Kun je jezelf omschrijven in vier woorden?
Een doorzetter, creatief, controlfreak en onzeker.
Waarom heb je ervoor gekozen een serie te schrijven? Was dit al vanaf het begin de bedoeling?
Het was vanaf het begin de bedoeling om een serie te schrijven om, naast de op te lossen zaken, een rode lijn door de boeken heen te laten gaan. Ik lees zelf ook graag series. En vanuit een heel erg ambitieus oogpunt (omdat ik in beelden denk) zag ik een televisieserie ontstaan in gedachten. Het hele verhaal paste in ieder geval niet in één boek.
Diana van Hal is het pseudoniem voor Diana Ruwaard, waarom de keuze voor een pseudoniem?
Ook weer vanuit een ambitieus oogpunt … Ruwaard is lastiger uit te spreken in het Engels. Dan ligt Diana van Hal net iets lekkerder in de mond. Mijn doel is om in de toekomst mijn boeken ook in het buitenland uit te geven. Ik ben wat pseudoniem betreft dicht bij mezelf gebleven, iedereen in ons gezin draagt de achternaam van mijn partner, van Hal.
Van het schrijven tot aan het drukken van het boek heb jij, deels samen met je man, alles in eigen beheer. Hoe gaat dit gehele proces precies te werk bij jullie? Kun je hier iets meer over vertellen?
Het schrijven doe ik zelf. Wanneer ik vastloop of denk dat iets een beetje een gekke wending krijgt, dan overleg ik het met het thuisfront. Dat leverde in het geval van De Greenwood moordenaar een contact met de FBI op. Want het moest wel kloppen en we verschilden thuis van mening hoe politie en FBI het samen zouden aanpakken. Je kunt het dan beter aan iemand vragen die er echt verstand van heeft. Na het herschrijven en redigeren ga ik zelf aan de slag met de opmaak van het boek. En als ik ergens niet uitkom, kijken we er samen naar. Tijdens het klaarmaken van het binnenwerk geef ik “de opdracht” dat hij kan beginnen aan de cover. Ik vertel hem de highlights, de belangrijke gebeurtenissen en het einde. En mijn man maakt dan een cover naar eigen idee, wat altijd heel goed bij het verhaal past. Zodra het hele boek klaar is, neem ik contact op met de drukker en lever ik alles aan. Daarna komt er een “subtiele” hint van mijn kant dat er een boektrailer moet komen en dan bedenken we in grote lijnen samen wat erin moet komen en gaat mijn man weer aan de slag. Ik ben echt van de tekst en opmaak en Wim is van het grafische gedeelte (beeldmateriaal en bewerking).
Heb je veel research gedaan voor deze serie? Zo ja, hoe bijvoorbeeld?
Voor het eerste boek dacht ik dat het meeviel. Het verhaal kwam in mijn hoofd tot stand en tijdens het schrijven heb ik de nodige research gedaan, waardoor het verhaal elke keer van richting veranderde en niet het einde had wat ik aan het begin voor ogen had. Qua laboratoriumwerk wist ik precies hoe het zat, maar voor de overige opsporingstechnieken heb ik contact opgenomen met het Nederlands Forensisch Instituut. Het tweede boek heb ik vooral veel topografische research gedaan, veel achtergrondinformatie. De personages kende ik al, ik wist waar ze heen moesten gaan. De technieken ook. Tijdens het schrijven en bedenken van het derde boek heb ik uren en uren achter de pc gezeten, YouTube, email, google en daarnaast veel telefoontjes om aan informatie te komen. Ik vond het contact leggen met de FBI vooral heel spannend. Want ik zoek op mijn computer vooral op moord, verminking, ontbindende lichamen, verlaten gebouwen, natuurgebied, begraven lichamen, sporen uitwissen, en ga zo maar door. Als je dan de FBI aanschrijft en je in je hoofd afvraagt of ze je na gaan trekken, dan verwacht je min of meer iemand aan de deur die komt uitzoeken of je wel echt een schrijfster bent en niet iets anders van plan bent.
Kun je het schrijven goed combineren met jouw dagelijkse werkzaamheden?
Het is goed te combineren, maar soms wel druk. Als je eenmaal in een verhaal zit, dan wil je het liefst doorgaan (als het even kan gewoon 24 uur per dag haha). Met een gezin gaat dat niet. Ik probeer elk vrij moment, elk uurtje te pakken. Tijdens het schrijfproces ben ik best niet-sociaal, dat geef ik toe. Dat probeer ik daarvoor of daarna goed te maken. Het is een spannend avontuur op zich om te schrijven, want dingen gaan zelden zoals je ze hebt gepland.
Jennifer, het hoofdpersonage is DNA-analist. Hoe dicht staat Jennifer bij je en ben je door je eigen werkzaamheden meer geïnteresseerd in de forensische kant van opsporing?
Ik zal niet zeggen dat Jennifer en ik precies hetzelfde zijn, maar ze heeft wel een aantal trekjes waar ik mezelf in herken. Het is prettig dat zij een DNA-analist is, want daar weet ik veel vanaf. Ik heb ook altijd interesse gehad voor forensische opsporing. Toen ik mijn opleiding begon had ik ook graag op het NFI in Rijswijk willen werken. Het liep alleen anders, vooral omdat Rijswijk voor mijn gevoel zo ver weg lag en ik aan de andere kant van Nederland woonde. Wel een gemiste kans hoor. Ik had het destijds gewoon moeten doen. Aan de andere kant, dan had ik nu misschien geen boeken geschreven…
Kun je de personages goed loslaten of zijn ze je zo eigen geworden dat ze nog geruime tijd bij je blijven?
Ze zijn een deel van mijn leven geworden. En dat terwijl ze verzonnen personen zijn! Ik ben op dit moment met twee verhalen bezig, twee losstaande verhalen die niet bij de Bennet & Rowley mysterie horen. In beide verhalen komen heel andere personages voor. Dat is echt wel schakelen. Ondertussen heb ik wel een begin van een nieuwe zaak in mijn achterhoofd waar Jennifer en Spencer met het team aan moeten werken. Het is een gevoel van thuiskomen als ik aan de personages van de Bennet & Rowley mysteries denk.
Wie zijn jouw grote voorbeelden in het schrijversvak of heb je andere inspiratiebronnen die belangrijk voor je zijn?
Ik heb meerdere schrijvers waar ik graag boeken van lees en die voor mij een inspiratie zijn. Patricia Cornwell, Alex Kava, Harlan Coben om er een paar te noemen. Nu heb ik onlangs een aantal Dean Koontz en Stephen King boeken gelezen, omdat ik een verhaal in gedachten had die onder de noemer bovennatuurlijke thriller/horror gaat vallen. Ik had alleen nog maar thrillers gelezen, dus ik wilde graag een paar boeken in het bovennatuurlijke en horror genre lezen. De afgelopen tijd heb ik te weinig tijd gehad om zelf te lezen, omdat ik voornamelijk aan het schrijven was. Ik ga nu eerst mijn volgende verhaal schrijven en dan weer eens een aantal boeken lezen. Want ik heb nu Odd Thomas deel 1 gelezen van Dean Koontz en ik wil graag weten hoe het verder gaat met Odd.
Schrijven zit in iemands bloed zeggen ze weleens. Geldt dit ook voor jou?
Ik denk wel dat die vlieger ook voor mij opgaat. Als ik iets lees, een foto zie of ergens loop en mij daar iets opvalt, dan ontvouwt zich meteen een heel verhaal in mijn hoofd. Waar datgene vandaan komt, waar het heen kan gaan, wat voor gevaren het op kan leveren. Wat ik al eerder zei, ik denk in beelden, dus ik zie dingen voor mijn ogen verkeerd gaan. Daarbij ben ik een gevoelsmens, dus ik kan me goed in situaties verplaatsen (vooral angstige) en daarop voortborduren.
Wil jezelf nog iets aan onze lezers kwijt?
Vooral blijven lezen. Elk verhaal is weer een nieuw avontuur: wegdromen, fantaseren, meeleven en mee beleven. Dat houdt het leven spannend ;-)