Je hebt al meerdere boeken geschreven, vind je het nog steeds spannend?
Esther: Ja, ik heb altijd het gevoel dat ik vier dagen onder mijn dekbed wil liggen. Ik schrijf natuurlijk vooral voor mezelf en ik weet dat je je niet door de anderen moet laten beïnvloeden, maar toch onbewust doe je dat wel.
En ondertussen de tweede druk?
Esther: Ja, en die is ook bijna uitverkocht. Het gaat hartstikke goed!
Dit is de plek waar de magic happens ;)
Weet je dat het me in jouw geval vooral spannend lijkt omdat je een serie van zeven boeken hebt aangekondigd!
Esther: Het is een concept over de zeven zonden en dat Lisa elke keer een ander maatschappelijk onderwerp pakt en dat probeert om te buigen naar iets goeds. Of dat ze in ieder geval de dader laat inzien wat hij gedaan heeft. En die bewustwording kan ik natuurlijk niet allemaal in één boek krijgen. Zo is dat idee eigenlijk ontstaan. Je gaat tijdens het schrijven ook veel sympathie voor je personages voelen, ik wilde nog helemaal geen afscheid nemen van Lisa en Viktor, van Jung ook niet eigenlijk.
Heb je die zeven delen al helemaal uitgestippeld?
Esther: Ja, dat heb ik allemaal al gedaan, maar ik geef mezelf nog veel ruimte zodat sommige dingen nog anders kunnen gaan. Maar de hoofdlijnen staan al.
Ben je niet bang dat je ineens geen zin meer hebt om verder te schrijven terwijl je al zeven delen hebt aangekondigd?
Esther: Nee, ik heb zoveel liefde voor schrijven dat ik niet kan wachten om verder te gaan. Ik denk ook niet dat het verhaal mij gaat vervelen. Ik denk dat het hele mooie ontwikkelingen gaat maken en dat je er een mooie verdieping in kan krijgen. Ik hoop dat de lezers van mijn personages gaan houden.
Blijft Lisa de hoofdpersoon?
Esther: Ja, er zijn twee vaste gegevens: Lisa en haar werk bij een advocatenkantoor, de mooie zaken die nog binnen gaan komen.
Noblesse oblige is een dikke pil van bijna 500 bladzijdes, maar ik ben erdoorheen gevlogen. Je schrijft heel vlot, heel luchtig. Waar heb je dat geleerd?
Esther: Door het gewoon te doen. Ik schrijf ook voor mijn werk als journalist, maar vooral ook als copywriter binnen het bedrijfsleven. Zo heb ik geleerd om heel actief te schrijven en ik merk dat het ook in mijn boeken wordt gewaardeerd. En ik leer enorm veel door te lezen en door te kijken hoe andere schrijvers dat doen.
Interviewen van betrokkenen voor mijn boek
Welke boeken hebben indruk op je gemaakt de laatste tijd?
Esther: Vogeleiland van Marion Pauw vond ik heel erg goed. Ik lees graag Nederlandse schrijvers. Een roman van Arthur Japin vind ik bijvoorbeeld ook heel mooi. Ik wissel graag af tussen thrillers, spannende boeken, mooie historische romans.
Wat voor werk doe je? Je bent ook Writing girl, zag ik? Dat is een webshop?
Esther: Ja. Maar ik ben voornamelijk copywriter. Ik schrijf voor een groot technisch bedrijf: van handleiding tot en met websiteteksten, brochures, alles eigenlijk.
Dan moet je veel technische kennis hebben.
Esther: Ja, dat leer je wel.
Net als het reilen en zeilen van een advocatenkantoor. Ik denk dat je veel research hebt gedaan voor Noblesse Oblige.
Esther: Enorm. En niet alleen op een advocatenkantoor. Ik heb geluk, want mijn vriend heeft een advocatenkantoor, daar heb ik een paar keer meegelopen. Als je bijvoorbeeld een stuk moet indienen bij de rechtbank dat ik dan geen kleine foutjes maak. Ik vind het heel belangrijk dat het goed beschreven wordt. Ik heb ook een officier van justitie geïnterviewd, de politie. Ik vind dat als je ergens over schrijft, dat je moet weten waar het over gaat.
Je vriend was zeker je eerste proeflezer?
Esther: Ik moet eerlijk zeggen dat hij wel gelezen heeft, maar nog niet helemaal uit. Hij is wel heel trots op me, maar hij leest andere boeken. Hij zegt dat hij het straks op vakantie meeneemt.
Als ik naar de cover kijk, dan is het meer een cover van een feelgoodroman: een mooie dame in een witte coltrui. Waarom heb je daarvoor gekozen?
Esther: Ze spreekt me heel erg aan. Ze verbergt iets en Lisa heeft natuurlijk een geheim: dat is de eerste associatie die ik maakte. De andere covers vond ik als snel mannelijk worden. Dan zag je een grimmig beeld van de stad, dat voelde niet goed. Ik vond deze cover eruit springen.
Dat zeker! Ik vind ook de titel geweldig. Wat was eerst: de titel of het verhaal?
Esther: De titel. Al mijn titels zijn Frans. Ik heb een liefde voor Frankrijk en ik vind de taal prachtig. Als jong meisje heb ik vier jaar in Zwitserland in het Franstalige gedeelte gewoond. Ik vind het gewoon heel mooi en het spreekt tot verbeelding. Mijn verhalen spelen zich vaak ook in Frankrijk of in het buitenland af.
Hoelang ben je bezig geweest met dit boek?
Esther: Ik heb er zes jaar voor genomen omdat ik erg druk was met mijn werk. Ik heb veel herschreven en ik had ook niet zo’n haast. Ik moet het eerst helemaal goed neerzetten voordat ik ermee naar buiten kom.
Heb je nu een strakkere planning voor de volgende delen?
Esther: Elke twee jaar lijkt me wel haalbaar. Mensen kunnen zich dat verheugen om een volgend deel en het duurt niet te lang zodat ze het boek vergeten zijn.
Wat heeft je geïnspireerd om dit boek te schrijven?
Esther: Ik las een keer in de krant een heel klein berichtje over een douanier die containers doorliet. En toen vond ik het heel vreemd. We wonen heel dichtbij en we hebben geen idee wat hier gaande is. Rotterdam is een van de grootste havensteden van Europa, maar je hebt geen idee wat er allemaal doorgevoerd wordt naar allerlei landen, of dat de criminaliteit zo enorm groot is. Op Netflix zie je bijvoorbeeld Narcos, maar hier gebeurt hetzelfde. Het andere feit dat mij heeft geïnspireerd was een internaat. Ik heb ooit gelezen dat jongens die veel tijd in een internaat doorbrengen daar last van kunnen hebben. Ik heb gelezen over een geheim genootschap dat zich in de 16de eeuw heeft gevormd en dacht: stel je voor dat zoiets nu ook gebeurt, wat zijn de consequenties ervan? Met die twee gegevens ben ik gaan spelen.
Hier kreeg ik na het hardlopen het idee voor de verhaallijnen
Denk je dat een persoon als Jung daadwerkelijk kan bestaan?
Esther: Ik weet het wel zeker. Als je heel uitgekiend en rijk bent kun je in Europa je gang gaan en in Azië al helemaal.
Er zijn vele complottheorieën over het ontstaan van corona. Een man als Jung zou die bijvoorbeeld ook kunnen hebben gecreëerd voor zijn eigen profijt.
Esther: Of een man als Epstein, de kranten staan er vol van. Voor de buitenwereld heel charmant, maar in het echt een gruwelijke man die veel op zijn geweten heeft. Wat mij fascineert is hoe dat zo lang kan doorgaan. Is de macht van geld zo groot? Ik begrijp het nog steeds niet. Ik weet zeker dat er vanaf de oudheid organisaties bestaan die veel in hun macht hebben. Er gebeurt van alles, maar het is een beetje abstract. In dit boek heb ik Jung een gezicht gegeven. Iemand met geld kan zoveel meer flikken dan iemand zonder geld. Het thema van het eerste deel is hebzucht.
Ben je al bezig met het schrijven van het volgende deel?
Esther: Ik begin in september weer. Ik heb heel veel projecten op mijn werk, dat moet 1 september af zijn. In de herfst en winter schrijf ik eigenlijk het meeste. Het lijkt me wel leuk om een keer maanden achter elkaar te kunnen schrijven. Dat wil ik gaan doen als ik met pensioen ben.
Je hebt bij meerdere uitgevers je boeken uitgebracht, waarom heb je meerdere keren geswitcht?
Esther: Ik heb bij Boekerij twee boeken uitgegeven en een titel bij The House of Books. Ik had daar een fijne redactrice. Op een gegeven moment was ze weg en hadden ze geen interesse meer. Het is bijzonder moeilijk om een uitgever voor je werk te vinden. Ik denk altijd: je moet trouw blijven aan jezelf, gewoon schrijven wat je wil. Het feit dat ik mag schrijven is voor mij al een cadeau. Ik hou heel erg van schrijven. Ik krijg daar een heel groot gevoel van voldoening van, daar kan niets tegenop. Natuurlijk wil je als schrijfster honderdduizend lezers hebben, maar die garantie heb je niet. Het is een kwestie van geluk hebben.
Je dankt God voor zijn zegeningen in je dankwoord. Ben je gelovig?
Esther: Ja, ik ben heel gelovig. Dat is echt mijn basis. Ik haal heel veel kracht en liefde uit het geloof. Het is niet zo dat ik drie keer in de week naar de kerk ga, het is een manier van filosoferen. Het helpt me altijd verder als ik vastzit.
Is er iets wat je tegen je lezers wil zeggen?
Esther: Lisa is een sterkere vrouw dan wat ze zelf denkt. Ze heeft een groot geheim waar ze zich heel erg voor schaamt. Ik weet dat er veel vrouwen zijn die iets in het verleden hebben gedaan wat ze het liefst willen vergeten. Dat is zo bepalend voor je leven. Je wordt daardoor beperkt, je bent bang dat het op straat komt te liggen. Maar eigenlijk is het heel bevrijdend, want ja, dat gebeurt nu eenmaal. Deze meisjes moeten weten dat ze sterker zijn dan ze denken, dat ieder mens een fout in zijn leven maakt, je hoeft daarvoor niet je leven lang te boeten.
Ik vind het een mooie gedachte, Esther. Bedankt voor het gesprek en veel succes met je boek.
