1. Veel mensen denken dat de stad dé plaats is voor misdaad en andere duistere zaken, maar jij koos voor de beklemmende sfeer van een gemoedelijk plattelandsdorpje. Wat trok jou aan om daar een thriller zich af te laten spelen?
Patricia: De thema's in het verhaal zijn liefde, integratie en corruptie op het platteland. Wat zo benauwend is dat onder de gemoedelijkheid een onvrede schuilgaat voor alles wat anders is. Er is een spanning tussen westerlingen (import) en de locale bevolking, dat fenomeen heb ik uitgewerkt. Een bestaand dossier en een burenruzie waren uiteindelijk de aanleiding om De intrigant te schrijven. En voor je het weet heb je een spannend verhaal, waarin de lezer na afloop denkt: ‘Dit zou mij ook kunnen gebeuren.’
2. Waarom koos je ervoor om Anna het beroep orthopedisch chirurg toe te schrijven?
Patricia: Een vriend van mij is orthopedisch chirurg. Ik heb het geluk gehad om verschillende malen een operatie bij te mogen wonen, in het ziekenhuis in Nederland en voor het goede doel in Oost-Europa. Dat was een hele ervaring. Ik vind het belangrijk om beeldend te schrijven en dan is het goed om die kennis te gebruiken. Daarmee wordt Anna een veel interessanter personage.
3. Vroeg het schrijven van De intrigant veel voorwerk, of viel het mee omdat je zelf ook op het platteland woonde?
Patricia: Schrijven is altijd jezelf goed dokumenteren. Voor De intrigant heb ik veel gelezen over Drenthe, de geschiedenis en haar gebruiken. Het is mooi voor het décor en de lezer steekt ook nog iets van het verhaal op, net als in Verblind waar het decor de hennepteelt is. Overigens neem ik altijd onderwerpen die aktueel zijn. Wiet en integratie. Sla de kranten maar open en je leest er wel iets over.
4. Wat voor opmerkingen krijg je van plattelandsbewoners over De intrigant?
Patricia: Over het algemeen vindt men dat ik het spanningsveld treffend neerzet, maar natuurlijk zijn er ook mensen die het confronterend vinden om te lezen. Dat kan ik me voorstellen.
5. Noaber, het gehucht waar het verhaal zich afspeelt, is welleswaar fictief, in de Achterhoek tot aan Drenthe is men bekend met het noaberschap (of naoberschap). Kun je in het kort vertellen waar dit voor staat?
Patricia: Noaberschap betekent nabuurschap, buurplicht. Vroeger in agrarische streken met kleine boerengemeenschappen, die vaak lastig te bereiken waren, was men aangewezen op burenhulp. Voor het oogsten, de kraamzorg, het doen van boodschappen of noodgevallen kon men blindelings op elkaar vertrouwen. Daarnaast was er ook niet zoveel vertier, dus men dronk ook graag een glaasje brandewijn met elkaar. Op het platteland staat het noaberschap nog altijd hoog in het vaandel. In De intrigant komt de stadse Anna in een lastige situatie terecht wanneer ze weigert een stukje land aan haar buurman te verkopen. Ongewild haalt zij hiermee de dorpswoede op haar hals.
6. Een fictieve setting. Was dit een bewuste keuze?
Patricia: Ja, die keuze is bewust. Ik wilde totale vrijheid, mijn fantasie de vrije loop kunnen laten gaan tijdens het schrijven, ook al is het deels gebaseerd op feiten. Deze feiten hebben mijn fantasie geprikkeld. In mijn nawoord leg ik uit wat fictie en werkelijkheid is. Overigens is recent in diezelfde gemeente waar De intrigant zich afspeelt, een raadslid in opspraak geweest. Zou het toeval zijn dat ik corruptie ook als thema heb gebruikt?
7. Hoe heb je het wonen op het platteland zelf ervaren?
Patricia: Prettig. Enerzijds heeft landelijk wonen me altijd getrokken (paarden, groen, ruimte), anderzijds trekt de dynamiek van de stad. De cafetjes, restaurantjes, filmhuizen, muziek, het theater. Mijn ideale situatie zou zijn om door de week in het groen te zitten en het weekend in de stad. Of andersom.
8. Verblind was je debuut, diverse recensies waren vol lof en je wordt in een adem genoemd met Saskia Noort en Simone van der Vlugt. Wat deed dat met je? Gaf het een prettig gevoel, of voelde je juist druk bij het schrijven van De intrigant?
Patricia: In een adem met de Nederlandse literaire thrillertop genoemd worden ervaar ik als een groot compliment. Dat geeft een goed gevoel. Maar ik heb mijn eigen stijl. En natuurlijk ervaar ik wel de druk dat ik graag wil dat mijn volgende boek weer beter is dan Verblind en De intrigant en dat de lezers er nog meer plezier aan beleven. Maar tijdens het schrijven zelf heb ik er weinig last van. Dan ben ik alleen maar met het verhaal bezig.
9. Je leest erg veel crime-boeken, waarom trekt die duistere wereld jou zo aan?
Patricia: Voor Verblind heb ik veel non-fictie gelezen om mezelf goed te dokumenteren over maffiabazen en de wietteelt. Boeven, drugs en zwart geld fascineren me nu eenmaal. Werelden die niet direct zichtbaar zijn. Alles wat onder de radar gebeurt vind ik interessant. Nu verdiep ik me in Singapore en haar verlichte dictatuur. Aan de oppervlakte houdt iedereen zich keurig aan de regels, maar wat vindt er achter de schermen plaats? Wordt er niet stiekem toch drugs gebruikt, terwijl er de doodstraf op staat? Hoe zit het met illegaal werken, de prostitutie bedrijven die officieel verboden is en de mannen die met koffers geld Singapore binnenkomen? Antwoorden vind ik door door de stad te zwerven, de hulpen in de huishouding (maids) van expatvrouwen te observeren en de gesprekken met taxichauffeurs. Hun verhalen prikkelen mijn fantasie ruimschoots.
10. De intrigant is je tweede thriller en bent bezig aan de derde. Kan je ons daar al iets over vertellen?
Patricia: Over Singapore valt veel te vertellen, die internationale setting kan een prachtig décor vormen voor mijn derde boek. 11. Je woont momenteel in Singapore, hoe bevalt dat? Merk je ook dat je er wellicht meer aan moet doen om in de schijnwerpers te blijven? Nederland is ver weg als het gaat om promotie van een nieuw boek bijvoorbeeld. En lezers zijn vaak benieuwd naar de auteur erachter. Hoe los je dit op?
Patricia: Nee hoor. Voor de cover van het blad Vrouw ben ik speciaal naar Nederland gevlogen. En rondom mijn boekpresentatie in Amsterdam hebben we veel interviews en signeersessies gepland. En de moderne techniek staat voor niets. Skypen voor een interview. Mailen. Ik ben te vinden op Facebook en Twitter. Als morgen de uitgever enthousiast met een mooie boodschap belt, ben ik binnen 24 uur in Nederland. Maar uiteindelijk moeten mijn boeken het werk doen, of beter nog, de lezers. Zij zijn de ware ambassadeurs van mijn verhalen. Diana
Bezoekersreacties:
Heleen (29) op 3 augustus 2011: Wat een heerlijk snel leesbaar en spannend boek, met een goed plot, grappig en herkenbaar!
Mieke Vogels (55) op 8 juli 2011: Ik heb de intrigrant snel uit gelezen, het was zoooo spannend. Voor mij waren er ook heel veel herkenbare gebeurtenissen.
Het heeft mij ook aan het denken gezet over intrigeren in ons eigen kikkerlandje met de kleine dorpjes.
Het boek is zeker een aanrader!!!!
Leesdame (27) op 3 juli 2011: Ik vond de samenwerking met Diana erg leuk en heb dit interview dan ook op mijn blog http://www.leesdame.blogspot.com geplaatst. Bedankt voor de leuke ervaring! Groetjes Leesdame
|