Zo, heb je even? Het gaat gelukkig goed met mij en mijn gezin, maar Corona heeft alles wel even flink opgeschud. Net zoals zovelen moesten wij eraan wennen om opeens met z’n allen thuis te zijn en moesten we ook qua inkomsten out of the box gaan denken, omdat het niet zeker was of mijn man zijn baan zou kunnen behouden. Daardoor was het een tijdje niet zo leuk bij ons thuis, maar op een gegeven moment vonden we gelukkig de balans weer met z’n vieren en zijn we nu weer heel goed op elkaar ingespeeld. Ik besef dat wij echt van geluk mogen spreken, omdat veel mensen in deze periode uit elkaar gaan, hun baan verliezen, of ziek worden. Zelf ben ik me steeds meer gaan bezighouden met online marketing, wat ik heel leuk vind en wat me goed afgaat. Wat dat betreft heeft Covid19 mij ook iets goeds gebracht. Natuurlijk heb ik ook nog veel geschreven. Dat blijft mijn uitlaatklep.  

Het ging naar mijn idee veel sneller, vloeiender. Ik had een beter beeld van wat de uitgever wilde en van wat ik zelf belangrijk vond. Hoe ik het wilde neerzetten. Ik had echt zo’n gevoel van “deze rammen we er even uit”. Als je dan aan een stuk door als een bezetene hebt geschreven en ineens tot de conclusie komt dat je klaar bent en trots mag zijn op het resultaat, is dat het mooiste wat er is. Die zekerheid lees je ook terug in het boek; het is wat strakker neergezet dan mijn eerste thriller.  

Het leukste vond ik dat mensen die niets hadden met onderwerpen als de Tweede Wereldoorlog en jappenkampen, toch werden meegezogen in het verhaal. En dat mensen zeiden dat het zo beeldend was geschreven dat ze zich daadwerkelijk in Jakarta waanden. Een puntje van kritiek was dat sommige herhalingen niet nodig waren geweest. Soms onderschat ik mijn lezers, dan denk ik dat ze bepaalde dingen niet onthouden, dat ik het meerdere keren moet benoemen. In de VN Detective en Thrillergids stond: Berkleef heeft een uitstekende thriller afgeleverd. Dat ze af en toe wat “uitleggerig” is, doet daar niets aan af. Ik heb me voorgenomen mijn uitleggerigheid tot een minimum te beperken. 

Ik denk dat het zeker mee heeft gespeeld, omdat mensen in de maanden na het uitkomen van mijn boek (een maand na de Corona-uitbraak in Nederland) liever niet door de boekhandels struinden. Als ze wel kwamen, wisten ze vaak al welk boek ze wilden hebben. Dat werd dan snel van de tafel gepakt en dan ging men weer weg. Daar hebben de meeste schrijvers veel last van gehad, maar mijn hart gaat vooral uit naar de boekhandel. Zoveel mooie winkels die het misschien niet gaan redden, die ik altijd met plezier heb bezocht. Daar kan ik wakker van liggen. 

Ik ben momenteel met een idee voor een nieuwe thriller bezig, maar het moet nog wat meer vaste vorm krijgen. Mijn verhalen gaan over doorsnee Nederlandse mensen die in abnormale situaties terechtkomen. Daarbij probeer ik de huidige tijdgeest zo goed mogelijk te vangen. Dat betekent dat Covid eigenlijk niet mag ontbreken in het verhaal, maar dat idee maakt me chagrijnig. Aan de andere kant biedt het wel weer perspectieven... Een hele hoop van wat voorheen kon, kan nu niet. Andersom heeft deze periode veel mensen ook nieuwe inzichten gebracht. Misschien dat ik daar toch nog iets interessants van kan maken!