Het boek begint emotioneel. Een oud-rechercheur kijkt tijdens de dienst naar de foto van zijn dochter en mijmert hoe het nu verder moet met haar dochtertje en met de collega’s op haar werk. Die zijn bezig met een moeilijke taak. Her en der in de Zweedse hoofdstad Stockholm worden buitenlandse zwervers brutaal vermoord. Met politieke en sociale onrust tot gevolg. Rechercheur Thomas verwerkt maar moeilijk de dood van zijn collega en kan zichzelf er niet toe brengen samen te werken met de opdringerige opvolgster Madeleine. Een vader probeert intussen wanhopig een en ander recht te zetten en zijn corrupte opvolger te ontmaskeren, buiten medeweten van zijn vrouw en andere dochter. 

Als oud-journaliste is Sarenbrant zich bewust van de knelpunten in het hedendaagse Zweden: het snel toenemende racisme, het groeiende aantal illegale asielzoekers uit het voormalige Oostblok, de verschraling in de zorg, het vele huiselijke geweld. Ze verweeft die thema’s op indringende wijze in haar ingenieuze plots. Zo ook het machtsmisbruik op alle niveaus, van onevenwichtige relaties in een gezin tot aan de top van politiek, bedrijfsleven en politie. Wie kan dan nog weten welke politicus of politieman handelt uit zuivere motieven? Dat klinkt hoogdravend, maar de auteur brengt de conflicten heel helder en in een levensecht, pakkend verhaal aan het licht. De plot is ronduit geniaal. De trouwe lezer kent de daders van de zwerversmoorden al vanaf het begin, toch blijft het onderzoek spannend, mede door enkele verrassende zijpaden. Ook de creatieve, swingende schrijfstijl speelt een grote rol. De hoofdstukken zijn zo kort dat blijven doorlezen maar al te makkelijk is. Het perspectief wisselt voortdurend tussen de hoofdpersonen. De indirecte dialogen en sterke beschrijvingen leggen onbarmhartig de karakters en de drijfveren van de personages bloot. 

Genade is veel te snel uit, het boek is geen whodunit, het is een ‘who-fixed-it’. Verslavend goed.