Zoals ook in de eerdere vier delen het geval is, wordt dit verhaal verteld gezien door de ogen van de neef. Het is niet noodzakelijk maar wel gewenst om voorgaande delen eerst te lezen zodat de lezer de ontwikkelingen van de personages meemak. Boven akte hoofdstukken staat in het kort vermeld wat er te lezen valt in het hoofdstuk. De schrijfstijl is kleurrijk en het verhaal geeft ook een inkijkje in de Siciliaanse keuken. Er komen heerlijke gerechten voorbij. De humor wordt niet vergeten en is vermakelijk om te lezen. Tante Poldi is een excentriek persoontje met haar zwarte pruik en uitgesproken kleding. Ze lust graag een borrel en van een potje seks is ze niet vies. Officieel heet ze Isolde Oberreiter maar iedereen noemt haar tante Poldi. Ze neemt geen blad voor de mond en is recht voor zijn raap. De naamloze neef krijgt in dit deel meer body en maakt een ontwikkeling door. Hij staat minder aan de zijlijn en fungeert als meer dan alleen het hulpje van tante Poldi. Uiteraard is er een kleine rol weggelegd voor het schetenlatende hondje met zijn goede speurneus. 

In Tante Poldi en de zang van de sirenen lopen verschillende verhaallijnen. Soms wijkt Mario Giordano best ver af van een van de verhaallijnen wat de spanning niet ten goede komt. De spanning is niet hoogdravend, maar zoals het een cosy crime eigen is een stuk minder. Het blijft een leuk en onderhoudend verhaal en het boek leest heerlijk ontspannend. Een aantal onderwerpen komen voorbij zoals de tradities in families en het land Sicilië. Ook het verschil tussen arm en rijk is te lezen. 

Tante Poldi en de zang van de sirenen is een heerlijke cosy crime dat beslist garant staat voor een aantal aangename leesuurtjes.