Ik heb accountancy en fiscale economie gestudeerd en werk al sinds 2002 in de accountancy. Dat doe ik nu parttime, bij het accountantskantoor van mijn man en mij, samen met onze 5 medewerkers. Blijkbaar is de combi accountancy en schrijven iets wat mensen niet verwachten, want daar krijg ik altijd veel reacties op 😊. 

Ik ben 39, getrouwd met Marco en we hebben 2 dochters, Isabel van 10 en Rosalie van 9. Daarnaast hebben we onze hondjes Tommie en Floortje (bolognezers) en onze konijnen Brammetje en Dirkje (vernoemd naar meester Bram en meester Dirk op de school van de kinderen). We wonen in Gendringen, in de Achterhoek en gaan volgend voorjaar verhuizen, naar een paar kilometer verderop. In mijn vrije tijd doe ik aan hardlopen (mijn motivatie is nog wel eens wisselend, maar op het moment gaat het de goede kant op), lees ik veel en ga ik graag shoppen. Verder ben ik verslaafd aan notitieboeken van My Lovely Notebook en aan chocola. 

Meestal lees ik zo’n 50 boeken per jaar, maar dit jaar loop ik nog wel een beetje achter. Ik lees voornamelijk thrillers, zowel Nederlandse als buitenlandse. In mijn boekenkast staan alle thrillers van Loes den Hollander, Marelle Boersma, Angelique Haak en Linda Jansma, maar ook de series van M.J. Arlidge, Jo Nesbo en ik ben een groot fan van Sebastian Fitzek. Tegenwoordig lees ik ook wel romans tussendoor. Ik ben lid geworden van Bookchoice, juist omdat ik daardoor ook boeken lees die ik misschien zelf niet zo snel zou kiezen en die dan toch heel erg mooi blijken te zijn!  

Jaaa, dat is al wel heel lang een droom. Op de middelbare school schreef ik samen met vriendinnen verhalen, waarbij we dan om en om een hoofdstuk schreven en ons schriftje de volgende dag weer wisselden. Daarna is dat eigenlijk gestopt, ik was altijd erg goed in economie en wiskunde en ging doen waarvan ik zeker wist dat ik het goed kon. Dat vond ik wel zo veilig. Pas drie jaar geleden besloot ik het weer op te pakken.

Ik heb de accountancy wel graag gekozen hoor en ik vind het werk in de accountancy ook echt nog erg leuk. Gelukkig maar, want werk doen dat je niet leuk vindt sloopt je, denk ik. Ik heb ooit 6 maanden bij een bedrijf gewerkt dat ik niet leuk vond en dat was geen fijne ervaring. Gelukkig is dat mijn enige slechte ervaring in mijn werkzame leven. De accountancy was dan ook niet een ‘tweede keus’ of zo, maar ik vond twee dingen leuk: analytisch denken en problemen oplossen met cijfers en het andere was creatief zijn met verhalen en teksten. Bij het eerste had ik een veel concreter idee over wat ik dan daarna kon doen, en inderdaad, ik was er vrij zeker van dat dat ook zou lukken. Vandaar die keuze en daar heb ik geen spijt van. Maar ik had natuurlijk al wel veel eerder naast mijn werk het schrijven weer kunnen oppakken!  

Nee, daar wist niemand iets van! Als ik een verhaal schreef sloeg ik het zelfs met een wachtwoord op op mijn laptop zodat zelfs mijn man het niet kon lezen. Ik was veel te bang dat het vast niet goed of saai of stom of wat anders was en dat iedereen er wat van zou vinden. Maar toen ik me dus eindelijk realiseerde dat ik iets wat ik heel graag wilde, niet deed vanwege de mogelijke reacties van anderen, dacht ik: wat een ontzettend slechte reden om iets niet te doen. Omdat ik dat voorbeeld niet aan mijn kinderen wilde geven, heb ik eerst 3 nachten wakker gelegen en vervolgens een kort verhaaltje op Facebook geplaatst met erbij het bericht dat ik een schrijfcursus ging volgen omdat ik het leuk vind om verhalen te schrijven. En wat bleek… allemaal leuke reacties! Mensen vinden het tof dat je dat wilt doen en dat je ervoor gaat. Jammer dat ik er op mijn 36e pas achter kwam ;-)  

Ja, want zo zit ik dan ook wel weer in elkaar. Ik dacht: ik wil een boek schrijven, maar daar heb ik toch helemaal geen opleiding voor gevolgd? Dus dan moet dat eerst! Ik begon aan de Schrijversacademie en vond dat ik dat eerst moest doen en dat ik pas daarna een boek kon schrijven. Maar toen was ik een paar weken gestart met de Schrijversacademie en kwam de wedstrijd van de Crime Compagnie voorbij. En ik dacht: kan mij het schelen, ik begin gewoon nú met dat boek. Het resultaat is Oververhit dat eind juni uitkwam en half juli rondde ik de Schrijversacademie af. 

Ik heb er zeker veel van geleerd en ben me vooral ook heel erg bewust geworden van hoe ik schreef, wat mijn voorkeuren en ook mijn valkuilen waren. Toen ik na een jaar opdrachten teruglas die ik in het begin had geschreven, zag ik een duidelijk verschil. Daarnaast is feedback geven op teksten van je medestudenten ook een onderdeel van de opleiding en ik merkte dat ik dat superleuk vind om te doen. Behalve zelf verhalen schrijven wilde ik daar graag ook meer mee gaan doen, vandaar dat ik het trainingsweekend voor schrijfdocenten bij Marelle Boersma heb gevolgd. Daarna ben ik onder Marelles begeleiding als schrijfcoach bij de ThrillerAcademie aan de slag gegaan en per 1 oktober begin ik als schrijfdocent bij de nieuwe Online Schrijfschool van Marelle! 

Het is mijn eerste manuscript. Ik schrijf nu wel aan een 2e thriller en aan een kinderboek, maar Oververhit was het allereerste!

Een thriller was wel echt mijn hoofddoel en bij de Schrijversacademie had ik me na het basisjaar aangemeld voor de thrillerspecialisatie. Maar ik had daar de opleiding met meerdere specialisaties gekozen, en omdat de thrillerspecialisatie vanwege te weinig aanmeldingen werd verzet naar later in het jaar, besloot ik (een beetje voor de fun) eerst de kinderboekenspecialisatie te doen. Ik begon daaraan zonder nog een idee te hebben voor een verhaal, ging er echt blanco naartoe. Maar al snel had ik een idee waarmee ik in de specialisatie aan de slag ging, en dat werd zo leuk (al zeg ik het zelf) dat ik daar heel graag mee verder wil. Toen ik begon dacht ik nog: ik moet een grappig kinderboek schrijven, kinderen willen graag grappige boeken. Maar dat is niet gelukt, het is een spannend kinderboek geworden voor kinderen van 8 tot 12 jaar. Ik denk dat mijn hoofd gewoon alleen maar spannende verhalen kan verzinnen 😊. 

En twee schrijfprojecten tegelijk, dat gaat goed. Het is niet zo dat ik op één dag aan beide schrijf hoor. Maar op een andere dag of in een andere week van schrijfproject wisselen, dat gaat prima. Ik vind het ook wel fijn, mocht ik echt even vastzitten in een verhaal, dan kan ik altijd het even van me af zetten en aan het andere verhaal werken. 

Er zijn best veel aspirant schrijvers in Nederland en het is niet makkelijk om een contract te bemachtigen bij een uitgeverij. Hoe is het gegaan bij jou? 

Ik denk dat het heel belangrijk is om tijdens het schrijven al te zorgen dat je zichtbaar bent voor lezers, en voor uitgevers, contacten leggen, evenementen bezoeken, meedoen aan schrijfwedstrijden etc. Ik won met mijn kort verhaal ‘De ceremoniemeester’ in de zomer van 2019 bijvoorbeeld de schrijfwedstrijd van Vriendin en Bookspot en dat is wel erg fijn als je zoiets kunt noemen naar uitgevers toe. Ik ben ook bij de uitgeversdag van Marelle Boersma geweest en ook bij haar op schrijfvakantie in Portugal. Via Marelle heb ik ook het eerste contact met uitgeverij LetterRijn gelegd. Toen ik mijn manuscript wilde versturen, zag ik op de website van LetterRijn dat zij op dat moment geen nieuwe manuscripten in behandeling namen, vanwege het grote aanbod. Gelukkig had ik op dat moment daar dus al contact, waardoor ik een berichtje kon sturen en al snel een reactie kreeg dat ik die vermelding op de website wel mocht negeren.

Ik ben begonnen met schrijven in januari 2018, toen ik de manuscriptenwedstrijd van uitgeverij de Crime Compagnie voorbij zag komen. Daarvoor moest ik minimaal 35.000 woorden schrijven van een verhaal dat minimaal 70.000 woorden kon worden. Ik vergeet de deadline nooit meer, die was op 22 mei 2018, dat was echt schrijven tegen de klok. Daarna heb ik het in een rustiger tempo afgeschreven. De woensdag (onder schooltijd) is altijd mijn vaste schrijfdag, dan ben ik vrij. En als ik soms echt even extra tijd nodig had, dan stuurde ik mijn man en kinderen nog wel eens op pad, zodat ik het huis even voor mezelf had. In januari 2019 heb ik het manuscript naar uitgevers gestuurd en na de zomer 2019 wist ik dat uitgeverij LetterRijn het wilde uitgeven. Voordat dat zou gebeuren moest er nog wel het een en ander herschreven worden en daar begon ik in september 2019 mee en ik rondde het in februari 2020 af. Toen volgden nog de verschillende redactierondes. 

Ik kan het wel makkelijk loslaten, maar onbewust is het verhaal waarmee je bezig bent altijd wel aanwezig. En ook nieuwe ideeën komen er altijd! We gaan nu natuurlijk verhuizen en hebben dus ook verschillende huizen bezichtigd. Dan loop je ergens rond en dan blijkt er in een huis een kelder te zijn die alleen niet meer gebruikt wordt omdat de indeling de huidige bewoners niet uitkwam, en om die reden is de deur ook dichtgemetseld. Dan krijg je wel meteen ideeën wat je met die kelder zou kunnen doen! En laatst toen ik met mijn laptop iets niet voor elkaar kreeg, dacht ik serieus dat ik dat aan Leendert moest vragen. Maar Leendert, die echt alles van computers weet, bestaat alleen maar in mijn 2e boek!  

Wat leuk en herkenbaar! Wat was het leukste moment tijdens het schrijven van Oververhit? 

Dat waren toch zeker wel mijn schrijfvakanties bij Marelle Boersma in Portugal! Dat was zo ontzettend leuk, leuke mensen (die het allemaal heel normaal vinden dat je de hele tijd over je boek praat 😊), supermooie omgeving, veel gelachen, veel geschreven. Alleen daarom zou ik iedereen aanraden een boek te gaan schrijven, haha!  

Ik vond Suzanne heel erg leuk om te schrijven, omdat ik de combinatie van haar woede met haar krampachtige pogingen om zen te zijn en haar edelstenencollectie daarbij te gebruiken erg interessant vond.  

Omdat ik met Oververhit begon tijdens de schrijfwedstrijd en daar te maken had met die deadline op 22 mei, schreef ik daar echt tegen de klok. Ik moest die 35.000 woorden halen. Daardoor dacht ik bij alle vragen die ik zelf over het verhaal had: dat komt later wel, dat zie ik wel in de 2e helft van het boek. Doordat ik vooraf dus niet voldoende alle lijntjes van het plot goed had uitgewerkt, heb ik later echt heel veel moeten herschrijven. Bij mijn tweede thriller heb ik voor ik begon veel langer gewerkt aan de synopsis, personages en het plot en dat werkt een stuk makkelijker moet ik zeggen.

Ja, ik ga graag een dagje naar de sauna! Het was ook tijdens een dagje sauna dat ik bedacht dat dit een prima locatie voor een thriller zou kunnen zijn. Maar natuurlijk heb ik mezelf lang voorgehouden dat nog een keer een extra dag research echt wel noodzakelijk was 😊  

In de recensie die Biblion over Oververhit schreef, werd mijn boek aangeraden voor liefhebbers van Loes den Hollander. Als fan van het eerste uur, was ik vereerd met dat compliment, maar ik zou het helemaal super vinden als Loes mijn boek zou lezen en van haar te horen wat zij ervan vindt! 

Dankjewel! En misschien ga ik dat berichtje inderdaad sturen!