Nina Verheij
Door: Nynke op 22 december 2019

Nynke las Fatale keuzes, het thrillerdebuut van Nina Verheij en legde haar enkele vragen voor.



Wie is Nina Verheij, kun je wat over jezelf vertellen?

Waar zal ik beginnen? Ik ben toevallig net 35 geworden, wat ik eigenlijk helemaal niet erg vond tot ik me bedacht dat ik nu afgerond 40 ben, ha ha. Vroeger dacht ik dat dertigers mensen waren die hun leven volledig onder controle hadden. Huisje, boompje, beestje en zo. Inmiddels heb ik dat beeld toch een beetje moeten bijstellen. Hoewel: als huisje, kerstboompje, beestje ook telt, kom ik toch een eind. Ik woon alweer bijna negen jaar in een appartementje in Haarlem, maar ik ben opgegroeid in Hillegom, in de bollenstreek. Dat is waar in het voorjaar de wegen volstaan met mensen die de tulpenvelden en bloemenpark de Keukenhof komen bewonderen. Eigenlijk kom ik nog vrijwel wekelijks in Hillegom om te squashen of om bij mijn ouders langs te gaan. Na mijn studie Nederlandse taal en cultuur aan de Universiteit Leiden ben ik de online marketing-wereld ingerold. Toen het bedrijf waarvoor ik werkte ermee ging stoppen, besloot ik om voor mezelf te beginnen. Aangezien ik een introvert ben, was dit best wel een enge stap om te zetten, maar tot nu toe bevalt het erg goed, vooral vanwege de flexibiliteit. Ik ben freelancer op het gebied van online marketing en copywriting, en ik heb mijn eigen online schrijfcursus ontwikkeld. Verder heb ik een zwak voor poffertjes en mijn kat Emmy, en ik ben een fanatiek Grey’s Anatomy- en Buffy the Vampire Slayer-binger. Ook weet ik sinds oktober hoe super het is om mijn thrillerdebuut Fatale keuzes vast te kunnen houden.

Hoe ben je aan de inspiratie gekomen voor dit boek?

Eigenlijk begon Fatale keuzes ooit als een paar scènes die ik als begin-twintiger op papier zette omdat ik schrijven een fijne uitlaatklep vond. Ik had helemaal geen compleet plot voor ogen of iets dergelijks. Over de jaren heen ontwikkelde dit zich steeds iets verder, al dacht ik toen nog dat het een verhaal zou worden over ingewikkelde relaties. Pas toen ik eind 2016 tijdens een rondreis door Australië urenlang vanuit een busje naar een eentonig outbacklandschap zat te staren, besloot ik om een moord toe te voegen. Dit was de aanleiding om serieus na te gaan denken over de verschillende verhaallijnen, een mogelijke dader, het motief. Misschien was ik in de jaren daarvoor onbewust geïnspireerd geraakt door mijn favoriete Scandinavische series The Bridge en The Killing. Dat vind ik heerlijk spannende puzzeldetectives waarbij de hoofdpersonen je meenemen op hun zoektocht naar de dader. Maar eigenlijk haal ik overal om me heen inspiratie vandaan: uit nieuwsberichten, tv-series, mijn eigen leven. Vaak is het slechts een klein vonkje dat me op een idee brengt.

Heb je eigen ervaringen in dit boek verwerkt?

Ik denk met name kleine dingen, zoals karaktereigenschappen die ik zelf bezit of graag zou willen bezitten, en universele gevoelens die iedereen wel herkent, zoals twijfels over je relaties en schuldgevoelens. Het ‘is dit het nou?’-gevoel dat mijn hoofdpersoon Emily op een gegeven moment heeft in haar relatie met Matthijs, had ik zelf na een aantal jaren ook tijdens mijn eerste serieuze relatie. Zeker als je nog jong bent en je nog bezig bent om jezelf te leren kennen. Bij mijn eigen relatie was er toen eigenlijk weinig mis, maar ik had net als Emily gewoon behoefte aan meer vrijheid. Iets wat ik in Fatale keuzes wel heb toegevoegd vanwege mijn eigen ervaringen, is dat alleen de negatieve kanten van alcohol naar voren komen. Zelf vind ik het sowieso smerig, maar ik heb ook bijna zes jaar een relatie gehad met een (overigens hele lieve) man die alcoholist is. Door deze ervaringen erger ik me altijd een beetje aan de huidige alcoholcultuur. Alsof je geen leuk leven kunt hebben zonder drank, terwijl ik van dichtbij heb meegemaakt hoe het levens en relaties juist kan verpesten. Daarom was het wel een bewuste keuze om daar iets mee te doen.

In je boek spring je tussen verschillende tijdsperiodes heen en weer. Hoe heb je voor jezelf voor overzicht gezorgd?

In eerste instantie begon ik alleen met de verhaallijn over Emily. Daar kwamen tijdens het schrijven automatisch wel al flashbacks in het recente verleden bij kijken, omdat ik die scènes over haar relationele beslommeringen wilde vertonen in plaats van er alleen maar over te vertellen in bijvoorbeeld dialogen of gedachten. Toen ik eenmaal had besloten om ook het perspectief uit 1995 toe te voegen, heb ik een Excelbestandje met verschillende kleurtjes in elkaar gezet. Daardoor was het veel makkelijker om te schuiven met hoofdstukken over het heden (groen), het verre verleden (roze) en het recente verleden (blauw).

Fatale keuzes was in eerste opzet een roman. Hoe heb je het herschrijven tot een thriller aangepakt?

Gelukkig had ik nog niet zoveel hoofdstukken geschreven toen ik besloot om er een whodunit van te maken. Wat ik tot die tijd had bedacht over Emily’s leven bleef eigenlijk grotendeels in tact, omdat de basis voor de moord nog steeds te maken had met alle ingewikkelde onderlinge relaties. De vraag was meer hoe ik de motieven achter de keuzes van de personages het geloofwaardigst kon neerzetten. Omdat ik wilde laten zien dat een situatie niet altijd zwart/wit is. Dat het interessant kan zijn om jezelf af en toe in andermans schoenen te verplaatsen. Vandaar ook voorin het boek het motto van Anaïs Nin: ‘We zien de dingen niet zoals ze zijn, we zien de dingen zoals wij zijn’.

Waarom vond je het nodig om dit boek te herschrijven en wat heeft het beter gemaakt?

Ik denk dat het ook interessant had kunnen worden als ik alleen verder was gegaan met het beschrijven van de relationele beslommeringen, omdat veel mensen zich daar waarschijnlijk wel mee hadden kunnen identificeren, maar ik vond het zelf veel leuker om er een whodunit van te maken, ha ha. Het bedenken en uitwerken van verhaallijnen, plottwisten, valse en echte aanwijzingen en geloofwaardige motieven vind ik erg leuk om te doen. Ik weet niet of het daarmee een beter boek is geworden dan als het puur een roman was gebleven, maar mij gaf het in ieder geval de inspiratieboost om het verhaal eindelijk helemaal af te schrijven.

Voor welk personage in Fatale keuzes heb je een zwakke plek of zijn ze je allemaal even lief?

Uiteraard ligt hoofdpersoon Emily me na aan het hart, omdat ik haar tijdens het schrijven het best heb leren kennen. Hoewel ik denk dat bijna alle personages wel een karaktereigenschap hebben die ik zelf bezit of zou willen bezitten. Ook heb ik een zwak voor Lucas, misschien omdat ik zelf ooit nog eens een man hoop te vinden die lekker voor me kan koken. 😉

Hoe ziet jouw schrijfroutine eruit?

Eigenlijk dacht ik altijd dat ik geen vaste schrijfroutine heb, tot ik er iets beter over na ging denken. Meestal maak ik eerst een grote kan groene thee en daarna installeer ik me in het hoekje van de bank dat ik ook wel the black hole noem. Dit omdat mijn bank zwart is en ik als ik eenmaal op die chaise longue zit, moeilijk weer overeind kan komen. Aangezien ik een koukleum ben, trek ik daarna een lekker dekentje over mijn benen, met daar bovenop mijn laptop en vaak ook de kat. Als ik niet snel genoeg ben, heeft Emmy de plek van de laptop al ingepikt. Schrijven gaat het best als ik niet nog een heel to-dolijstje met andere dingen naast me heb liggen en als ik weet dat ik die dag de deur niet meer uit hoef.

Kunnen we nog een vervolg verwachten op Fatale keuzes? 

Zeker! Tijdens National Novel Writing Month in november heb ik de eerste 50.000 woorden voor het vervolg op Fatale keuzes op papier gezet. Er zit trouwens al een hint naar deel twee in deel een. In deel twee gaat Emily bepaalde zaken uitzoeken en ze moet natuurlijk leren leven met de consequenties van haar keuzes uit deel een.

Je hebt een eigen bedrijfje ‘Backwords’ waarmee je andere schrijvers helpt. Wat is je belangrijkste les voor mensen die de droom hebben om schrijver te worden?

Iets wat ik zelf erg lastig vind omdat ik nogal een perfectionist kan zijn: maak je tijdens het schrijven van de eerste versie van je verhaal niet druk om mooie zinsconstructies of het herhalen van woorden, dat komt allemaal later wel. De eerste versie schrijf je alleen voor jezelf. Zorg eerst maar dat dat verhaal in zijn geheel op papier komt, zodat je je personages leert kennen en je weet waar je met je verhaal naartoe wilt. Mij helpt het ook enorm om mijn plots alvast in grote lijnen uit te werken, zodat ik niet in het wilde weg aan het schrijven ben. Zelfs met een schrijfdoel voor ogen ben ik al langdradig genoeg. 😉

Wat kunnen we in de toekomst nog meer van je verwachten?

Voor nu ben ik vooral bezig met het vervolg op Fatale keuzes en een derde deel dat, als alles goed gaat, daarna nog zal verschijnen. Ik durf er nu nog niet echt aan te denken dat ik straks afscheid moet gaan nemen van deze personages. Wat de toekomst verder gaat brengen? Ik sluit niet uit dat ik ooit nog eens een ander genre ga ontdekken. Sinds de basisschool ben ik al geïnteresseerd in de Middeleeuwen en mythologie. Verder heb ik al een vaag idee voor een boek over een man die als kind de oorlog in Joegoslavië is ontvlucht. Hierin komt ook een personage voor waarmee je nu al kennis kunt maken in mijn korte verhaal voor de bundel Thuisloos. Ik vond het wel leuk om van dit korte verhaal een schakeltje te maken tussen Fatale keuzes en dit nog niet geschreven verhaal door ook rechercheur Anne hierin kort haar opwachting te laten maken.

Nina, bedankt voor je openhartige en complete antwoorden op onze vragen!

Nynke



Bezoekersreacties:
Website Security Test