Jared Keaton: sterrenchef, charmant, charismatisch, psychopaat... En veroordeeld voor de brute moord op zijn dochter Elizabeth. Haar lichaam is nooit gevonden, en Keatons veroordeling is grotendeels gebaseerd op de getuigenis van rechercheur Washington Poe.

Als zes jaar later een jonge vrouw een afgelegen politiebureau binnenstrompelt met het onweerlegbare bewijs dat zij Elizabeth Keaton is, komt Poe, die Jared Keaton achter tralies heeft gezet, in grote problemen. Zozeer zelfs, dat dit hem weleens zijn baan kan kosten.

Als Elizabeth Keaton de bibliotheek binnenstapt van een klein dorp waar een dependance van de politie zit, gaan alle alarmbellen rinkelen. Haar vader zit namelijk al zes jaar vast voor moord, haar moord. Alle registers worden opengetrokken en ook Poe wordt opgetrommeld. Het is voornamelijk door zijn getuigenis geweest dat Keaton veroordeeld is voor een moord waar nooit een lijk voor gevonden is. 

Het verhaal heeft direct weer een hoge mate van spanning. De proloog geeft een kleine glimp van wat er te verwachten valt, waarna het verhaal een kleine stap terug in de tijd neemt. Niet alleen de spanning maar zeker ook de absurditeit van het verhaal laat de lezer weer op het puntje van de stoel belanden. Het onderzoek kent vele haken en ogen en de vraag rijst al snel of Poe misschien een grote fout gemaakt heeft. Omdat je als lezer Poe nog steeds leert kennen, word je telkens tussen twee waarheden geslingerd. Ook Poe twijfelt, maar weet het eigenlijk zeker, waardoor hij aardig op de proef gesteld wordt. Er is niet alleen veel aandacht besteed aan de plot, die meesterlijk in elkaar zit, maar ook aan het verloop van de personages. Er worden weer nieuwe lijntjes uitgegooid, naar wat er hopelijk in de volgende delen te lezen valt. De spanning, de sterke plot en de ontluikende personages zijn verpakt in een zeer fijn jasje. De schrijfstijl van Craven is gemoedelijk, maar laat de lezer bij de lugubere details even slikken. 

Zwarte zomer is een thriller van de bovenste plank, die zeker vraagt om meer.