Als Jacquelines dochter Lois vermist wordt, rakelt dat voor haar opeens heel veel op uit haar verleden. Er is geen spoor van haar dochter en ook de politie lijkt het niet serieus te nemen totdat Lois vriendin Floor dood terug gevonden wordt. 

Het verhaal heeft gelijk een erg hoog spanningsgehalte. De vermissing van de meisjes en later de dood van één van hen, is direct een interessante verhaallijn. Toch is het het verleden van Jacqueline waarvan de haartjes in de nek van de lezer rechtop zullen gaan staan. Het verhaal wisselt steeds van tijd, tussen Jaquelines verleden en het heden. In het begin kan het daardoor wat lastig zijn om in het verhaal te komen, zeker omdat het ook een hoge vaart heeft. Toch blijkt juist deze verspringing voor een hoog doorleesgehalte te zorgen. De spanning verslapt geen enkel moment maar blijkt juist toe te nemen als ook enkele hoofdstukken uit naam van Lois verteld worden. Er wordt een compleet beeld van het verhaal gegeven, een verhaal dat niet alleen omgeven wordt door spanning maar ook erg gewelddadig en luguber is. 

Ondanks dat er veel over Jacqueline verteld wordt, vooral vanuit haar verleden, blijft het een personage dat moeilijk te doorgronden is. Ze lijkt het zichzelf soms onnodig moeilijk te maken, maar is op andere momenten juist ontzettend strijdlustig. De overige personages blijven ook erg oppervlakkig. Het is geen gemis in het verhaal, maar lijkt juist duidelijk te maken dat het allemaal om Jacqueline lijkt te draaien. De plot blijkt goed in elkaar te zitten en waar het soms niet duidelijk is waarom op bepaalde dingen diep in gegaan wordt, wordt dit helemaal duidelijk aan het einde van het verhaal. De spanning piekt en de het verhaal vonkt aan alle kanten. Toch voelt het als een abrupt einde. 

Een einde dat vragen achterlaat en wellicht zelfs een vervolg open laat.