Geen Bookspotinfo aanwezig. |
ISBN: 9789044336894
Uitgever: The House of Crime
Verschenen: 2013
Pagina's: 320
 |
Omschrijving:
Gwen deelt een vreselijk geheim met haar jeugdvrienden Marcel en Patrick. Een reeks angstaanjagende gebeurtenissen doet haar beseffen dat ze nooit een normaal leven op kan bouwen als ze niet haar fouten uit het verleden onder ogen ziet. Langzaam maar zeker ontworstelt Gwen zich aan het schuldgevoel dat haar al zo lang in zijn greep houdt. Tijdens een weekend in de Ardennen komt het tot een ijzingwekkende confrontatie en moet Gwen vechten voor haar leven.
|
|
|
Oordeel VrouwenThrillers.nl: 
Recensie Wendy Buenen op 7 januari 2014:
Het is 1985. Gwen en haar vriendengroep – ‘The Magnificent Seven’ – hebben de tijd van hun leven, tot een tragisch ongeluk een abrupt einde maakt aan hun vriendschap en toekomstplannen. Tien jaar later komen Gwen en de andere twee overgebleven vrienden, Patrick en Marcel, elkaar weer tegen op de crematie van hun vierde vriend, Guus. Na tien jaar kon hij niet meer leven met het vreselijke geheim dat zij allen dragen en maakte een einde aan zijn leven. Gwen en Marcel willen verder met hun leven. Ze gaan een weekend naar de Ardennen met Patrick om voor eens en altijd met het verleden af te rekenen.
Op het foto-omslag drijft een jonge vrouw op haar rug in het water, wat goed aansluit bij de proloog van het verhaal. Doordat het water deels donker is, ligt een lichte dreiging al in het beeld besloten. Het verhaal speelt zich af in wisselende tijden: 1984, 1985, 1995, 1996 en 2005. Het heden (1995 -1996) wordt afgewisseld met flashbacks uit het verleden. Het perspectief wisselt tussen Gwen en Patrick, Marcel blijft mede daardoor een relatief vlak personage.
Het verhaal in Sluipweg is vlot en met veel vaart beschreven. Nadeel is wel dat alles vluchtig blijft; de personages zijn niet diep uitgewerkt en gevoelens en beschrijvingen blijven aan de oppervlakte. Ook het taalgebruik is eenvoudig en snel, waardoor de vluchtigheid nog meer wordt onderstreept. Ter illustratie, tegen het eind van het verhaal, nadat Gwen allerlei verschrikkingen heeft doorstaan, staat er: 'Het is nieuwjaarsdag, besef ik. Het jaar begint buitengewoon ellendig. X is dood en ik lig vastgebonden op de achterbank van een auto.' Dit is behalve een understatement, ook een vrij droge opsomming van de stand van zaken, en dat is jammer.
Spannend is het verhaal echter wel; de schrijfster roept vanaf het begin allerlei vragen op en werkt naar een ontegenzeglijke climax toe. Een aanrader voor lezers die van vlotte, lekker leesbare thrillers houden in de stijl van Suzanne Vermeer.
Bezoekersreacties:
Natascha (43) op 18 februari 2014:
Sluipweg
Ingrid Oonincx
Ingrid Oonincx is een relatief nieuwe, talentvolle schrijfster in de Nederlandse thrillerwereld. In 2009 debuteerde ze met Nickname, waarmee ze genomineerd werd voor de Schaduwprijs en de Crimezone Award. Sluipweg, haar derde thriller verscheen krap vier jaar later.
In 1985 lagen alle opties open voor een Brabantse vriendengroep, die zich The Magnificent Seven noemde naar het gelijknamige nummer van de The Clash. Middelpunt van de groep is Patrick, dominant en iets ouder dan de rest. Thuis krijgt hij vooral geld en andere materiële zaken in plaats van liefde en oprechte aandacht. Het egoïstische en pesterige gedrag van Patrick roept spanning binnen de groep op, al durft niemand er iets van te zeggen. Na een avondje uitgaan krijgt de groep een auto-ongeluk met fatale gevolgen.
Tien jaar na dato wordt groepslid Gwen nog steeds verteerd door schuldgevoel. Het was toen haar plan om die avond samen uit te gaan in de hoop de verhoudingen binnen de groep te verbeteren. Nu heeft ze net de stekker uit liefdeloze, kille huwelijk getrokken, als ze Patrick ontmoet bij de begrafenis van groepslid Guus. Hij heeft het plaatselijke bordeel overgenomen en wil graag zijn oude vrienden weer ontmoeten. Gwen stemt met tegenzin in, omdat het lastig is om Patrick iets te weigeren.
Indertijd hadden boerenzoon Marcel en Gwen iets met elkaar. Hun verkering overleefde het ongeluk niet. Na de mini-reünie met Patrick pakken ze de draad weer op en al snel trekt Gwen bij Marcel in. Niet lang daarna gebeuren er onverklaarbare, vreemde dingen op Marcel’s boerderij: koeien slaan onverwacht op hol, kippen worden vergiftigd.
Sluipweg is, net als de vorige thriller Botsing, een goed opgebouwde thriller met een verrassende structuur. Hier spelen beide verhaallijnen zich in het nabije verleden af, opvallend en origineel bedacht. Met goed gekozen details zoals muziek (Bowie en Nirvana), tv-programma’s (Ron’s Honeymoon Quiz) en gadgets (walkman) zet Ingrid Oonincx zowel 1985 als 1995 overtuigend neer.
Het verhaal springt per hoofdstuk heen en weer tussen de gebeurtenissen in 1985 en in 1995. De spanning wordt hierdoor geleidelijk opgebouwd. In combinatie met de inzet van een aantal ijzersterke cliffhangers levert dit een geweldige thriller op die barst van de onderhuidse spanning. Eenmaal begonnen wil je maar een ding: doorlezen tot het eind. Daar volgt een bijzonder verrassende ontknoping die zelfs een ervaren thrillerlezer niet zal zien aankomen. In de meeste gevallen is een epiloog in een thriller een overbodige toevoeging. Iets dat de lezer liever zelf had ingevuld. In Sluipweg niet. Daar zorgt de epiloog ervoor dat het verhaal rond is en goed afgerond wordt.
Met Sluipweg laat Ingrid Oonincx zien dat ze terecht behoord tot de top van Nederlandse thrillerauteurs.
Oordeel:
|
|
|
|
|
