Alice Feeney werkt al vijftien jaar als verslaggever, redacteur en producent bij de BBC. Ze woont samen met haar man en hond op het platteland van Surrey. De intrigerende titel Soms lieg ik en de vallende vrouw op de cover maken beslist nieuwsgierig naar het verhaal. Het boek start met de tekst: Mijn naam is Amber Reynolds. Er zijn drie dingen die je over me moet weten:

1. Ik lig in coma

2. Mijn man houdt niet meer van me

3. Soms lieg ik.

Amber ligt in een coma na een auto-ongeluk. Ze kan zich niet bewegen maar hoort alles. Haar man Paul bezoekt haar trouw maar Amber gelooft niet dat hij nog van haar houdt. Haar zus waakt en beschermt Amber en is regelmatig aan haar zijde te vinden in het ziekenhuis. Ze draagt een geheim met zich mee. Een ex duikt op in het ziekenhuis, of is hij nooit uit beeld geweest? Wanhopig probeert Amber te herinneren wat er is gebeurd voordat ze in coma raakte. Wie liegt er? Langzaam komt ze achter de waarheid. Maar wil ze deze wel weten?

De eerste tekst is een mooie binnenkomer die direct vragen oproept. Het verhaal switcht tussen nu, eerder en vroeger. De stukken van vroeger worden verteld door middel van dagboekfragmenten van een jong meisje van tien jaar. De schrijfstijl is alsof een tienjarig kind dit vertelt. De ik-figuur Amber wordt zeer realistisch neergezet. Je zou denken dat het niet interessant is wanneer iemand in coma ligt maar Alice Feeney zorgt ervoor dat het geen moment saai wordt. Door de wisseling in tijd blijft de spanning oplopen. Je vraag je af wat de waarheid is. Constant word je op het verkeerde been gezet en de twijfel knaagt onder de oppervlakte. Feeney heeft een fijne schrijfstijl met mooie zinnen, verrassende plotwendingen en een onvoorspelbaar einde. Je denkt dat je alle puzzelstukjes hebt gelegd maar dan blijkt dat de puzzel heel anders moet zijn. 

Soms lieg ik is een prachtig psychologisch thrillerdebuut met een einde die je van je sokken blaast. Feeney heeft de lat heel hoog gelegd voor een volgende thriller waar we reikhalzend naar uitkijken.