Eva Monté is het pseudoniem voor Alexandra en Victoria Nagelkerke. Waarom gekozen voor een pseudoniem?
Alexandra en Victoria Nagelkerke vonden we een beetje lang, dan is meteen de hele cover vol. A V, de eerste letters van onze voornamen, als je dat hardop zegt en dan omdraait, krijg je Eva. Monté is de meisjesnaam van onze oma.
Wie zijn Alexandra en Victoria Nagelkerke? Wat doen jullie nog meer naast het schrijven?
Alexandra vertaalt thrillers uit het Engels voor een grote internationale uitgeverij, heeft een gezin met 2 kinderen. Haar zoon van 17 woont nog thuis en haar dochter studeert psychologie in Leiden. Ze heeft 2 Siberische katten en een Schapendoes. Binnenkort komt er een pup uit Zweden bij, een zoontje van haar hond. Ze wandelt graag met man en hond, het liefst op de hei of aan het strand, leest veel en kookt met overgave Indisch en Italiaans. Victoria werkt 4 dagen per week voor een grote zorg- en welzijnsorganisatie als coördinator informele inzet, heeft een zoon van 17 en 3 Siberische katten. Ze leest en bakt graag.
De manier waarop jullie een boek construeren is bijzonder, namelijk via brainmerge. Hoe werkt dit precies en kunnen jullie daar meer over vertellen?
We schrijven echt samen. Al pratend laten we onze hersens als het ware versmelten. Het klinkt gek, maar voor ons gaat het vanzelf. De een begint, de ander neemt het over en dan de een weer... Soms roepen we allebei tegelijk: nee, toch niet! En dan beginnen we weer opnieuw met een stukje. Zo ontspint zich een verhaal.
Te koop was jullie succesvolle debuut. Hoe zijn jullie op het idee gekomen om een boek te gaan schrijven en waarom de keuze voor een thriller?
Na de zomervakantie, 3 jaar geleden, zaten we samen in de tuin bij te praten en kregen we het ook over de boeken die we hadden gelezen. Sommige vonden we natuurlijk heel goed, andere saai of slecht. Ineens keken we elkaar aan en zeiden: zullen we het anders zelf eens proberen? Voor ons werk zijn we veel met taal bezig, we hebben altijd veel gelezen... waarom niet? Het was in de tijd van de huizencrisis, dus er borrelden meteen allemaal ideeën op. Overal stonden rijen bordjes met ‘Te Koop’, dat was echt een bekend straatbeeld toen, dus we hadden meteen een titel te pakken. En een thriller leek ons een goed idee omdat je dan een duidelijk kader hebt. Een moord, een motief, verdachten, de dader die gepakt moet worden, etc...
Hoe zijn jullie op het idee gekomen voor het schrijven van Zwaartekracht, wat was de inspiratie hiervoor?
Het leek ons leuk om een groep mensen bij elkaar te zetten die niet weg kon. De vraag was alleen nog: wat brengt ze daar, wat is de verbindende factor? Toevallig spraken we elkaar toen we allebei per ongeluk een stukje van het televisieprogramma 'Obese' hadden gezien. Het ging over een zwaar getraumatiseerde jongen, mishandeld door zijn vader en zwaar gepest op school, die werd behandeld alsof hij het voornamelijk aan zichzelf, aan zijn gebrek aan wilskracht te danken had dat hij zo zwaar was en zich zo doodongelukkig voelde. De toon was zogenaamd meelevend, maar er klonk ook afkeuring in door en vooral een oordeel. Dat vonden we zo naar dat we dachten, we willen een ander geluid laten horen. We gaan een groep obese mensen op een eiland zetten, maar we gaan hen niet veroordelen maar gewoon kijken naar hoe ze zich voelen en wat ze meemaken. Natuurlijk moest het wel een spannend verhaal worden!
Zwaartekracht is het tweede boek dat jullie geschreven hebben. Was dit tweede boek makkelijker door meer ervaring of moeilijker door hogere verwachtingen?
We vonden het moeilijker om dit boek te schrijven omdat we niet meer onbevangen waren. We waren ons veel meer bewust van de lezer en ook van de pen van de redacteur die nog zou komen...
Zwaartekracht wordt verteld vanuit het perspectief van Emma, in de eerste persoon. Hadden jullie dit al op voorhand in gedachten? En vanwaar deze keuze?
We wilden iets anders proberen dan in ons eerste boek, waarin we het verhaal via veel verschillende personages vertelden. We dachten dat we het gemakkelijker maakten voor onszelf door vanuit de ik te schrijven, maar dat viel vies tegen! Het lastige daaraan is dat de lezer in principe niet meer kan weten dan de ik-figuur, Emma dus, omdat je alles vanuit haar bekijkt... Het heeft ons heel wat zweetdruppels gekost om te zorgen dat de lezer toch alles kon volgen wat zich op het eiland afspeelde...
Ik heb gehoord dat jullie al weer bezig zijn met een derde boek. Kunnen jullie daar al iets meer over vertellen?
Nee, sorry. Of, nou alleen dat we het dus niet in de ik-vorm schrijven...
Wie zijn jullie grote voorbeelden in het schrijvers vak of heb jullie andere inspiratiebronnen die belangrijk voor je zijn?
Inspiratiebron is alles wat je in je leven hebt gelezen en meegemaakt en alles en iedereen om je heen. Observeren en nieuwsgierig zijn naar waarom mensen dingen op een bepaalde manier doen, waarom ze bepaalde keuzes maken etc...
Welk genre lees jullie het liefst? Waar lezen jullie het liefst? Welk boek is favoriet? Wie is jullie favoriete schrijver (meerdere mag ook hoor) Welk boek lezen jullie op dit moment? Welk boek zou iedereen gelezen moeten hebben?
We hebben niet één favoriete schrijver, maar lezen allebei heel graag Engelstalige literatuur. Victoria houdt erg van Ian McEwan, twee lievelingsboeken van haar zijn Boven is het stil van Gerbrand Bakker, en The Corrections van Jonathan Franzen. Op dit moment leest ze Room, van Emma Donahue. Alexandra kan ook echt niet kiezen uit haar lievelingsboeken, maar Pride and Prejudice van Jane Austen, Freedom van Jonathan Franzen en Life after Life van Kate Atkinson zijn wel favorieten. Op dit moment leest ze De Kinderwet van Ian McEwan, voor de leesclub in Hilversum waar ze bij zit.