Suzanna Esther: Mijn schrijverssynoniem is simpelweg mijn naam omgedraaid, ik ben 55 jaar, heb twee volwassen zoons, twee honden, twee vissen en één tropische springspin. Sinds ik een pen en een potlood kan vasthouden doe ik pogingen tot tekenen en schrijven. Ik begon met hanenpoten, stokpopjes en van daaruit ben ik opgeklommen tot schrijver van heel veel columns voor magazines, sociaal-maatschappelijke stukken voor nieuwsgroepen, schilder en knutsel ik tussen de schrijfbedrijven door en stuurde ik 22 oktober mijn vijfde boek de wereld in.

Suzanna Esther: Volgens een commissie van een groot overkoepelend orgaan ben ik voor zeventig procent ongeschikt voor onze maatschappij, maar om mij toch nog een kans te geven mezelf te bewijzen hebben ze daar zestig procent van gemaakt. Oftewel, ik ben voor veertig procent schrijver, hetzij van een boek, hetzij van recensies voor een recensiesite en een percentage van mijn ongeschikte deel zet ik in voor mijn dieren en kunstzinnige uitingen, ben ik graag in de natuur, klus ik mijn huis om tot een droompaleis en sporadisch help ik een beginnende auteur met zijn/haar manuscript als creatief redacteur. 

Suzanna Esther: Dat besluit werd eigenlijk voor mij genomen. Ik schreef al eerder (2006/2007) op een dichter site, waar iedere week een gedicht werd uitgekozen dat in de NRC Next werd geplaats. Toen die site werd opgeheven, meldde ik me aan bij een schrijverscollectief waar ik de edele kunst van het columnschrijven - mede door de feedback van kritische soortgenoten - met vallen en opstaan onder de knie kreeg, waardoor ik me waagde aan een in afleveringen geplaatst vervolgverhaal. Voor mij was het een schrijfoefening en de eerste stap naar het schrijven van fictie. Mijn medeschrijvers waren zo enthousiast over het verhaal dat ze mij aanspoorden om het naar een uitgever te sturen. Dat deed ik. Wervelstof Oklahoma werd mijn debuut. 

Suzanna Esther: Het kiezen van een genre is bij ieder boek weer een heikel punt. Mijn verhalen worden door een aantal lezers als heel spannend (onderhuids) ervaren, maar neigen door mijn rustige opbouw en de flinke dosis psychologie/filosofie eerder naar een spannende psychologische roman met thrillerelementen dan een bloedstollende thriller. Wat voor de een huiveringwekkend is, is voor de ander ‘wel spannend maar …’ Persoonlijk denk ik dat de term Thriller vertroebeld is geraakt door de toestroom van bloedstollende verhalen (deels buitenlandse auteurs) waardoor er een soort gewenning is opgetreden. Voor Giftig heb ik uiteindelijk gekozen voor de NUR-codes spannende verhalen algemeen, psychologische thriller. 

 

Suzanna Esther: Uit ongeveer alles. Ik observeer de wereld en de mensen om mij heen en registreer tendensen, gedrag, veranderingen, ik lees veel en gevarieerd, verdiep me in wetenschappelijke artikelen en kijk films, documentaires. 

Suzanna Esther: Het verhaal Giftig is min of meer organisch ontstaan met als insteek een moderne versie van een Gotische roman te schrijven. Men neme een hoofdpersonage, meestal een vrouw, een landhuis of kasteel in een afgelegen omgeving met veel natuur, een tegenspeler, een slechterik of zelfs meerdere en figuranten. Giet daar een mystiek sausje overheen, een paar paranormale verschijnselen, een enge kelder of zolder … 

In Giftig is de missie van hoofdpersonage Mara het observeren en diagnosticeren van een negenjarig meisje met gedragsproblemen. Alle bewoners van het landgoed vertonen geheimzinnig of verontrustend gedrag, waardoor Mara’s nieuwsgierigheid wordt gewekt en samen met de zoon van de huishoudster gaat ze op onderzoek. Volgens lezers die mij persoonlijk kennen, heb ik veel weg van Mara’s gedachtegang, maar ook trekjes van overige personages. Ik denk eerlijk gezegd dat dat voor iedere schrijver opgaat. 

Suzanna Esther: Wervelstof en De stem zijn bij uitgevers verschenen. De Kamp Alpha reeks had bij een uitgever (twee uitgevers boden mij een contract aan) terecht gekund, maar dan waren de boeken in de wacht gezet. Hoewel ik het verhaal bedacht in 2017/2018, maar het overeenkomsten heeft met onze huidige pandemie durfden uitgevers het begin 2020 nog niet aan. Uiteindelijk heb ik het zelf uitgegeven onder de naam Poseidon.

Suzanna Esther: Enorm. Niet alleen op mijn schrijven, maar ook op mijn schrijverschap. En nog steeds. 

Suzanna Esther: Helaas leeft mijn favoriete auteur niet meer, maar als het een wensgedachte is: Renate Dorrestein. Fenomenale schrijfster. Voor een non-fictie (mocht ik dat in de toekomst aandurven) zou het geweldig zijn om samen te werken met Margot Vanderstraeten, de schrijfster van Mazzel tov en Minjan. 

Suzanna Esther: Als persoon wil ik over vijf jaar in Bretagne of Normandië wonen en een buitenhuis(je), geitjes, een varkentje en een stuk land bezitten. Hopelijk is dan de situatie in de wereld een stuk aangenamer, waardoor ik wellicht overspoeld word met hernieuwde inspiratie. Voor mij persoonlijk is het échte leven sinds de aanvang van de pandemie al nachtmerrieachtig genoeg, zodat de drang om nog eens een spannende psychologische thriller te schrijven nihil is. Misschien stap ik wel over naar Feelgood … 

Suzanna Esther: Volgens mij heb ik al te veel verteld … 😉