Tien jaar geleden was ik smoorverliefd op Thomas Kirkwood. Op de avond van ons afstuderen, onder invloed van drank en drugs, werd Thomas' levenloze lichaam gevonden in het meer bij het landhuis van de familie Kirkwood.

Dat weekend veranderde alles en ik zwoer nooit meer terug te keren naar het Kirkwood landhuis.

Nu, tien jaar later, ben ik uitgenodigd op de plek die zulke vreselijke herinneringen bij me oproept. Een herdenkingsweekend voor Thomas, georganiseerd door zijn nog steeds rouwende moeder Ada.

Maar het blijkt niet zomaar een weekend te zijn, de reünie is bedoeld om de moordenaar op te sporen. En ik vrees dat ik weleens bovenaan Ada's lijstje zou kunnen staan...

Lizzie viert samen met vrienden dat ze afgestudeerd zijn. Ze doen dit op het landhuis van haar vriend Thomas Kirkwood. Er is veel drank en drugs. Het feest wordt ruw verstoord door de ontdekking van Thomas' levenloze lichaam. Dat weekend verandert alles voor Lizzie en ze wil nooit meer terugkeren naar het landhuis. Tien jaar later krijgt ze de uitnodiging van Ada Kirkwood om te komen naar een herdenkingsweekend ter ere van haar zoon Thomas. Het voelt voor Lizzie alsof ze de uitnodiging niet kan weigeren en ze besluit om toch naar het landhuis te gaan. Daar aangekomen blijkt dat ze niet de enige genodigde is, alle vrienden van Thomas zijn er. Bovendien heeft Ada een extra doel, ze wil weten wie de moordenaar is. Lizzie vreest dat ze bovenaan haar lijst met verdachten staat. 

Het weekend begint met een bijzondere proloog. Bovenaan is te zien dat het geschreven is vanuit Lizzie en dat het tien jaar eerder is. Lizzie is onder invloed en dat maakt dat haar gedachten wat warrig zijn. Hierdoor is het voor de lezer ook wat onduidelijk wat er aan de hand is. Wel helder is wat Lizzie ontdekt: haar vriend Thomas is vermoord. De overige hoofstukken zijn vooral geschreven vanuit Elizabeth, ze is de volwassenere versie van Lizzie en leeft in het nu. Verder zijn er hoofdstukken vanuit Thomas, Ada, het broertje van Thomas William en nog meer vanuit Lizzie. Niet alleen de hoofdpersonages, maar ook de tijd wisselt af. Wisselend zijn de hoofdstukken in het nu en tien jaar eerder geschreven. Stukje bij beetje wordt het verleden ontrafeld. Naast de genoemde personages zijn er de vrienden van Thomas die te gast zijn. Ze komen wel aan bod, maar het is lastiger om hoogte van ze te krijgen. Mede daardoor word je als lezer minder opgenomen in het verhaal. Prettig zijn de korte hoofdstukken die makkelijk weglezen. Aan het einde is nog een soort plottwist, die is op zich goed bedacht maar komt iets minder goed uit de verf.