Bezoekersreacties:
Wendy Wenning op 21 augustus 2017:
Op 9 mei kreeg ik de vraag van Esther van der Ham of ik haar nieuwe psychologische roman Contact, die 16 september 2017 zal verschijnen, wilde proeflezen en beoordelen. Altijd leuk om te doen, en inmiddels is het boek gelezen. Hieronder kun je mijn mening over het boek lezen.
Contact wordt vertelt door Emma vanuit de eerste persoon. Het verhaal pakt meteen en de dialogen roepen veel vragen op. Als je leest dat de kinderen van Emma niet in de buurt van haar familie mogen komen, vraag je je af waarom. Al snel heb je als lezer door dat het verleden van Emma niet makkelijk is geweest en de nieuwsgierigheid daarnaar is groot.
Als Emma in de gevangenis zit heeft ze veel last van haar depressie. Die depressie had ze al, alleen werd het eerder niet onderkend. Nu ze in behandeling is bij de gevangenispsychologe wordt het langzaam duidelijk dat Emma een ernstige depressie heeft. Emma hoort stemmen en er wordt een heel helder beeld geschetst wat dit voor haar betekend. Allerlei gedachten blijven binnen stromen en zijn niet te stoppen. Er is geen rust in haar hoofd.
Voor iemand die zelf een depressie heeft gehad is er veel herkenbaarheid in Contact. De gevoelens en de onmacht zijn tastbaar beschreven en hierdoor kun je je goed inleven in het hoofdpersonage. Ze probeert zich te wapenen tegen de stemmen in haar hoofd maar ze kan hier niet tegenop. De stemmen vertellen haar wat ze moet doen en ook al wil ze dat zelf niet, de macht die de stemmen op haar hebben is te groot, hier kan ze niet tegen strijden. Gebeurtenissen hebben ervoor gezorgd dat Emma zich afsluit en haar gevoelens verbergt voor iedereen. Des te meer je het personage leert kennen, des te meer je haar ook begrijpt. En het is ook niet niks wat ze als kind heeft meegemaakt. Niet dat haar daden zijn goed te keuren, maar iets dat zo diep is weggestopt zorgt er een keer voor dat de bom afgaat.
Contact heeft een goede opbouw en sluit op een bevredigende wijze af, zonder dat er nog losse eindjes overblijven. Er is bij tijd en wijle een onderhuidse spanning aanwezig. Dit geeft een extra trigger om te blijven lezen en te willen weten hoe alles afloopt. De levensechte dialogen geven het geheel een geloofwaardig en realistisch karaker mee. Bij het lezen over het leven van Emma in de gevangenis moest ik regelmatig aan de serie Celblok H denken en bij sommige karakters had ik de neiging gezichten in te vullen.
Contact laat zien dat er altijd nog hoop is en dat je er altijd sterker uit zult komen. Maar dan moet je wel aan jezelf werken want het gaat niet vanzelf. Medicatie is een goed hulpmiddel en is helaas vaak noodzakelijk, maar daarvan uit is het mogelijk je leven op redelijke wijze op orde te krijgen. Ook dit wordt allemaal heel mooi en duidelijk verwoordt door de auteur. Alles in dit boek is verzonnen, maar toch is het merkbaar dat eigen ervaringen meegenomen zijn in het verhaal. Dit maakt het verhaal alleen maar krachtiger. Door haar verleden en de daardoor ontstane depressie heeft Emma een contactstoornis ontwikkeld en de keuze voor de titel is dan ook goed gekozen.
Op de cover staat: “Diep van binnen wil iedereen goed zijn”. Een zin die de essentie van het boek perfect samenvat. Iedereen die zich niet kan voorstellen wat een depressie is, zou Contact moeten lezen. Esther schetst op een intense wijze een helder beeld van een leven met een depressie.
Oordeel:
Diane Kooistra (42) op 21 augustus 2017:
Emma is de zus van Marjolein, zij heeft in het vorige boek van Esther van der Ham geprobeerd om Marjolein en hun moeder te vermoorden. Dit verhaal begint als Emma haar straf er bijna op heeft zitten en zich moet voorbereiden op terugkeren naar huis, naar haar familie en eigenlijk naar een nieuw begin.
Dat is heel moeilijk en wordt ook heel mooi beschreven in dit boek. In de gevangenis heb je een vast dagritme en weet je waar je aan toe bent. Daarbuiten ben je alles kwijt.
Emma wordt in de gevangenis bedreigd door medegevangenen en sluit zich letterlijk steeds meer in zichzelf op. Ze heeft besloten om nergens over te praten. Dit lijkt een diepere oorzaak te hebben die teruggaat naar haar jeugd waarin ze misbruikt werd. Het enige waar ze zich in kan uiten is schilderen en daarmee komt een nieuw talent naar boven. Je voelt je als lezer letterlijk gevangen in dit verhaal.
Emma heeft hulp van Renate, haar vroegere secretaresse maar dat is eigenlijk alleen maar omdat ze Renate eerder de hand boven het hoofd heeft gehouden. Dan lijkt alles zich tegen haar te keren en willen zelfs haar kinderen haar niet meer zien. Dat vindt Emma erger dan alles wat haar is overkomen. Eenmaal uit de gevangenis probeert ze weer contact te krijgen met de mensen om haar heen maar ze weet dat ze dat alleen kan als ze zelf ook open staat voor contact en gaat praten over wat er gebeurt is.
Dit is echt een roman dat je vanaf het begin meeneemt in een wereld die je gelukkig niet kent. Het kan iedereen overkomen dat je in een vlaag van woede iets doet wat gevolgen heeft. Esther van der Ham laat zien dat zij zich in deze wereld met deze vrouwen verdiept heeft en ze heeft daar een mooie roman van gemaakt. Ik hoop eigenlijk nog op een vervolg over de beide zussen want je hebt ze nu zo goed leren kennen, kent hun hobbels die het leven hen gaf en je wilt weten hoe het verder gaat.
De personages zijn heel realistisch beschreven en de grote lijnen van het verhaal blijven intact waardoor het verhaal vlot wegleest. Je krijgt compassie met de mensen waar je je anders al snel van af zou keren. De verhalen erachter zijn schrijnend en goed beschreven. Ook de vriendschap met een van de vrouwen in de bajes die “binnen” totaal anders is dan “buiten
Het boek bevat veel diepe lagen en niet alleen bij de hoofdpersoon maar laat ook zien hoe de rest van het gezin onder het misbruik geleden heeft. Tot de kinderen aan toe.
Het is heel goed los te lezen van het eerste deel maar het boek controle is ook echt de moeite waard om te lezen.
Oordeel:
