Drie jaar geleden hield privédetective en sportmakelaar Myron Bolitar een lofrede op de begrafenis van zijn cliënt, de beroemde basketbalcoach Greg Downing. Myron en Greg hadden een verleden: in eerste instantie als zeer persoonlijke rivalen en later als onverwachte zakenpartners. Myron heeft zijn dood verwerkt – tot twee federale agenten zijn kantoor binnenlopen en eisen dat hij ze vertelt waar Greg Downing is.

Volgens de agenten leeft Greg nog, en is Myron op de plaats delict van een dubbele moord gezien, wat hem tot de hoofdverdachte maakt. ­Myron is in shock en heeft dringend antwoorden nodig.

Myron en Win, oude vrienden en collega’s, gaan op zoek naar de waarheid, maar hoe meer ze ontdekken over Greg, hoe gevaarlijker hun ­wereld wordt… Geheimen, leugens en een moorddadige samenzwering die teruggaat tot het verleden vormen de kern van de zinderende nieuwe roman van Harlan Coben.

De auteur heeft weer een pittig thema gekozen: onschuldig, onterecht veroordeelde mensen die gevangenisstraffen uitzitten. Helaas komt dit niet goed uit de verf. Vanaf het begin kabbelt het verhaal een beetje voort. Myrons verleden wordt veelvuldig opgerakeld en we horen tot vervelens aan toe over zijn basketbalcarrière, zijn fatale knieblessure, zijn studievriendin Emily en zijn zoon Jeremy waarvan hij alleen bij hoge nood bij Emily de vader is. Ook worden terloops meerdere personages genoemd uit voorgaande delen die eigenlijk niets toe te voegen hebben aan de verhaallijn. Het wordt even spannend als van een doodgewaande persoon ineens DNA-sporen opduiken op een plaats delict en de FBI bij Myron en Win op de stoep staat, omdat het een bekende van ze is. Natuurlijk duiken ze er beiden vol in en weten sporen te vinden die ze meevoeren naar het verleden. 

Terugkeer wordt verteld vanuit een alwetende verteller. Door het verhaal heen zijn er stukken vanuit de dader die vragen oproepen over de acties die deze van plan is te gaan ondernemen. ‘Voor haar is er een einde aan de gruwelijkheden gekomen. Voor hem zijn ze nog maar net begonnen.’ Naarmate we verder in het boek komen nemen de uitgebreide spottende beschrijvingen toe van hoe personen eruitzien. ‘Buckingham de Zoveelste begroette hem in een blauwe blazer, een kaki broek, roze stropdas, bootschoenen.’ Deze beschrijving van de receptionist van een advocatenfirma is tenenkrommend en geeft de sfeer rondom de steenrijke Win goed weer. Hij heeft een voorliefde voor taal, drinkt peperdure cognac en beheerst alle vechtsporten. Het zijn excentrieke personages die sfeer oproepen en doen glimlachen. Spanning is met een vergrootglas te zoeken en de veelal uitweidende vertelwijze is storend en werkt vertragend. Het boek had de helft dunner kunnen zijn. 

Terugkeer is een rommelig verhaal waar we als lezer niet echt vat op krijgen en tegen het einde pas een beetje vaart en spanning krijgt.