Opgelost
Door: Joyce Rookhuizen op 26 december 2013

'... en veroordeelt u tot een gevangenisstraf van achttien jaar.'
Henk hoort nog net het laatste gedeelte van de uitspraak. Hij was in gedachten verzonken en hoort zijn advocaat vaag mompelen dat hij zeker in hoger beroep zal gaan. De rest van de informatie gaat totaal langs hem heen.
Hij is Marja kwijt en gaat nu achttien jaar achter de tralies voor moord.

Henk leerde Marja dertig jaar geleden kennen toen hij negentien was, zij was zestien. Ze was prachtig, spontaan, lief en hij viel als een blok voor haar tijdens hun eerste dansles.
Zij kon veel beter dansen. Hij was een stijve hark maar zij was soepel en sensueel.
Hij durfde niet te vragen of ze met hem wilde dansen. Hij was te verlegen en was er zeker van dat ze al lang had gezien dat hij er niets van kon.
Het was haar blijkbaar wel opgevallen dat hij zijn ogen niet van haar af kon houden. Ze lachte naar hem, hij glimlachte verlegen terug en toen liep ze heupwiegend op hem af.
Hij wist niet waar hij moest kijken. Kwam ze echt naar hém toe?
'Wat sta je hier ongezellig alleen,' zei ze vrolijk. 'Wil je niet dansen?'
'Ja, dat wel maar ik ben niet zo’n ster geloof ik,' stamelde Henk met een blos op zijn wangen.
'Wat maakt dat nou uit? Het gaat toch om de lol,' zei Marja terwijl ze zijn hand pakte en hem naar de dansvloer leidde. Henk probeerde tegen te stribbelen maar moest ook toegeven dan hij het gevoel van zijn hand in haar hand heel prettig vond.
Eenmaal op de dansvloer nam Marja al snel de leiding en ging het eigenlijk best aardig.
Ze was een leuke meid en wist het ijs al snel te breken. Het voelde meteen vertrouwd en Henk was op slag smoorverliefd.
Diezelfde avond kusten zij elkaar voor het eerst en ze zijn altijd samen gebleven, tot een half jaar geleden.

Zoals in elk huwelijk kende het huwelijk van Henk en Marja ook ups en downs.
Zij had altijd graag kinderen gewild maar na een paar jaar “proberen” kwamen ze erachter dat Marja geen kinderen kon krijgen.
Dat had haar veel verdriet gedaan. Henk was een grote steun voor haar in die tijd. Hij wilde haar graag kinderen schenken maar het was voor hem nooit een grote wens geweest.
Ze hadden besloten alles te doen wat mensen met kinderen graag wilden doen maar niet konden. Zo wisten ze er toch nog een positieve draai aan te geven.
Ze maakten verre reizen, werkten hard en kochten alles wat hun hartje begeerde.
Ze waren samen een bedrijf begonnen in zwembaden. Ze verkochten baden, legden ze aan en zorgden voor onderhoud. De showroom en werkplaats hadden ze aan huis dus ze waren heel veel samen.
Dat leverde nooit problemen op. Ze waren graag in elkaars buurt.
Ze hadden ook allebei hun eigen hobby’s, zoals dansen en vissen.
Marja was altijd blijven dansen. Ze had een vast groepje vriendinnen waarmee ze aan een soort van volksdansen deed. Henk had al snel de brui aan het dansen gegeven. Hij was blij dat hij er ooit mee begonnen was maar de enige reden daarvoor was dat hij Marja daar had gevonden. Verder was hij er nooit een steek beter in geworden.
Henk ging graag vissen met vrienden, vooral nachtvissen vond hij erg leuk. Marja vond het prima, ze hoefde hem eigenlijk niet eens te missen omdat hij pas laat van huis ging en zo toch de hele dag gewoon bij haar was.

Zo kabbelde het leven voort, ze waren tevreden en gelukkig met elkaar.
Soms merkte Henk dat Marja een dip had, vooral als er gezinnen in de showroom kwamen.
Marja keek dan vertederd naar de kinderen en genoot ervan als ze aan het spelen waren.
Ze kon soms een paar dagen van slag zijn na zo’n bezoek. Henk snapte dat en hoopte dat het met de jaren zou slijten.
Dat gebeurde ook wel naarmate Marja de leeftijd naderde waarop ze überhaupt niet meer aan kinderen kon beginnen, pas toen had hij het idee dat ze zich er bij neergelegd had.

Ongeveer twee jaar geleden veranderde het rustige, tevreden huwelijk.
Henk had een zwembad verkocht aan Els, een vlotte meid van vierendertig jaar. Al in de showroom had hij het gevoel dat ze interesse in hem had. Hij dacht het zich eerst te verbeelden. Wat zag zo’n jonge vrouw in een man van zevenenveertig? Hij voelde zichzelf zeker geen jonge kerel meer. Hij werd wat zwaarder, wat grijzer en zag zichzelf als een man uit een andere generatie dan deze vrouw.
Toch werd het hem steeds duidelijker dat ze hem wel zag zitten.
Het streelde zijn ego natuurlijk maar hij dacht er geen moment bij na om serieus op haar avances in te gaan. Steeds als Marja in de buurt kwam, was Els zakelijk en correct maar zodra Marja van het toneel verdween, verscheen een ondeugende schittering in haar ogen en was ze overduidelijk met hem aan het flirten.
Els bestelde een riant zwembad en zodra het afgeleverd werd, zou het hem een dag of drie werk kosten om het op te leveren. Hij deed dit soort klussen samen met Mark, een jonge jongen die vooral het zware werk voor Henk deed.
Het zou drie weken duren voordat het zwembad geleverd werd. Tot die tijd hield Els de gedachten van Henk zo nu en dan bezig.

Drie weken later stond Henk al vroeg op. Hij was nerveus. Vandaag gingen ze het zwembad voor Els plaatsen.
Hij voelde zich weer die jongen van negentien, leunend tegen de muur en te verlegen om wat te zeggen.
Hij had zichzelf voorgenomen om te genieten van haar aandacht maar “thuis te gaan eten”.
Het leek hem ook sterk dat ze weer zo op hem zou reageren, waarschijnlijk had ze gewoon een man thuis zitten en negeerde ze hem vandaag volledig. Ergens zou hij daar wel van balen.
Toen Mark en hij bij het huis van Els aankwamen, keek Henk goedkeurend naar de prachtige villa.
“Nou, die komen niks tekort.” Mark keek zijn ogen uit.
Henk kon zich niet voorstellen dat ze hier alleen kon wonen dus hij zette alle ideeën, fantasieën en verwachtingen aan de kant.
Voordat hij de auto stil had gezet, kwam Els al naar buiten lopen. Hij voelde een lichte kriebel in zijn buik, hij vond haar leuk.
Ze kwam naar hem toe en overviel hem met drie kussen op zijn wangen. Hij voelde zijn wangen direct gloeien en schaamde zich ervoor dat hij niet wat meer macho was.
Mark was de spullen al uit de kofferbak aan het halen en had dus niets meegekregen van het ongemakkelijke moment van zijn baas.
Ze werkten hard en Els verwende hen met koffie, koekjes, thee en aan het einde van de dag een biertje.
Henk genoot van haar vrolijke, meisjesachtige uitstraling.
Op de tweede dag waren ze al een heel eind gevorderd met de aanleg van het zwembad. Els kwam kijken en vroeg of hij binnen even een kop koffie kwam drinken omdat ze wat met hem wilde bespreken.
Henk voelde zich erg ongemakkelijk en keek vanuit zijn ooghoek naar Mark.
Die reageerde helemaal niet. Misschien vroeg ze het dan toch niet op de manier waarop Henk het voelde. Mark zag er blijkbaar niets kwaads in.
Hij volgde haar naar binnen. In de keuken schonk ze een kop koffie voor hem in en vroeg ze of het haalbaar was om een jacuzzi in haar badkamer te laten zetten.
Henk rekende haar wat voor en gaf informatie over de verschillende typen.
Els luisterde helemaal niet. Ze keek hem zwoel aan, liep om hem heen en voordat hij wist wat er gebeurde stond ze zijn schouders te masseren.
Henk was overdonderd. Moest hij dit wel toelaten? Was er eigenlijk wat mis mee? Hij deed toch niets verkeerd? Hij had hard gewerkt en zij snapte dat hij dit even nodig had.
Els bewonderde zijn sterke schouders.
'Ik hou van mannen die met hun handen kunnen werken,' vertelde ze terwijl ze nu zijn nek onder handen nam.  'Ik ben vorige jaar gescheiden van een accountant, zo’n kantoormannetje. Zo’n man wil ik nooit meer. Ik wil een échte man.'
Allerlei gedachten gingen door Henk zijn hoofd totdat ze haar armen om hem heen sloeg.
Ze stond nog steeds achter hem. Hij voelde haar borsten tegen zijn rug, haar adem zachtjes in zijn nek en hij dacht helemaal niets meer.
Ze kuste zijn nek en draaide langzaam om hem heen. Ze kwam op zijn schoot zitten en kuste hem.
Toen kon hij zich niet meer inhouden. Hij kuste haar hartstochtelijk en zocht met zijn handen naar haar borsten. Ze knoopte haar blouse los en ging uitdagend voor hem staan.
Hij kon zich niet herinneren wanneer hij voor het laatst zo opgewonden was geweest. Ze was zo mooi.
Ze tilde haar rokje een stukje op waardoor hij kon zien dat ze geen slipje droeg. Hij tilde haar op, zette haar op de keukentafel en nam haar. Ze was wild, opwindend en ze wilde hem!
Hij was zo opgewonden dat het niet lang duurde voor hij zijn hoogtepunt bereikte maar het was hemels.
Els keek hem brutaal aan. 'Ik wist dat jij hetzelfde wilde als ik.'
'Dit kan ik niet maken. Ik ben getrouwd,' stamelde Henk verward terwijl hij zijn broek van zijn enkels omhoog probeerde te trekken.
'Dat geeft niet. Je had dit nodig, ik zag het aan je.' Els slaat troostend een arm om hem heen.
'Je moet niet te hard voor jezelf zijn, Henk. Dat je hiervoor open staat, zegt denk ik wel genoeg. Je komt gewoon wat aandacht tekort. Dat gebeurt in de beste huwelijken.'
Zoals Els het zei, klonk het bijna logisch. Hij en Marja waren ook steeds afstandelijker geworden en de spanning was er al een tijdje uit. Hij was ook maar een man met gevoelens en behoeften.

Zo gebeurde het dat Henk Els steeds vaker op ging zoeken. In het beging ging het puur om de seks maar naarmate hun verhouding langer duurde, begon Henk gevoelens voor Els te krijgen.
Het was al maanden geleden dat Henk voor het laatst was gaan vissen. Hij ging wel weg met hengel, tent, tas en eten maar in werkelijkheid ging hij naar Els en zat hij nooit meer aan de waterkant.
Marja wist nergens van, daar was Henk van overtuigd.
In de nachten waarin zij dacht dat hij met zijn vrienden zat te vissen, beleefde hij romantische en erotische uren met Els.
Els gaf hem wat hij bij Marja nooit gekend had. Zij was vrij, spontaan en ongeremd. In het begin moest hij daaraan wennen en bezorgde ze hem regelmatig het schaamrood op zijn kaken.
Na een paar maanden durfde hij zelf ook steeds meer zijn fantasieën te uiten en Els ging overal in mee. Het kon haar niet gek genoeg zijn.
Met Marja had hij ook nog wel seks, al was dit al een aantal jaren beperkt tot een keer of twee per maand. Hij moest heel eerlijk bekennen dat hij steeds vaker aan Els dacht als hij bij Marja in bed lag.
Henk wist dat het zo niet door kon gaan en dat hij het aan beide vrouwen verplicht was om een keuze te maken, al was hij er niet van overtuigd dat Els hem voor haar alleen wilde hebben.
Zij sprak daar nooit over en liet ook niet aan hem weten dat ze hem vaker wilde zien.
Een half jaar geleden kwam daar verandering in.
Els stuurde hem een SMS waarin ze hem vroeg om die avond naar haar toe te komen.
Henk gaf meteen aan Marja door dat hij diezelfde avond even langs Jan moest om hem bij een klusje te helpen.
'Prima,' zei Marja direct. 'Ik ga toch zwemmen met de meiden vanavond.'
Die avond zette de wereld van Henk op zijn kop. Toen hij bij Els aankwam, stond ze hem al op te wachten bij de voordeur.
Hij stapte nerveus uit de auto en liep naar haar toe. Hij dacht dat ze boos of verdrietig zou zijn omdat ze hem op een doordeweekse avond een SMS had gestuurd, dat gebeurde nooit. Tot zijn verbazing zag hij een grote glimlach op haar gezicht.
Hij moest ook lachen, ze wilde gewoon een extra avondje van hem genieten.
Maar toen hij haar opgewonden kuste, duwde ze hem zachtjes naar achteren. “Ik moet je wat laten zien, kom!”
Ze verdween snel richting de woonkamer en Henk volgde haar nieuwsgierig.
Ze draaide zich om en stopte iets in zijn handen wat hij maar al te vaak had gezien. Toen vloeiden daar vooral veel tranen bij en ontbrak er altijd één streepje dat nu wel duidelijk zichtbaar was.
Het duizelde Henk, hij moest zich vasthouden aan de bank en ging langzaam zitten.
Els stond hem afwachtend aan te kijken. De glimlacht vervaagde langzaam en maakte plaats voor een ongeruste blik.
'Gaat het wel lieverd?' fluisterde ze zacht.
Henk kon even niets uitbrengen en keek haar vol verbijstering aan. Als hij ergens nooit meer aan gedacht had, was het vader worden. Nu had hij het feit in zijn handen. Hij werd vader maar Marja werd nog steeds geen moeder, Els wel.
Hoe kon hij dit ooit aan Marja gaan vertellen? Het zou haar kapot maken.

Marja zat aan de keukentafel en staarde roerloos naar haar kop koffie.
Ze wist het al een jaar en ze zag er geen kwaad in. Mannen zijn jagers, ook haar Henk.
Sinds ze zeker wist dat er bij hen geen kinderen voort zouden komen uit de vrijpartijen, had ze niet meer zoveel behoefte. Henk wel en dat kon ze hem niet kwalijk nemen.
Toen hij plotseling meer ging vissen, vermoedde ze al dat er iets anders achter zat.
Één keer was ze hem gevolgd. Ze wilde weten naar wie hij toe ging en waar hij precies was.
Toen ze dat had gezien, legde ze zich daarbij neer.
Ze wist dat hij van haar hield en dat hij altijd weer thuis kwam.
Dit avontuurtje zou langzaam minder spannend worden en dan had ze hem weer helemaal voor haar alleen. Ze hadden zoveel meegemaakt, daar kon een eenzame jongere vrouw die hem alleen haar lichaam gaf niets aan veranderen. Ze zouden samen oud worden.
Jannie, een vriendin van haar, kende Els via een gemeenschappelijke vriendin. Els was gescheiden en had daar flink wat centen aan overgehouden. Ze gaf dat ook fors uit en was daarom regelmatig onderwerp van gesprek.
Marja hoorde zo nog wel eens wat maar liet uiteraard nooit aan haar vriendinnen merken dat haar interesse in Els een hele andere reden had.
Die avond kon ze het moeilijk verbergen.
Jannie was na het zwemmen aan het hoofd van de tafel gaan zitten. Aan de manier waarop ze iedereen raadselachtig aankeek, was te zien dat ze groot nieuws had.
Jannie was de roddeltante van het vriendinnengroepje en wist ook altijd het laatste nieuws als eerste.
'Dit is echt ongelooflijk,' begon ze terwijl ze alle vrouwen stuk voor stuk aankeek.
'Ik hoorde het vanmiddag van Saar en niemand weet het nog dus het is een echte primeur.'
Jannie was duidelijk trots op haar nieuws van vandaag.
De vrouwen werden nu toch wel erg nieuwsgierig.
'Nou, schiet op,' zei Ciska. 'Vertel op.'
'Els,' begon ze langzaam en toen de andere vrouwen begonnen te zuchten in haar veel te lange pauze die volgde, maakte ze haar zin snel af. '…. is zwanger'
De grond zakte onder Marja’s voeten weg.
Terwijl de andere vrouwen losbarstten in een heftig gekakel, hoorde Marja niets meer.
Ze kreeg het benauwd, werd misselijk en het werd zwart voor haar ogen.
Pas toen ze van haar stoel af zakte, verstomde het gesprek en vloog Jannie naar Marja toe.
'Wat is er?' De vriendinnen hurkten bezorgd en paniekerig om Marja heen.
Ze pakten haar onder haar armen en zetten haar terug op de stoel. Heel langzaam kwam Marja weer bij. Ze begon te zweten en had het vreselijk warm.
'Ik, ik denk dat ik koorts heb, ik moet naar buiten,' stotterde ze terwijl ze opstond.
Jannie pakte meteen haar arm en liep met haar mee. 'Ik breng je naar huis,' zei ze tot grote opluchting van Marja.
In de auto bleef Marja met haar ogen dicht tegen de koele autoruit aan liggen. Ondertussen maakte Jannie het alleen maar erger door er nog op door te gaan dat Els zwanger was van een getrouwde man, wat een schande dat was en dat ze er wel achter zou komen wie dat dan was.
In hun dorp bleef niets geheim.
Marja was radeloos. Dit mocht niet uitkomen. Henk had zijn pleziertje mogen hebben maar dit kon echt niet. Hiermee maakte hij hun huwelijk, haar en de zaak kapot.
Jannie wilde mee naar binnen lopen maar Marja wist haar te overtuigen om haar alleen te laten.
De koffie was inmiddels koud geworden en ze gooide het in de gootsteen.
Ze moest maar eens naar bed gaan. Straks kwam Henk thuis en ze kon hem nu even niet zien.
Voor zover zij het begrepen had, maar dat was moeilijk in haar toestand, had Els de vader van de baby pas vandaag ingelicht.
Daarom had Henk natuurlijk die SMS vanmiddag gekregen en moest hij plotseling “naar Jan”.
Een steek ging door Marja’s hart. Waar had ze dit aan verdiend?  Ze had haar hele leven zo graag een kindje gewild van Henk. Ze had er alles voor over gehad en nu ging hij een jaar met één of andere scharrel naar bed en was zij zwanger van hem.
Hij wist hoeveel pijn het haar deed dat ze nooit moeder had mogen worden, al dacht ze niet dat hij de omvang ervan kon begrijpen.
Nu ze wat ouder was, had ze het noodgedwongen meer losgelaten maar dat gapende gat in haar hart zou nooit dicht gaan.
Het zou altijd een gemis blijven, alsof er ergens een kindje voor haar was maar het niet naar haar toe kon komen.
Het mocht niet gebeuren dat Henk bij haar een baby kreeg. Hij mocht best wat plezier met haar hebben maar dit sneed dwars door haar ziel. 
Ze moest hier wat aan doen. Het kon niet zo zijn dat Henk en Els met hun kleintje een gezin gingen vormen en zij helemaal alleen achter bleef.
Marja ging naar boven en huilde, schreeuwde en schold tot ze niet meer kon. Ze dommelde net een beetje in slaap toen Henk thuis kwam. Voor hem hield ze zich slapende.
Hij kuste haar nek en draaide zich toen om. Ze lagen allebei de hele nacht wakker.

Twee weken later kwam Marja met een envelop het kantoor binnen. Ze had een verrassing voor Henk voor hun trouwdag, dertig jaar was het alweer.
Ze had een visweekend geregeld voor Henk, Jan en Maarten in de Ardennen. Overmorgen gingen ze al weg.
Henk lachte als een boer met kiespijn. Marja had dat natuurlijk wel verwacht want in de weekenden was hij zoveel mogelijk bij Els.
Hier kon hij niet onderuit komen, Marja gedroeg zich als de perfecte, liefhebbende echtgenote.
Alles was ook al geregeld met zijn vrienden. Marja had overal aan gedacht.

Die vrijdag vertrok Henk al vroeg richting zijn vrienden, veel vroeger dan nodig.
Marja wist precies waar hij heen ging voordat hij naar het visweekend vertrok maar legde zich daarbij neer. Het zou wel opgelost worden.
Om 10 uur die ochtend kwam er een vrouw het erf op lopen. Marja was nerveus en opgewonden tegelijk.
Eindelijk was het moment daar. Ze kwam op haar naaldhakken over het grind aanlopen en wist dat toch nog gracieus te doen.
Marja’s maag trok zich samen. Ze had alles voorbereid en was ervan overtuigd dat Els hierheen zou komen als ze dat zou vragen. Zo’n type was het wel.
Els kwam het kantoor binnen lopen en keek Marja brutaal aan.
'Je wilde me spreken?'
'Is het waar?' was het enige wat Marja vroeg.
Els legde met een overdreven gebaar haar hand op haar buik en keek Marja vals en uitdagend aan.
Marja kookte van woede maar deed haar best om haar emoties de baas te blijven.
'Jij kan er niets aan doen dat je hem geen kinderen kon geven. Dat weet je toch wel? Hij neemt het je niet kwalijk hoor.' Els kwam richting Marja lopen.
'Misschien kun je een soort van tante worden.'
'Donder op. Ik heb genoeg gehoord.'
Marja draaide zich om en liep naar haar bureau.
Els stopte, keerde haar rug naar Marja toe en liep richting de deur, precies volgens plan.
'Prima. Ik heb nog wel betere dingen te doen vandaag. We zullen zien bij wie Henk zondag als eerste op de stoep staat.'
Marja zette twee grote stappen, haalde uit en sloeg met volle kracht de baksteen op het hoofd van Els.
Ze zakte direct als een lappenpop in elkaar.
Alles was precies gegaan zoals Marja gehoopt had.
Nu was het tijd voor de rest van haar plan.
Ze sleepte het lichaam van Els aan haar armen door het kantoor richting de werkplaats.
Els ademde nog wel maar was volledig buiten westen.
Ze liet Els’ armen en hoofd hard op de betonnen vloer vallen, ze moest aan zichzelf toegeven dat dit haar goed deed.
Voorzichtig haalde ze de grote deksel van het vat en zette het tegen de voorkant van het vat aan. Daar stond het grote doodshoofd, Marja grijnsde ernaar.
Normaal gesproken vond ze het doodeng dat dit spul hier altijd stond. Ze had al meerdere malen gevraagd of het niet weg kon maar ze hadden het nodig voor het reinigen van de zwembaden.
Wie had ook gedacht dat het zo goed van pas zou komen?
Ze tilde Els onder haar oksels omhoog en legde haar borst op de rand van het vat, toen ging ze met haar handen voorzichtig richting haar benen terwijl ze het lichaam overal goed in evenwicht hield.
Het hoofd van Els hing naar beneden, al een stukje in het vat maar raakte de vloeistof nog niet.
Marja pakte haar benen en begon die langzaam op te tillen.
Ze was blij dat het een lichte, kleine vrouw was. Ze was zelf best potig dus ze kon haar goed tillen.
Op het moment dat het gezicht van Els het zoutzuur raakt, kwam er een damp vrij. Marja wendde haar gezicht af en tilde Els’ benen verder omhoog. Nu voelde ze het lichaam verder het vat in glijden.
Door haar knieën te buigen, paste zij er helemaal in.
'Alsof het ervoor gemaakt is,' zei Marja tevreden.
Daarna sloot ze het vat af.
Ze ging naar binnen, ruimde het kantoor en het huis op en pakte daarna de koffer die ze die ochtend al had ingepakt.
Het was tijd voor het laatste deel van haar plan. Niet alleen Els moest gestraft worden, ook Henk mocht zijn straf niet ontlopen.
Ze liep naar de werkplaats terwijl ze een klein zakje uit haar tas haalde. Hieruit pakte ze de gouden kronen die ze begin deze week bij een tandarts aan de andere kant van het land had laten verwijderen.
Deze zouden niet oplossen in het zoutzuur. Ze verwijderde de deksel en gooide de kronen bij het lichaam van Els.
Tegen de tijd dat Henk zondag thuis zou komen, was Els al verdwenen.
Het enige wat restte waren de kronen van Marja. Niemand had Marja nog gezien voordat Henk vertrok dus hij had niets aan het alibi van zijn visweekend en niemand wist van Els want dat had hij goed geheim weten te houden.
Marja pakte haar koffer, trok de deur achter zich dicht en liep richting de bushalte waar een uur eerder Els vandaan was gekomen.

Joyce Rookhuizen

Joyce Rookhuizen (1979) is een beginnend auteur. In het dagelijks leven is zij Kynologisch Gedragstherapeut en hondentrainer. Al haar hele leven is ze gek op lezen en schrijven.  Als kind schreef ze vaak verhalen maar door een druk leven verwaterde dit. Voor een aantal bladen schrijft ze sinds twee jaar regelmatig artikelen over honden. Afgelopen jaar (2013) besloot ze een schrijfcursus te gaan doen. In die cursus kreeg ze lovende beoordelingen en besloot ze er serieus mee aan de slag te gaan. Sindsdien besteedt ze iedere vrije minuut aan het schrijven.



Bezoekersreacties:
Steegen (60) op 19 januari 2014:
Spannend kortverhaal,vervolg hierop en nog andere verhalen mag ook

Ans (70) op 16 januari 2014:
Spannend verhaal, zou leuk zijn als er een vervolg kwam!!

Jorien Douma (33) op 27 december 2013:
Wauw wat een heerlijk verhaal. Dit vraagt gewoon om meer. Ik ben heel benieuwd wat ze nu met haar leven gaat doen. Prachtig ook dat contrast tussen het burgelijke leventje en de uiteindelijke daad.

Bianca Maartense (42) op 27 december 2013:
Spannend verhaal, dit vraagt om meer..... Ligt in het genre van Saskia Noort en Esther Verhoef, verhalen die mij ook altijd erg aanspreken

Website Security Test