|
De Britse auteur Ian McGuire is in het dagelijks leven docent aan de universiteit in Manchester. Hij schreef eerder korte verhalen en de roman Incredible Bodies dat niet is vertaald naar het Nederlands. Het noordwater is zijn thrillerdebuut, het werd vorig jaar genomineerd voor de Man Booker Award en zal door de BBC bewerkt worden tot een televisieserie.
Ex-legerarts Patrick Sumner accepteert uit noodzaak een positie als scheepsarts op de walvisvaarder de Volunteer. Het schip zal een reis maken naar de poolcirkel om vet, olie en zeehondenvlees te verzamelen. Sumner heeft een moeilijke tijd achter de rug en verwacht niet veel van het baantje op het schip. De walvisvangst kent echter zware tijden en gecombineerd met de slechte reputatie van de kapitein, de verborgen agenda van de reder en de aanwezigheid van een perverse moordenaar aan boord lijkt de reis gedoemd te mislukken. Wanneer het schip een ongelukkige aanvaring heeft met het ijs zijn de bemanningsleden gedwongen om de winter door te brengen in tenten op de ijsvlakte. Honger, kou en wanhoop doen hun intrede, er is geen uitzicht op hulp en overleven lijkt een kansloze onderneming te zijn geworden.
Wat direct opvalt aan het boek is de beschrijvende manier van vertellen van de auteur. Sfeer, personages en gebeurtenissen worden beschreven in korte bewoordingen die echter een enorme impact hebben. De stijl is rauw, hardvochtig en spreekt tot de verbeelding. Het noordwater is beslist geen boek voor te gevoelige lezers; de bemanning van de walvisvaarder bestaat uit grove zeelui en de dingen die ze doen zijn soms te afschuwelijk om te lezen. Door de beschrijvende schrijfstijl komt alles hard binnen bij de lezer. Nog geen Greenpeace in de 19e eeuw en de manier waarop zeehonden en walvissen worden afgeslacht in het boek is choquerend.
Alle personages in het boek zijn mannen, vrouwen komen voornamelijk slechts voorbij als hoeren zonder naam. Patrick Sumner is zowel in het boek als op de Volunteer een vreemde eend in de bijt en roept tegenstrijdige emoties op. Hij heeft duidelijk iets te verbergen en is verslaafd aan opium, maar hij is in meerdere opzichten zijn tijd vooruit. Intelligent en met een goed ontwikkeld gevoel voor goed en kwaad laat hij zich uiteindelijk niet in de hoek zetten. In uitgesproken slechte omstandigheden probeert hij toch zijn rechtvaardigheidsgevoel te volgen. Sumner is tegelijkertijd het enige personage dat een verleden meekrijgt, alle anderen zijn gewoon wat ze zijn: zuipende, schetenlatende en hoererende zeelui. Vanaf de eerste bladzijde is al duidelijk wie de moordenaar is aan boord van het schip. McGuire maakt heel weinig woorden vuil aan de motieven van deze man, toch is het hem gelukt om hem neer te zetten als een angstaanjagend monster. Een man die slechts handelt vanuit behoeftebevrediging, of dit nu het verlangen naar voedsel, seks of moord is maakt niet uit. Hij neemt waar hij behoefte aan heeft.
“De ene daad volgt op de andere, emotieloos en precies, machinaal maar niet werktuiglijk. Hij bijt zich vast in de wereld zoals een hond een bot in zijn bek houdt- niets is hem vreemd, niets staat los van zijn heftige oerdriften.”
Het noordwater is een boek dat vele emoties zal oproepen bij de lezer en overtuigt in dit opzicht helemaal. Het verhaal is origineel, de plot stevig, de sfeer beeldend en de personages zijn van vlees en bloed. Een echte vrouwenthriller is het echter niet, daarvoor is het te rauw.
Waardering: 4 ****
Vrouwenthriller: Nee Anneke
Bezoekersreacties:
|
