vrouwenthrillers.nl | Bezoekersreacties op boeken

vrouwenthrillers.nl

Bezoekersreacties

		De therapeut - B.A. Paris **** Erika Houkes (63): Niets is wat het lijkt. Een boek dat in eerste instantie meer lijkt op een gezapige ‘Who-dunnit’ zonder veel diepgang, blijkt ineens iets heel anders te zijn. Heel langzaam laat BA Paris doorschemeren dat er onderhuids veel meer speelt dan je eerst denkt en dan wordt me veel duidelijk. De obsessie van Alice met haar zus, haar weinig vergevingsgezinde houding tegenover Leo als ze achter zijn leugens komt, ja, ook de in cursief gedrukte tussenstukjes van de (onbekende) therapeut met de de titel ‘Verleden’ laten me ineens overeind veren. Want ik moest er wel even in komen. De eerste hoofdstukken vond ik een beetje houterig, bijna knullig zelfs, overkomen. Alsof BA Paris zich zelf ook ongemakkelijk voelde bij het schrijven. Dit ben ik niet gewend van haar, haar vorige boeken heb ik ademloos gelezen. Een kwestie van te hoge verwachtingen? Dit kan ook aan de vertaling liggen, bedacht ik. Heel vaak leest een boek beter weg in de originele taal. Maar, zoals gezegd, niets is wat het lijkt. Alice en Leo gaan samenwonen in een zogenoemde ‘gated community’ in Londen, waar de sociale controle net zo groot is als in een dorp en het leven behoorlijk benauwend en beklemmend kan zijn. Alice ontdekt dat er twee jaar geleden een moord is gepleegd in haar huis en als de leugens van haar vriend Leo aan het licht komen, weet ze niet meer wie ze kan vertrouwen. Maar zowel het trauma met haar zus als haar boosheid op Leo doen overdreven aan, hoewel haar emoties over Leo’s leugens doordringend echt zijn en hard bij me binnenkomen. Het boek kabbelt een behoorlijk tijd door, totdat Paris plotseling heel andere prikjes geeft en haar lezers achter de oren laat krabbelen. Vanaf hier laat het verhaal me niet meer los. Na een paar verrassende twists komen we bij een totaal onverwachte ontknoping, waarna ik het boek met een zeer tevreden zicht dichtsla. BA Paris kan het nog steeds.
		De therapeut - B.A. Paris **** Diane Kooistra (45): Alice en Leo hebben al een paar maanden een relatie en gaan in Londen wonen waar Leo een huis heeft gekocht. Tijdens de eerste weken dat ze er wonen komt Alice erachter dat het huis een naar recent verleden heeft. Leo wist het maar heeft het verzwegen. Alice gaat op onderzoek uit en dat is niet zonder gevaar, zowel voor haarzelf als voor de relatie die ze aan het opbouwen is met haar nieuwe buren….. Ik werp een blik op het schermpje. Vandaag zijn er al twaalf notificaties verstuurd en als ik ze lees, zinkt het hart me nog wat verder in de schoenen…. We kunnen niet altijd alles weten over de huizen waar we in wonen, de vraag in dit boek is wat je ermee doet als je er wel achter komt. Leg je het naast je neer en ga je verder met jouw leven of kun je niet meer in het huis wonen waar een moord gepleegd is. BA Paris heeft weer een mooi punt om de lezer bezig te houden, Alice komt in het begin over als een wat schuchtere vrouw die haar vriend alles laat beslissen, ze gaat zelfs samenwonen in een huis dat ze nog nooit gezien heeft. En haar reactie op het nieuws over het huis lijkt wat overtrokken maar daar kom je snel op terug als je haar beter leert kennen. Haar persoonlijkheid lijkt zich snel aan te passen aan de situatie. Zij heeft een duidelijke hoofdrol in het boek, samen met “een therapeut” waar mysterieuze stukken het eigenlijke verhaal afwisselen. De spanning wordt daardoor opgevoerd. Vooral door de toon in dit verhaal, zo dreigend en zo anders dan het verhaal van Alice en Leo. Of Alice en haar nieuwe vrienden. De andere personen had ik graag wat beter leren kennen zodat het verhaal ook meerdere lagen zou hebben gehad. Het beslotene van de woonwijk, je kunt er niet zomaar naar binnen en de huizen zijn rondom een pleintje gebouwd en je denkt alles te kunnen zien van je buren, is een mooie setting rondom dit verhaal. Het benauwd je als lezer en maakt het extra spanning. De therapeut is een hele spannende psychologische thriller dat qua stijl prima past bij de andere boeken van haar maar deze sprong er qua opbouw van spanning wel bovenuit, De twist aan het einde was voor mij niet geheel onverwacht, misschien omdat je bekend bent met de schrijfstijl, toch is het heel mooi opgebouwd naar een plot dat je na het lezen nog even bezig houdt.
		De therapeut - B.A. Paris ***** Erna (58): Alice en Leo hebben al een paar jaar een relatie en voor het werk van Leo is het handiger als ze naar Londen verhuizen en samen gaan wonen. Na lang zoeken vindt Leo een prachtige woning in The Circle , een exclusieve gated community. Het wordt ver onder de prijs verkocht, en Alice vraagt zich wel af waarom. Voor Alice is het wel wennen om in de grote stad te wonen en in een besloten gemeenschap waar je niemand kent. Als vertaalster werkt ze vanuit huis en dan is het wel erg benauwend achter zo’n hek. Ze geven een welkomstfeestje om de buren te leren kennen en vrienden te maken en dan komt ze tot een schokkende ontdekking. De vorige bewoonster Nina werd in het huis vermoord, haar man werd als dader gezien en pleegde zelfmoord. Haar verhouding met Leo veranderd op slag, hij heeft haar voorgelogen want hij bleek te weten van de moord. Alice wil meer weten over deze gebeurtenissen. Haar zusje, ook met de naam Nina, en haar ouders zijn omgekomen bij een auto-ongeluk toen Alice 19 jaar oud was en sindsdien is ze geobsedeerd door mensen met de naam Nina. De sfeer is vreemd in The Circle, iedereen doet geheimzinnig over de gebeurtenissen rondom de moord. En dan is er de vreemdeling die op het welkomstfeestje was en een privé-detective blijkt te zijn, die de moord onderzoekt voor de schoonzus Nina. De cover is rood met een verwelkte witte roos. Tijdens het lezen van het boek zal je deze roos tegenkomen, dus een erg toepasselijke cover. De combinatie rood staat ook wel symbool voor gevaar, wat in het boek voortdurend op de loer ligt. De spanningsboog in de Therapeut is vanaf het begin hoog en zakt nergens in. Het is een echt psychologische spanning. Je voelt de emoties van Alice en gaat met haar mee op speurtocht naar de waarheid. Dit wordt nog versterkt omdat het karakter van Alice zo goed uitgewerkt is. Je kruipt een beetje onder haar huid. Tijdens haar speurtocht naar de moord verdenkt Alice steeds andere mensen. Ze vraagt zich af of haar buren wel te vertrouwen zijn? Ze doen toch wel vreemd en geheimzinnig, of ziet ze spoken? En wie komt er ongezien in haar huis en staat er ‘s nachts bij haar bed? Alice heeft het moeilijk. Er speelt zoveel tegelijk, de herinneringen aan haar ouders en zus, de relatie met Leo waarbij ze ook steeds meer voor verrassingen komt te staan en de zoektocht naar de waarheid. En dan komt op het einde alles ineens tot een verrassende climax! Wow wat een beklemmende thriller! Ik waardeer dit met 5 sterren
		Noorderlicht - Mariska Overman *** Erna (58): Tijdens de gesprekken in een digitale leesclub ontstaat er een speciale band tussen Noor ( Nederlands), Frode ( Deens), Magnus ( Engels) en Katja ( Duits).In die leesclub gebruiken ze een pseudoniem. Ze vormen samen een geheim clubje waarin ze discussiëren over boeken en later vooral over de dood en moord. Iemand stelt de vraag: Zouden ze iemand kunnen doden? En opeens is het een reel plan. Ze boeken een cruise op een schip bij Noorwegen, op zoek naar het Noorderlicht, walvissen en orka’s en met voor de vier een speciale missie: er moet iemand dood. Wie van de passagiers wordt het slachtoffer? Tijdens de cruise groeit er een gevoel van wantrouwen en spanning. Kennen ze elkaar zo goed als ze denken? Kunnen ze samen een slachtoffer kiezen? Persoonlijkheden en opgebouwde banden gaan een rol spelen. De cover is prachtig, een eye catcher in de winkel. Het beeld wordt precies omschreven in het boek en dan herken je het direct. Goed gekozen! Het verhaal wordt verteld vanuit Noor in de ik-vorm en is geschreven in een bondige tot the point stijl. Met mooie sfeerbeelden die in detail de omgeving weergeven waan je je op het schip en beleef je de cruise en de tochten op het land alsof je het echt ziet. De karakters van de vier worden het beste uitgewerkt, en daarbij leer je vooral Noor goed kennen, maar ook de passagiers krijgen een achtergrond en karakterschets mee waardoor je met hen mee gaat leven en vreest voor hetgeen te gebeuren staat. Het verhaal is opgebouwd uit drie fases: de periode van de leesclub voorafgaande aan de cruise, de periode van de cruise en dan nog de berichtgeving in de tv show waar alle passagiers aan het woord komen. Deze periode komen afwisselend in het boek aan de orde. Deze afwisseling maakte het voor mij rommelig en onsamenhangend om te lezen. Het haalde de spanning , die in de eerste helft van het boek toch al niet zo groot is, uit het verhaal. Het verrassende plot maakte dat maar ten dele goed. Een originele verhaallijn, die voor mij op een wat mindere manier uitgewerkt is met daarbij het gemis aan echte spanning maken dat ik het waardeer op 3 sterren.
		De therapeut - B.A. Paris **** Akke Froukje (28): Alice en Leo zijn verhuisd naar The Circle; een exclusieve wijk in Londen. Om de buren te leren kennen organiseren ze een housewarming. Tijdens dit feest krijgt Alice te horen dat het huis dat ze gekocht hebben een verleden heeft… De therapeut, die er eerder woonde, zou er zijn vermoord. Alice wil hier meer van weten en gaat op onderzoek uit. Maar de nieuwe buurtgenoten willen hier niet echt aan meewerken. Wat is er in het verleden in dit huis gebeurd? Het boek speelt zich vooral af in de tegenwoordige tijd. Tussendoor wordt er af en toe teruggeblikt naar het verleden. Zo lezen we hoe Leo en Alice elkaar hebben leren kennen en hoe ze dit huis hebben gekocht. Dit wordt in een aantal alinea’s verteld. Het speelt dus geen grote rol in het verhaal, maar het is wel fijn om te weten. We leren de hoofdpersonen op deze manier goed kennen. De hoofdstukken worden uit het perspectief van Alice geschreven. Tussendoor lees je af en toe een hoofdstuk over een gesprek tussen de therapeut en een onbekende. Als lezer probeer je hier toch iets uit te halen om achter de moordenaar te komen. Maar dit is lastig. Ik heb tijdens het lezen verschillende verdachten op mijn lijstje staan, maar mijn verdachte bleek uiteindelijk niet de moordenaar te zijn. De onderhuidse spanning wordt al snel flink opgebouwd wanneer Alice er achter komt dat er bij het feest een gast zich voordeed als buurman Tim, maar hem helemaal niet bleek te zijn. Buurman Tim stelt zich namelijk enkele dagen later voor en dat was een andere man dan op het feest. Wanneer Alice op onderzoek uitgaat naar de moord op therapeut Nina, merkt ze dat niet iedereen hier aan mee wil werken. En dan de belangrijke vraag: Wie kan ze vertrouwen? In de tweede helft zat wat meer spanning dan in de eerste helft. Waar er in de eerste helft vooral gesprekken met buren plaatsvonden, is er in de tweede helft meer actie. Het laatste stuk van het boek is zo spannend dat je bijna vergeet te ademhalen! Het einde is echt heel verrassend en had ik zeker niet zien aankomen! De therapeut is een fijne thriller waarbij Alice op zoek gaat naar de moordenaar van Nina. Als lezer ga je alle mogelijke personages verdenken; ze komen allemaal een keer op je verdachtenlijst. Het einde is zeer verrassend en vlot geschreven!
		Verdwenen - Ingrid Oonincx **** Sofie Ovaere (41): Op onderzoek uit Op het sterfbed van haar moeder komt Simone te weten wie haar vader is. Een Spaanse man die in 1987 omgekomen is op het vrachtship "Deo Volente". Simone heeft haar vader nooit gekend of gemist maar omdat haar moeder dit als laatste woorden alsnog aan haar verteld moet ze dit wel gaan uitzoeken. Het zou haar carrière als onderzoeksjournaliste wel eens een zetje kunnen geven en wie weet komt ze met een spectaculair verhaal waar ze alle kranten mee haalt. Al wordt ze alsmaar meer persoonlijke getriggerd wie haar vader nu echt was en ze zou misschien nog meer gemeen hebben dan ze kan vermoeden. Het verhaal speelt zich in twee tijdslijnen af, enerzijds het deel waar Simone stap per stap meer te weten komt te starten met het opzoeken van de nabestaanden van het schip, maar hoe verder ze in het verhaal graaft hoe meer dreiging ze zelf ervaart en al geven alle dreigingen aan dat ze beter stopt met uitspitten hoe meer ze gebeten is om te weten te komen wat er is gebeurd ook al weet ze niet zeker wie ze wel en niet kan vertrouwen en anderzijds het verhaal van de personages op het schip en hoe het er op de Deo Volente aan toe ging. Stilletjes aan komt de verhaallijn samen al ontdek je pas op het einde van het boek hoe het nu echt gegaan is. De passages worden in de beide tijdszones zodanig goed geschetst dat je telkens precies mee in het geheimzinnige onderzoek en zowel gevaarlijk als romantische avontuur van Simone zit of mee bent of op het schip en de gruwelijke spanningen van het moment meemaakt. Vlotte schrijfstijl, niet te veel details, zodat je steeds goed in het verhaal blijft, spanning goed opbouwend maar blijvend mysterieus met een niet te voorspellen einde. Ik heb enorm genoten van "Verdwenen" dankzij de Crime Compagnie en er staan al meer boeken van Ingrid Oonincx op mijn te lezen lijstje.
		Verdwenen - Ingrid Oonincx **** Sandra (47): Ik had nog nooit eerder iets van deze schrijfster gelezen, maar ik ga nu op zoek naar haar andere boeken. Ik vond dit boek spannend, en wilde steeds blijven doorlezen. Het schakelen tussen 1987 en het heden liep moeiteloos in elkaar over. Ook vond ik de feiten over die hele ETA geschiedenis een echte eye opener. Het boek is vanaf het begin tot het einde boeiend, en doet mij verlangen naar meer.
		Venijnig spoor - Anita Kok *** Anita Kok (56): Bedankt voor de mooie recensie Erna! ( ik moest wel een waardering invullen anders kon ik het niet versturen;)
		Verdwenen - Ingrid Oonincx **** Hannie van Grol (74): Spannend verhaal met veel vaart Free lance journaliste Simone probeert haar vroegere werkgever enthousiast te maken voor een artikel dat ze wil gaan schrijven over de schipbreuk van het vrachtschip Deo Volente in 1987. Destijds werd er weinig over vermeld, maar de belangrijkste reden om erover te schrijven voor Simone is dat ze op het sterfbed van haar moeder de naam van haar vader te horen kreeg. Hij was een van de opvarenden van het schip. Ze krijgt met enige terughoudendheid toestemming hiervoor en ze begint enthousiast aan het onderzoek door een lijst van de opvarenden te bemachtigen en de nabestaanden te benaderen. Ze stuit op behoorlijk wat tegenstand en zelfs wordt er in haar huis ingebroken. Het dossier blijkt verdwenen. De volgende dag wordt er een steen door haar ruit gegooid met de waarschuwing te stoppen met het onderzoek. Het verhaal speelt zich af in 2001, veertien jaar na de schipbreuk. Omdat Simone haar hele leven had gedacht dat haar vader niet bekend was, is ze na het verkrijgen van een naam en een foto des te gemotiveerder haar roots te onderzoeken. De nationaliteit van haar vader is Spaans-Baskisch. Ze benadert een vakantievriendje uit Bilbao om haar te helpen met het benaderen van de nabestaanden in Spanje. Ook daar krijgt ze het idee dat de mensen zaken achterhouden, omdat ze weinig spraakzaam zijn. En ook daar zijn er bedreigingen, er worden zelfs mensen vermoord die een link hebben met de achterblijvenden en die benaderd zijn door Simone. In flashbacks wordt het verhaal verteld van de Deo Volente vanaf de afvaart vanuit Rotterdam tot aan de definitieve schipbreuk. Zo leren we de personen die meevoeren op het schip ook door dat verhaal kennen. Dat er sprake was van onduidelijke zaken op de boot wordt stukje bij beetje onthuld. De precieze gang van zaken blijft echter verborgen en wordt pas helemaal op het eind van het boek onthuld. Het spannende verhaal pakt je vanaf het begin, de spanning is meteen aanwezig. En die spanning wordt door het boek heen alleen maar verder opgebouwd door de bedreigingen, de moorden, de achtervolgingen en de geheimen die je overal vermoedt (en die ook echt aanwezig blijken te zijn). Uiteindelijk wordt de gruwelijke waarheid geopenbaard nadat je in een rollercoaster van gebeurtenissen bent beland, die zich in een sneltreinvaart afspelen. Je wordt van het ene avontuur in het andere gestort, zodat je af en toe het gevoel hebt ademloos op het puntje van je stoel te zitten. De schrijfstijl van Ingrid Oonincx is vlot en aangenaam. De twee verhalen in 1987 en 2001 komen uiteindelijk bij elkaar en dan kom je erachter welke geheimen er zich afgespeeld hebben. Naast veel spanning kent het verhaal ook een vleugje romantiek en veel familieleed. Het is Ingrid Oonincx toevertrouwd om deze ingrediënten tot een spannend boek samen te voegen. Halverwege nemen de gebeurtenissen een hoge vlucht en dan doet het geheel soms wat overdreven aan, maar het verhaal blijft boeien tot het eind aan toe. De verrassende plot en het open eindje laten je sprakeloos achter.
		Noorderlicht - Mariska Overman *** Brigitte Bos (48): Via de site vrouwenthrillers.nl heb ik dit boek gewonnen in ruil voor een recensie. Dank daarvoor en ook dank aan De Crime Compagnie voor het ter beschikking stellen van het e-book. Uiteraard de grootste dank aan Mariska Overman voor het schrijven van dit boek. Mariska Overman (1970) studeerde theologie en heeft met haar man een communicatiebureau om de dood bespreekbaar te maken. Ze schreef eerder een serie rondom ex-rechercheur Isabel Dieudonné, waarvan het tweede deel, Voltooid maar liefst 4 sterren kreeg in de VN thrillergids. In februari 2020 maakte ze zelf de zeiltocht uit dit boek. De korte introductie voor Noorderlicht is als volgt: Noor, Frode, Magnus en Katja hebben elkaar ontmoet op een online literair forum. Een van hen had een idee. Nu bevinden ze zich op een zeilschip in de ijzige winterkou van Noorwegen. Net als de andere passagiers zijn ze op zoek naar het befaamde noorderlicht. Maar ze zijn ook op zoek naar een slachtoffer: iemand moet dood. Dat is wat ze hebben afgesproken. Maar zo simpel blijkt het niet te zijn… Noorderlicht is geschreven vanuit het perspectief van Noor. Je wordt meegenomen in Noor’s gedachten, haar gesprekken en wat ze ziet. Tussendoor vindt je stukken die geschreven zijn op het literaire forum waardoor je ontdekt hoe ze tot dit idee zijn gekomen. Ook worden er flarden van een tv-show op de Noorse televisie geschreven. Daarin lees je hoe enkele medepassagiers de reis ervaren hebben. Het boek leest vlot. De hoofdstukken zijn kort, wat ikzelf altijd erg prettig vind. De schrijfstijl is beeldend. Door de gedetailleerde beschrijvingen had ik een goed beeld hoe de haventjes e.d. eruit zagen. Ook kon je de opwinding voelen die de passagiers hadden toen ze walvissen zagen en ook toen ze uiteindelijk het noorderlicht konden zien. Er worden ook wel wat ‘moeilijke’ woorden gebruikt. Soms was het chaotisch om te lezen. Er werd best wel veel informatie gegeven over de medepassagiers. Ik moest af en toe echt even nadenken welke feiten er bij wie hoorden. Tijdens het lezen wilde ik wel graag weten wie nou uiteindelijk het slachtoffer zou zijn, maar de weg naar de ontknoping was niet zo spannend dat ik op het puntje van mijn stoel zat, bij wijze van spreken. De ontknoping was wel verrassend en had ik niet aan zien komen, dus dat is wel goed gedaan. Van mij krijgt het boek 3 sterren omdat het niet super spannend is, wel vlot leest en een mooie twist op het einde heeft. Bedankt Mariska Overman voor de vele uurtjes leesplezier!
		Verdwenen - Ingrid Oonincx **** Isabel Crapels (43): Dit is het eerste boek dat ik las van deze schrijfster. Het boek gaat over Simone, een kind van een bewust ongehuwde moeder. Ze heeft haar vader nooit gekend, totdat haar moeder op haar sterfbed vertelt wie haar vader is: een man die op een schip zat dat schipbreuk heeft geleden. Simone is journaliste en gaat onderzoek doen naar dit ongeluk. Stapje voor stapje ontdekt ze de waarheid over haar vaders verleden. Het verhaal wordt afwissend vertelt vanuit de tijd dat Simone het onderzoek doet en de tijd dat haar vader op het schip zat, met op het eind een verrassend plot. Het is een heel spannend boek, je wilt steeds door blijven lezen om te weten hoe het verder gaat. De schrijfstijl is erg prettig om te lezen. Ik vond het een goed boek en ga zeker nog andere boeken van deze schrijfster lezen.
		Verdwenen - Ingrid Oonincx ***** Akke Froukje Boonstr (28): In augustus 1987 vertrok een Nederlands vrachtschip, genaamd Deo Volente, van Rotterdam naar Zuid-Amerika met tien bemanningsleden en negen passagiers. Het schip zond een noodsignaal uit vanaf de Atlantische Oceaan. Een vrachtschip in de buurt ging kijken en trof alleen een lekke reddingsboot aan. Simone, dochter van een passagier van het schip, vindt dat er destijds weinig aandacht is besteed aan dit ongeluk en gaat op onderzoek uit wat er nou precies is gebeurd. Ze gaat hierover schrijven voor een krant. Helaas valt het onderzoek wat tegen wanneer nabestaanden zeggen dat ze het verleden moet laten rusten. Lukt het Simone om er achter te komen wat er destijds met de Deo Volente is gebeurd? Vanaf het begin zat ik direct in het verhaal. Het boek begint met het ongeluk van 1987 en gaat verder in 2001 waar freelance journalist Simone bij haar eerdere werkgever aanklopt om een stuk te schrijven. Tijdens het verhaal, dat zich vooral afspeelt in 2001, blikken we ook regelmatig terug naar 1987. Dat we tijdens het lezen ook te weten komen wat er op het schip is gebeurd, maakt het verhaal extra interessant. Al snel is de onderhuidse spanning in het verhaal goed voelbaar. De mensen willen niet echt meewerken aan het onderzoek naar het gezonken schip. Daarnaast gebeuren er ook nog eens merkwaardige dingen. Zo wordt er bij Simone ingebroken en verdwijnt haar dossier. Enkele dagen later wordt er een baksteen door haar raam gegooid met daarbij een tekst dat ze moet stoppen met haar onderzoek. Wie zit hier achter en waarom mag er niet bekend worden wat er op die dag in augustus is gebeurd? De tweede helft van het boek is ontzettend spannend! Steeds wanneer je even denkt een rustig stukje te lezen, dan laait de spanning weer op. Dit gaat door tot de allerlaatste pagina van het boek! Wow! Wat een einde! Fantastisch geschreven! Verdwenen, twee spannende verhalen die in één boek samenkomen. Als lezer durf je niemand meer te vertrouwen. Het boek houdt je aandacht van begin tot einde vast! In de eerste helft van het boek is er een flinke dosis onderhuidse spanning aanwezig en de tweede helft bestaat alleen maar uit climaxen. De gebeurtenissen volgen elkaar razendsnel op; alsof je in een achtbaan zit! Het einde is fantastisch geschreven! Daarom vijf dik verdiende sterren!
		Minnaar - Ilse Ruijters **** Diane Kooistra (45): Nina heeft een minnaar, ze geniet ervan maar op een dag denkt ze dat ze hem aan de kant kan zetten. Met een appje…..Niet dus! Ze heeft er heel veel spijt van maar kan niet terugdraaien wat er is gebeurd. Hij accepteert haar keuze niet. Dan gebeuren er ineens vreemde dingen in haar omgeving en ze probeert er alles aan te doen om het te stoppen. Alles leidt tot een spannend plot en een mooi epiloog waar een liefhebber van vrouwenthrillers echt van kan genieten. “Springen, terwijl je niet precies weet wat je doet, kan niet anders uitpakken dan fataal “ Het boek “Minnaar” is verdeeld in hoofdstukken die het verhaal en de spanning opbouwen, je begint met een briesje en het eindigt in een tornado….en daarna is het stil. Een hele mooie manier om de spanning op te bouwen en om het hiermee te vergelijken. Er zijn veel boeken en films geschreven en gemaakt over dit onderwerp toch valt dit verhaal mij meer op en blijft het mij ook echt bij. Ik denk dat het komt door de manier van schrijven; vaak zijn deze boeken vanuit de hoofdpersoon geschreven in de ik-vorm, Ilse Ruijters schrijft vanuit Nina maar doet dat in de 3e persoon. Daardoor viel dit boek mij ook echt op, Er zijn ook nog stukken tekst die het verhaal afwisselen, je hebt snel door dat het niet van haar minnaar is, van wie dan wel? Ilse Ruijters heeft het aantal personen dat werkelijk deelneemt in dit verhaal beperkt tot een klein clubje en dat zorgt ervoor dat het spannend en overzichtelijk blijft, De omslag komt als Nina zelf het heft in handen neemt en op onderzoek uitgaat. Dat was een welkome break dat de spanning heel erg opvoert. De belangrijkste vraag is natuurlijk, was het een goed verhaal. Dat was het zeker! Ik ben als een kitesurfer vanaf de eerste bladzijde in dit verhaal gedoken en liet het boek pas weer los nadat ik wist hoe het zat en dat was een paar uur nadat ik het boek uit had en het verhaal geland was.
		Noorderlicht - Mariska Overman *** Karin Hazendonk (59): Noor is Nederlands. Frode is Deens. Magnus is Engels. Katja is Duits. Ze hebben elkaar ontmoet op een online literair forum. Een van hen had een idee. Nu bevinden ze zich op een zeilschip in de ijzige winterkou van Noorwegen. Net als de andere passagiers zijn ze op zoek naar het befaamde noorderlicht. Maar ze zijn ook op zoek naar een slachtoffer: iemand moet dood. Dat hebben ze afgesproken. Maar zo simpel blijkt het niet te zijn. Mijn leeservaring: Van een samenvatting als dit word ik heel blij en vol verwachting begon ik deze week aan de zeiltocht om het avontuur mee te maken. Alle ingrediënten voor een spannende thriller waren aanwezig en vanzelfsprekend was ik heel benieuwd hoe iemand moet dood, en dat op een zeilschip met twintig passagiers, zou gaan lukken. Het verhaal wordt verteld door Noor. Als rode draad door het verhaal lees je fragmenten uit de chat van het literair forum zodat je een beeld gaat krijgen van de ontwikkeling van het plan. Daarnaast wordt uitgebreid geschreven over het noorderlicht en de hoop op het zien van walvissen. Op zich kan ik me dat goed voorstellen wanneer je zo’n tocht gaat maken. In het verhaal vond ik de verklaringen van het noorderlicht en zelfs van de walvissen te belerend overkomen. Dat het geen spannende thriller zou worden, werd me al snel duidelijk. Naar mijn mening kabbelde het verhaal langzaam vooruit, de beschrijvingen van de omgeving waren net iets te veel van hetzelfde, evenals de wandelingen die door de passagiers werden gemaakt. Het plan werd daardoor naar de zijlijn geschoven. Door de traagheid van het verhaal kwam ik er ook niet echt in. Een bron van ergernis (of een lichte vorm van zeeziekte) waren toch wel de vele woordherhalingen. Als ik in een alinea van ongeveer acht regels zes keer het woord onschuldig lees, begint het toch een beetje te wringen. Tussendoor is er nog een derde verhaallijn, een televisieprogramma waarin de gebeurtenissen op de boot worden besproken door de overige passagiers. Dat had voor mij geen toegevoegde waarde. Langzaam, maar zeker kom je in de buurt van de ontknoping. Eerlijk is eerlijk, die zag ik totaal niet aankomen. Helaas was ik niet onder de indruk van het boek, maar het plot zat goed in elkaar.
		Noorderlicht - Mariska Overman ***** Lisette van Kasteren (33): Vier mensen zoeken een slachtoffer. Iemand moet dood. Dat hebben ze afgesproken. Noor, Frode, Magnus en Katja hebben elkaar ontmoet op een online literair forum. Een van hen had een idee. Nu bevinden ze zich op een zeilschip in de ijzige winterkou van Noorwegen. Net als de andere passagiers zijn ze op zoek naar het befaamde noorderlicht. Maar ze zijn ook op zoek naar een slachtoffer: iemand moet dood. Dat is wat ze hebben afgesproken. Maar zo simpel blijkt het niet te zijn. Dit boek werd op allerlei sociale media al ruimschoots aangekondigd. Ik was dan ook heel erg blij toen ik begin februari een mail ontving van de Crime Compagnie met de magische woorden: “Jij mag als eerste de nieuwe thriller van Mariska Overman lezen in ruil voor recensies! Het is een unieke thriller met een onverwacht einde en het bijzondere is... Mariska heeft zelf de zeiltocht uit het boek gemaakt.” Vanaf de proloog waarbij de eerste paar woorden tot mij doordrongen, was ik gelijk ondersteboven. Een uitzinnige blijdschap nestelde zich in mijn buik en mijn man keek mij enigszins verward aan bij het uiten van zoveel positieve gevoelens bij een boek met als thema ‘de dood’. Ik kon het niet helpen. Met een glimlach van oor tot oor plaatste ik dan ook gelijk een post met als trefwoord… NONDEJU! Geniaal gevonden, ervaring spat ervan af en de schrijfstijl is verrassend en vlot. Ik heb al de nodige thrillers gelezen, maar geen enkele is te vergelijken met Noorderlicht. Alles begint met de simpele woorden ‘Ik heb een idee.’ Vanaf hier word je letterlijk en figuurlijk meegenomen op reis. Wat ging er vooraf aan deze vier woorden? Hoe kwam het idee verder tot uiting in de hoofden van de vier hoofdpersonages. Wat drijft deze mensen, welke bagage neemt iedereen mee en natuurlijk wát is er gebeurd?! Het verhaal is opgebouwd uit korte hoofdstukken. De daadwerkelijke reis op het zeilschip wordt afgewisseld met gesprekken op het literaire forum en flarden van interviews met alle passagiers in een Noorse televisieserie. Als lezer beleef je de zeiltocht vanuit de Nederlandse schrijfster Eleonora (Noor). Dergelijke georganiseerde reizen zorgen voor een gemêleerd gezelschap. Alle passagiers worden voorin het boek genoemd, inclusief hun nationaliteit. Het gezamenlijke doel van de passagiers creëert al gauw een gevoel van verbondenheid. Is het mogelijk om in een dergelijke situatie unaniem te besluiten wie er moet sterven? Is deze beslissing überhaupt haalbaar voor Noor, Frode, Magnus en Katja? Het grote contrast tussen de innerlijke wereld en wat er van buiten wordt gezegd en gedaan kan niet groter. Het zet je aan het denken over de oprechtheid van mensen. Wie zet een masker op en wie is echt puur en ongedwongen zichzelf. Wat speelt er allemaal achter de sociale wenselijkheid en hoe ver kunnen mensen gaan voor een ongewoon en extreem gezamenlijk doel. Verder wil ik niet te veel kwijt over de inhoud. Het boek heeft mij omvergeblazen en ik sta nu al te popelen om hem nog een keer te lezen. Ik durf te wedden dat ik dan heel anders kijk naar sommige dialogen en details, waarbij er heel knap meerdere lagen in het verhaal zitten. Zoals Ilse Karman al zei: ‘oh my god! Dit is een film! Wat een waanzinnig boek.’ Ik sluit mij hier voor de volle driehonderd procent bij aan. Het is niet de vraag of, maar wanneer de film uit gaat komen.
		Noorderlicht - Mariska Overman ** Trudy Heijtink-Bos (69): Vier mensen Noor, Katja, Frode en Magnus ontmoeten elkaar op een online literaire forum. Na gesprekken met elkaar besluiten ze een reis te maken naar het ijzige winterkou hoge in het noorden van Noorwegen met een zeiljacht. Er word van te voren afgesproken dat er iemand dood moet. Wie is niet bekent. Er zijn ook andere passagiers aan boord tevens ook de bemanning. Het blijkt allemaal niet zo simpel te liggen. Ik heb helaas de spanning gemist. Het verhaal komt meer over als een mooi verslag. Dat mensen elkaar beloeren en constant er mee bezig zijn wie van hun dood moet maakt het verhaal er niet mooier op. Ik kan mij voorstellen als je zoals Mariska vertelt dat ze zelf de reis heeft gemaakt zonder een dode dat het een bijzondere reis was. Ik ben van mening dat het boek voor mij helaas niets heeft van een thriller.
		Noorderlicht - Mariska Overman **** Anja van Huizen-Klep (48): Via de Crime Compagnie kreeg ik alvast een exemplaar van het boek Noorderlicht van Mariska Overman in ruil voor een recensie op een aantal sites. Nou ik voel me altijd zeer vereerd als ik daarvoor de kans krijg. De voorkant van het boek is direct al een mooie binnenkomer. Prachtige foto van het Noorderlicht, besneeuwde bergen en mooie rode houten huizen langs het water. Het verhaal gaat over 4 personen (uit 4 verschillende landen) die elkaar alleen kennen van een online leesclub. Heel verschillende personen die samen besluiten om op reis te gaan en tijdens deze reis 1 persoon te vermoorden. Ze gaan een weeklang op een zeilschip langs de Noorse kust op zoek naar het Noorderlicht, walvissen en bezoeken prachtige plaatsen. Mariska heeft deze reis ook zelf gemaakt en kan er dus ook zeer goed over vertellen. Het is bijna of je zelf op het zeilschip mee op reis gaat. Vanuit Noor (1 van de hoofdpersonen uit het boek) wordt het verhaal verteld en via haar leer je alle personen op het schip kennen. Tussendoor lees je ook de chatwisseling tussen de 4 personen die de moord willen gaan plegen en hoe ze op dit idee gekomen zijn. Ook lees je tussendoor stukken over het Noorse tv-programma waarin gesproken wordt over de zeiltocht en wat er gebeurd is maar zonder te weten wie er aan het woord is en wat er nu precies wel of niet gebeurd is. De onderlinge verhoudingen van de 4 personen maar ook de omgang met de overige passagiers en de bemanning zorgen voor veel onderhuidse spanningen waardoor je steeds nog wat verder wilt lezen om te weten te komen hoe het verder zal gaan. Het einde had ik niet zien aankomen en was echt verrassend en dat maakt dat je daarna even het boek moet laten bezinken en je er echt nog even over na blijft denken.
		Noorderlicht - Mariska Overman ***** Chantal Hofmeester (52): Het boek gaat over een groepje van 4 die elkaar online hebben leren kennen. Dan maken ze een vreemde afspraak. Ze gaan mee met een zeiltocht in Noord Noorwegen. Onderweg moet een van de passagiers dood. Maar wie en vertrouwen ze elkaar wel. Mariska weet op een heel bijzondere wijze dit verhaal te vertellen. Noor is degene die het verhaal verteld. Tussendoor kun je de online gesprekken volgen en kom je er achter waarom ze deze afspraak maken. Je kunt ook een stukje lezen in de toekomst als alles achter de rug is. Een aantal overlevenden van de reis zijn uitgenodigd voor een Noorse TV show. Hier wordt gepraat over de tocht. Je weet nog niet wie er dood is, of dit überhaupt gelukt is en of men er achter is hoe dit is gebeurd, waarom en door wie. Het gedeelte van Noor is heel mooi en beeldend geschreven. Je waant je op dat deinende schip in de golven en de snijdende wind. Ik kreeg er zelfs het gevoel van zeeziekte van. Het gedeelte van de online gesprekken is verhelderend om iedereen een beetje beter te leren kennen en hun beweegredenen om dit te doen. Het gedeelte van de TV show is in eerste instantie nog niet duidelijk, omdat je niet weet wie aan het woord is. Wel kom je hier steeds beter achter door het verhaal van Noor te volgen. Tot het eind toe heb je geen idee waar dit verhaal zal eindigen. Het boek eindigt met een verbluffende epiloog. Dit had ik niet zien aankomen. Echt geweldig gevonden dit einde. Hierdoor blijf je nog lang nadenken over het boek.
		Buiten zinnen - Mel Wallis de Vries * Yfke (15): Ik vond het geen leuk boek. Ik had veel over de schrijver gehoord en had dus ook veel zin om het boek te gaan lezen. Maar het boek bleek niet leuk te zijn. De verhaallijn kwam pas laat op gang waardoor je snel je interesse verliest. De hoofdpersoon (eva) is niet aardig tegen haar vriendinnen en daardoor maakt het me ook niet zo veel uit wat haar overkomt. Het was langdradig geschreven. Karlijn is 17 jaar en schrijft in haar dagboek, maar haar schrijfstijl is een beetje raar voor een 17-jarige. Ze omschrijft alles heel gedetailleerd:'dokter Eikman was een kleine, dunne man met een lang hoofd en zwarte kraaloogjes.' Maar soms dan laat ze wel weer woorden weg uit een zin en dat is een beetje raar. Alsof ze iets even snel wil noteren en dat is een beetje raar als je 5 bladzijden aan het schrijven bent: Ben vandaag naar de Toog gegaan, was leuk!' En dat leest ook heel vervelend. Op het boek staat dat het een thriller is, maar het was echt totaal niet spannend. Ik heb het boek alleen uitgelezen omdat dat moest van school. En het einde was ook een anticlimax.
		Sneeuwstorm - Nan Adams ***** Annemiek Michielse (42): Heerlijk boek! Alles zit erin verwerkt. Spanning, romantiek, vriendschap, nostalgie. Het leest makkelijk en ik wilde weten hoe het boek eindigde, dus ik had het snel uit.
		Noorderlicht - Mariska Overman ***** rebecca gubbels (27): dit is het tweede boek wat ik van mariska lees. het eerste boek dat ik las was verdoemd. ik was wel benieuwd wat ze nog meer in haar macht had. 4 mensen leren elkaar kennen op een form, een had een idee. iemand moet dood. het verhaal kent 3 verschillende stukjes de interactie op het forum in de privé chat, het zeilschip en hoe het is gebeurd uit het oogpunt van noor en het vertellen wat er is gebeurd op het schip op de noorse televisie. ik vind het prettig dat dat je soms wat kleinere hoofdstukken hebt en de interactie op het form. het verhaal leest lekker weg en de spanning boud zich zich langzaam op dat leest prettig. hoe verder het verhaal vordert hoe spannender het word en hoe moeilijker het word om het boek weg te leggen. je word terwijl je leest aan het denken gezet wat nou als dat gebeurd en zou die persoon dat gedaan hebben. en dan ineens bam gebeuren er dingen die je niet had gedacht petje af. het boek heeft wat ik verwacht bij een triller goede spanning die zich langzaam opbouwt. waardoor je door wil lezen. een goed sterk opgezet verhaal en een logische verhaallijn. mariska zelf heeft ook een reis op een zeilschip gemaakt zou dat de inspiratie zijn voor dit verhaal?
		Noorderlicht - Mariska Overman ***** Nel (61): Vier mensen leren elkaar op het internet kennen. Via de chats die zij hebben discussiëren zij over boeken en citaten hieruit.. Ze komen elk uit een ander land, Noor is Nederlands, Magnus is Engels, Frode is Zweeds en Katja Duits. Verschillende thema’s komen aan bod tijdens de chats, moord, straf, schuld, boete, durven, onschuldig. Dan vragen zij zich af hoe het zou zijn om iemand te doden en hoe je er dan daarna mee omgaat en wat het met je doet als mens. Na twee jaar chatten besluiten zij met elkaar een reis met een zeilschip te maken om het Noorderlicht te zien, walvissen te spotten en met het plan om iemand van de passagiers te doden. Eenmaal op de boot gaat het spel echt beginnen. Doordat de vier elkaar niet kennen is het aftasten welk gezicht bij wie hoort. Ook twijfels en wantrouwen steken de kop op en natuurlijk de vraag welke persoon te kiezen voor hun luguber plan. Waarom willen mensen dit doen en is alles wel zoals het lijkt. De spanning op de boot is om te snijden en deze wordt heel goed beschreven. Er zijn drie verhaallijnen: Een van de chats vooraf aan de reis. Twee vanuit het perspectief van Noor. En nummer drie speelt zich af in de toekomst als in een programma van de Noorse T.V een aantal passagiers hun verhaal komen vertellen. Kortom: Een geweldige psychologische thriller, goed opgebouwd, mooi beschreven en een plot dat je als lezer zal verbazen. De beschrijving van de besneeuwde bergtoppen het springen van de walvissen en orka’s en natuurlijk het Noorderlicht doet je als lezer genieten. .
		Huiver - Allie Reynolds **** Diane Kooistra (45): Een groep oude vrienden is uitgenodigd voor een reunie in het ski oord waar ze 10 jaar geleden iets hebben meegemaakt dat hun leven voor altijd veranderde. Als ze boven op de berg komen blijkt er al van alles mis te zijn. Twee vrienden uit de groep kunnen er niet bij zijn, de een zit in een rolstoel en de ander is nooit meer gezien….. Ze beginnen de reünie met een spel dat anders loopt dan ze gedacht hadden. Het ijs is gebroken en niemand vertrouwt elkaar nog. Dan blijkt het ski oord gesloten en gebeuren er steeds vreemdere dingen. Wie heeft eigenlijk deze reunie georganiseerd?? …Hier boven gelden de gewone regels niet…. Het verhaal van de reünie in de bergen wordt afgewisseld met uitgebreide terugblikken naar wat er tijdens de winter van 10 jaar geleden is gebeurd. Dat maakt dat je een boek leest vol cliffhangers, soms letterlijk en dat je als lezer echt wat geduld op moet brengen om erachter te komen wat er aan de hand is tussen de hoofdpersonen. Je wordt door Allie meegenomen in de wereld van snowboarden, de wedstrijden, de concurrentie onderling, vrienden die vijanden blijken te zijn en voor de overwinning en het sponsorgeld over lijken te willen gaan. Je leert wat “cripplers, backflips, MC Twistst zijn en ze worden zo beschreven dat je niet meer op youtube hoeft te kijken hoe ze eruit zien. De setting is erg mooi, de bergen, de sneeuw en de kou, het past allemaal in het verhaal. De personages leer je door het verhaal wel wat kennen maar echt diep gaat Allie Reynolds hier niet op in. Ze deelt wat nodig is in het verhaal en dat houdt de vaart en de spanning erin. Ze laat je ook verbaasd achter na het plot, hoewel het op zich wel te verwachten was dat het zo af zou lopen weet ze de lezer toch te verrassen. Als lezer ben je dankbaar voor het epiloog dat toch nog wat vragen beantwoord en het verhaal compleet maakt. Huiver is een heerlijke winterthriller die je kennis laat maken met een bijzondere wereld en met wat mensen elkaar aan kunnen doen. Een groot psychologische rollercoaster die wel een beetje geduld vraagt van de lezer. Maar dat wordt op het eind ruimschoots beloond.
		Familie liegt nooit - Karen McManus **** Brigitte van Duijn (44): Bestseller auteur Karen McManus heeft opnieuw een mysterieuze YA-thriller geschreven. “Familie liegt nooit” (2020) vertelt het verhaal van neef en nichten Jonah, Milly en Aubrey Story. Zij krijgen een uitnodiging om de hele zomer op het resort van hun oma te komen werken. De schatrijke oma die haar eigen kinderen onterfde en nooit meer iets van zich liet horen. Het wordt een zomer om nooit te vergeten. Het verhaal kent redelijk wat personages, maar met name de karakters van de hoofdpersonages Milly, Aubrey en Jonah zijn tot in detail uitgewerkt. Je krijgt een duidelijk beeld van hun gevoelens en beweegredenen. Ze zijn boeiend, realistisch neergezet en leuk om te leren kennen. De overige personages zijn minder gedetailleerd, maar toch voldoende uitgewerkt in relatie tot de rol die ze spelen. Alle personages bij elkaar vormen een samenhangend geheel. Deze YA-thriller kent een voortdurende lichte spanning, omdat er vragen zijn die lange tijd onbeantwoord blijven. Je blijft ietwat ongeduldig doorlezen om te vinden wat je zoekt. Dit duurt wel even, maar de inspanning is gelukkig niet voor niets. Er volgt uiteindelijk een zinderend spannende ontknoping als smakelijke kers op de taart. De plot is sterk. Het boek kent veel korte hoofdstukken, geschreven vanuit het oogpunt van de hoofdpersonages. Ook wordt er zo nu en dan teruggeblikt naar de jeugd van de ouders. De vele onverwachte plotwendingen verrassen je met regelmaat en voorkomen dat het verhaal voorspelbaar wordt. Karen McManus heeft een hele prettige en vlotte schrijfstijl. Er zit vaart in haar verhaal waardoor het nergens saai of langdradig te noemen is. Ondanks dat “Familie liegt nooit” een verhaal over familieperikelen betreft, is het toch origineel en anders dan anders. Maar dit kun je het beste zelf gaan ondervinden.
		Noorderlicht - Mariska Overman **** Heleen van der Velde: Verfrissende reisgids met origineel plot Op een prachtige zeiltocht in de winterkou in Noorwegen zit een internationaal gezelschap. Allen op zoek naar het noorderlicht, walvissen, genietend van de natuur, de ontspanning, terwijl ze kennismaken met elkaar. Vier van hen hebben al een paar jaar online contact, waarin ze uitwisselen over literatuur, over schuld en boete en over wat er met jezelf gebeurt als je iemand vermoordt. Die voorzichtige uitwisseling wordt steeds opener en resulteert in een plan. Ze gaan mee met het zeilschip, zullen doen alsof ze elkaar niet kennen en kiezen een mede-toerist uit die dood moet. Het boek wordt afgewisseld met de eerdere online conversaties, weetjes over de natuur die ze tijdens de reis zien, interviewfragmenten van de Noorse televisie en de zeiltocht zelf. Het boek is origineel en goed opgebouwd. Uit de interviewfragmenten blijkt dat er iemand dood is, maar wie en hoe, dat blijft tot aan het einde verborgen. Vanuit het perspectief van Noor, een van de vier, een Nederlandse thrillerschrijfster, leren we de andere toeristen en bemanning kennen. Frode, Katja, Magnus en Noor zijn op zoek naar het slachtoffer, een waar ze het allevier (of met drie) over eens zijn. Alsof je een heerlijk verfrissende reisgids leest, met een goed verborgen en origineel plot.
		Noorderlicht - Mariska Overman **** Brigitte van Duijn (44): Nederlands schrijfster Mariska Overman (Eibergen, 1970) maakte dezelfde reis als het gezelschap in haar nieuwste winterse thriller Noorderlicht (2021). Een succes, maar niet voor iedereen. Een groep reizigers aan boord van een zeilschip in Noorwegen, is op zoek naar het Noorderlicht. Vier van hen willen ook iets anders. Zij hebben afgesproken iemand te doden, maar wie is nog de vraag. “Noorderlicht” van Mariska Overman wordt grotendeels vertelt door hoofdpersonage Noor. Zij is de ik-persoon en doet het verslag van de reis. Van alle personages is haar karakter verreweg het beste uitgewerkt. Haar gedachten en gevoelens komen ruimschoots naar voren. Haar verleden en toekomstbeeld zijn goed in kaart gebracht. De overige personages leer je gedurende de trip kennen door het verhaal van Noor. Het zijn zeer verschillende karakters, die allen deelnemen aan dezelfde onvergetelijke reis, waarbij de onderlinge sfeer gespannen is. In “Noorderlicht” is de spanningsboog eigenlijk voortdurend licht gespannen. Er is steeds een onderhuidse spanning voelbaar die, hier en daar, best wat intenser had mogen. Pas aan het eind van het verhaal neemt de spanning fors toe en staat de boog verrassend strak. Dit maakt gelukkig een hoop goed voor wat betreft het thriller gehalte. Er zijn meerdere verhaallijnen, die elkaar afwisselen. Er zijn hoofdstukken van voor de reis, tijdens de reis en na de reis. Met elkaar zorgen zij voor een goedlopend en samenhangend geheel. Zo nu en dan een blik terug of juist een blik vooruit zorgt ervoor dat “Noorderlicht” steeds mysterieus en boeiend blijft. Daarbij zorgen diverse plotwendingen ook voor interessante ontwikkelingen, wat de afloop van het verhaal onvoorspelbaar maakt. Mariska Overman heeft een fijne, vlotte schrijfstijl. Ondanks dat de ik-persoon in het boek sterk aanwezig is, is deze regelmatig terugkerende ik geenszins een storende factor. Haar vertelkunst is uitgebreid en meeslepend, met als resultaat een origineel en uniek verhaal. Dit boek bezorgt je koude rillingen, zelfs als je bij de open haard zit.
		Noorderlicht - Mariska Overman **** Jeannie Bertens (63): ‘Vier mensen zoeken een slachtoffer. Iemand moet dood. Dat hebben ze afgesproken.’ Deze zin geeft in een notendop de essentie van deze thriller weer. De verteller in dit verhaal is Noor, een jonge Nederlandse vrouw, een schrijver. Zij ontmoet drie ander mensen al jaren op een online literair forum. De drie anderen zijn Frode (een Deen), Magnus (een Brit) en Katja (een Duitse). In eerste instantie vormen ze een digitale leesclub, ze lezen een boek en bediscussiëren dat. Later brainstormen ze over leven en dood, over moord. Wat is de ideale moord en kan een moordenaar er mee wegkomen? Zouden ze zelf een moord kunnen plegen? Ze besluiten om het uit te proberen. Het boek kent drie verhaallijnen. Een verhaallijn komt uit het verleden, laat zien hoe de chat tussen de vier mensen langzaam verandert. Eerst ging het alleen over boeken. Maar dat verandert naarmate het boek vordert. Meer en meer gaat het over moord. In de tweede verhaallijn vertelt Noor over de reis die ze samen met de drie anderen onderneemt om de moord te plegen. Ze boeken een zeilreis naar het noorden van Noorwegen, om walvissen en orka’s te kunnen spotten en om het Noorderlicht te kunnen zien. Als dekmantel om de perfecte moord te kunnen plegen. De derde verhaallijn speelt in de toekomst. De passagiers van het zeilschip komen aan het woord in de Törnquist Show op de Noorse televisie. Zij geven hun kijk op het gebeurde, uiteraard zonder dat wij als lezer kunnen achterhalen wat dat nou precies is. Noor is een goede verteller, ze beschrijft uitvoerig hoe de reis verloopt. De auteur, Mariska Overman, heeft de reis daadwerkelijk ook zelf gemaakt, daardoor voel je de sneeuw als het ware onder je voeten knerpen. Door de grote hoeveelheid kleding die Noor aantrekt, dringt de snijdende kou toch door. Je ziet de majestueuze potvissen en de springende orka’s. Het mooie Noorderlicht laat lang, heel lang op zich wachten. De vier pactsluiters ontmoeten elkaar op het zeilschip, ze doen alsof ze elkaar nog niet kennen. Intussen maken ze kennis met de andere passagiers en met de bemanning. En ze gaan op zoek naar een potentieel slachtoffer. Maar welke criteria gebruiken ze daarbij? En wat als ze het niet met elkaar eens zijn? De auteur bouwt de spanning goed op. Met name het karakter van Noor wordt goed uitgewerkt. Wat zijn haar motieven om deel te nemen aan deze reis. Wat zit erachter? En wat beweegt Frode, Magnus en Katja? Elke keer als Noor denkt dat ze wat wijzer wordt van een van deze drie, gebeurt er weer iets waardoor de situatie volkomen anders wordt. Noor wordt bij elk van hen tussen vertrouwen en wantrouwen geslingerd. De sfeer wordt beklemmend, de reis vordert, de tijd dringt, tot de nacht aanbreekt dat het Noorderlicht zichtbaar wordt. Dit prachtige licht is de voorbode van moord…… Een goede thriller met een mooi plot, filmisch neergezet. Ik heb ervan genoten, vier sterren.
		De puzzelman - Nadine Matheson *** Linda (46): De thriller speelt zich af in de Londense wijk Deptford, daar woont de schrijfster zelf ook, ze is strafrechtadvocaat en dit is haar debuut. Het is tevens deel 1 van een serie. Het is een vlot lezende thriller van maar liefst 428 pagina’s met een sterke jonge vrouwelijke rechercheur, Angelica Henley, in de hoofdrol. Ze krijgt hulp van een rechercheur in opleiding, Salim Ramouter. Je maakt kennis met het politieteam dat eigenlijk dag en nacht werkt want er worden kort achter elkaar diverse gruwelijke moorden gepleegd die vergelijkbaar zijn met de moorden van Peter Olivier, een seriemoordenaar die nog vast zit in de gevangenis. Je moet je koppie erbij houden in deze thriller want het politieteam verdenkt een copycat van de seriemoordenaar Peter Olivier, dat hij in korte tijd diverse vergelijkbare moorden pleegt. Ik heb maar een lijstje gemaakt met slachtoffers, hoe ze vermoord zijn en de diverse kenmerken van de moorden. Als dan ook nog Peter Olivier zelf ontsnapt uit de gevangenis, ontkomt het politieteam zelf ook niet ongeschonden uit de strijd. De thriller leest makkelijk weg, de personen en omgeving zijn beeldend beschreven en de moorden zijn tot in detail beschreven maar toch mis ik iets. De spanning kabbelt langzaam voort en het open eind draagt ook niet echt bij aan een voldaan gevoel als je het boek dicht slaat. Voor de liefhebbers van de Kate Marshall-serie van Robert Bryndza en de Luc en Ava-serie van Helen Fields.
		De jacht - Will Dean ** Jaimy (31): De eerste afgeronde leesclub van 2021 is een feit. Vrouwenthrillers organiseerde deze leesclub rondom De jacht, het eerste deel in de reeks die Will Dean schreef omtrent Tuva. Bedankt, ook aan A.W. Bruna, voor het recensie-exemplaar. Tuva is een dove journaliste, die haar vader jong verloren heeft en de band met haar moeder sindsdien als heel zwaar ervaart. Meer krijgen we eigenlijk ook niet over Tuva te weten. Er wordt heel veel aandacht besteed aan het feit dat Tuva doof/slechthorend is. Het kraken en storen van haar hoorapparaatjes, de piepjes als ze leeg gaan, het vervangen van de batterijen, alles wordt heel erg gedetailleerd beschreven en het is me niet helemaal duidelijk wat de toegevoegde waarde hiervan is. Ook het eten van winegums is iets wat veelvoudig terug komt en alle kleuren en smaken passeren de revue. Het zorgt voor irritatie en trek in winegums, wat beiden niet Deans bedoeling zal zijn. Het verhaal begint gelijk spannend, als Tuva aan de rand van het bos een aanvaring krijgt. Toch is deze spanning er al gauw af en deze borrelt dan ook niet meer op. Hoewel er heel veel spannende dingen gebeuren, lijkt het allemaal niet over te komen op papier. De lijken die gevonden worden, op een zeer specifieke wijze, zorgen niet voor de kippenvel en gruwel die het wel met zich mee zou moeten brengen. Tuva stort zich als journaliste in het verhaal, maar ook hier komt ze niet echt uit te verf. Ze is zeer nieuwsgierig van aard, maar het echte journalistieke dat toch wel kenmerkend is vanuit andere boeken, blijft uit. Het zorgt er wel voor dat Tuva een personage is dat dicht bij je staat. Haar onderzoekingen zijn niet overdreven en het is makkelijk om je als lezer daarin te vinden. Er passeren heel wat personages de revue, mensen die allemaal op hun eigen manier eigenaardig zijn en wel of niet iets met de moorden te maken kan hebben. Hoewel er best wat aandacht aan besteedt is, blijven ook deze oppervlakkig. Het is daarom ook niet duidelijk waarom bepaalde mensen verdacht worden en of er meer onder de oppervlakte schuilt. Ook de relatie met haar moeder is iets wat zeer problematisch is. Niet alleen voor Tuva, maar ook als lezer. Het is duidelijk dat er iets voorgevallen is, maar wat de precieze reden hiervoor is en waarom Tuva niet de liefhebbende dochter kan zijn die ze wel graag wil zijn, komen we niet te weten. Wellicht komen we dit in een van de volgende delen te weten, er moet immers ruimte blijven voor speculatie en nieuwsgierigheid. Op het einde lijkt er toch nog rek in de spanningsboog en neemt de adrenaline weer iets toe. Toch is ook dit niet helemaal uitgewerkt en ondanks dat het plot zeer verrassend is blijkt het niet bevredigend. De diepgang mist, waardoor echt nagelbijten er niet inzit. De details omtrent de hoorapparaatjes wordt enigszins verklaard, maar dit doet teniet aan de ergernis die het opwekte. Er hadden heel wat details geschrapt kunnen worden, waardoor er plek is voor andere die wat meer aan het verhaal zouden toevoegen. De jacht belooft een spannend debuut te zijn, dat laat zien dat een Brit ook een Scandi-noir kan schrijven, maar ik ben helaas niet overtuigd en hoewel ik gek ben op series, ben ik er ook nog niet over uit of ik meer van Tuva zou willen lezen. Beoordeling: ⭐️⭐️,5
		De jacht - Will Dean *** Karina Hoekerswever (36): De cover doet direct denken aan een Scandinavische locatie door de hoge bomen en eenzame weg die erdoor loopt, al roept het niet direct de spanning die bij een thriller hoort op. Op de achterkant de pakkende termen “Horen, Zien en Zwijgen” en die trekken wel direct de aandacht. Ook journaliste Tuva wekt interesse op, mede door haar beperking van het gehoor. In De jacht leren we Tuva kennen als een doortastende vrouw, gewend om haar eigen zaakjes te regelen en niet over zich heen te laten lopen. Ze is oprecht en staat voor haar principes en laat zich weinig gelegen liggen aan de sociale conventies, ondanks dat dit niet altijd positieve gevolgen heeft. De doofheid, die haar juist een uniek personage maakt, lijkt in dit eerste boek nog niet veel toe te voegen behalve wat teveel informatie over het wisselen van batterijen. Het is te hopen dat in volgende delen van deze serie juist deze toevoeging meer waard wordt voor het plot. Qua plot is De jacht zeker geen slecht boek, al zal de uiteindelijke dader voor de doorgewinterde thrillerlezer waarschijnlijk niet uit de lucht komen vallen. Het zit goed in elkaar, zowel qua opbouw als qua motief, echter door de traagheid van het verhaal is het boek te makkelijk weg te leggen. Wat wel mist is de diepgang die met een journalist als hoofdpersoon verwacht mag worden, het daadwerkelijk onderzoek doen blijft bij ietwat kinderlijk speuren. Wat in De jacht het meest ontbreekt echter is de spanningsboog. Het is een verhaal waarin opgebouwd wordt naar een uiteindelijke climax, maar het oplopen van de spanning laat veel te lang op zich wachten. Het duistere bos is een uitstekende locatie voor meer dreiging, echter is dit de auteur onvoldoende gelukt en lijkt vooral de overvloed aan details daar debet aan. Al met al is De jacht een eerste deel van een serie die nog weliswaar niet overtuigd maar wel een interessant hoofdpersonage biedt voor volgende delen.

Website Security Test