Inspecteur Kim Stone wordt naar het huis van Samantha Brown gestuurd. Deze vrouw ligt in bed en haar keel is doorgesneden. Kim Stone beschouwt het als een zelfmoord, maar dan wordt het lichaam van een jonge man gevonden. Het scenario is dezelfde als bij Samantha, ook zijn keel is doorgesneden. Een andere overeenkomst is het feit dat ze allebei in een toevluchtsoord verbleven. Unity Farm staat erom bekend dat het voor mensen is die een alternatieve leefstijl volgen. Kim Stone gaat samen met haar team op onderzoek uit naar deze ogenschijnlijk knusse gemeenschap. Al snel ontdekt ze dat het er achter de deur heel anders aan toe gaat. Ze stuurt een jonge agent undercover naar de Unity Farm wat wellicht gevolgen kan hebben voor haar carrière. Alles wordt op alles gezet om proberen te voorkomen dat er meer doden gaan vallen.
De ondertitel Je bent vrij om te vertrekken, maar dat is het laatste wat je doet klinkt al direct onheilspellend. Dodelijke macht start direct met een spannende proloog die de lezer op scherp zet. Het verhaal wordt verteld vanuit Kim en andere leden van haar team. Een subplot is gereserveerd voor Bryant. Hij heeft moeite om een oude zaak waaraan hij heeft gewerkt, los te laten. Doordat Angela Marsons deze twee verhaallijnen beurtelings naar voren haalt, blijft de lezer geboeid. De schrijfstijl van Marsons is zoals de lezer gewend is van haar. Alles wordt gedetailleerd neergezet en de personages, vooral Kim en haar teamleden, voelen vertrouwd. Een leuk feit is dat Tiffany Moore (Tink) een grote rol speelt. Ze is een frisse, beetje naïeve jonge vrouw. Een jeugdige onschuld straalt van haar gezicht.
Dodelijke macht is prima als standalone te lezen, maar het is natuurlijk leuker om de voorgaande delen te lezen. Zo is de ontwikkeling te zien van de personages die ertoe doen. Kim staat haar mannetje en geeft aandacht aan haar teamleden. Ze is een echte leider voor elke persoon uit haar hechte team. Bryant heeft moeite om zich te concentreren op de lopende zaak. Zijn hoofd zit vol van een oudere zaak waarbij hij betrokken was. Zijn schuldgevoel spat van het papier af. De korte hoofdstukken en de nodige cliffhangers laten de lezer snakken naar nog een hoofdstuk. De plot is goed opgebouwd en het einde is verrassend te noemen. Het voelt alsof de serie over Kim Stone steeds beter wordt.
Angela Marsons heeft met Dodelijke macht weer een echte Marsons geschreven en het is duidelijk dat zij en de lezers nog lang niet klaar zijn met Kim Stone. Het is uitkijken naar het volgende deel.