Esthers wereld eindigt aan haar voordeur. Alles wat ze ooit zou willen, heeft ze binnen de muren van haar appartement: videogames, een warrig manuscript en haar hamster Pim. En wanneer ze zich ‘s avonds eenzaam dreigt te voelen, zoekt ze troost bij het skelet dat onder haar bed slaapt.

Wanneer Pim ziek wordt, moet Esther wel de wereld trotseren die ze al jaren ontvlucht. Dat is hoe ze Ulrike ontmoet, een alleenstaande moeder met drie eigenaardige kinderen die in het appartement tegenover dat van Esther woont. Ulrike wekt in Esther verlangens op die ze niet kan plaatsen. Wanneer Ulrike laat blijken dat ze wel wat hulp kan gebruiken, ziet Esther haar kans schoon.

Overweldigd door verwarrende hartstochten en angsten, wordt het moeilijker voor Esther om waarheid van fictie te onderscheiden. Wanhopig om Ulrike niet te verliezen, toont Esther een kant van zichzelf die ze had willen verbergen.

Esthers hele wereld bevindt zich in haar tweeënzeventig vierkante meter grote appartement waarvan ze al twee jaar de voordeur niet heeft geopend. Samen met haar Roborovski dwerghamster Pim en een mysterieus skelet dat onder haar bed leeft, woont ze in een groot flatgebouw in Mechelen. Ze verdrijft haar tijd met het spelen van videogames, haar werk als copywriter en het schrijven van het vreemdste manuscript ooit. Als haar hamster Pim ziek wordt, heeft ze geen andere keus dan met hem naar de dierenarts te gaan. Als ze terugkomt ontmoet ze haar buurvrouw Ulrike die haar eigen problemen heeft en haar drie kinderen die stuk voor stuk gevoelens los maken bij Esther. Langzaam maar zeker groeit er een vriendschap tussen Ulrike en Esther. 

Het boek start bij hoofdstuk twintig en loopt zo terug tot aan hoofdstuk nul. Het op zijn zachtst gezegd aparte verhaal over Esther wordt afgewisseld met nog apartere en ronduit bizarre hoofdstukken die uiteindelijk Esthers zelf geschreven manuscript blijken te zijn. Esther leeft, eet, praat en speelt spelletjes met een skelet dat onder haar bed slaapt. Het karakter dat ze in haar videogame speelt, bevindt zich af en toe ook in haar appartement. Dit maakt het voor Esther steeds lastiger te bepalen wat realiteit is en wat niet. De afwisseling met de aparte hoofdstukken die het manuscript van Esther blijken te zijn maken het verhaal niet veel duidelijker en lijken niet echt een waardevolle toevoeging aan het verhaal, eerder een gruwelijke en soms ronduit bizarre afleiding. Resseler schuwt thema's als kannibalisme niet, echter zit er nergens in het boek een duidelijke lijn of herkenbaarheid voor de lezer. 

Jouw vlees en bloed is een boek met een meer dan verwarrend einde dat een vreemde nasmaak achterlaat bij de lezer.