Bestel bij Bol.com
Oordeel:
ISBN: 9789061127109
Uitgever: Karakter Uitgevers
Verschenen: 2009
|
|
Recensie(s):
vrouwenthrillers.nl - Annette Hulscher op 22 april 2009:
Nelleke is een vrouw om van te houden en, in deze derde en laatste De Winter case, menselijker dan ooit.
Mijn kennismaking met hoofdpersonage Nelleke was meteen een groot succes. Tweede adem was het eerste boek dat ik van Corine Hartman las, en hoewel ik iedereen zou aanraden bij het eerste deel te beginnen, viel ik als een blok voor Nelleke en haar belevenissen. Open einde heb ik in één adem uitgelezen, want stoppen was niet meer mogelijk. Het is een fantastisch boek en ontzettend knap geschreven. De verhaallijnen zijn interessant en sluiten mooi op elkaar aan, de schrijfstijl van Corine is zeer natuurlijk, geen woord waar je aan stoort, en de afwisseling tussen privé en werk van Nelleke is goed gebalanceerd.
Jammer vond ik dat de rol voor Jaap als persoon, zijn karakter en de relatie die hij met Nelleke heeft, minder uit de verf komen in dit derde deel. Was ik na Tweede adem zelf bijna verliefd op Jaap, in dit derde deel was die emotie er niet. Het drama rond Nellekes verdwenen dochter krijgt daarentegen wel extra veel aandacht in het boek. Wat een emoties! Uiteindelijk moest ik tóch nog een traantje wegpinken.
Hoewel de psychologie van de personages een rol speelt is Open einde geen psychologische thriller maar een misdaadroman. Maar dat maakt ook eigenlijk helemaal niks uit, want wat zijn haar boeken goed!!
Oordeel: 
Alle bezoekersreacties:
Ans (66) op 11 april 2009:
Eindelijk was hij er dan: de derde de Winter case! Na Schone Kunsten en Tweede adem heb ik met spanning zitten wachten op Open einde. En die spanning zette zich voort toen ik het boek aan het lezen was. Twee zaken lopen door elkaar heen: de moordzaak en de vraag hoe het zal aflopen met Suzan, de verdwenen dochter van Nelleke, inspecteur de Winter. Voor Nelleke allemaal erg moeilijk om haar hoofd erbij te houden en ik kreeg steeds meer bewondering voor haar. Het boek blijft geweldig spannend tot het laatste toe, de karakters worden goed beschreven en het einde was zeer zeker niet wat ik verwacht had. En de prijs is hoog die Nelleke moet betalen.... Spannend en ontroerend boek! Jammer dat Nelleke niet meer terugkomt, maar ik ga er van uit dat het volgende boek van Corine, wat zich in Toscane afspeelt, zeer zeker weer de moeite waard zal zijn
Oordeel:
Janine (34) op 1 april 2009:
Verrassend, spannend en ontroerend. Hoe vaak komt het voor dat u moet huilen om een boek?
Zeker geen boek om ´s avonds in bed nog even te lezen, van slapen komt dan namelijk niets mer terecht. Het beste (en helaas laatste) deel van de De Winter trilogie.
Oordeel:
Claar op 23 maart 2009:
Nelleke de Winter is gestopt met hardlopen, ze is gaan roken, ze is onrustig. Anderen dan zijzelf doen onderzoek naar haar tweeëntwintig jaar geleden verdwenen dochter Suzan. Nelleke wacht... Onder deze omstandigheden wordt er toch van inspecteur Nelleke de Winter verwacht dat zij onderzoek doet naar een reeks van overvallen. Als er in het kleine stadje Bredevoort een man dood in zijn eigen, nog te renoveren, woning wordt aangetroffen gaat Nelleke eerder op haar vermoedens af dan op de feiten. Ze bevreemdt zich over de omstandigheden waaronder de man is aangetroffen. De reactie van zijn echtgenote stemmen haar tot nadenken. Het is voor Nelleke haast ondoenlijk om alert en professioneel te blijven. Ze heeft steeds meer moeite om haar werkzaamheden te scheiden van haar wanhopige verlangen om nieuws te ontvangen over haar dochter. Corine Hartman schrijft in haar boek Open einde: "Eén dag. Wat is nu één dag na eenentwintig jaar en negen maanden wachten?" Later is er slechts één seconde nodig. Een seconde, waarbinnen het leven van Nelleke, vrouw en moeder samenvalt met haar functie als inspecteur bij politie. De gevolgen zijn hartverscheurend, verpletterend. De spannende thriller Open einde is gesitueerd in de Achterhoek, in het bijzonder in Bredevoort waarover de schrijfster in interessante passages zeer levendig vertelt. De personages in Open einde zijn goed uitgewerkt met een hoofdrol voor Nelleke de Winter. Hartman schetst haar als een hoopvolle vrouw, die veel kracht ontleend aan haar gezin. Ze weet niet van opgeven. Corine Hartman laat echter ook de twijfel, de onmacht van Nelleke zien. De zoektocht naar Suzan is verstrengeld met het vinden naar antwoorden op de vraag wat er in de woning in Bredevoort is gebeurd. Ook hierin laat Hartman zien dat de relatie tussen moeder en kind van groot belang is. Na haar eerste boeken: Schone kunsten en Tweede adem laat Corine Hartman vooral met Open einde een boek met karakter zien.
Oordeel:
Christine (44) op 22 maart 2009:
Vandaag heb ik Open einde (uit) gelezen. Wat een geweldig boek. Spannend, je wil weten hoe het zit, wie het gedaan heeft. Maar ik vond het boek ook ontroerend. Nelleke de Winter is een vrouw waarmee je je eenvoudig kunt identificeren, dus je leeft mee met haar belevenissen. Ik heb vandaag voor het eerst gehuild bij het lezen van een misdaadroman.
Oordeel:
Cor (51) op 15 maart 2009:
Corine, Het is niks voor mij om woorden te herhalen van een ander, maar de eerste reactie van mij na het lezen van 'Open einde' was 'ik ben er stil van'. Een beetje trots mag je je wel voelen wanneer ik zeg dat je inmiddels tot een van mijn favoriete auteurs bent gaan horen. Het derde deel over Nelleke de Winter heb ik met veel genoegen gelezen, en kon al wel vaker een beeld vormen voor mijzelf, als ware ik het allemaal zelf beleefde. Zelden heeft een boek mij zo op het puntje van (niet de stoel) de bank laten zitten, en zelfs wanneer het buiten begon te schemeren moest ik mijzelf in allerlei bochten wringen om nog enigszins iets te kunnen lezen bij de invallende duisternis.
Wellicht is de titel van het laatste boek figuurlijk een open einde, want ik hoop eigenlijk wel dat je er over een tijd toch weer mee verder gaat.
Ik heb begrepen dat dit derde deel ook waarschijnlijk het laatste deel van de trilogie is, wat ik dus eigenlijk wel jammer vind, maar kan ook begrijpen dat je aan een nieuwe uitdaging toe bent. Genoten heb ik van je boek, en ook van de eerste twee delen over Nelleke de Winter, maar deze laatste spande echt de kroon.
Oordeel:
Puck (51) op 14 maart 2009:
Met spanning heb ik gewacht op de "derde De Winter". Nadat Schone Kunsten (waar ik al van genoten had) werd overtroffen door Tweede Adem, waren mijn verwachtingen hoog gespannen voor de nummer drie. Zou Corine Hartman in staat blijken zichzelf nóg meer te verbeteren? Het antwoord is volmondig JA!
Het verhaal is in één woord: Geweldig. In meer woorden: het is spannend, gevoelig, realistisch en met de nodige (onderkoelde) humor gelardeerd. En eigenlijk zijn het twee verhalen. Enerzijds de moordzaak die opgelost moet worden en anderzijds de langverwachte ontknoping rond Suzan, de verdwenen dochter van Nelleke. Corine past alle puzzelstukjes netjes in elkaar zodat er een prachtig verhaal ontstaat. En niets is voorspelbaar; je blijft tot het einde toe in spanning.
Meteen bij het eerste hoofdstuk sleept ze je bij de haren het verhaal in. Pas bij hoofdstuk 5 ontmoet je Nelleke de Winter weer.
Ik betrapte mezelf er op dat ik zo in het (moord-)verhaal zat, dat ik met enige verbazing bij hoofdstuk 5 dacht: Oh ja, het is een De Winter-case! Vervolgens ontmoet je alle oude bekenden weer: de collega's van Nelleke, Jaap en zijn dochters, de hond Daya, vriendin Simone. Kortom: een feest van herkenning.
Ik ben (sinds Schone kunsten) totaal verslingerd aan Nelleke. Ze is natuurlijk ook wel de heldin van het verhaal, maar ze is gewoon een mens van vlees en bloed. Zeker in deze laatste De Winter blijkt dat aan alle kanten. Hoewel de titel anders doet vermoeden is er overigens geen sprake van een 'Open einde'. Noch rond de moord, noch rond Suzan. De schrijfster laat ons niet met vragen achter. Meer kan ik niet over de titel zeggen; daarmee zou ik teveel weggeven. Je moet het verhaal gelezen hebben om de titel te begrijpen. En je gaat dan ook begrijpen waarom de flaptekst vermeldt dat Nelleke een ('onmenselijk') hoge prijs moet gaan betalen. De emotionele prijs die we als lezers moeten betalen is helaas ook (veel) te hoog: dit is de laatste De Winter.
Het goede nieuws is dat er wel weer aan een nieuw boek wordt gewerkt.
Mijn lijst met boeken die het voor elkaar gekregen hebben om me te laten huilen, bestond tot vandaag uit één titel. Op die lijst kan ik, met betraande ogen, Open Einde zonder schaamte bijschrijven.
Oordeel:
Diana Heynis (38) op 11 maart 2009:
De derde De Winter case speelt zich af in en rondom het kleine gereformeerde en gereserveerde boekenstadje Bredevoort. Met zijn authentieke stijl en dito uitstraling is dit een prima decor voor een nieuwe zaak waarop ons aller geliefde inspecteur Nelleke de Winter zich stort. In hoofdstuk vijf doet zij haar intrede als we de introductie van de hoofdpersonen hebben gekregen. De karakters worden snel, duidelijk en goed uiteen gezet en al vlug staat het bol van de speculaties rondom de dood van inwoner Berend.
Hoewel Nelleke zich weer vol overgave in deze zaak graaft, blijken haar gedachten er niet altijd bij te zijn. Doordat de media opnieuw aandacht schenkt aan de verdwijningszaak van dochter Suzan merken we duidelijk dat het verlies van haar kind diepe sporen heeft achtergelaten. Het niet weten maakt dat Nelleke het nooit los heeft kunnen laten, de acceptatie er nooit heeft kunnen komen. Ze zorgt slecht voor zichzelf, zet zich vaak op de laatste plaats. Maar haar werk doet ze grondig, al moet ze soms alle zeilen bijzetten om werk en privé goed te kunnen scheiden. Door deze doortastende aanpak als doorgewinterde inspecteur, krijgen we al snel een helder beeld waarbij de auteur de lezer laat meedenken door diverse mensen op de verdachtenlijst te zetten.
Er speelt veel in het boek en er zijn verbanden te leggen: de vermeende moord in het boekenstadje, een reeks onopgeloste overvallen, een oude zelfmoordzaak, nieuwe aanwijzingen in de vermissing van Suzan. Het gedoseerd ontrafelen van alle mysteries houdt de lezer flink bij de les. Maar er wordt ook een goed beeld geschetst van de onderlinge verstandhoudingen van de dorpsgenoten en de kijk op hen die niet uit de gemeenschap komen. De typische Achterhoekse setting, dat zorgvuldig en soms met details wordt beschreven, geven het verhaal extra kleur. Ook de eigen draai aan een spreekwoord en de komische woordgrapjes zoals met kater Keith zijn leuke extraatjes die in het verhaal worden vermengt.
Het boek zit vol onverwachte wendingen en niet op alles ben je voorbereid. De karakters die we in Corine’s eerdere boeken al tegenkwamen zijn bekenden geworden, vrienden die als het ware weer op bezoek komen. De auteur gaat nog even flink de diepte in om ons gevoel te raken en daarin slaagt ze met vlag en wimpel.
Dit derde deel is qua verhaal prima op zichzelf te lezen zonder kennis van de voorgaande boeken. Toch zijn er veel verwijzingen naar de eerste twee delen en daardoor aan te raden om niet zonder voorkennis in het leven van Nelleke te stappen. Met Open einde is de trilogie hoogstwaarschijnlijk compleet. Toch nemen we met pijn in ons hart afscheid van inspecteur én moeder de Winter. In mijn ogen was het echt save the best for last.
Oordeel:
Terug naar Open einde...
|
