Liv, Martina, Max en Anton zijn al jaren beste vrienden. Ze brengen oud en nieuw samen door met veel drank, geflirt en spelletjes. 

Vier gefrustreerde rijke tieners, een volle wijnkelder, oudjaarsavond en een oud monopolyspel. Alle elementen voor een thriller zijn al aanwezig. Als dan ook blijkt dat ze hun ouders in het huis van de buren kunnen zien drinken en feesten wordt de woede aangewakkerd. Niet alleen de boosheid die veel tieners hebben ten aanzien van hun ouders, maar woede om wat hun ouders gedaan hebben. Dan bedenken ze dat ze met het monopolyspel ook een ander spel kunnen spelen: Truth or Dare. De opdrachten die redelijk onschuldig beginnen worden steeds extremer.

Dit boek leest als een young adultthriller, maar is eigenlijk geschikt voor elke thriller liefhebber. Waar in het vorige deel vrouwen de hoofdrol spelen zijn nu de schijnwerpers gericht op tieners. De klok naar middernacht toe begeleidt de lezer door deze thriller. Waar op een gegeven moment de verveling van de tieners lijkt toe te slaan neemt de spanning toe door de bekentenissen en de opdrachten. Wat zullen ze nu weer verzinnen? De neerbuigende houding naar de mensen die bijvoorbeeld het eten komen brengen maakt het beeld van deze tieners nog veel scherper, wat een nare kinderen zijn het eigenlijk. Eindelijk een boek waarin niet alle hoofdpersonen leuk zijn. Geld lost niet alles op. 

Het boek is zo geschreven dat de lezer bijna begrip voelt voor de frustratie van de vier tieners en aan het einde naast hen zou willen staan om te kijken wat ze gaan doen. Was het bluf of gaan ze het echt doen? Ondanks het beperkte aantal pagina’s is het Läckberg gelukt om weer een pageturner te schrijven die in een paar uur gelezen kan worden. En dan is het boek uit. Geen vervolg. Geen afronding. Er blijven na het lezen heel veel vragen achter maar dat kan met dit boek.