Voor degene die jou nog niet is tegengekomen op een van de sociale mediakanalen (waar je veelvuldig op te vinden bent), wil je je in het kort voorstellen?
Yvonne: Het lijkt me vrij onmogelijk om mij niet tegen te komen op social media, maar vooruit:
Mijn naam is Yvonne Franssen, ik schrijf versjes en spannende boeken. In afwachting van mijn doorbraak werk ik overdag als administratief juridisch medewerkster bij de gemeente Eindhoven.
Als je niet aan het schrijven bent, wat doe je dan in het dagelijks leven? Wat zijn bijvoorbeeld je hobby’s, welke films kijk je graag, welk boek lees je nu?
Yvonne: Mijn hobby’s zijn: schrijven (hadden jullie vast nooit geraden), lezen (ik lees momenteel ‘Een spiegel voor narcisten’), tijd doorbrengen met de mensen waar ik van hou, wandelen met mijn honden. Ook heb ik inmiddels Netflix ontdekt. De laatste film die ik keek was ‘Gone baby gone’, een film uit 2007 met een fantastische (en uiterst wrange) ontknoping.
Kun je in het kort vertellen waarover Oscar gaat? Waar heb je de inspiratie vandaan gehaald voor deze thriller?
Yvonne: In Oscar wordt de vier maanden oude baby van Ilse en Alex ontvoerd. De politie start een grootscheepse zoektocht, en al gauw lijkt er een connectie te zijn tussen de verdwijning van baby Oscar en de nooit opgeloste verdwijning van een pasgeboren baby tien jaar eerder.
Na de voltooiing van Kamer 305 had ik bedacht dat mijn volgende boek over een verdwenen baby moest gaan. Met dat simpele uitgangspunt in mijn hoofd ben ik beginnen te schrijven. Het verhaal ontwikkelt zich vervolgens al schrijvende ‘vanzelf’.
De prachtige cover van Oscar zal beslist opvallen in een boekhandel. Wie heeft deze bedacht en waarom staat er bijvoorbeeld geen baby op?
Yvonne: De reden om geen baby op de cover te plaatsen is simpel: dat vonden we veel te voor de hand liggend en ongeïnspireerd. We hebben daarom met de talentvolle fotografe Diaan Jansen in het kort besproken waar Oscar over gaat, waarna we het er vrijwel meteen over eens waren dat de foto met de doorns van haar hand een perfecte cover zou zijn.
Wat heb jij met baby’s?
Yvonne: Ik heb niet iets bijzonders met baby’s. Ik vond een verdwenen baby een mooi uitgangspunt voor een verhaal vanwege de druk die het op het tijdverloop en de verhaallijn legt. (een baby kan niet lang zonder verzorging, een baby kun je niet zomaar lange tijd verborgen houden, dat soort dingen)
De verhaallijnen lopen verrassend naar elkaar en door elkaar. Hoe bedenk je zoiets en hoe ziet je uitvoering eruit? Plan je vooraf alles of laat je je leiden door de personages?
Yvonne: Ik heb het al vaker gezegd en het is echt waar: ik heb nooit een plan. Ik heb altijd alleen maar een zeer globaal uitgangspunt en dan begin ik te schrijven. Best lastig, want ik loop altijd minstens één of twee keer flink vast met een verhaal, maar tot nu toe is het nog altijd goed gekomen.
Luister je tijdens het schrijven naar muziek (zo ja, welke) of moet het stil zijn? Heb je een schrijfplekje?
Yvonne: Ik zit altijd aan mijn eettafel te typen. Ik heb geen schrijfhuisje in de tuin of een vakantiewoning op een waddeneiland of Ibiza. Die ga ik natuurlijk wel meteen aanschaffen als Oscar een bestseller wordt.
En nee, geen muziek! Met muziek erbij kan ik niet nadenken.
Je personages zijn levensecht. Gebruik je hiervoor je fantasie of bekenden van je?
Yvonne: Hahaha, het enige juiste antwoord is dat ik ze verzin! Dat is ook echt zo, hoewel onbewust waarschijnlijk heus wel stukjes van mezelf of van mensen die ik ken in de karakters van mijn personages terug te vinden zijn.
Op internet komen we je vaak tegen: je schrijft versjes en maakt regelmatig filmpjes en plaats foto’s. Is dit tijdens de coronatijd anders of meer geweest en hoe heb jij deze tijd beleefd?
Yvonne: Het begin van de coronatijd was ook het begin van een heleboel veranderingen in mijn privéleven. Die twee factoren bij elkaar maakten het hele afgelopen jaar voor mij tot een hele vreemde periode waarin het soms leek alsof ik me in een bizarre parallelle wereld bevond in plaats van in mijn eigen leven. Ik denk overigens niet dat dat van invloed is geweest op mijn aanwezigheid op social media.
Zou je ooit een uitstapje willen maken naar een ander genre? Zo ja, welk genre zou dit zijn?
Yvonne: Ik hou erg van het thrillergenre. Als ik een uitstapje/zijsprong zou overwegen, zou ik denken in de richting van een hartverscheurende roman. Dat zou ik een enorme uitdaging vinden.
Veel auteurs geven schrijfcursussen naast het schrijven van boeken. Heb jij dit ook wel eens overwogen?
Yvonne: Neen. Maar wie weet wat de toekomst brengt.
Wil je tot slot nog iets tegen onze lezers van VrouwenThrillers zeggen?
Yvonne: Op zo’n vraag zou ik dolgraag een heel verstandig, gevat, mooi, grappig, ontroerend, tot nadenken stemmend antwoord willen geven, maar er schiet me niets verstandigs, gevats, moois et cetera te binnen.
Over het leven in het algemeen: wees verdraagzaam, daar wordt zowel de wereld als jijzelf mooier van. Over boeken in het bijzonder: koop Oscar!
