Moordeiland speelt zich af op het eiland Texel. Een meisje verdwijnt vlak na een schoolfeest en vlak voordat de eindexamens beginnen. Als lezer wordt je gelijk meegenomen naar dit eiland waar veel mensen elkaar kennen en waar naast vaste bewoners ook vakantiegangers aanwezig zijn. Het blijft niet bij een verdwijning. Er is ook een pyromaan actief en dit heeft mogelijk een verband met elkaar. Lone Telander wordt met haar collega’s op de zaak gezet. Ze doet haar uiterste best om deze zaak op te lossen maar wordt daardoor afgeleid door de ernstige ziekte van haar vader. Haar vader kiest ervoor om thuis te sterven en voor Lone breekt een periode aan waarin ze haar tijd moet verdelen tussen haar vader en deze zaak die volledig uit de hand loopt. De moeder van Lone is al eerder overleden en Lone heeft dit nog steeds niet helemaal verwerkt, dat merkt de lezer aan alles. Bepaalde episodes in dit verhaal beschrijft de auteur uitgebreid. Hij laat je meegaan met het rouwproces van Lone die daardoor niet als een oppervlakkig personage wordt neergezet, maar in iemand van vlees en bloed die schreeuwt om een warme schouder waar ze tegenaan kan leunen. Nadeel is dat dit wel een beetje de spanning en de vaart uit de zaak haalt waar ze mee bezig is. Lone raakt heel erg betrokken bij een Duitser wiens huisje afgebrand is, hij probeert haar te helpen waar hij kan, maar wat wil hij eigenlijk?

Moordeiland wordt in verschillende perspectieven verteld, niet alleen vanuit de kant van Lone maar ook de dader of daders komen aan het woord waardoor je denkt de oplossing eerder te weten dan de politie. Alles loopt uiteindelijk naar een eindpunt toe waarbij Lone ineens meerdere keuzes moet maken. Moordeiland is best spannend, zit vol verschillende verhaallijnen waar een thrillerliefhebber wel van kan genieten maar het valt me op dat er een trend is waarbij de thrillers van tegenwoordig in grote lijnen steeds meer op elkaar gaan lijken. Het is niet de eerste thriller die zich op een eiland afspeelt en ook niet de eerste waarbij de rechercheurs een grotere persoonlijke rol hebben gekregen. Niet de standaard gescheiden politieagent die zijn privéleven vergeet door de zaak, maar iemand met een eigen leven dat ook een rol in het verhaal gaat spelen. Waarom dan dit boek wel de moeite waard is? Omdat Peter van Beek een prettige manier van schrijven heeft waarbij hij onverwacht andere aspecten naar voren laat komen dan je in eerste instantie verwacht. Hij geeft jou als lezer steeds een klein beetje informatie en herhaalt die op het moment dat jij twijfelt over hoe het ook alweer zat. Daardoor kon ik na bijvoorbeeld een pauze lekker doorlezen zonder steeds terug te hoeven zoeken wie welke rol speelt en dit gaf mij een prettige leeservaring.