Door een blessure is kunstenares Eva niet meer in staat om te schilderen en beperkt ze zich tot lesgeven. Daarnaast draagt ze zorg voor haar beste vriendin Annemarie, die ernstig ziek is en palliatief wordt behandeld. Het leven in het landelijke dorp Vorden kabbelt rustig verder tot Eva getuige is van een ruzie tussen twee mannen. Wanneer beide heren kort daarna overlijden, ruikt Eva onraad. Ze gaat tussen haar eigen bezigheden door op onderzoek uit, maar krijgt al snel tegenstand. 

De vrouw die vergat te leven heeft een vrij romantische cover en geeft de pittoreske sfeer van het dorp waar het verhaal zich afspeelt weer. Corine Hartman bewees met haar uitgebreide oeuvre reeds dat ze kan schrijven. Haar schrijfstijl is echter apart te noemen. In De vrouw die vergat te leven schrijft ze heel vertellend en opsommend. Grammaticaal worden soms werkwoorden of voornaamwoorden bewust weggelaten, wat de leeservaring apart maakt. Hoewel het boek start met een intrigerende proloog in de ik-vorm, vormt het verhaal zelf een aaneenschakeling van chronologische gebeurtenissen van hoofdpersonage Eva, beschreven vanuit de derde persoon. De lezer volgt haar dagdagelijkse activiteiten en leert daarbij haar entourage kennen. Het verhaal verloopt traag en een vlotte leesbaarheid wordt bemoeilijkt doordat elke gedachte van Eva neergepend lijkt te zijn. Er zijn heel veel zijsprongetjes en vaak teveel irrelevante informatie, waardoor de lezer echt wel focus moet behouden. De flaptekst belooft een heus mysterie, maar dit vormt eerder een zijspoor van het verhaal. Het leven van Eva en haar omgeving en sociale kring domineren het verhaal en de zoektocht naar wat er precies gebeurd is met de twee mannen die zijn overleden, verdwijnt soms teveel naar de achtergrond. Dat verklaart wel meteen dat de titel verwijst naar het personage Annemarie en niet de link naar het mysterie legt. 

Er komen diverse existentiële thema’s aan bod zoals leven en dood, maar de emotionele uitwerking blijft achter. Gevoelens worden beschreven door de auteur, maar niet gevoeld door de lezer. Dat zorgt ervoor dat het verhaal wat afstandelijk overkomt. Het einde is gelukkig wel spannend en verrassend, maar de uiteindelijke gevolgen voor de dader zijn dan weer ongeloofwaardig. 

De vrouw die vergat te leven is het derde deel in de serie rond kunstenares Eva Romeijn, maar kan apart gelezen worden. Het verhaal zal het meest geliefd zijn bij de fans van romans met een vleugje cosy mysterie als ze bovendien houden van een traag opgebouwd verhaal. Inhoudelijk kan dit boek niet tot het thrillergenre worden gerekend. De vrouw die vergat te leven is eerder een langdradig dagboekverhaal dan een mysterie.