 |
|
Bezoekersreacties
| | Het donker - Emma Haughton ****
Wendy Wenning:
Emma Haughton groeide op in Sussex; na een periode als au pair in Parijs en een paar halfslachtige pogingen om door Europa te backpacken, studeerde ze Engels aan de Universiteit van Oxford en volgde daarna een opleiding journalistiek. Tijdens haar carrière als journalist schreef ze veel artikelen voor nationale kranten, waaronder reguliere stukken voor de Times Travel-sectie.
Na de publicatie van haar prentenboek Rainy Day schreef Emma drie YA-romans. Haar eerste, Now You See Me, was een Bestseller van Amazon en genomineerd voor de Carnegie and Amazing Book Awards. Better Left Buried, haar tweede, was een van de beste YA-lectuur voor 2015 in de Sunday Express. Haar derde YA-roman, Cruel Heart Broken, werd door The Bookseller gekozen als een top YA-lectuur voor juli 2016. Haar YA-romans zijn (nog) niet vertaald naar het Nederlands.
Het donker is haar eerste thriller voor volwassenen die tevens is vertaald naar het Nederlands.
‘Wit. Onafzienbaar, onafgebroken, overdonderd wit. Zo fel dat het pijn doet aan je ogen, wonderschoon en beangstigend gelijk. Ik ben eindelijk aan het einde van de wereld gekomen, of eigenlijk het zuidelijkste puntje ervan. En er is helemaal niets.‘
In Het donker gaat Kate, het hoofdpersonage, een jaar als arts werken op Antarctica. Precies wat ze nodig heeft. Ergens werken waar niemand haar kent en iets weet over haar tragische verleden. Ze gaat werken op een VN-onderzoeksstation op de meest uitgestorven plek op aarde. Een plek waar de sneeuw oogverblindend is en zo koud dat je adem gelijk bevriest. En dan de stilte. Overdonderend, het geluid van volstrekte leegte. Maar dan hoort ze van haar nieuwe collega’s over de dood van haar voorganger. Een dood die wijst op zelfmoord, maar door een aantal ontwikkelingen komt er twijfel bij Kate opzetten. Kate probeert erachter te komen wat er precies gebeurd is, maar het lijkt erop dat iemand haar voortdurend dwarszit. Iemand die niet wil dat zij achter de waarheid komt…
Het donker speelt zich af in een betoverende setting, de winterse duisternis van Antarctica. Vier maanden per jaar is het daar dag en nacht donker en de temperatuur kan dalen tot -80°C. Zonder bescherming naar buiten ben je binnen een paar minuten dood. En dan voortdurend opgesloten zitten terwijl er een vermoeden is dat er zich een moordenaar onder de aanwezigen bevindt. Een thriller die alleen al door de setting een belofte afgeeft, maar die daardoor ook als vanzelf een gevoel van kou opwekt. Het verhaal wordt vertelt vanuit het perspectief van Kate en eerst worden alle personages geïntroduceerd. Er zijn best wel veel personages en om het overzicht niet kwijt te raken is het wel opletten om alle namen te kunnen onthouden. Alle personages zijn moeilijk te doorgronden wat voor een extra spanning zorgt. Wie is er te vertrouwen en wie niet en het voelt alsof iedereen voortdurend op zijn hoede is. Ook Kate blijft lang voor vragen zorgen want wat is er toch gebeurd in het verleden en hoe komt zij aan dat litteken? En hoe zit het met haar verslaving? Door Kate precies genoeg drama mee te geven, zet Haughton dit personage realistisch neer en verweeft ze tegelijkertijd een actueel thema in het verhaal. Al zijn daar ook wel weer wat vragen bij te zetten betreffende de geloofwaardigheid. Want het zijn best wat issues en dat dan iemand zo’n verantwoordelijke baan krijgt roept zeker vragen op. Zeker in de extreme omstandigheden waarin gewerkt moet worden.
‘Ik heb het gevoel dat ik al mijn hele leven in deze claustrofobische bubbel zit, en dat mijn vorig leven als een droom verglijdt, waardoor ik het angstige idee krijg dat ik hier misschien nooit meer levend vandaan kom.’
Emma Haughton heeft een filmische schrijfstijl en vooral het donker/de duisternis zet ze scherp neer. Er gaat een ongedefinieerde dreiging uit van de duisternis die beschreven wordt. Het begin van het boek is even wat stroef, maar al snel komt er een mooie spanningsboog opzetten. Er is veel onduidelijkheid over de personages en ook tussen hen lopen de spanningen steeds meer op. Dit allemaal in combinatie met een setting die al vanaf het begin een onheilspellend gevoel geeft. De gedragingen van de personages laten voortdurend twijfelen maar als eenmaal het hoge woord eruit is, blijkt dat ene gevoel niet voor niets te zijn geweest. Al met al is Het donker een fijne thriller die het verdiend om verfilmd te worden.
Het donker is een onheilspellende, duistere thriller die zich onderscheidt door de huiveringwekkende setting.
|
| | Het donker - Emma Haughton ****
Wendy Wenning:
Emma Haughton groeide op in Sussex; na een periode als au pair in Parijs en een paar halfslachtige pogingen om door Europa te backpacken, studeerde ze Engels aan de Universiteit van Oxford en volgde daarna een opleiding journalistiek. Tijdens haar carrière als journalist schreef ze veel artikelen voor nationale kranten, waaronder reguliere stukken voor de Times Travel-sectie.
Na de publicatie van haar prentenboek Rainy Day schreef Emma drie YA-romans. Haar eerste, Now You See Me, was een Bestseller van Amazon en genomineerd voor de Carnegie and Amazing Book Awards. Better Left Buried, haar tweede, was een van de beste YA-lectuur voor 2015 in de Sunday Express. Haar derde YA-roman, Cruel Heart Broken, werd door The Bookseller gekozen als een top YA-lectuur voor juli 2016. Haar YA-romans zijn (nog) niet vertaald naar het Nederlands.
Het donker is haar eerste thriller voor volwassenen die tevens is vertaald naar het Nederlands.
‘Wit. Onafzienbaar, onafgebroken, overdonderd wit. Zo fel dat het pijn doet aan je ogen, wonderschoon en beangstigend gelijk. Ik ben eindelijk aan het einde van de wereld gekomen, of eigenlijk het zuidelijkste puntje ervan. En er is helemaal niets.‘
In Het donker gaat Kate, het hoofdpersonage, een jaar als arts werken op Antarctica. Precies wat ze nodig heeft. Ergens werken waar niemand haar kent en iets weet over haar tragische verleden. Ze gaat werken op een VN-onderzoeksstation op de meest uitgestorven plek op aarde. Een plek waar de sneeuw oogverblindend is en zo koud dat je adem gelijk bevriest. En dan de stilte. Overdonderend, het geluid van volstrekte leegte. Maar dan hoort ze van haar nieuwe collega’s over de dood van haar voorganger. Een dood die wijst op zelfmoord, maar door een aantal ontwikkelingen komt er twijfel bij Kate opzetten. Kate probeert erachter te komen wat er precies gebeurd is, maar het lijkt erop dat iemand haar voortdurend dwarszit. Iemand die niet wil dat zij achter de waarheid komt…
Het donker speelt zich af in een betoverende setting, de winterse duisternis van Antarctica. Vier maanden per jaar is het daar dag en nacht donker en de temperatuur kan dalen tot -80°C. Zonder bescherming naar buiten ben je binnen een paar minuten dood. En dan voortdurend opgesloten zitten terwijl er een vermoeden is dat er zich een moordenaar onder de aanwezigen bevindt. Een thriller die alleen al door de setting een belofte afgeeft, maar die daardoor ook als vanzelf een gevoel van kou opwekt. Het verhaal wordt vertelt vanuit het perspectief van Kate en eerst worden alle personages geïntroduceerd. Er zijn best wel veel personages en om het overzicht niet kwijt te raken is het wel opletten om alle namen te kunnen onthouden. Alle personages zijn moeilijk te doorgronden wat voor een extra spanning zorgt. Wie is er te vertrouwen en wie niet en het voelt alsof iedereen voortdurend op zijn hoede is. Ook Kate blijft lang voor vragen zorgen want wat is er toch gebeurd in het verleden en hoe komt zij aan dat litteken? En hoe zit het met haar verslaving? Door Kate precies genoeg drama mee te geven, zet Haughton dit personage realistisch neer en verweeft ze tegelijkertijd een actueel thema in het verhaal. Al zijn daar ook wel weer wat vragen bij te zetten betreffende de geloofwaardigheid. Want het zijn best wat issues en dat dan iemand zo’n verantwoordelijke baan krijgt roept zeker vragen op. Zeker in de extreme omstandigheden waarin gewerkt moet worden.
‘Ik heb het gevoel dat ik al mijn hele leven in deze claustrofobische bubbel zit, en dat mijn vorig leven als een droom verglijdt, waardoor ik het angstige idee krijg dat ik hier misschien nooit meer levend vandaan kom.’
Emma Haughton heeft een filmische schrijfstijl en vooral het donker/de duisternis zet ze scherp neer. Er gaat een ongedefinieerde dreiging uit van de duisternis die beschreven wordt. Het begin van het boek is even wat stroef, maar al snel komt er een mooie spanningsboog opzetten. Er is veel onduidelijkheid over de personages en ook tussen hen lopen de spanningen steeds meer op. Dit allemaal in combinatie met een setting die al vanaf het begin een onheilspellend gevoel geeft. De gedragingen van de personages laten voortdurend twijfelen maar als eenmaal het hoge woord eruit is, blijkt dat ene gevoel niet voor niets te zijn geweest. Al met al is Het donker een fijne thriller die het verdiend om verfilmd te worden.
Het donker is een onheilspellende, duistere thriller die zich onderscheidt door de huiveringwekkende setting.
| 
| | De Verborgen Vrouw - Belinda Aebi ****
Jaimy (31): Als er twee lijken worden gevonden in de oude, reeds gesloten, jutefabriek is het aan de omstandigheden te zien, gelijk duidelijk dat het om een moord gaat. Als blijkt dat de lijken er al zeker vijftig jaar liggen is hoofdrechercheur Stef Michiels direct geïntrigeerd.
Het is nu zaak om te achterhalen van wie deze stoffelijke overschotten zijn en waarom maar vooral door wie ze om het leven gebracht zijn.
We lezen vooral uit perspectief van Stef.
Hij stort zich direct in het onderzoek en is erop gebrand de waarheid te achterhalen. Tussen het onderzoek door krijgen we ook steeds een beter beeld van zijn privéleven.
Je krijgt zo een compleet beeld van hem waardoor je hem al snel in je hart sluit.
Daarnaast lezen we passages van een onbekende. Deze nemen ons mee naar de tijd waarin de moorden moeten zijn gepleegd en zo krijgen we een beeld van hoe het er in die tijd in de jutefabriek en omgeving uit gezien heeft.
Het is lang onduidelijk van wie deze passages afkomen, wat het iets mysterieus geeft.
Niet alleen de gedeeltes van de onbekende nemen ons mee naar het verleden.
Er komen steeds meer mensen in beeld die vroeger in de jutefabriek gewerkt hebben of die op een andere manier met het verleden verbonden zijn. Ook zij vertellen in het belang van het onderzoek over deze tijd en het lijkt erop dat we langzaam erachter komen van wie de gevonden resten zijn, maar van de dader of motief is er nog geen enkel spoor.
Het is een verhaal waar je direct in zit. Niet alleen Stef is geïntrigeerd door de vondst, ook voor de lezer is de spanning meteen te voelen en heeft nieuwsgierigheid de overhand.
Niet alleen zit het plot heel goed in elkaar, er is ook veel aandacht besteed aan de technische aspecten van het onderzoek, die het verhaal ook interessant maken.
Het is heel cool om te lezen hoe ze informatie kunnen halen uit resten van vijftig jaar geleden en hoe dit dus weer tot nieuwe informatie kan leiden.
De verborgen vrouw is dus een verhaal met verschillende aspecten die het geheel tot een top-thriller maken.
Er lijkt voor ieder wat wils te zijn en Belinda Aebi bewijst hiermee dat ze hét nog steeds heeft.
Bedankt Hamley Books voor het recensie-exemplaar voor de blogtour van De verborgen vrouw.
| 
| | Ommekeer - Sophie Ester ****
Jaimy (31): Het verhaal begint meteen erg spannend als een agent en zijn vrouw vermoord worden en hun kinderen in het WitSec-programma komen.
Ook zij zijn hun leven niet meer zeker, omdat vermoed wordt dat tenminste een van hen gehoord heeft waar hun vaders laatste telefoontje over ging.
Dat de gezochte crimineel Robert Dayle erachter zit wordt al snel duidelijk, maar het waarom naar de aanslag blijft heel lang de grote vraag.
Van begin tot eind wordt uit de doeken gedaan hoe het de kinderen vergaan is nadat ze in het WitSec terecht kwamen, en wel op een aparte wijze.
Zusje Carol heeft namelijk besloten een boek te schrijven over hun tumultueuze leven en via deze weg lezen wij dan ook hun levensverhaal.
Hoewel de spanning er gelijk in zit en ook de manier van vertellen leuk gedaan is, is het moeilijk om echt in het verhaal te komen. De schrijfstijl pakt me niet echt.
De zinnen lijken niet altijd lekker door te lopen en hier en daar komt een foutje de hoek om kijken. Het vloeit niet lekker door waardoor ik meer dan eens het boek aan de kant leg om het daarna toch weer op te pakken omdat de verhaallijn me wel degelijk bezig houdt.
Want ook binnen de WitSec blijken de kinderen niet veilig en ook naarmate de tijd verstrijkt blijkt het gevaar nog steeds op de loer te liggen.
Hoe verder het verhaal vordert hoe verder het me meetrekt en ik er echt achter wil komen hoe het verder gaat en nog belangrijker: wie Robert Dayle is en waarom hij nog steeds achter de kinderen aan zit.
Gaandeweg leren we eerst iedereen één voor één kennen. Elk hoofdstuk is gewijd aan het leven van een van hen en zo krijgen we een heel breed beeld van hoe het iedereen vergaan is. Het is leuk om ze allemaal te leren kennen en te zien dat hun band, ondanks alles, nog steeds heel sterk is.
Toch gaan er ook veel geheimen schuil in hun levens. Niet alleen doordat ze tegen bijna niemand echt eerlijk kunnen zijn over wie ze daadwerkelijk zijn, maar ook onderling wordt er veel niet uitgesproken. Allemaal onder het mom van: Safety first, maar er wordt reikhalzend uitgekeken naar het moment waarop alles zal uitkomen.
Sophie Ester heeft stuk voor stuk sterke personages neergezet, maar ze is ook zeker hun menselijke en gevoelige kant niet vergeten.
Ommekeer is echt een verhaal waarbij je geen idee hebt hoe dit af zal gaan lopen. Welke kant draait het uit en komt wel echt alles goed? Het is zeker de moeite waard om doorheen te worstelen want het plot blijkt heel diep te gaan. Er is dus niet alleen sprake van veel actie en spanning, maar er komt zeker ook een stukje psychologie bij kijken.
Ondanks dat ik er echt even in moest komen en heel erg moest wennen aan de schrijfstijl ben ik blij dat ik doorgelezen heb en het begin van deze interessante serie heb mogen ontdekken.
Ik kijk uit naar het tweede deel!
Bedankt uitgeverij Ellessy en Sophie Ester voor het toesturen van dit recensie-exemplaar.
| 
| | Het beste van twee werelden - Artikel
margje (50): Ik lees al jaren via Kobo. Geweldige readers. Ik heb inmiddels mijn derde. Niet omdat ze niet meer goed waren, maar omdat de nieuwe readers zo mooi zijn. Helaas moet ik nu toch echt even wachten :)
| 
| | Slaap maar zacht - Linda Jansma ****
Onno van Rijen (00): Slaap maar zacht heeft meerdere verhaallijnen. De belangrijkste zijn die verteld wordt vanuit het perspectief van Maud die een comateuze man verpleegt en die vanuit het perspectief van haar 17-jarige zoon Finn die een ongeluk heeft veroorzaakt. Daarnaast zijn er verhaallijnen rond de Italiaanse verpleegkundige Caristiena en rechercheur Richard die probeert de identiteit van de comateuze man te achterhalen, een van de onderdelen waardoor de spanning behouden blijft. Dit geldt ook voor hetgeen Finn overkomen is en waarover hij zijn moeder Maud niets verteld heeft. De schrijfster heeft boeiende personages opgevoerd, waarbij hun onderlinge relaties goed tot uiting komen.
De vele verhaallijnen maken het verhaal - mede door de gemakkelijk leesbare schrijfstijl - interessant, intrigerend en afwisselend. Het zorgt ervoor dat de lezer geboeid blijft. Uiteindelijk weet de auteur de verhaallijnen adequaat samen te brengen. Reden genoeg om met interesse uit te kijken naar haar volgende boek ‘Verlos ons van het kwade’.
| 
| | Camping Oosthoek - Nathalie Pagie ****
Linda Hilgers (46): Je zit gelijk in het verhaal! Echtscheidingsadvocate Diana wordt midden in de nacht, samen met haar drie kinderen, van haar bed gelicht omdat er beslag is gelegd op het huis en hun spullen en vermogen vanwege hoge schulden van haar man John. Maar waar is hij? Hoeveel vragen kun je hebben als je hem niet kunt vinden? Zelf adressen langs gaan en bij mensen informeren, maakt Diana helaas niets wijzer.
Gelukkig kan ze rekenen op de financiële steun van haar vader maar hoe ver gaat ze om haar man terug te zien?
Ze krijgt onderdak aangeboden in een oude en vieze caravan op Camping Oosthoek. Maar Diana staat haar mannetje, ze laat zich niet gek maken, je herkent in haar een soort overlevingsdrang.
De campingbeheerder Franco Bergmans is een stoere man met een heel klein hartje die wel wat hulp van Diana kan gebruiken. Zonder twijfel gaat ze steeds een stapje verder.
De thriller is vlot, spannend en beeldend geschreven, de schrijfster slaagt er altijd weer in om de omgeving en de personen qua gedrag en uiterlijke kenmerken zo te omschrijven dat je ze ook echt in gedachten voor je ziet. Door de korte hoofdstukken wil je al snel nog een hoofdstuk verder lezen.
Ook leuk dat de schrijfster het “platte” Brabantse dialect in de thriller heeft verwerkt en ze zelf het luisterboek gaat inspreken. Vooral door Corona was de schrijfster genoodzaakt het verhaal dicht bij huis te houden, wellicht herkennen de lezers een aantal beschreven plekken?
| 
| | Stormachtig Berlijn - Artikel
Margje V (50): Oh dat klinkt spannend. Weer wat om naar uit te kijken.
| 
| | Het Moezelmeisje - Marelle Boersma ****
Wendy Wenning: Na het schrijven van haar eerdere succesvolle thrillers, is Marelle Boersma Vertrekthrillers gaan schrijven. Als geen ander weet zij hoe het is om uit eigen land te vertrekken en elders een nieuw bestaan op te bouwen. In 2015 vertrok ze samen met haar man Jan naar Portugal om daar te schrijven en schrijfvakanties te organiseren. in 2020 verhuisden ze van Portugal naar Frankrijk om daar verder te gaan met het organiseren van de schrijfvakanties. Het Moezelmeisje is de 5e Vertrekthriller van de auteur.
Emma wil een nieuwe start maken en vertrekt naar Duitsland, naar het stadje Cochem. Haar familie heeft daar een wijnboerderij en Emma wil daar alcoholvrije wijn gaan maken. Het is al een tijd geleden dat ze haar vader en haar broer heeft gezien, dus ze is best wel nerveus. Haar ouders zijn gescheiden toen zij dertien was en haar vader is toen samen met haar broer vertrokken naar Duitsland. De wens om een nieuwe start te maken én omdat ze meer wil weten over het verleden, voert Emma nu naar Cochem en de wijnboerderij toe. Maar direct na aankomst krijgt ze te maken met twee misdrijven. Is dit gewoon stom toeval of staan deze in verband met elkaar? Heeft haar komst er misschien mee te maken?
Het Moezelmeisje verhaalt grotendeels vanuit Emma, in de derde persoon maar daarnaast is er ook een belangrijke rol weggelegd voor het personage Angelika. De laatste regel van het eerste hoofdstuk maakt nieuwsgierig naar Emma en naar haar verleden. Het is al gelijk duidelijk dat Emma een pittige dame is, misschien zelfs wat opvliegend.
Er is haar onrecht aangedaan en om dit te verwerken wil ze de confrontatie aangaan. Aan de ene kant is er sympathie voor haar, maar ook is er het gevoel dat ze een dubbele agenda heeft. Soms zijn er twijfels aan haar goede bedoelingen, maar dat zet dit personage ook krachtig neer. Zodra duidelijk wordt wat Emma heeft meegemaakt, is de pijn voelbaar, maar ook de onmacht. Dit is niet iets wat zomaar van je af te schudden is, maar een trauma dat voortdurend meegedragen wordt. Ook bij een ander personage is er het gevoel dat ze een dubbele agenda heeft. Eigenlijk blijft er lang de onzekerheid bij alle personages wie er nu wel of niet te vertrouwen is. En pas aan het eind is er die honderd procent zekerheid. Al die twijfels rondom de personages creëren een mooie spanningsboog.
De titel is goed bedacht, al vind ik deze niet helemaal het hoofdpersonage vertegenwoordigen. Het leidt meer naar een ander personage, Olga. De cover past perfect, ik zie daar of Emma zitten, of een druivenplukster die even zit te genieten van haar schaarse vrije tijd. De wisselende perspectieven vragen om behoorlijk wat ruimte in het verhaal, en dit zorgt ook heel even voor een hapering in het tempo. Even was de snelheid eruit en dat maakte wat ongeduldig. Gelukkig is dit van korte duur. Op een gegeven moment is het wel duidelijk wat Emma zo dwars zit en dat ze niet voor niets naar Duitsland is gegaan. Het al weten lijkt voor het inzakken van de spanning te gaan zorgen, maar niets is minder waar. De wijze waarop ze voor haar recht opkomt is compleet onverwacht. Dat maakt de weg naar de plot fijn onvoorspelbaar waardoor de spanning goed behouden blijft.
Een spannend verhaal met sterke vrouwen in de hoofdrol. Meer is niet nodig om van deze thriller te genieten.
| 
| | Zomers Madrid - Evi Dekker ***
Dini van Heumen (64): Evi Dekker (1986) is een telg uit een vooraanstaande zakenfamilie uit het westen van het land.
Omdat ze als cultureel attaché werkt op een Nederlandse ambassade in de Europese Unie, gebruikt ze een pseudoniem.
Evi Dekkers tweede thriller Stormachtig Berlijn verschijnt in november 2021.
Lara en Kevin gaan op huwelijksreis naar Madrid met Siem, het 7-jarig zoontje, van Kevin uit een eerdere relatie.
Kevin heeft al vooraf een hele planning gemaakt met de bezienswaardigheden die zij zeker volgens een strak schema moeten gaan bezoeken.
Lara vindt dat zeker voor Siem niet helemaal leuk en probeert wat te wijzigen in zijn plannen.
Ze genieten van Madrid tot Siem ineens verdwijnt.
De Spaanse en de Nederlandse politie werken nauw samen om het kind op te sporen.
De cover met mooie blauwe kleuren past wel bij het verhaal en door de beschrijving van de auteur over Madrid waant de lezer zich in Madrid.
Daarin is de auteur wel goed geslaagd.
Door de eenvoudige en vlotte schrijfstijl lees je het boek ook zo uit.
Alleen doordat je door de flaptekst al weet dat Siem zal verdwijnen en je als lezer eigenlijk zit te wachten op dat moment, komt dat niet echt als een verrassing meer wanneer het dan ook gebeurt.
Verder zit er ook weinig spanning in deze thriller en is het geheel ontzettend voorspelbaar.
Ook vond ik het feit dat ze voor een kind van 7 jaar een aparte hotelkamer boekten wel apart.
Voor lezers van de boeken van Linda van Rijn of Suzanne Vermeer is Zomers Madrid zeker een aanrader.
En voor lezers die een leuk en simpel vakantieboek zoeken ook.
Vanwege het leesplezier geef ik dit debuut dan toch nog 3*
Met dank aan de leesclub van Harpers Boekenclub Thrillers en uitgever HarperCollins voor het vertrekken van het leesclubboek.
| 
| | Basta! - Jet van Vuuren ***
Saskia Munneke (53): De hoofdpersoon van het boek is Lynn die vlak na een auto-ongeluk verandert in een onstabiele vrouw, wat mede voortvloeit uit haar ietwat ongelukkige gezinsleven. Lynn krijgt zeggenschap over de chalet van haar vermiste tante en besluit daar tijdelijk in te trekken.
Door oude brieven van haar tante te lezen raakt Lynn in de ban van een moord die vroeger in de nabijheid van haar tante heeft plaatsgevonden. Ondertussen raakt ze steeds meer het vertrouwen in haar man kwijt als ze ontdekt dat hij over van alles tegen haar liegt.
Vervolgens volgt de ene vreemde gebeurtenis zich op na de andere waardoor het boek spannend blijft om te lezen. Sommige passages vond ik niet helemaal geloofwaardig, maar de opbouw van het boek zit goed in elkaar. Ook de terugblikken naar vroeger zijn een goede aanvulling waardoor er tegen het eind van het verhaal steeds meer duidelijkheid komt. Verder leest het boek gemakkelijk en snel.
|
| | Slaap maar zacht - Linda Jansma ***
Tineke (62): Linda Jansma debuteerde in 2010 met haar thriller Caleidoscoop, waarmee ze de Schaduwprijs 2011 won, de prijs voor het beste Nederlandstalige debuut. Met haar boeken weet zij door haar filmische schrijfstijl en oog voor detail een groot lezerspubliek aan zich te trekken.
Slaap maar zacht is inmiddels haar vijftiende thriller en in dit boek maken we kennis met Maud, verpleegkundige op de IC-afdeling, die een patiënt op haar afdeling verzorgt die enkele weken eerder is binnengebracht. Niemand weet echter wie hij is en om hem toch iemand te laten zijn, wordt hij Tom genoemd door Maud.
Ook maken we kennis met Finn, de zeventienjarige zoon van Maud, die ook zo zijn problemen heeft, en de rechercheurs Richard en Eefje. Zij willen uitzoeken wie de onbekende man is op de IC en Richard schakelt uiteindelijk het programma ‘Opsporing verzocht’ in. Hierna vinden er een aantal vreemde gebeurtenissen plaats op de IC-afdeling.
Het verhaal wordt verteld vanuit verschillende perspectieven, waardoor je een goed beeld krijgt van de gebeurtenissen en de drijfveren van de personages. Door de korte hoofdstukken, leest het boek lekker vlot weg.
Echt heel spannend wordt het niet echt, hoewel er wel door het boek heen een ondergrondse spanning voelbaar is. De grote vraag blijft natuurlijk wie het op Tom – de onbekende patiënt – heeft voorzien. Het verhaal op zich is wel enigszins voorspellend, maar de auteur heeft op het eind van het boek wel een verrassing voor de lezer in petto door met toch nog onverwachte plotwendingen te komen. Ook komen aan het eind de verschillende verhaallijnen van zowel Maud, haar zoon Finn en de rechercheur Richard op een mooie manier samen.
Door de korte hoofdstukken en de schrijfstijl zonder al te moeilijke woorden, leest het boek prettig weg. Er worden wel enkele medische termen genoemd, maar dat is natuurlijk niet zo vreemd als het verhaal zich voor het grootste gedeelte op een IC-afdeling afspeelt.
De personages blijven wat aan de oppervlakte en ook zijn sommige plotwendingen of gebeurtenissen wel wat voorspelbaar. Hoewel dit boek niet echt een hoogvlieger is, leest het wel prettig weg. Leuk voor tussendoor.
| 
| | Ik worstel en kom boven - Column
Tica Morgan (51): Wart een lieve reactie. Dank!
| 
| | De stille vriend - Charlie Gallagher ****
Wendy Wenning: Charlie Gallagher werkt al jaren als politieagent in Engeland. Het is dan ook niet zo verwonderlijk dat politiewerk centraal staat in de thrillers die hij schrijft. Een aantal centrale thema’s zijn hebzucht, ambitie, corruptie en verslaving. Personages van beide kanten van de wet zullen in strijd zijn met hun respectievelijke verleidingen. De politieagenten worden in zijn boeken niet altijd positief weergegeven, maar ze zijn menselijk en maken fouten.
‘Dit was altijd een plek waar ze op haar gemak was. Zo’n plek heeft elk kind van vijftien. Een plek waar je vrij bent, onder vrienden.
Maar vandaag was het anders. Vandaag was ze in haar eentje, met een handvol pillen en een fles water om die mee weg te spoelen.’
De stille vriend start met een heftige proloog die dwingt om verder te lezen om te weten te komen wat hier precies gebeurt en waarom. Dan is er een kleine tijdsprong naar een maand later en het verhaal gaat van start met de eerste verhaallijn. Deze verhaalt vanuit het perspectief van Danny Evans, in de derde persoon. De dochter van Danny en Sharon Evans heeft een zelfmoordpoging gedaan en ligt nog altijd in coma. Danny en Sharon hebben beiden hun eigen manier om hiermee om te gaan. Danny zoekt het hoofdzakelijk in de drank en verder leven Danny en Sharon langs elkaar heen. Maar dan wordt Danny benadert door iemand die zegt dat het een poging tot moord was en dat hij de dader aan kan wijzen. Danny weet niet wat hij hiervan moet denken. Voor rechercheur Joel Norris wordt het al snel duidelijk dat dit geen gewone zaak betreft. Er lijkt een spel gespeeld te worden, een spel dat op gruwelijke wijze levens verandert…
Het boek heeft meerdere verhaallijnen met fijne, kort opgezette hoofdstukken. Als het ineens lijkt of een verhaallijn abrupt stopt, wordt de lezer verrast met een nieuwe verhaallijn die in sterk verband staat met de vorige. Het maakt alleen nog niet alles duidelijk en het blijft de vraag wat voor spel hier wordt gespeeld en wie hier de touwtjes in handen heeft. Doordat men ook verschillende richtingen opgestuurd wordt, is het niet zo makkelijk alle stukjes van deze puzzel precies goed tegen elkaar aan te leggen. Maar de lijntjes worden steeds strakker naar elkaar toegetrokken waarbij de spanning ook steeds intenser aan begint te voelen. Langzamerhand krijgt de titel De stille vriend zijn verklaring en worden de motieven helder. Dit boek is het debuut van Charlie Gallagher, die als politieman verschillende functies heeft bekleed. En zijn ervaring weet hij mooi in deze spannende thriller te verweven. Dit is onder andere merkbaar in de wijze waarop hij de personages heeft uitgewerkt, hier is veel inlevingsvermogen te zien. Al weten we nog lang niet genoeg over rechercheur Joel Norris en slaagt de auteur er niet helemaal dit personage een blijvende indruk te geven. Maar daar dit een eerste deel is met deze rechercheur als hoofdpersonage is het logisch dat er nog veel ruimte over is gehouden om dit personage verder te laten ontwikkelen. Het beetje voorspelbaarheid dat in deze thriller zit wordt ruimschoots goedgemaakt door de complexiteit van het geheel.
De stille vriend is een spannende thriller waarin alles draait om controle. Een prima debuut dat zeker vraagt om meer…
| 
| | Paniek - Sandra J. Paul ****
Wendy Wenning: Sandra J. Paul (1972) schrijft sinds jaren psychologische thrillers. Azerty was haar debuut, gevolgd door Moordspel, Kwijt en Mijn Waarheid. Paniek is haar vijfde thriller.
‘Ik dacht altijd dat ik niet zou weten wat te doen bij een aanslag, maar ik ben nog nooit zo kalm geweest.’
Het is 14.25. Willem zit samen met vijf anderen op de zolderverdieping van Kasteel Riel, verstopt tussen de dakspanten. Hij was net met Matthew op weg naar de bovenste verdieping om een tentoonstelling te gaan bekijken, als er plots felle knallen klinken. Het lijkt eerst vuurwerk te zijn, maar even later wordt duidelijk dat het schoten zijn. Willem kent het geluid, het klinkt als schoten van jachtwapens. Onder hun stemmen die een heersende chaos reflecteren. Krijsen, gillen en roepen. Alsof de wereld zelf aan zijn einde komt, weerklinkt nu knal na knal. Als Willem voorzichtig over een reling gaat hangen om te kijken wat er aan de hand is, ziet hij twee schutters die op alles schieten dat beweegt. Naar beneden gaan is geen optie, maar samen met de vijf anderen weet hij een schuilplaats te vinden. Waar ze niet anders kunnen doen dan wachten en hopen dat ze hier veilig zijn…
15.15. Jake heeft alle signalen genegeerd en een slachtpartij is het resultaat. Hij wil weg hier, verdwijnen en slapen. Naar huis gaan, in zijn bed kruipen en slapen. Vergeten dat er ooit een vandaag was.
‘Niets is toeval, niets gebeurt zomaar. Het leven bestaat niet uit toevalligheden, maar is een reeks van gebeurtenissen die aan elkaar zijn gelinkt, en altijd leiden naar de afgrond.’
Paniek is geschreven vanuit twee perspectieven, die van Willem en die van Jake. Allebei vanuit de eerste persoon. Het verhaal van Willem trekt de lezer gelijk het verhaal in. Willem is hoofdinspecteur en zijn ervaring vertelt hem dat dit geen terroristen zijn die de boek kort en klein schieten. Dit zijn mensen met toegang tot legale wapens – jagers – maar deze keer als doelwit mensen. Is er sprake van een gruwelijk spel of zijn dit geflipte studenten? Dit boek heeft niet veel nodig om een goede spanningsboog op te bouwen. De schitterende cover geeft al een verwachting en Sandra J. Paul laat vanuit de invalshoek van Willem de boog gelijk strak spannen. Mensen die zonder reden worden neergeschoten en zelfs verminkt. De filmische schrijfstijl zorgt voor een duidelijk beeld en laat de lezer regelmatig naar adem happen. Door zijn functie kan Willem niet in zijn schuilplaats blijven, zijn verantwoordelijkheid dwingt hem de situatie van dichterbij te gaan bekijken. En dan is er die ijzingwekkende conversatie die hem ten deel valt. Een scenario dat nooit in hem opgekomen is. Een schokkend en onverwacht motief dat dit verhaal van een explosieve lading voorziet. Vooral als men bedenkt hoe iemand kan ontsporen en alleen nog maar gevoelens van haat in zich heeft. Maar dan is het motief bekend, maar toch blijft er een vraag over als het verhaal van Willem afgesloten wordt.
‘Mijn hart klopt in mijn keel. Ik stap naar de open ziekenwagen toe. De student opent zijn ogen en kijkt me recht aan. Hij weet het. Jake weet alles.‘
En dan gaat het boek verder maar dan vanuit het perspectief van Jake. Niet alleen een verandering van perspectief, maar ook wordt de chronologische volgorde van de tijd omgedraaid. En dat is best verwarrend. Want het verhaal van Jake wordt dus achterstevoren vertelt. Wel iets wat passend is bij deze auteur, zij heeft het talent een verhaal net iets anders op te zetten waardoor het een uniek karakter krijgt. Dit heeft ze al eerder gepresteerd bij haar thriller Mijn Waarheid, dat goed ontvangen werd bij het publiek. En ondanks dat dit niet de makkelijkste manier is om een boek te schrijven slaagt ze met Paniek prima in om alles tot in de puntjes uit te werken. Ook alle personages worden gedegen uitgewerkt en als het verhaal definitief afsluit zijn alle lijntjes netjes afgerond en alle vragen zijn naar tevredenheid beantwoord.
Paniek laat een keihard beeld zien, een verhaal met een explosieve lading.
| 
| | Het schuilhuis - Rachel van Charante ***
Britt (52): Dit boek….een gewonnen prijs in de loterij, totaal niet het genre wat ik normaliter zelf zou kopen. Maar, een verrassing. In nog geen 24 uur uitgelezen. Het is een makkelijk weg te lezen roman, geen hoogvlieger qua schrijfstijl, maat het ontbreekt zeker niet aan spanning en happy end. De “vol rijke details” beschreven op de achterkant van het boek is schromelijk overdreven. Des al niet te min, goed boek.
| 
| | Blackmail - Cis Meijer ****
Diane Kooistra (46): Cis Meijer is een bekende schrijfster van jeugdthrillers, Blackmail is haar 7e boek in deze serie. Ze woont in Amsterdam met haar man en dochter, en ze houdt van kunst, pure chocolade en Parijs.
De lay out van dit boek is opvallend mooi, er is echt aandacht aan besteedt. Een politielint als boekenlegger en tekeningen en gebruik van kleuren om de verschillende hoofdstukken van elkaar te onderscheiden.
Tess is best verdrietig, haar beste vriendin Jade is onlangs verongelukt en zij mag van de moeder van Jade iets uitzoeken uit diens slaapkamer. Daar vindt ze een audiorecorder en een proef opname van een podcast waarin haar vriendin iets bekend wilde maken. Gelijk is daar de twijfel en Tess gaat op onderzoek uit. Een gevaarlijke tocht omdat er veel meer speelt dan een geheimpje van een vriendin doorvertellen.
Dit boek heeft naast het thriller aspect veel ruimte voor alles waari het in de wereld van de tieners ongeveer om draait. Onderwerpen als drugs op school, pesten en groepsdruk komen aan de orde. Cis Meijer kan het echt weer goed vertellen alsof ze zelf onderdeel is van deze wereld.
Tess is diegene die alles deelt met de lezer en dat maakt de reacties en acties van anderen erg onvoorspelbaar. Zoals tieners ook echt kunnen zijn. Dat zorgt ervoor dat de spanning toeneemt. Ook het feit dat ze alles zelf op willen lossen zonder er volwassenen bij te betrekken en hierin best ver gaan zorgt voor een goed plot.
De afstand die bijvoorbeeld ouders en politie hebben tot de jeugd in dit boek is heel natuurlijk beschreven. Net als de impulsiviteit van de tieners zelf.
Er is ruimte voor emoties en een stukje relativering. Aan het einde worden de vragen van de lezer beantwoord en dat laat zien dat dit een echte los te lezen stand alone is.
Cis Meijer duikt weer in de wereld van de tieners van nu en maakt diverse onderwerpen die de lezer diep kunnen raken. Bespreekbaar op een hele spannende manier. Een mooie thriller voor jong en oud.
| 
| | Madame le Commissaire en de verdwenen Engelsman - Pierre Martin *****
hugo van der wildt (72): Zeer spannend, grappig en leest vlot; men ruikt, proeft en voelt de Provence.
Isabelle keert terug naar haar geboortedorp om te rusten na een zware anti terreur actie. Door de ruzie tussen de lokale politie en de gendarmerie, beslist haar baas haar commissaris te maken en haar op de zaak te zetten.
Met vallen en opstaan en een zeer goede hulp kan zij de zaak oplossen;
| 
| | Het hoogtepunt - Saskia M.N. Oudshoorn ***
Wendy Wenning: Saskia M.N. Oudshoorn debuteerde in 2015 met de spannende roman Buitenspel. In 2017 werd haar thriller Op eenzame hoogte de Beste Nederlandse Vrouwenthriller. Buiten spel is later herschreven onder de titel Zie je mij? waarmee ze een finaleplek won bij de Crime Compagnie schrijfwedstrijd. In 2020 verscheen Dubbele agenda en in 2022 zal haar nieuwe thriller verschijnen, uitgegeven door De Crime Compagnie. Ook heeft ze meerdere feelgoods geschreven waaronder Recept voor Geluk (KOBO Talent winnaar 2019). Het hoogtepunt is het eerste deel van de nieuwe thrillerserie Vastgelegd, een Kobo Original.
Sacha leidt al jaren een dubbelleven. Naast dat ze voor het tijdschrift Aimer artikelen onder haar eigen naam schrijft, schrijft ze ook columns onder de naam Violet waarin ze verteld over haar leven als escort. Alleen haar bazen zijn op de hoogte van haar geheime bijbaan. Maar nu is ze verliefd geworden en wil ze stoppen met haar baan als escort. En dus ook met het schrijven van de column. Tijdens een jubileumfeestje van het tijdschrift vertelt ze het aan haar bazen. Maar haar beslissing kan wel eens grote gevolgen hebben…
Het hoogtepunt start met een proloog waarin een spannende situatie rondom Sacha wordt beschreven, een proloog die meteen nieuwsgierig maakt. De verhaallijnen in dit boek verhalen vanuit het perspectief van Sacha en vanuit die van Noor. Beiden vanuit de eerste persoon. Het was inmiddels traditie dat het lentenummer van maandblad Aimer met een groot feest gelanceerd werd. En dit jaar viel het samen met de vijfenzeventigste uitgave, dus dubbel feest. Omdat de werelden van Sacha door elkaar dreigen te lopen word het tijd om te stoppen met haar dubbelleven en haar werk als escort definitief vaarwel te zeggen. Noor is sinds enkele maanden een collega van Sacha, bij het tijdschrift welteverstaan, en die heeft al snel uitgevogeld hoe het precies zit met Sacha en Violet. Als Sacha een hele stomme fout maakt die wel eens bepalend kan zijn voor haar toekomst, is het Noor die Sacha de nodige steun biedt. Maar waarom doet Noor dit? Wat wil ze daar mee winnen? Of heeft Noor ook een dubbele agenda?
De auteur is inmiddels geen onbekende meer in boekenland, en ik heb haar leren kennen als een gedreven vrouw die naast haar werk de grote wens heeft een bekend auteur te worden. Dat ze goed op weg is blijkt wel uit wat ze in een relatief korte tijd allemaal heeft geschreven. Waaronder dus deze thrillerserie waarbij het hoofdpersonage volgens zeggen doet denken aan Amber die al een aantal jaar voor LINDA. schrijft over haar avonturen als escort. Ik ben niet bekend met die verhalen, maar ik moest juist veel denken aan de televisieserie Meisjes van plezier. Alleen de naam al gaf een associatie. Maar dit terzijde, de vlotte verteltrant en de toegankelijke schrijfstijl van de auteur zorgt voor een enerverend verhaal. Alleen worden in het begin veel personages geïntroduceerd waardoor het even lastig is om goed in het verhaal te komen. De ruimte voor een wat langzamere introductie is ook wel beperkt, maar toch. De personages krijgen ook (nog) net niet genoeg inhoud om bij te blijven. Maar als je bedenkt dat dit verhaal in zeer korte tijd geschreven moest worden en dat dit een eerste deel is van een serie, is het helemaal niet slecht gedaan.
Het hoogtepunt heeft een lekker tempo en er gebeurt genoeg om interessant te blijven. Tevens ontbreekt het niet aan een fijn vleugje spanning en een flintertje erotiek. En, ook niet onbelangrijk, eenmaal dit verhaal uitgelezen wil je zo snel mogelijk verder met het volgende deel!
|
| | Paniek - Sandra J. Paul ****
Jaimy (31): Sandra J. Paul staat er niet alleen om bekend om krachtige (psychologische) thrillers te schrijven, ze schrijft deze ook vaak met een twist.
Al heel gauw werd er gesproken over een “echte Sandra J. Paul” en of Paniek daar ook weer aan voldoet vertel ik je graag.
Ook dit keer wil ik jullie weer even meenemen naar de omslag en de vormgeving van het boek. Elk hoofdstuk begint met een quote en er komen ook stukken songtekst in voor die allemaal op hun eigen manier met het verhaal te maken hebben. Een aspect wat vaker gebruikt wordt, maar in dit geval zeker een leuke toevoeging is. De zwarte bladzijden die voor elk hoofdstuk gebruikt worden zijn niet alleen heel opvallend, maar hebben ook een extra lading: de dag die omschreven wordt is echt een zwarte bladzijde uit een boek.
Willem krijgt de schok van zijn leven als er een bloedbad plaatsvindt op de prestiege school of Arts.
Ze zijn toch zeker niet in een grote stad, waar gewelddadige delicten een “normale” zaak zijn.
In het kleine plaatsje Pier kent iedereen elkaar en het is dan ook een nog grotere schok als hij ontdekt wie het bloedbad aanricht.
Tijd voor paniek is er niet, hij laat zijn training werken en is erop gebrand de enkele mensen met wie hij verstopt op zolder zit, te redden.
We lezen naast het verhaal van Willem, ook Jake’s versie van het hele gebeuren.
Hier heeft Sandra inderdaad voor een twist gekozen, want we gaan terug in de tijd.
Terug naar de reden van dit alles en terug naar de wanhoop wat dit bloedbad heeft veroorzaakt.
Terug in de tijd is toch geen twist? Wacht maar af tot je ziet op welke manier Sandra dit tot uitvoering brengt. Het maakt dat ook Paniek weer anders is dan andere boeken en laat dat nou het hetgeen zijn waarin Sandra J. Paul zich onderscheidt.
Er is over elk aspect weer goed nagedacht bij het samensmelten van dit boek.
De plot gaat diep en legt een waar schandaal bloot.
Ook de personages hebben een goede diepgang gekregen waardoor het verraad waarmee beide mannen te maken krijgen extra hard aankomt. Het is niet alleen de slachtpartij, het bloedbad, maar de manier waarop en hoewel de reden niet uit de lucht komt vallen, blijken de gedachten hierover niet allemaal relevant of terecht.
Hoewel het boek “maar” zo’n 200 pagina’s telt en je het snel uithebt, is het wel degelijk een volwaardig verhaal waar duidelijk over nagedacht is.
Wat als.. speelt een grote rol en Sandra J. Paul heeft er ook dit keer weer voor gezorgd dat het boek na het dichtslaan zeker nog even in je gedachten rond blijft dwarrelen.
|
| | Ik worstel en kom boven - Column
Doreen (46): Oh wat een feest der herkenning. Ik was al fan van je boeken. Nu ben ik ook fan van je collumn.
| 
| | Valse getuige - Karin Slaughter *****
Bianca Ellerkamp (50): Karin Slaughter (1971) is auteur van tientallen thrillers die al jarenlang wereldwijd hoog op de bestsellerlijsten staan. Met haar ijzingwekkende verhalen verwierf ze internationaal de titel ‘Queen of Crime’.
Valse getuige is een stand alone boek waarin ze opnieuw een maatschappelijk probleem aankaart waar vrouwen het slachtoffer in zijn.
In Valse getuige volgen we het verhaal van Harleigh (Leigh) en Calliope (Callie), zussen die opgroeien met hun moeder die meer liefde voor de dieren voelt dan voor haar dochters.
Leigh is getrouwd met Walter en heeft een tienerdochter Maddy en is werkzaam als advocaat.
Op een dag komt ze oog in oog te staan met Andrew en zijn moeder nadat Andrew is beschuldigd van verkrachting. Vanaf dat moment komt het verleden weer tot leven. Wanneer ze vervolgens de hulp inroep van haar verslaafde zusje Callie volgen de gebeurtenissen elkaar in rap tempo op.
Het verhaal wordt verteld vanuit de oogpunten van Leigh en Callie.
Het eerste hoofdstuk is direct een belofte voor het vervolg van het verhaal. Duidelijk wordt wat er 20 jaar geleden is gebeurd maar heel langzaam wordt pas duidelijk wat Andrew daar mee te maken heeft en wat hij weet en hoe hij dat kan weten.
De hoofdstukken zijn niet al te lang en doorspekt met mooie omschrijvingen, humor maar ook af en toe verschrikkelijke gebeurtenissen. Juist deze beschrijvingen zorgen ervoor dat het boek niet echt geschikt is voor tere zieltjes.
Het is niet zozeer de spanning die je het verhaal intrekt maar de sterke gevoelens die beide vrouwen hebben. Gevoelens van angst, onmacht en soms verschrikkelijke woede, het is allemaal zo goed voelbaar. Beiden willen ze de ander beschermen en dat dat niet altijd lukt laat je als lezer af en toe een brok wegslikken.
Het plot is verschrikkelijk goed opgebouwd en uitgeschreven en heeft verschillende wendingen die soms als een klap binnenkomen.
Valse getuige is een boek dat onder de huid kruipt, je aandacht trekt om zelfs na de laatste bladzijde niet los te laten.
| 
| | Onder invloed - Marijke Verhoeven *
petricia Botbijl (54): De eerste hoofdstukken verwacht je dat het een boeiend verhaal gaat worden, spannend misschien zelfs. Al snel word het echter langdradig, voornamelijk een herhaling van dezelfde situatie over en over. Op een bepaald moment ben ik pagina's 'scannend' gaan lezen, alleen nog daar waar het voor het verhaal van belang zou kunnen zijn de hele pagina gelezen. Onwaarschijnlijke situaties, vooral ook met Colin en Jeroen. Boek nodigt niet uit om meer verhalen van deze schrijfster te lezen. Jammer!
| 
| | Vrouwenthrillers zoekt recensenten - Artikel
Hilde Peeters (63): Dat ga ik dus vandaag nog doen!
| 
| | Toen was ze weg - Lisa Jewell ****
Renate (59): Toen was ze weg.
Lauren en Paul vormen met hun 3 kinderen een ideaal gezin. Ze wonen in in Barnet, een wijk in Londen. Een gewoon gezin, in een gewoon huis met een gewoon leven. Eigenlijk gebeurt er nooit iets bijzonders. Tot op een dag Ellie, de middelste dochter, op weg naar school verdwijnt en nooit meer thuis komt.
Het boek verteld ons het verhaal over de grote gevolgen die dit heeft voor het gezin. In het begin wordt er door de politie en heel veel anderen aangenomen dat Ellie is weggelopen. Lauren weet en voelt dat dit niet zo is. Ellie was een vrolijke, slimme meid met een vriendje, die op school hoge cijfers haalde. Eigenlijk waren er nooit problemen. Ellie was het zonnetje in huis en de oogappel van Lauren. Ze was ambitieus want lage cijfers waren note done. Daarom bleef ze net zolang zeuren totdat ze bijles wiskunde kon krijgen. Ze was helemaal niet slecht in wiskunde, maar ze haatte zichzelf omdat ze geen topcijfer had behaald. Die bijles komt in de vorm van Noelle. Een aparte vrouw, die gesprekken aan gaat met Ellie waar ze na verloop van tijd de kriebels van krijgt. Noelle neemt ook steeds cadeautjes voor haar mee. Na een aantal maanden weet Ellie haar moeder er van te overtuigen dat ze geen extra lessen meer nodig heeft, en Noelle verdwijnt weer uit hun leven.
Tien jaar lang is er geen enkel spoor naar Ellie gevonden. Lauren en Paul zijn inmiddels gescheiden, de andere 2 kinderen zijn het huis uit en er is nauwelijks meer contact tussen Lauren en haar kinderen. Lauren leeft een rustig leven in een klein appartement, heeft een baan voor een paar uur in de week. En dan in eens is er een spoor. Er wordt een tas met spullen gevonden die een paar jaar na de vermissing van Ellie zijn gestolen uit hun huis...en er worden botten gevonden. Ellie is gevonden. Nog steeds is er geen enkele duidelijkheid over wat er die dag, 10 jaar geleden is gebeurt. Kan Lauren nu eindelijk de verdwijning en dood van haar dochter een plekje gaan geven? In een café ontmoet Lauren, Floyd; een alleenstaande vader met 2 dochters. Op het moment dat Lauren zijn jongste dochter Poppy ontmoet staat haar leven weer op zn kop. Poppy is het evenbeeld van haar overleden dochter. Wat is er hier aan de hand, wat is de verklaring hiervoor. Lauren heeft zoveel vragen, en gaat opzoek naar antwoorden. Of ze die ooit gaat krijgen.....
Wat een boek.Met onverwachte wendingen,en een bizar einde. Halverwege het boek werd mij als lezer wel duidelijk wie de dader is, en toch blijft het boek tot aan het einde spannend. Het boek van Lisa Jewell is wat mij betreft een echte aanrader en krijgt van mij 4 sterren!
| 
| | Het sanatorium - Sarah Pearse ****
Erika (63): Het is een bekend thema, de afgesloten ruimte. Agatha Christie begon ermee of was in ieder geval een van de eersten met haar Mousetrap en natuurlijk haar En toen warende nog maar…’ Naderhand kwamen er meer. Onlangs nog Huiver van Alice Reynolds, en nu ook Het sanatorium. Een van de buitenwereld afgesloten luxe hotel op een berg in de besneeuwde Alpen.
Rechercheur Elin heeft bijzonder verlof na een lastige periode op haar werk. Als haar broer Isaac haar en haar vriend Will uitnodigt voor zijn verlovingsfeest in het tot hotel verbouwde oude sanatorium in Zwitserland, gaat ze. Vanaf pagina één zit ik als lezer al onder haar huid. De heftige gebeurtenissen in Elins jeugd sudderen onderhuids door, gebeurtenissen die te maken hebben met haar broer, waardoor bij de ontmoeting na jaren alles weer terugkomt. Pearse laat ons dat op intensieve wijze voelen. We zitten midden in Eline angst.
Van alle kanten staat ze onder druk. Haar werkgever die wil weten of ze terugkomt, haar vriend die langzaam zijn geduld met haar dreigt te verliezen en vooral de onopgeloste gebeurtenissen uit het verleden laten haar niet met rust.
Pears heeft een directe, wervelende schrijfstijl; het verhaal staat meteen. Ze graaft diep in de emoties, waardoor de personages gelijk een karakter zijn. De belofte van heel veel geheimen en onverklaarbare gebeurtenissen doet me dan ook helemaal op scherp staan. Ook de introductie van Elin als hoofdpersonage staat als een huis. Ik zie de onzekere, getraumatiseerde Elin met al haar zintuigen op scherp voor me tot leven komen. Ze is geloofwaardig, ik kan me met haar vereenzelvigen. De moeizame relatie met haar onvoorspelbare, licht ontvlambare broer is heel indringend beschreven.
In het hotel vinden een paar raadselachtige verdwijningen plaats. De slachtoffers vormen kort een nevenverhaallijn, zodat we de lugubere omstandigheden van hun verdwijnen actief meemaken. Omdat de verloofde van haar broer er een van is, raakt het Elin persoonlijk. En dan staat ineens een veel zelfbewustere Elin op; de politievrouw die de plaatselijke gendarmerie, die vanwege de lawines niet ter plaatse kan komen, te hulp schiet en in staat is doortastend te werk te gaan. Tot haar eigen verrassing kan ze er zelfs van genieten.
Op heel fijnzinnige wijze blijft Pearse haar lezers prikkelen met kleine, onverwachte dingetjes, zoals, een niet thuis te brengen geur, geluid, of eng voorval. Dat zorgt ervoor dat er nooit, nergens een rustmoment is. Ik móet wel verder lezen. De schrijfster zet succesvol een claustrofobische, benauwende, verstikkend sfeer neer. Ik wil daar zo snel mogelijk weg, maar ik zit vast. Het enige dat erop zit is zo snel mogelijk lezen om tot de bevrijding te komen.
De ontknoping van gebeurtenissen uit Elins verleden komen aan als mokerslag, hoewel ik soortgelijke plots eerder ben tegengekomen.
Ondanks het feit dat dit heel zwaar op Elin moet drukken, is ze in staat om het allemaal te parkeren en mee te gaan in de rollercoaster van gebeurtenissen, die met verschillende twists de hoofdplot van het boek blootleggen. Hoewel deze in wezen niet zo heel spectaculair of onverwacht is, houdt Pears je op het puntje van je stoel met haar wervelende schrijfstijl. Maar we zijn er nog niet. De echte twist komt totaal onverwacht op de allerlaatste pagina en die laat me alles vergeten.
Alles ligt weer open.
Mijn hemel. Wie gaat Elin waarschuwen?
| 
| | Gebroken - Quiller
Peter Christopher (41): Elke man die relatieproblemen kan oplossen is een Mini God, Lord Bubuza is een god op aarde. Hij heeft mijn tranen weggeveegd door mijn gescheiden huwelijk te herstellen, mijn vrouw kwam op een dag naar me toe en zei dat ze moest scheiden, ze zei dat ze verliefd was op iemand anders en het huwelijk beu was. ze vroeg een scheiding aan en we verlieten elkaar, maar ik kon niet slapen, eten of drinken, ik was diepbedroefd en begon online hulp te zoeken, ik zag verschillende getuigenissen van mensen die Lord Bubuza waardeerden voor het helpen van hen bij het herstellen van hun relatie, dus nam ik contact op Lord Bubuza op WHATSAPP: +1 505 569 0396, ik vertelde hem mijn problemen en hij beloofde me te helpen met zijn betovering. Hij zei dat mijn vrouw binnen 12 tot 16 uur na het uitspreken van de spreuk terug zal komen bedelen. Ik geef zijn eis en deed wat hij me opdroeg. Ik was geschokt toen mijn vrouw huilend kwam en me op haar knieën smeekte om te vergeven en haar terug te accepteren. Lord Bubuza is een man van zijn woord neem contact met hem op voor hulp via WhatsApp: +1 505 569 0396 of e-mail: lordbubuzamiraclework @ hotmail . com
|
| | Het sanatorium - Sarah Pearse ****
Jaimy (31): Van Ambo|Anthos ontving ik een vooruitleesexemplaar van Het sanatorium van Sarah Pearse, bedankt. Het sanatorium is vanaf morgen (9 augustus) te verkrijgen in de boekhandel.
Elin en haar vriend Will worden uitgenodigd door haar broer en schoonzus om hun verloving te vieren in een gloednieuw, luxe hotel op een adembenemende locatie.
Echter speelt er heel veel rondom Elin waardoor ze het moeilijk vind om haar broer weer te zien na lange tijd, maar ook om te genieten van alles wat het hotel te bieden heeft.
Het hotel was vroeger een sanatorium en ze kan het vreemde gevoel dat haar dat geeft niet van zich afschudden.
Als haar schoonzus op mysterieuze wijze verdwijnt is de chaos compleet en wil Will het liefste zo snel mogelijk vertrekken. Maar ondanks hun getroebleerde band, wil Elin haar broer niet zo achterlaten.
Elin is een heel complexe vrouw die super goed wordt omschreven.
Ze heeft op jonge leeftijd een zwaar verlies te verwerken gekregen en haar band met haar broer is daardoor op hoogspanning komen te staan. Elin heeft bepaalde herinneringen aan die gebeurtenis die, nu haar schoonzus vermist wordt weer sterk naar boven komen.
Daarnaast heeft ze problemen op haar werk, waardoor ze tijdelijk op non-actief gezet is en wil Will meer uit hun relatie halen.
Je kan merken dat Elin heel erg met zichzelf in de knoop zit en die verstikking die zij voelt is heel goed op papier over gebracht.
Naarmate de tijd verstrijkt in het hotel en er zich meer incidenten voordoen, neemt Elin de leiding en lijkt ze haarzelf weer wat terug te vinden. Zij het met horten en stoten.
Het is mooi om te zien hoe ze evolueert doorheen het verhaal.
De overige personages worden qua uiterlijk heel goed beschreven, waardoor het makkelijk is om wegwijs te worden onder de vele personages. Hun persoonlijkheid wordt puur gebaseerd op hoe Elin hen ervaart en hierin is zij nogal wispelturig.
Het sanatorium is daarom een boek waarin iedereen verdacht lijkt en je net zoals Elin van het ene naar het andere uiterste geslingerd wordt.
Ook de omgeving is goed vormgegeven door Sarah Pearse en waar je normaal echt kan genieten van een mooie omgeving, zorgt Elins ongemak ervoor dat je dit als lezer ook zo ervaart. De sneeuw is heel bedrukkend en ook de mooie, grote ramen van het hotel zorgen zowel bij Elin, als bij mij als lezer, voor een heel benauwde sfeer. Het zorgt voor een extra effect op dit toch al bedrukkende verhaal.
Er gebeurt in een korte tijd heel veel en het is onduidelijk waar dit allemaal uit voort komt.
Heeft het met de onderlinge relaties te maken? Met het verleden van het hotel? Met de ligging van het hotel en de omgeving en de bewoners die er niet op stonden te springen?
Het zorgt ervoor dat het een lange zoektocht is naar een motief, maar waardoor de spanning en de nieuwsgierigheid hoogtij vieren.
Het enige wat je kan doen is op het puntje van je stoel – want daar beland je gegarandeerd – verder lezen.
Het plot is dan ook zeer onverwacht en was totaal niet wat ik zelf bedacht had.
De eindjes komen samen, zij het met hier en daar nog een flinke twist om je op het verkeerde been te zetten.
Het einde lijkt in zicht en het ziet ernaar uit dat Elin op vele vragen antwoord gekregen heeft, niet alleen met betrekking tot de vermissing van haar schoonzus en alles wat daaruit voort komt, maar zoals gezegd maakt zij echt een groei door en lijken ook haar persoonlijke problemen opgelost.
Toch wekt Sarah Pearse de indruk dat het verhaal nog een staartje zal krijgen…
| 
| | De man die met poppen speelde - Magnus Jonsson ****
Diane Kooistra: 'Ze was sterk. Doelgericht. En tegelijkertijd de vijand.'
In deze thriller is een mooie glansrol weggelegd voor Linn, een jonge Wizz kid met een dubieus verleden.
Een man vermoord vrouwen en is na de moord nog niet klaar met hun. Hij laat ze achter als porseleinen poppen. Wat volgt is een achtervolging, zowel online als in het echte leven. Linn laat een onuitwisbare indruk achter in het team. En dan is ineens de wizzkid zelf verdwenen, liep ze gevaar door haar verleden of haar heden?
'Dit is foute boel, heel foute boel.'
Magnus Jonsson heeft een ijzersterke thriller neergezet, hoewel ik daar halverwege het boek niet zo van overtuigd was.
Het begin is vlot en spannend. Het verhaal neemt je mee maar dan lijkt de auteur meer behoefte te krijgen om meer toe te voegen aan het verhaal dan alleen de moordzaak. Het omvat zo’n uitgebreid palet van zaken die meespelen dat je bijna vergeet dat er een moord is gepleegd. Het boek lijkt twee verschillende zaken te omvatten en het is aan het talent van de schrijver te danken dat het toch een keigoed boek is geworden. Magnus Jonsson werkt namelijk elke scene zorgvuldig uit en laat geen losse eindjes achter. Daardoor wordt het een mooi afgerond verhaal dat de moeite van het doorlezen echt loont.
Magnus Jonsson is naast schrijver middelbare school-docent en fanatiek skateboarder en dat zie je, net als de sfeer van de boeken waar hij zelf van houdt, terug in details in het verhaal. Linn zou de nieuwe Lisbeth kunnen zijn maar ze komt op mij wel aardiger over dan haar “voorgangster” Ik zou een nieuwe thriller met haar erg waarderen.
|
| | Zomers Madrid - Evi Dekker ***
Saskia I. (51): Lara en Kevin zijn op huwelijksreis in Madrid. Siem, het 7-jarige zoon uit een vorige relatie van Kevin, is ook mee op stap. Kevin heeft alles netjes vooraf geregeld en vele uitstapjes uitgestippeld. Samen logeren ze in een luxueus hotel, tegenover het Palacio Real. Het kersverse koppel logeert in een suite, en Siem krijgt een aparte kamer tegenover hen.
Het valt meteen op dat Lara geobsedeerd is door het maken van foto’s en notities van eten en drankjes. Dit heeft allemaal te maken met haar werk. Samen met Christine runt ze namelijk een cateringbedrijf. En op bijna elk vrij moment speelt Kevin spelletjes op zijn mobieltje. Niet te verwonderen dat Siem tevreden is met de tv op zijn kamer. Een typisch jong gezinnetje dus uit deze tijd.
De lezer krijgt een heleboel toeristische tips over Madrid. De grote musea worden links gelaten omdat bijvoorbeeld de zoo en de kabelbaan kindvriendelijker zijn. Tijdens een van de uitstapjes ontmoeten ze een ander Nederlands koppel, Katinka en Igor. Hun dochtertje Shirley heeft meteen een klik met Siem. Als er wordt voorgesteld om de volgende dag er samen op uit te trekken is Kevin aanvankelijk niet zo enthousiast. Hij heeft wel meer van die nukkige momenten. Uiteindelijk wordt het toch een fijne dag, met als hoogtepunt voor Lara de Mercado de San Miguel, een grote foodhal.
Als lezer zit je natuurlijk te wachten op de verdwijning van Siem, zoals in de korte inhoud al aangekondigd. Maar de auteur stelt je geduld toch wel even op de proef. Doordat je op dat spanningsmoment zit te wachten, leest het verhaal wel vlot en ondertussen leer je de fijne plekjes van Madrid kennen.
Als Siem op een ochtend niet in zijn kamer blijkt te zijn, volgt er een zoektocht in en naast het hotel. De nodige instanties ter plaatse én in Nederland worden op de hoogte gebracht. Deze praktische informatie wordt mooi verwerkt in het verhaal, interessant.
De moeder van Siem, Caroline, en haar vriend Gideon arriveren al snel vanuit Nederland en logeren in hetzelfde hotel. Dit zorg voor onderlinge spanning, omdat Kevin zich zorgen maakt over de voogdij
‘Siem is weg, Kevin! En Caroline is hier echt niet naartoe gekomen om jou eens even te komen pesten! Ze is net zo ongerust als jij! Dit gaat niet om jou, dit gaat om Siem.’ Daar is hij even stil van.
Hoewel Lara vaak goedgelovig is tegenover Kevin, neemt ze toch ook het heft in handen. Zoals in de meeste thrillers, wordt de politie niet helemaal betrokken bij hun persoonlijke speurtocht. Is Siem ontvoerd? Heeft het koppel van de vorige dag er iets mee te maken? Of misschien wel de ex van Lara? Of speelt de voogdij toch een rol?
Evi Dekker heeft met Zomers Madrid een fijn verhaal geschreven. Voor mij waren de onderlinge relaties tussen ouders en hun nieuwe partners bijna net zo interessant als de zoektocht naar Siem. Op de achtergrond speelt het cateringbedrijf ook een leuke rol, want ook daar loopt het niet helemaal zoals gepland.
Een verhaal over vertrouwen en loslaten, over ouders na de scheiding, over eten en drinken… en natuurlijk over Madrid! Ik vond het een vermakelijk geheel, gewoon ontspannende spanning. Dit boek las ik op één dag uit, heerlijk in het zonnetje.
Het ebook en luisterboek zijn nu al beschikbaar, begin augustus ligt de paperback bij je favoriete boekhandel.
Het is dus uitkijken naar het tweede deel in deze nieuwe thrillerreeks. In het najaar verschijnt Stormachtig Berlijn van Evi Dekker. Nu geef ik graag 3 welverdiende sterren aan dit debuut.
Saskia
Perfecte Buren
|
|
|
|
| | |
|
|
|
|
|
|
|
