Met Het verloren meisje wilde Delaet niet alleen een spannend verhaal neerzetten, maar ook een inkijk geven in het leven van een kankerpatiënt. Maar niet op een wijze dat kanker en ziekte de hoofdrol spelen. Het hoofdpersonage Jessie wordt vanaf het begin krachtig neergezet, maar ook haar zwaktes worden getoond en het is niet moelijk om Jessie in het hart te sluiten. Haar man en kinderen weten ook gelijk de sympathie te wekken en het is zo een aangename kennismaking. Eigenlijk is het de bedoeling dat Jessie tijdens deze vakantie even lekker uitrust en bijkomt van de zware behandeling die ze ondergaan heeft, maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. En ze vindt het ook wel fijn om weer wat te doen. 

De auteur heeft een toegankelijke schrijfstijl en samen met het gebruik van de korte hoofdstukken laat het boek zich makkelijk lezen. Wel is het soms goed opletten bij de wisseling van de verschillende verhaallijnen, daar mist soms nog het evenwicht. Maar er zit al wel gelijk vanaf het begin een fijn spanningsveld in dit boek en ook al zakt de spanning soms heel even in, dit wordt steeds weer snel opgevangen door een spannende situatie en/of ontwikkeling. De kleur violet is een soort van rode draad en waarom wordt later in het boek duidelijk gemaakt. De opbouw van het verhaal is over het algemeen goed te noemen, en het boek heeft genoeg in zich om de lezer aan zich te binden. Het verloren meisje heeft naast een fijne spanning ook enige diepgang. Het vervolg, Een (dodelijk) geschenk uit de hemel is al verschenen en de verwachting hiervan is dat dit nog spannender is en nog meer de diepte ingaat.

Het verloren meisje is een prima debuut en de auteur laat hier zeker potentie zien.