Geen Bookspotinfo aanwezig. |
ISBN: 9789403156811
Uitgever: Cargo
Editie: E-book
Overige edities:
2022
 |
Omschrijving:
Kunstschilder Eva Romeijn, geboren en getogen in het idyllische dorpje Vorden in de Achterhoek, krijgt een mooie opdracht van haar buurman, baron Frederick van Zonnewoud. Als hij vervolgens van de aardbodem lijkt te zijn verdwenen, raakt ze ervan overtuigd dat er iets gruwelijks is gebeurd, al deelt geen van haar vrienden die angst. De roddels in het dorp over de rijke baron tonen minder fraaie kanten van zijn karakter, maar bij wie is de haat groot genoeg om hem dood te wensen? Spelen er eeuwenoude vetes tussen families of waait de wind uit een heel andere hoek?
Eva gaat dapper en vastbesloten op zoek naar de waarheid, maar of dat wel zo verstandig is?
|
|
|
Oordeel VrouwenThrillers.nl: 
Recensie Karin Bisschops op 17 maart 2022:
In eerste instantie roept de mooie cover geen associatie op met een thriller, echter op de details gelet valt het pistool in de handtas van de dame op. De naam van de auteur Corine Hartman staat garant voor een goed geschreven spannend verhaal. In De dode die niet werd gemist is de hoofdrol weggelegd voor Eva Romeijn, een kunstschilder. Ze woont in het dorpje Vorden in de Achterhoek. Eva neemt een opdracht aan van haar buurman, baron Frederick van Zonnewoud van Lijndenburg om een portret van zijn moeder te schilderen. Tijdens de uitvoering van deze opdracht, lijkt de baron verdwenen te zijn en niemand weet waar hij zich bevindt. Eva is ervan overtuigd dat hem iets vreselijks is overkomen, maar tot haar verbazing deelt niemand haar mening. In het dorp wordt flink geroddeld over de baron die niet bij iedereen geliefd is. Wie wenst hem dood? Of is er iets geheel anders aan de hand? Eva laat zich door niemand en niets tegenhouden en gaat op onderzoek uit.
De spannende proloog roept direct een beklemmend gevoel op en is niet gelijk te plaatsen. Dat komt later pas. Boven de hoofdstukken staat een zin die later terug te vinden is in dat hoofdstuk. Corine Hartman neemt voldoende tijd om het verhaal rustig op te starten. Zo wordt er kennis gemaakt met het dorp, de omgeving en natuurlijk met de dorpsbewoners. De lezer wordt aan de hand gepakt en gaat samen met Eva Romeijn op onderzoek uit. Eva is een echte volhouder. Ze laat zich door niemand tegenhouden en bijt zich vast in haar zoektocht naar de baron. De andere personages krijgen voldoende body en ook het dorpse karakter spat van de bladzijdes af. De schrijfstijl is aangenaam en vlot zonder enige poespas zoals de stijl van Hartman is. De term cosy crime wordt genoemd en dit klopt helemaal. Het is geen harde actiethriller of een thriller met gruwelijke details maar een heerlijke whodunit in de trant van Miss Marple. Een spannend moordmysterie dat een groot publiek zal aanspreken en waarderen. Natuur, liefde en vriendschap komen sterk naar voren in het verhaal. De plot is rustig en goed opgebouwd en het einde is mooi gesloten. Er blijven geen vragen meer over, wel het verlangen om meer over Eva Romeijn te gaan lezen. Naast Faye van der Laar en Jessica Haider is Eva Romeijn een boeiend personage en zeer geschikt om nogmaals te schitteren in een cosy crime.
Corine Hartman behoort tot de top van onze Nederlandse auteurs en laat haar veelzijdigheid zien met het schrijven van De dode die niet werd gemist.
Bezoekersreacties:
Demi Stein (meer boe (24) op 30 maart 2022:
Korte samenvatting:
Eva is kunstschilder. Ze is geboren en getogen in het idyllische dorp Vorden, in de Achterhoek.
Ze krijgt een mooie opdracht van haar buurman baron Frederick van Zonnewoud. Wanneer ze vervolgens met hem wil afspreken om haar tot dan toe gemaakte werk te bekijken, blijkt hij van de aardbodem te zijn verdwenen.
Het dorp roddelt erop los, maar Eva vindt dat het maar roddels zijn en besluit een zoektocht te starten.
Intieme whodunnit
Cosy Crime is een vrij nieuw sub-genre van de crime-fictie boeken. Het bevat vaak intiemere locaties, detective scenes en een thriller gevoel zonder de bloederige details. Dit vind je ook zeker terug in De dode die niet werd gemist.
Het boek is onderverdeeld in korte hoofdstukken. In combinatie met de prettige schrijfstijl van Corine Hartman vlieg je door het boek heen. Het leest vlot weg en het verhaal is goed te volgen. De zinnen lopen soepel over in elkaar en opvallend is de zeer gedetailleerde beschrijvingen.
De omgeving is bij een cosy crime erg belangrijk en dit weet Hartman dan ook goed neer te zeten. Het gehele boek ademt een dorpse sfeer en je kunt je door de bloemrijke omschrijvingen echt in het dorp wanen. Daarbij lijkt men alles te weten over de bewoners van het dorp en wordt er flink wat af geroddeld, wat het dorpse gevoel alleen maar versterkt. De setting van deze cosy crime is sterk uitgewerkt en zeker interessant om over te lezen.
Waar blijft de spanning?
De spanning in deze whodunnit is spijtig genoeg ver te zoeken. Als lezer wil je graag weten wat er met baron Frederick van Zonnewoud is gebeurd, maar meer dan een nieuwsgierig gevoel is het niet. Eva komt algauw met het vermoeden dat iemand een moord moet hebben gepleegd, door één aanwijzing. Dit is wat vergezocht en geeft een wat té dramatisch effect. Het realistische gevoel vloeit hierdoor uit het verhaal.
Hoe verder Eva vervolgens komt met haar zoektocht, hoe dringender ze eigenlijk overkomt en hoe onrealistische het geheel aan lijkt te voelen. Op dit punt is de setting van het verhaal eigenlijk een stuk interessanter dan wat er met de baron is gebeurd.
Wanneer een neef van de baron om de hoek komt kijken, raak je toch wel weer benieuwd naar wat er gebeurd zou kunnen zijn. Door Eva haar sterke overtuiging dat de baron is vermoord, ga je zelfs, door wat je in de tussentijd over de verschillende personages te weten bent gekomen, vermoeden wie de moordenaar dan is. Dit maakt het een tikkeltje spannend, maar helaas niet voldoende. In het gehele boek ligt het spanning niveau laag en blijft het gevoel ‘ik moet weten hoe dit eindigt’ uit.
Unieke wendingen
Richting het einde van het verhaal brengt Hartman een aantal wendingen in. Wendingen die je absoluut niet ziet aankomen en die zeker weten uniek zijn. Dit maakt dat je toch vol verbazing verder leest en graag wilt weten hoe het eindigt. Wanneer je weet hoe de vork in de steel zit, voelt het echter juist weer overdreven en enorm onrealistisch, waardoor je het boek met een onprettig gevoel weglegt.
Corina Hartman is een Nederlandse auteur en heeft inmiddels meerdere boeken op haar naam staan. Ze heeft een paar prijzen en nominaties gewonnen.
De dode die niet werd gemist is een cosy crime thriller die zich afspeelt in de Achterhoek. De dorpse sferen komen goed naar voren en het geheel leest gemakkelijk weg. De spanning blijft echter aan de lage kant, wat spijtig is.
Oordeel:
Denise (68) op 29 maart 2022:
Een mooi, warm en spannend verhaal.
Eva woont nu weer een tijdje in de Achterhoek. Ze schildert, heeft een vriend die druk bezig is en niet veel thuis is, een hond die haar gezelschap houdt en een aantal vrienden waar ze close mee is. Wanneer haar buurman de baron Frederick van Zonnewoud van Lyndenburg. haar vraagt een schilderij van zijn overleden moeder te maken stemt ze er mee in. Maar Frederick laat niets meer van zich horen en komt niet meer opdagen op de afspraak. Eva wordt ongerust en begint haar zoektocht naar de baron…
Het plot steekt goed in elkaar, er is goed over nagedacht. Het begint met een intrigerende proloog. Er wordt een zekere spanning opgebouwd rond de verdwijning van Frederick en rond de andere personages. Het verhaal ontrolt zich beetje bij beetje, elk hoofdstuk vloeit van het ene in het andere en brengt je dichter bij de waarheid en het slot van het verhaal. Je ontdekt zo veel van de personages en je kan ook je eigen oordeel vormen over Frederick’s verdwijning. De laatste hoofdstukken zijn als een epiloog waar alle gevoelens en gebeurtenissen worden verwerkt.
De personages worden goed beschreven en krijgen net zoals het verhaal beetje bij beetje vorm. De gevoelens van de figuren worden goed weergegeven. Je voelt wat ze denken of niet denken. Eva leer je heel goed kennen, hoe ze denkt en handelt, een gevoelig warm en gedecideerde persoon vol kwaliteiten, ze wordt als een mooi en oprecht mens geschetst die meeleeft met anderen.
Al vanaf het begin voel je dat de natuur heel belangrijk is voor de auteur. De beschrijvingen geven de realiteit weer. Het is als ‘thuiskomen’.. je herkent jezelf en je omgeving door haar beschrijvingen heen. De auteur spreekt over de mooie omgeving, de prachtige gebouwen en vooral over de natuur maar ook over de duurzaamheid ervan en de waarde . Alles wordt beeldend beschreven met mooie details zonder overdreven clichés.,. Hier en daar vind je ook wat humor in het verhaal verweven, bvb wanneer Eva vertelt dat ze betere nachten heeft gehad, zelfs die met opvliegers.
P 16 De dauw hing over het land en het rook naar de belofte van nieuw leven. Bij de vijver met waterlelies, tussen de goudenregen en de seringen, werd ze rustig.
P128 Overleven, een sfeervol zomers tafereel met wilgen en lindebomen en uitbundig bloeiend duizendblad, margrieten, kattenkruid, met op de achtergrond een keur aan bijenkasten.
Er worden veel verschillende thema’s aangekaart: de natuur, fraude, homosexualiteit, verdrukking van vrouwen, verkrachting, rechtschapenheid versus recht…In feite zou je denken dat het verhaal rond de moord eigenlijk een doel is om al deze thema’s te bespreken of in elk geval om de lezer erover te doen nadenken.
P126 hoe kan een beginnend ongemak uitgroeien tot een ongeneeslijke tumor.
Ik verwachtte meer spanning maar was toch zeer aangenaam verrast. Zonder het thriller effect krijg je hier een vlot en mooi geschreven verhaal. Je kijkt uit naar het vervolg en leest door. De spanning wordt licht verhoogd tot het einde om dan in een boog af te zwakken. Het geheel is een aangename leeservaring.
Het was een plezier om dit boek te lezen. Een rustig, ontspannend cosy verhaal vol mooie beschrijvingen Ik ben blij dat ik kennis gemaakt heb met deze auteur en denk nog boeken van haar te lezen.
Oordeel:
Jeanet Moorman (53) op 29 maart 2022:
Met De dode die niet werd gemist slaat Corine Hartman een andere weg in. Hiermee zoekt ze meer de cosy crime dan de harde thrillers met personages zoals Jessica Hayder en Faye van Laar. Ze zegt hier zelf over, dat ze zichzelf ook wil blijven uitdagen met schrijven en dat is zeker gelukt.
Het moordmysterie speelt zich in de Achterhoek af en wel in de omgeving van de acht kastelen bij het dorp Vorden. Hoofdpersonage Eva Romeijn wordt goed neergezet, ze heeft haar buurman baron Frederick van Zonnewoud al een paar dagen niet gezien en hij kwam ook niet op hun afspraak opdagen. Zou hij de ergens de bloemetjes buiten zetten of is er iets met hem aan de hand?
Het verhaal begint met een spannende proloog. Waarna je in korte hoofdstukken de personages en omgeving leert kennen en natuurlijk leest wat er zich precies heeft afgespeeld. Hartman heeft een fijne manier van schrijven. De dode niet werd gemist is geen boek waarbij de spanningsboog hoog gespannen staat, maar het maakt wel nieuwsgierig en daardoor wil je doorlezen.
Eva is natuurlijk de hoofdpersoon, maar de andere personages worden ook goed neergezet. Je leert ze voldoende kennen voor dit verhaal, al hoewel ik sommige wel iets beter had willen leren kennen.
Zelf wonende in de Achterhoek zijn de plekken die genoemd worden bekend en dat maakt het extra leuk, sommige plekken zal ik nu met andere ogen bekijken. Maar dat kan alleen als pluspunt benoemd worden voor de auteur.
Het is een heerlijk boek om even elders te vertoeven met opmerkelijke personages en geen ingewikkelde gebeurtenissen.
Oordeel:
Meer bezoekersreacties op De dode die niet werd gemist...
|
|
|
|
|
