Oordeel VrouwenThrillers.nl: 
Recensie Wendy Wenning op 22 april 2016:
Arthur werkt in het ziekenhuis, net als zijn vader Frank die een hoge functie bekleedt. De afgelopen jaren hebben ze nauwelijks contact gehad met elkaar, een hechte band hebben Arthur en Frank niet. Frank is ernstig ziek en wil orde op zaken stellen voordat hij overlijdt. Hij nodigt Arthur uit voor een gezellig middagje vissen. Maar in plaats van een gezellige middag krijgt Arthur te horen dat hij niets van het familiekapitaal zal erven. Het enige dat zijn vader hem nalaat is 24 Winds Lighthouse, een oude vuurtoren. Hier zijn alleen twee voorwaarden aan verbonden: hij mag de vuurtoren nooit verkopen en een doorgang die ooit dichtgemetseld is mag nooit opengebroken worden. Arthur aanvaardt zijn erfenis, alleen zijn nieuwsgierigheid is te groot en hij breekt de dichtgemetselde doorgang toch open. Vanaf dat moment is niets meer wat het lijkt…
De cover van 24 dagen heeft veel weg van de cover van Central Park, wat hem helaas weinig origineel maakt. Ook de tekst op de achterflap sprak mij niet erg aan, maar volgens een aantal quotes moet het een geweldige thriller zijn. Central Park was het eerste boek dat ik van deze auteur heb gelezen en dat was een thriller waar ik erg van genoten had. Hierdoor was ik toch benieuwd geworden naar dit nieuwe boek.
Het boek bestaat uit meerdere delen waarbij er telkens sprake is van een nieuwe hoofdstuknummering. Net als in Central Park vinden we ook in dit boek regelmatig bijpassende quotes en citaten. De proloog is aangrijpend, alleen geeft deze een verwachting die in eerste instantie niet duidelijk zichtbaar is in het boek, maar op een later moment zal de lezer deze proloog beter kunnen begrijpen.
'Nog enkele seconden wieg ik met mijn ronde hoofd heen en weer. Dan zet ik me met een brede glimlach af, de diepte in, klaar om mijn armen om de nek van mijn vader te slaan, van wie ik meeste in de wereld houd.'
We lezen het verhaal vanuit het perspectief van Arthur, in de eerste persoon. Een klein gedeelte is Lisa, de grote liefde van Arthur, aan het woord. Lisa, die hij maar één dag per jaar ziet. Al snel ontpopt 24 dagen zich als een spannend, maar vooral ook mysterieus verhaal waarin het getal 24 een grote rol speelt. Er zijn onverklaarbare tijdsprongen en alles lijkt te maken te hebben met een vloek van de oude vuurtoren. Arthur snapt in eerste instantie niet wat hem allemaal overkomt en telkens voel je zijn angst, paniek en verslagenheid. Geheimen komen boven water en het verhaal krijgt steeds een andere wending. Samen met Arthur wordt de lezer telkens een andere kant opgestuurd en pas bij de plot wordt de onderliggende boodschap zichtbaar gemaakt.
'Mijn lichaam verstarde, alsof ik de beheersing erover was verloren. Alsof er kortsluiting in was ontstaan. Alsof er duizenden volts door mijn hersenen werden gejaagd. Ik liet mijn zakken met boodschappen vallen. Toen werd ik met een explosieve ruk uit de tijd weggesleurd.'
Het is gewoon jammer dat 24 dagen in een wat minder origineel jasje is gegoten, de inhoud is namelijk voortreffelijk. Een mooie spanningsboog, een verhaal dat voortdurend verrast en bij de plot blijkt inderdaad dat niets is wat het lijkt. Dus alsjeblieft niet teveel op het jasje letten, maar ga voor die overweldigde inhoud, ik verwacht dat je er geen spijt van krijgt!
Bezoekersreacties:
