Het boek begint met een zeer uitgebreide proloog. Het is geen spannende binnenkomer, maar bevat heel veel informatie over de hoofdpersoon. Maar dan is daar een veelbelovende cliffhanger. Het verhaal gaat terug in de tijd en er zijn wederom uitgebreide beschrijvingen. Het lijkt alsof er niets overgelaten mag worden aan de fantasie van de lezer. De vader van Maisa krijgt een relatie met Nuru die in het hotel werkt waar hij verblijft. Wat volgt is een romantisch verhaal over twee mensen met ups en downs. De lezer moet echt een poos wachten op het spannende verhaal van de achterflap want dat start veel later in het boek. 

Rudi Kuik is lang van stof en weet de kern van het verhaal niet echt vast te houden waardoor er risico is van afleiding bij de lezer. Er wordt te veel uitgeweken en omdat het verhaal in verleden tijd geschreven is met een figuurlijke afstand komt het niet echt binnen bij de lezer. De dialogen zijn wat onlogisch. Ook de erotische scènes tussen de vrouwen voegen niet echt veel toe aan het verhaal. Er is dan nog hoop op mooie beschrijvingen van de reis met spannende achtervolgingen, maar daar komt het niet echt van. Het is te merken dat de auteur de betreffende landen niet heeft bezocht omdat de teksten hierover vrij algemeen zijn. 

Rudi Kuik heeft met Vrouwenvlucht geprobeerd een thriller te schrijven, maar door de lange beschrijvingen blijft de echte spanning waar thrillerliefhebbers zo van houden achterwege.