Net als Tik tak is Kiekeboe geen verhaal dat overloopt van actie. McGeorge bouwt het verhaal rustig op, maar wel in een iets ruimer kader dan zijn eerste boek. Bij Kiekeboe bouwt hij de spanning mooi op. Halverwege het boek en nog een stukje verder is de spanning met momenten zelfs beklemmend te noemen. Helaas laat hij het daarna weer los. Voor het laatste deel van het boek neemt McGeorge de ruimte om uit te leggen hoe de vork aan de steel zit in het mysterie. Hier en daar verrassend, maar een beetje spijtig als je net als ik wel van wat stevige spanning houdt. In de ontknoping zitten ook nog enkele losse eindjes en onduidelijkheden, die de schrijver niet helemaal heeft uitgewerkt. Door de rustige opbouw van het verhaal en de uitwerking op het einde neemt hij echter wel de gelegenheid om de belangrijkste personages goed uit te werken. Als lezer krijg je een prima inzicht in de goede en slechte, zeg gerust evil, karakters van het verhaal. Bovendien heeft McGeorge een filmische schrijfstijl waardoor het soms lijkt alsof je als lezer mee in die donkere smalle tunnel zit. 

Kiekeboe is een heerlijk verhaal, met de potentie van een superspannende thriller. Als McGeorge deze stijgende lijn blijft houden, wordt het zeker een groot auteur.