De zomer in Noord-Devon is warm en aan zee krioelt het van de toeristen. Rechercheur Matthew Venn wordt naar een plaats delict geroepen bij het huis van een groep kunstenaars. Wat hij aantreft is een zorgvuldig geënsceneerde moord – dr. Nigel Yeo is doodgestoken met een stuk glas, afkomstig van een vaas die door zijn dochter gemaakt was. Dr. Yeo lijkt een onwaarschijnlijk slachtoffer. Een gerespecteerd man die zich inzette voor de gemeenschap, en die een zeer warme band had met zijn dochter. Wat het in dit geval lastig maakt voor Matthew, is dat zij een goede vriendin is van zijn eigen man, Jonathan.

Dan wordt er nog een lichaam gevonden. Binnen de kortste keren bevindt Matthew zich in een ingewikkelde spagaat tussen de leugens die in het hart van de gemeenschap blijken te leven, en een zaak die wel heel dichtbij komt…

De zomer in Noord-Devon is warm en druk. Bij het huis van een groep kunstenaars wordt een onwaarschijnlijke moord gepleegd. Het slachtoffer is dr. Nigel Yeo, een gerespecteerd man die zich inzette voor de gemeenschap, en een goede band had met zijn dochter Eve. Rechercheur Matthew Venn wordt op de zaak gezet. Dat Eve een goede vriendin is van Jonathan, zijn man, maakt het lastig voor hem. Dan wordt er nog een lichaam gevonden. Binnen de kortste keren bevindt Matthew zich in een ingewikkelde spagaat tussen leugens en een zaak die wel heel dichtbij komt. 

De schreeuw van de reiger start rustig, op een zwoele zomeravond, waar Cleeves de sfeer goed treft. Op een fijne manier integreert ze vervolgens een net zo rustige, ongedwongen kennismaking met brigadier Jenn. Ze laat haar lezer langzaam het verhaal inglijden en wijdt flink uit over de achtergrond van haar personages, hun privéleven en hun problemen. Ze neemt dit echter op natuurlijke wijze op in de loop van het verhaal. Jenn is gescheiden, ze heeft twee tienerkinderen, met wie haar omgang soms moeizaam is. Matthew Venn is haar meerdere, een gesloten, rustige man met veel natuurlijk gezag. Hij heeft een afstandelijke verhouding met zijn teamleden. Jenn geeft niet direct een sympathieke indruk met haar grillige levensstijl, scherpe tong en ingehouden sluimerende irritaties; een bepaalde boosaardigheid, die ook te vinden is bij Matthew, die ook verstrikt zit in oude pijn. 

Cleeves vertelt vanuit vele perspectieven, alle personages komen aan de beurt. Tijdens gesprekken flitsen vaak gedachtespinsels voorbij, behalve een inkijkje in het hoofd van de betreffende persoon zijn deze ook mogelijk bedoeld om de lezers te helpen, maar daarmee zou Cleeves hen toch wel tekortdoen. De schreeuw van de reiger toont naast gedetailleerd politiewerk ook typisch Britse gewoontes en gebruiken. Ook Cleeves beschrijvingen van de entourage en dan vooral de natuur zijn prachtig. Soms onderbreken ze het verhaal te veel, juist door hun lengte, omdat de lezer razend nieuwsgierig is naar het vervolg. De auteur creëert hiermee een verwachtingsvolle spanning die ze uitstekend weet te doseren. Rode draad door het verhaal vormt het belangrijke maatschappelijke thema van falende geestelijke gezondheidszorg, die mensen soms flink in de steek laat. Het verhaal zit vol met verwijzingen naar het eerste deel, en dat zorgt ervoor dat de noodzaak - of de wens - om dat alsnog te gaan lezen tot een minimum beperkt wordt. 

De schreeuw van de reiger is een heerlijke whodunit in de stijl van Agatha Christie. De plot is enigszins onverwacht, maar met een twist die de adem in de keel doet stokken.