Deze keer gaan we het boek lezen van Joyce Spijker met de titel Volg me. Onze lezers hebben veel zin om de wereld van influencers te leren kennen en starten vol enthousiasme met lezen. 

Niet iedereen denkt direct met een thriller te maken te hebben. Zo zie je maar, don’t judge a book by the cover. De achterflaptekst echter nodigt onze thrillerlezers uit om Volg me te gaan lezen. De verwachting is dat het een spannende thriller zal zijn. 

Het is voor velen een onbekende wereld waar het verhaal zich afspeelt, de uitzondering hierop vormt Lieselotte. Voor haar is de wereld wel bekend. Ze vertelt dat ze de wereld erg boeiend vindt en zeer benieuwd is naar het thrillerelement in Volg me. 

Marjo, Wilma, Danielle, Marjo, Dini, Laurian, Karin, Erna en Monique verwachten een spannend verhaal dat een eigentijdse en originele thriller zal zijn. 

Danielle vat het als volgt samen waarmee ze de mening van allen zo’n beetje weergeeft:

Fijn, vlot een boek van nu. Korte hoofdstukken en vanuit diverse personages om iedereen nog beter te leren kennen en de spanning op te bouwen.

Wilma: De dunne laag die coma heet.

Lieselotte: De waarheid van de wereld achter de filters. En: Een seconde voelt ze zich het paard van Troje. 

Monique: De waarheid liegen.

Danielle: De rest ziet er allemaal instagrammable uit, het zijn 2 dimensionale plaatjes.

Joyce Spijker neemt deel aan deze leesclub. Een mooie gelegenheid om een spervuur van vragen op haar af te schieten. Dat laten onze lezers zich geen twee keer zeggen.

Renate: Hoe kom je aan de onderwerpen van je boeken en hoe bereid je als je een onderwerp hebt gekozen voor op het nieuwe boek?

Joyce: Een onderwerp voor een boek/verhaal komt meestal uit drie dingen voort bij mij: ik moet het zelf interessant vinden en er graag meer over willen weten (ik moet er affiniteit mee hebben), het moet een onderwerp zijn waarvan ik stiekem ook al wat afweet voor ik het kies voor een boek en ik vind het belangrijk dat het een onderwerp is dat nu relevant is en waar ook lezers in meer of mindere mate mee te maken hebben. Voldoet iets aan die voorwaarden en blijft het me triggeren, dan zoek ik een verhaal en personages die bij dat onderwerp passen.

Wilma heeft ook een vraag: Ik vraag me af in hoeverre je bekend bent met deze wereld van influencers en ik vraag me af of dat echt zo werkt?

Joyce: ik ben zelf geen influencer. Ik gebruik wel social media, heb veel met influencers gepraat in de afgelopen jaren (zowel voor dit boek als in mijn eigen vriendenkring en prive) en heb voor influencers gewerkt. Vanuit die laatste groep weet ik hoe dingen in het algemeen gaan. Dat verandert natuurlijk van bureau tot bureau en van influencer tot influencer, maar wat Claire en Thomas meemaken zijn heel goed mogelijk in die wereld. Sommige lezers die de wereld goed kennen zeiden zelfs na het proeflezen: je bent nog mild geweest. Natuurlijk verzin ik alles - daarom ben ik fictieschrijver en die vrijheid mag je jezelf nemen - maar bij fictie hoort ook een verantwoordelijkheid van geloofwaardigheid. Het zou gebeurd moeten hebben kunnen zijn. Daarom laat ik mijn verhalen graag checken door hen die het kunnen controleren. Dan weet ik zeker dat ik goed zit.

Lieselotte: Wat is de reden dat je voor het thriller genre gekozen hebt?

Joyce: Dat is een beetje per ongeluk begonnen toen ik verhalen bedacht voor mijn tweede boek. De uitgeverij zei toen: jouw verhalen gaan over de donkere kant van het leven, over de schaduwkant. Dat komt goed tot zijn recht in thrillers. Toen ben ik die vorm voor het eerst gaan adopteren, maar daarin ben ik verre van genrevast. Sterker nog: ik denk dat mijn boeken best wel tussen de traditionele genres in vallen. Ik schrijf geen typische romans of typische thrillers. Zelfs in mijn non-fictie zitten bijv fictiefragmenten. Die crossovers vind ik leuk omdat ik het zelf graag zou willen lezen, of omdat ik vind dat het verhaal daarom vraagt. Dat zijn de leidende elementen voor mij om een genre te kiezen, met het risico dat een genre niet altijd de lading dekt omdat het nooit helemaal past. 

'Volg me' heeft het genre thriller gekregen door de uitgeverij en daar hebben ze twee argumenten voor: 

1) het sluit het best aan bij boeken van collega's die ook hun boeken thrillers noemen (inmiddels nogal een brede range aan boeken) 

2) er zitten heel wat technische thrillerelementen in. Zo zit er veel vaart in het verhaal, moet het ergste nog gebeuren, maak ik gebruik van spanningstechnieken als cliffhangers, versnelling/vertraging of dat de lezer juist meer weet dan de personages. Die elementen passen traditioneel gezien meer bij een thriller dan bij bijvoorbeeld een roman.

Ik lees trouwens zelf heel graag thrillers omdat ze me meteen in hun greep hebben en niet meer loslaten, dus er ligt ook een persoonlijke fascinatie voor een (naar mijn mening onderschat) genre. Maar goed, ik denk dat er dus zeker argumenten zijn waarom dit een thriller is, maar er zijn ook redenen te bedenken waarom het een duidelijke crossover is. Nu nog een naam daarvoor bedenken dat de lading echt dekt ;-).

Laurian wil graag het volgende weten: Ben je door bepaalde schrijvers geïnspireerd? Het doet mij aan Saskia Noort denken.

Joyce: Natuurlijk! Ik lees behoorlijk veel - net als jullie :-) - en denk dat je bewust of onbewust geïnspireerd raakt door alles wat je leest, of dat nou gaat over vorm, stijl, onderwerp of techniek. Ik probeer zoveel mogelijk iets van mezelf in een boek te leggen, maar het staat sowieso in een traditie. We hebben het geluk in Nederland dat we heel wat goede thrillerschrijfsters hebben en die lees ik ook met veel plezier. Meestal niet als ik zelf dat genre schrijf trouwens - dan leidt het me teveel af - maar zeker daaromheen en natuurlijk neem ik daar dingen van over. Leuk dat het je aan Saskia Noort doet denken, het zou zomaar kunnen dat er parallellen te vinden zijn in een van die aspecten.