|
Het meisje trotseert de winterse perikelen in de Oostenrijkse Alpen en gaat op haar gevoel af, op zoek naar haar grootvader. Als zij en ook later een familielid het gruwelijk toegetakelde lichaam vindt van de oude man blijkt dat dit geen ongeluk betrof. Verschillende karakters dienen zich aan waarbij Raffael Horn, de psycholoog, en een ietwat knorrige politieman die een scheiding te verwerken heeft, eruit springen.
De zoete waanzin heeft weliswaar met een moord van doen, de auteur lijkt niet als hoofddoel te hebben dit te willen ontrafelen. De lezer krijgt gedurende het lezen het gevoel dat de hamvraag – wie heeft dit op zijn geweten – wat opzij geschoven is. Alsof het niet de belangrijkste factor is. En hierdoor heb je als lezer het idee dat je gaandeweg van het hoofdpad afdwaalt zodat het uitzien naar de ontknoping een beetje wordt getemperd. Geen zogeheten whodunit dus. Het boek moet het dan ook hebben van de sfeer die het oproept.
Wie geen waarde hecht aan ingenieuze compottheroriën of ouderwets speurwerk is hier aan het goede adres. Het psychologische stukje zit hem in de denkwijze van de lezer, niet enkel in het hoofd van de fictieve karakters.
Er zal nog niet zo vlug een belletje gaan rinkelen bij de toch wel uitzonderlijke achternaam Hochgatterer. Toch is het een naam om te onthouden. De zoete waanzin zal in maar liefst twaalf landen worden uitgebracht. Zelf is de beste man, buiten auteur, psychiater en woont in Wenen. De Oostenrijker ontving eerder diverse prijzen, waaronder de eerste Europese Unie Prijs voor de letterkunde. Niet zo verwonderlijk als je zijn boek hebt gelezen. Een knap staaltje schrijfkunst.
De uitgever schroomt niet om het boek te presenteren als ‘een literaire psychothriller van topklasse’ en is ervan overtuigd dat liefhebbers van de boeken van onder andere Sebastian Fitzek hun hart kunnen ophalen. Ik ben het met beide eens, al vind ik topklasse wat overdreven. Als eersteklas fan van Fitzek vond ik hem in zijn soort uniek en bijna niet te evenaren. Maar hij heeft er een buurlandgenoot en concurrent bij. Het werd tijd: psychologische thrillers van dit kaliber zijn uiterst dun gezaaid en een nieuwkomer wordt dan ook, zeker door mij, met open armen ontvangen. De man heeft nog meer boeken op zijn naam staan. Wellicht, na deze prima binnenkomer, blijft het niet bij deze release in ons land.
Een JA Diana
Bezoekersreacties:
|
