M.J. Arlidge werd geboren op 10 oktober 1974 in Londen. Zijn eerste thriller verscheen in 2014 en droeg de titel Eeny Meeny. Een jaar later verscheen deze thriller in Nederland en kreeg het de titel Iene miene mutte. Dit was de start van de Helen Grace-serie. In 2020 schreef Arlidge het korte verhaal Wat jij niet ziet. Dit was het geschenk voor de maand van het Spannende Boek. 

De overheid heeft het besluit genomen om zes criminelen een tweede kans te geven. Ieder van hen krijgt een nieuwe identiteit, een nieuwe woonplaats en een nieuwe baan. Geheel anoniem gaan ze in de gemeenschap op. Althans, dat is de bedoeling. Olivia, een reclasseringsambtenaar, begeleidt gevangenen om te re-integreren in de maatschappij. Dit doet ze met volle overgave en inzet. Wanneer de echte identiteit van de ex-gevangenen doorgegeven wordt aan de familie van de slachtoffers wordt ook Olivia op de proef gesteld om ervoor te zorgen dat haar cliënten veilig blijven. Het is zo goed voor te stellen dat de familie zint op wraak voor het onrecht dat hun familieleden is aangedaan. Wie zou dit nu niet willen? 

Oog om oog start met een proloog waarin in het kort door Arlidge wordt verteld over zes misdadigers die een tweede kans kregen om onder toezicht terug te keren in de maatschappij. De thriller die hij hierover schreef is uiteraard fictief. Oog om oog is een standalone en gaat over wraak, verraad en gerechtigheid. Gedurende zes dagen volgt de lezer de verhalen vanuit de familie van de slachtoffers, de moordenaars, de medewerkers van de reclassering en de politie. Er zitten veel lagen in Oog om oog en deze zijn allemaal interessant om te volgen. Ook komen er veel personages in voor maar weinig wekken echt sympathie op. Door de vele perspectiefwisselingen is het noodzakelijk om het hoofd er goed bij te houden tijdens het lezen. Arlidge heeft het weer voor elkaar om de lezer vast te ketenen aan het verhaal en de korte hoofdstukken smeken om nog een vervolg. Voor de wraaknemers is wel begrip op te brengen waarom ze tot hun daden komen. Het is goed voor te stellen welk gevoel erbij iemand opkomt wanneer men zelf oog in oog komt te staan met de moordenaar die jouw geliefde heeft vermoord. De vraag of het rechtvaardig is om het heft in eigen handen te nemen, siddert door het verhaal. De titel is goed gevonden en dekt volledig de lading. De schrijfstijl van Arlidge is beeldend en de spanning is direct aanwezig en golft door het verhaal. Arlidge doet zijn best om de lezer op het verkeerde been te zetten maar toch is het einde licht voorspelbaar. Het is een interessant gegeven om twee kanten te volgen: zowel die van de daders als van de achtergebleven familieleden. Wie gunt de ernstige delinquenten een tweede kans? 

M.J. Arlidge heeft het weer voor elkaar om een intrigerend vraagstuk te verpakken in een meeslepende psychologische thriller.