Martha dacht gelukkig getrouwd te zijn, maar naarmate ze verder in het leven van Victor gaat wroeten gaat haar beeld hiervan toch scheuren vertonen. Uit dagboekaantekeningen die ze vindt, blijkt dat er vanalles is voorgevallen in de periode dat hij op de basisschool zat. De groep vrienden die in dit dagboek genoemd worden, spoort ze op. Ze kan het niet loslaten en vermoedt gezamenlijke geheimen van deze vrienden en wellicht een wraakactie. 

Het slot lijkt wat afgeraffeld te zijn, de lezer wordt hierin niet voldoende meegenomen, daardoor is dit wat ongeloofwaardig. De zinnen zijn kort en de hoofdstukken beslaan vaak maar een paar bladzijden. Dit houdt de vaart er goed in. Dagboekfragmenten die terugkijken op het verleden, dialogen in het heden en filosofische bespiegelingen wisselen elkaar af. Desalnietbemind is indringend geschreven. De zoektocht van Martha naar antwoorden is spannend, maar ook haar verwerking van de dood van haar man is met zorg beschreven. De lege plek naast haar in bed, de pijn die minder wordt, maar bij tijd en wijle toch weer oplaait, de mensen die vinden dat je wel genoeg gerouwd hebt. Het komt allemaal aan bod. Ook de manier waarop ze met het dagboek omgaat, is illustratief. Ze leest het mondjesmaat, want als het dagboek uit is, is hij echt dood. 

Dit is het debuut van Annabel Jonk, een pseudoniem. Nu rest nog de vraag of het een vrouwenthriller is. Het is een spannende roman over verdriet, bedrog, wraak en misschien vergeving met naar het einde toe zeker steeds meer kenmerken van een echte thriller. Toch ligt daar niet de nadruk en is dit gewoon een prachtige roman en zeker een aanrader, maar geen vrouwenthriller. Voor een roman zou ik zeker op 4 sterren uitkomen, maar als vrouwenthriller krijgt het van mij 2½ ster.

VrouwenThriller: NEE

Waardering: 4****