Het verhaal gaat over een complot om met de hulp van hackers de waterkeringen te saboteren, en over de mensen die dat willen voorkomen. Dus Rijkswaterstaat speelt er een rol in. De situaties die ik beschrijf zijn reëel. Veel van de informatie heb ik uit krantenberichten en openbare rapporten gehaald, of uit aanbestedingsdocumenten. Ik stel vraagtekens bij de tendens om objecten op afstand te bedienen en om die controle uit te besteden in andere handen. Juist het feit dat ik alles combineer in een verhaal, maakt iets wat alleen in rapporten bestaat ineens levend en spannend. En dicht bij de realiteit.
Waar komt jouw inspiratie vandaan voor het verhaal en de hoofdpersonen?
Vlak voordat de wedstrijd van De Crime Compagnie en Sweek werd uitgeschreven, was er een winterstorm waarbij alle grote waterkeringen tegelijk sloten. Kort daarna werd het hoogwater op de rivieren, en gingen in een stad als Gorinchem de waterpoorten dicht. Toen ik onderzoek naar hacken deed, ontdekte ik het verhaal van Cicada 3301, een internetpuzzel. Daardoor zocht ik een paar puzzelaars als hoofdpersoon, dat werden Quint, een excentrieke wiskundige en een kennis van hem, de jonge hacker Geus. Anja vraagt Quint om haar broer Geus te zoeken, wanneer die plotseling verdwenen is. Daarmee wordt ze ongewild een spil in het verhaal.
Heb je zelf geen slapeloze nachten als het stormt?
Ik vind storm prachtig. Ja, als de Lekdijk doorbreekt, moet ik op het dak van mijn huis gaan zitten. Toch ben ik er niet echt bang voor. De rivierdelta van Nederland is uitstekend beschermd tegen hoogwater vanuit het binnenland en vanuit zee. Als er iets gebeurt, dan zal dat eerder iets anders zijn, bijvoorbeeld gif dat via de rivieren binnenkomt, of problemen door de afwisseling van lange droge perioden en te veel water. Ik ben er zeker van de mensen van Rijkswaterstaat daar al bovenop zitten. Natuurlijk hoop ik mijn lezers wel wat slapeloze nachten te bezorgen.
Dus je hebt geen rancune tegenover Rijkswaterstaat?
Absoluut niet, al had ik mijn gasten graag de Maeslantkering laten zien. Ik ben tijdens het schrijfproces op veel objecten van RWS verwelkomd en heb daar veel trotse medewerkers gesproken. Ik kan ze alleen maar dankbaar zijn. Nu gaan we voor de boekpresentatie naar Culemborg, waar mensen zich de evacuatie van 1995 nog herinneren. Weer een stukje werkelijkheid dat ik in mijn fictie gebruikt. Ach, als je goed om je heen kijkt, is er overal wel een beetje CARPA te ontdekken.