|
Abigail Anna Gray is een vierjarige peuter die iedereen zich wenst. Vrolijk, onbevangen en geliefd. Ze is enig kind en meer dan welkom geheten na een lange weg van in verwachting proberen te raken. Haar ouders, de tengere Tessa en haar man Ethan zijn dan ook totaal van de kaart als dit zelfde meisje de dood vindt vlak voor de deuren van haar eigen kleuterschool. Terug lopend met haar klas vanuit het tegenoverliggend speeltuintje wordt Abby aangereden door een roekeloze bestuurder. Een zogenaamde hit and run. In een fractie van een seconde staat de wereld in een ander daglicht. Het boek begint op de achttiende dag zonder Abby als de drieëndertig jarige Tessa hulp zoekt bij psychologe Celia. Zij adviseert Tessa om al haar gevoelens van zich af te schrijven en dit advies neemt ze ter harte. Het blijkt therapeutisch te werken, niet alleen voor haar maar ook voor Celia zelf. Ook zij neemt de pen ter hand en schrijft al haar gedachten, onvrede en zorgen van zich af. Om en om lezen we in de dagboeken van beide vrouwen, ieder worstelend met eigen keuzes en onomkeerbare feiten. Al snel ontstaat er tijdens de sessies een persoonlijke band naarmate Tessa Celia steeds meer verteld over haar zoektocht naar de moordenaar van haar kind. Tessa loopt voortdurend tegen zichzelf op, de onrust niet onder controle krijgend. Ook Celia heeft het nodige mee te dragen.
Op de achterflap lezen we over haar eigen verlies en dit stukje informatie had eigenlijk in het verhaal moeten blijven, dit had de uiteindelijke uitkomst een extra stuwing kunnen gegeven. Celia staat tussen meerdere vuren: haar puberzoon, haar ex-man en haar nieuwe echtgenoot. Kostte wat het kost probeert ze de boel in harmonie te laten verlopen maar moet zich hiervoor in zoveel bochten wringen dat het resultaat uiteindelijk vaak averechts is.
Het boek laat zien hoe het vinden van antwoorden op onbeantwoorde vragen de belangrijkste drijfveren zijn om om te kunnen gaan met iets wat een onmogelijke opgave lijkt. De zelfanalyse van beide vrouwen is zeer goed beschreven, de karakters dermate neergezet dat je de neiging hebt een arm om ze heen te slaan. Het zoeken naar rust, het zoeken naar een manier van acceptatie, het zoeken naar jezelf. Het verdriet, de onmacht en de sterke kracht die mensen uit zichzelf kunnen halen na een crisis is meer dan treffend uitgebeeld.
Wat deze psychologische roman extra goed maakt is het feit dat iedere lezer persé wil weten wie het vreselijke ongeval op zijn geweten heeft want de dreiging komt steeds naderbij. Het verhaal broeit tot het pas op het allerlaatst ontvlamt. Waar het verhaal als een roman begon, eindigt het boek in een échte vrouwenthriller.
Een duidelijke JA. Diana
Bezoekersreacties:
|
