Mariëtte Ciggaar
Door: Diana op 3 juni 2010

Met het oog op het komende Oerol festival, dit jaar gehouden van 11 juni tot en met 20 juni op Terschelling, is Zilte Deerne de perfecte thriller om hiervoor warm te lopen. Wat bewoog de auteur om juist dit Waddeneiland uit te kiezen als fraai decor voor haar vrouwenthrillerdebuut? Mariëlle is iemand die precies wist waarover ze wilde schrijven en de liefde voor Terschelling is voelbaar in haar verhaal.

1. Mensen ‘kennen’ je wellicht van de samenwerking met Sabine van den Eynden (zij schreef vorig jaar het boek Deadline) die de roman Het boek van Finette (als aanvulling op de serie Rozengeur & Wodka Lime) opleverde. Hoe was de overstap van roman naar thriller voor jou? En lag het schrijven van een thriller in de lijn der verwachting bij jezelf?

Mariëtte:
Er zat bijna vier jaar tussen het verschijnen van Het boek van Finette en het voorleggen van de synopsis van Zilte deerne aan de uitgever, dus van een overstap was niet echt sprake. Ik ben theaterregisseur en maakte indertijd voornamelijk theater. Het schrijven van Het boek van Finette was een uitdaging in die zin, dat ik wilde weten of ik het kon, een boek schrijven. Ik was heel erg nieuwsgierig naar een samenwerking met Sabine, die heel erg goed beviel, en ik wilde wel eens door die hele molen van de eerste letter op papier tot het vasthouden van een boek, heen. Dat het boek tot het chicklit-genre behoorde, maakte me niets uit. Ik lees geen chicklits, maar Sabine en ik konden er prima één schrijven. Thrillers daarentegen, die verslind ik bij tijd en wijle in grote getale. Net als spannende films. Het schrijven van een thriller, in combinatie met mijn vak als regisseur, lag dus geheel in de lijn der verwachting.

2. Zilte Deerne (complimenten overigens voor de titel van het boek, erg fraai) is het eerste lied dat personage Rokus schreef. De liedjes, zeven in totaal, staan opgetekend in het boek. Kun je ons vertellen hoe je op het idee bent gekomen deze zogeheten moordliederen als rode draad te gebruiken in het verhaal?

Mariëtte: Moordliederen fascineren me al jaren. Misschien ken je de Murder Ballads (ook de titel van de CD, trouwens) van Nick Cave wel, of van Johnny Cash. Geweldige liederen vanuit moordenaars geschreven. Het ene lied is doordrenkt van schuld en schuldgevoel, het andere van redeloze waanzin of moordlust. Je moet wel een beetje een morbide fascinatie hebben om daar de schoonheid van in te kunnen zien, maar gelukkig heb ik die. In Nederland zijn er vooral moordliederen uit Drenthe overgeleverd, en dat verbaasde me (niet als je in Drenthe loopt). Dit soort liederen waren vroeger heel populair (iedereen houdt van gruwelen) en ik kon me niet voorstellen dat dat alleen in Oost-Nederland zo was. Dus toen ik in 2006 begon te fantaseren over een thriller op Terschelling tijdens Oerol, wilde ik daar theatrale elementen aan toevoegen. Om het theaterfestival, en om mijn eigen vak. En toen kwam ik al heel snel op de moordliederen uit, niet in de laatste plaats omdat ik de afgelopen jaren meer met muzikanten werk.

3. Hoofdkarakter Peer is 33, iets jonger dan jijzelf en van de andere sekse. Persoonlijk vind ik dat je hem ontzettend goed hebt neergezet. Waarom heb je gekozen voor een mannelijke hoofdpersoon en hoe heb je het ervaren om je in hem te verplaatsen?


Mariëtte: Ik wilde geen vrouwenthriller schrijven, met een vrouwelijke hoofdpersoon. Dat doen er al genoeg, en ongetwijfeld veel beter ook. Ik wist meteen dat het een man moest zijn, dat vond ik een uitdaging en het leek me ook leuker om te doen. Wat ik mis in veel thrillers: hoofdpersonen die leuk zijn. Ik lees vooral over mensen die ik onaangenaam en stomvervelend vind. Dat verplaatsen in hem ging heel goed, ik was op zoek naar iemand die ik zelf leuk kon vinden, met genoeg minder fraaie kanten en vooral een hoofdpersoon die niet op mij leek. Dat laatste was niet altijd even makkelijk toen ik switchte van de derde persoon enkelvoud naar de eerste persoon enkelvoud, en dan ook nog in de onvoltooid tegenwoordige tijd. Maar ondanks wat elementen en voorliefdes voor bepaalde zaken (muziek, eten) lijkt Peer niet op mij, denk ik.

4. Het verhaal speelt zich af in de dagen rond Oeral op Terschelling. Wat heb je zelf met het Oerol festival en met dit waddeneiland?

Mariëtte: Ik hou al bijna mijn hele leven van dit eiland! Terschelling speelt een belangrijke rol in mijn familie en ik kom er dan ook al meer dan dertig jaar. En dan rol je, zeker als theatermaker, vanzelf een keer het Oerolfestival in. En dan wil je daar elk jaar heen, zo leuk is het. Sterker nog, ik ben in al die jaren geen beter festival tegengekomen dan Oerol, ook al is het wel heel groot nu. Ook niet in het buitenland.

5. Waar kwam het idee vandaan voor het schrijven van Zilte Deerne?

Mariëtte: Ik zat in 2006 met een kind aan de borst op Oerol, en las door de Maand van het Spannende Boek de ene na de andere thriller. Je kunt als kersverse moeder niet veel hebben, maar moord en doodslag, wilde achtervolgingen, smerige autopsies en enge mensen gaan er dan heel goed in! En ik zat op een idyllisch eiland, vol frisse lucht en mooie natuur. En dat moest maar eens flink besmeurd worden, dacht ik toen. Stijf van de hormonen stond ik, en ik nam mijzelf helemaal niet serieus. Dus dat idee liet ik varen. Maar twee jaar later kwam het in alle hevigheid terug, en begon ik de potentie van een afgelegen plek als Terschelling te zien, bomvol mensen tijdens Oerol. En toen kon een verhaal niet meer uitblijven.

6. Je bent theaterregisseur en je hebt verschillende toneelteksten geschreven, vertaald en bewerkt. Hoe zie jij het schrijven? Als je vak? Als een uitdaging? Een passie wellicht?

Mariëtte: Schrijven is inmiddels mijn vak wel geworden, ja. Ik ben op dit moment bezig aan mijn derde kinderboek, en een idee voor een nieuw boek voor volwassenen (een thriller?) heb ik ook al. Dat wil ik deze zomer uitwerken. En het is absoluut een passie: ik schrijf verhalen sinds ik kan schrijven, en richtte allerlei clubjes op met andere kinderen, alleen maar om een reden te hebben een (club)krantje te kunnen volkalken. Ellenlange brieven kan ik schrijven, ik ben op papier een grotere ouwehoer dan in het echte leven (en geloof me, ik klets je de oren van je hoofd). De uitdaging zit hem voor mij in het publiek. Kan ik iemand bereiken met mijn verzinsels? Zijn er mensen die dit graag lezen? Hoe krijg ik de inhoud van mijn hoofd zo helder mogelijk in woorden gevangen, daar ben ik naar op zoek. Heerlijk werk!

7. Een verhaal schrijven, in boekvorm of bijvoorbeeld te gebruiken op het toneel, is niet zo eenvoudig als men wellicht wel eens denkt. Waarmee valt of staat een verhaal volgens jou?


Mariëtte: Met een heleboel zaken. Een goed begin, midden en eind, spanning (van allerlei soorten, niet alleen in thrillers), goed uitgewerkte karakters, overtuigende details, een mooie balans tussen ernst en humor (ik hou van een injectie luchtigheid, op zijn tijd), onvoorspelbaarheid (heel belangrijk! Ik lees graag over onbekende zaken, en niet over dingen die me bekend zijn), ontroering waar nodig, scherpzin, de juiste schrijfstijl. Ik denk dat het samen te vatten is in de durf van een schrijver om alles in te zetten, zonder compromissen te maken tijdens het schrijven.

8. Zilte Deerne wordt gepresenteerd op het komende Oerol festival. Kijk jij nu zelf anders tegen dit festijn aan nu je dit als decor hebt gebruikt voor het boek?

Mariëtte: Nee, eigenlijk niet. Ik zal het wel anders ervaren, als ik er ben. Ik ben niet helemaal meer een anonieme Oerolganger met dat boek in de winkel, en dat is even wennen. Maar de eilanders reageren allemaal heel enthousiast, als ze van het boek horen, dus die hartverwarmende reacties maken dat ik er inmiddels zin in begin te krijgen.

9. Naast het schrijven, wat zijn de dingen voor jou die het leven leuk maken?

Mariëtte:
Ja!! Ik hou van een heleboel dingen: eten, muziek, zeilen, reizen, dansen. Maar bovenal van de mensen om me heen. Ik vind dat ik een bijzondere familie en geweldige vrienden heb. Zonder hen is er geen bal aan, ook het schrijven van een boek niet. Bovendien moet ik in het leven staan om te kunnen scheppen. Als ik alleen rondwandel in dat hoofd van mij, droog ik op.

Diana



Bezoekersreacties:
Website Security Test