Het boek begint met het schetsen van de ongelukkige jeugd van Aksel en Ellinor Adelson. Met een autoritaire moeder die alleen zichzelf hoort, en een vader die er het zwijgen toedoet is het niet gek dat er gevolgen zijn voor hun kinderen. Vanuit het perspectief van Aksel wordt het verhaal in de derde persoon verteld en schetst hij zichzelf, zijn zusje Ellinor en hun ouders. Totaal verknipt door hun liefdeloze jeugd zijn Aksel en Ellinor opgegroeid tot aparte personen. Aksel schaamt zich en heeft een laag zelfbeeld doordat hij gekleineerd werd als kind. Hij ontleent aan gekochte tweedehands goederen zijn identiteit en struint alle tweedehandswinkels af op zoek naar een ziel en een karakter. Hij identificeert zich als het ware met de vorige gelukkige eigenaren van zijn gekochte goederen en stelt zich hun geschiedenis voor. Eenmaal volwassen ‘zorgt’ Aksel voor de aan drugs verslaafde Ellinor - dit houdt hem in leven - en staat hij moeder Iris – onder stil protest – regelmatig bij. Aksel en Ellinor hebben een sterke verbeelding en praten regelmatig over manieren waarop hun moeder dood zou kunnen gaan. 

Er staan regelmatig erg lange zinnen in Lotgenoten, wat lekker doorlezen niet bevordert, net als de vele herhalingen over hoe Aksel zich voelt. Er zijn zelfs momenten waarop de lezer het spoor bijster dreigt te raken. Tussen de regels door sijpelt het verdriet over wat Aksel nooit heeft gekregen. Op een gegeven moment is het wel duidelijk. De personages zijn redelijk herkenbaar door het psychologisch inzicht dat de lezer krijgt. Aksel is net een kruitvat, dat op het punt van ontploffen staat, want inwendig wordt hij verteerd door een zekere woede richting zijn moeder Iris, die hij niet uit. Hij zoekt naar erkenning en bevestiging, die hij niet krijgt. Lotgenoten wordt gebracht als een thriller, maar het leest meer als een langdradige psychologische roman, waar niet echt vat op te krijgen is. Een beetje spanning komt er op 85% van het verhaal, als Eddie Feber, een atypische politieman eindelijk zijn intrede doet en de eerste dode gevallen is. En dan is het verhaal al bijna uit en zijn er wel wat inzichten gekomen in hoe Iris in elkaar steekt. De cliffhanger aan het einde van het verhaal doet een spannende belofte voor deel twee. 

Niets is wat het lijkt in Lotgenoten, waar alles draait om het interpreteren van gebeurtenissen in het heden en verleden.