De glasscherven met daarin een paar ogen op de cover trekken de aandacht en heeft iets mysterieus. Na het lezen van de flaptekst wordt het duidelijker. Emma, het hoofdpersonage, draagt een flinke rugzak met zich mee. Ze heeft het in haar jeugd erg moeilijk gehad en heeft een zeer moeilijke relatie met haar moeder. Toch weet ze zich iedere keer na een tegenslag weer op te peppen. In haar jeugd heeft ze zich vaak alleen gevoeld, wat pas op de middelbare school ten goede keert. In het verhaal wordt duidelijk dat binnen het vriendengroepje bestaande uit Emma, Saar, Fleur, Sebastiaan, Lars en Michiel allen wel iets van een bagage met zich mee dragen. Beetje bij beetje krijgt de lezer dit steeds meer mee, waardoor de psychologische spanning steeds strakker wordt. Het begin van dit verhaal speelt zich af in het heden maar geleidelijk aan komt het verleden naar boven. Door fragmenten uit het verleden wordt het verhaal steeds intenser en wordt het duidelijk dat het geheim dat ze met zich meedragen eigenlijk in de loop der jaren is uitgegroeid tot een zeer zware last. 

De schrijfstijl van Angelique Haak is direct en zonder ingewikkelde zinsbouw met korte hoofdstukken, waarin de verhaallijnen zich afwisselen tussen het heden en het verleden. Het leest vlot en makkelijk. Hoe dieper je in het verhaal geraakt, hoe dieper je er zelf ook in zit. Boeiend tot aan de laatste bladzijde. Angelique Haak heeft met Nooit meer alleen een scherpe psychologische thriller geschreven die je raakt tot op het bot.