezers die zich eens buiten de gebaande paden willen wagen.