 |
|
Bezoekersreacties
| | Zonder angst - Inge van Prooijen ****
Jaimy (33): Cleo is therapeute en werkt er met haar cliënten aan om hun angsten te verdrijven.
Als er een nieuwe patiënt aanklopt, Julia, komen er veel gevoelens los bij Cleo. Julia’s verhaal voelt anders en ze vraagt zich dan ook af, of het daadwerkelijk irreële angsten zijn of dat er een kern van waarheid in Julia’s angsten zit.
De lijn tussen privé en werk wordt ontzettend dun, als Cleo er alles aan wilt doen om Julia te helpen.
Cleo is een hoofdpersoon die meteen gemengde gevoelens bij me oproept. Ze komt enerzijds erg sterk over en beheerst de rust en kalmte om haar patiënten een veilig gevoel te geven en hen te helpen. In haar relatie komt echter een andere Cleo naar boven, een vrouw die er alles aan doet om het haar vriend naar de zin te maken.
Ze verliest zich steeds meer in haar werk, tot groot ongenoegen van Dex. In plaats van haar te steunen en naar een goede balans te zoeken, eist hij haar aandacht op en verbied haar op bepaalde tijden om met haar werk bezig te zijn. Hun relatie voelt raar en ik kan dan ook heel moeilijk mijn vinger op Dex leggen.
Cleo is een personage dat dus heel goed is uitgebeeld maar gaandeweg het verhaal, begint ook het beeld dat ik van haar heb te wankelen.
Het geeft gelijk aan dat Zonder angst een psychologische thriller is, die diepe lagen heeft.
Het plot ontrafelt zich steeds een beetje meer, met elk hoofdstuk dat vordert. Toch blijft veel lang onduidelijk. Er komen verschillende zaken aan het licht, zowel omtrent Cleo, als Julia en ook Dex maar ergens blijft er iets sudderen. De plottwists die vooral op het einde de show stelen werken daar ook sterk aan mee. Steeds als je denkt dat je een stukje dichterbij de waarheid bent, verdraait Inge van Prooijen alles, waardoor de spanning echt tot op het einde voelbaar blijft. En met het einde, bedoel ik ook echt tot de allerlaatste letter.
Zonder angst is een boek dat je tot op het puntje van je stoel brengt en je aan je eigen theorieen laat twijfelen.
Het maakt dat het een verhaal is dat je in je gedachten houdt, ook als je het even naast je neergelegd hebt.
Zonder angst is vol van spanning, intriges en plottwists. Het heeft een enorme aantrekkingskracht en laat je gedachten op 100% draaien.
Bedankt De Crime Compagnie voor het recensie-exemplaar van ‘Zonder angst’ voor mijn deelname aan de blogtour.
| 
| | Wie zwijgt... - Liz Ouwens ****
Kat (42): ‘Angst is een slechte raadgever.’
Na haar scheiding 4 jaar geleden, is Astrid Vink samen met haar dochter Hilde bij haar moeder Ida gaan wonen. Inmiddels is haar dochter, student bedrijfskunde, naar haar vader en zijn veel jongere vriendin Marieke in het bruisende Amsterdam vertrokken. Tot groot verdriet van Astrid.
‘Jarenlang spraken ze er niet over. Het was een onderwerp dat ver weggestopt zat en na jaren van ontkenning en stilzwijgen sinds enkele weken weer naarstig aanwezig is.’
Daar zit ze dan in een huis vol herinneringen met grote zorgen. Het is hard werken, een fulltime baan om de hypotheek te kunnen betalen en de zorg voor haar moeder. Astrid heeft haar vader belooft om voor haar moeder te zorgen, na zijn dood. Deze zorg valt haar zwaar, haar moeder gaat hard achteruit.
‘Ik werk me een slag in de rondte en moet ondertussen toezien hoe ik beetje bij beetje de vrouw die me grootbracht verlies. Ik wil uit deze situatie ontsnappen, maar hou haar ondertussen angstvallig bij me om maar niet alleen te hoeven zijn.’
Ida, lijdt aan Lewy body dementie en raakt steeds meer en meer verward. Astrid worstelt met de lastige keuze wanneer is het tijd is voor het verzorgingshuis? Diep in haar hart weet ze dat het moment daar is, maar de angst om alleen achter te blijven en de schuldgevoelens zijn groot.
‘Zodra ze de klink te pakken heeft, hoort ze een schreeuw achter zich. Haar moeder. Vlug draait ze zich om en verstijft. Het ziet er verschrikkelijk uit. Een straal bloed over een bleke huid.’
Na een val en de daarop volgende gebeurtenissen heeft Astrid geen andere keuze meer. Ida is een groot gevaar voor zichzelf en haar omgeving geworden. Ida, wiens leven al niet makkelijk was, ze raakte al op jongen leeftijd getekend voor het leven, heeft er weinig zin in, ze vindt dat bejaardenhuis maar onzin.
‘Al haar zintuigen staan op scherp. Ze zou zweren dat ze haar hartslag hoort bonken in haar borstkas. Het is alsof de wind, die zojuist buiten tekeerging, zich nu in haar hoofd heeft genesteld en haar oren laat suizen.’
En dan komen de spoken uit haar verleden tevoorschijn, of is dit toch de dementie?
‘De waarheid zou verschrikkelijke gevolgen krijgen.’
Wie zwijgt… is het debuut van Liz Ouwens. Een indrukwekkend geslaagd debuut, vind ik.
Lezen en schrijven zit haar in het bloed. Haar favoriete genres zijn thrillers en historische romans, dit heeft ze uitstekend weten te combineren in haar boek.
Het verhaal is geschreven in korte, snelle, hoofdstukken. In wisselend perspectief, vanuit hoofdpersonages Ida, Astrid en Marie. Het speelt zich af in wisselende tijdspanne, in 2021 en terug in de tijd de 60’er jaren.
In Wie zwijgt… maken we kennis met moeder Ida en dochter Astrid. De karakters zijn goed uitgewerkt, levendig en herkenbaar neergezet. De storm van emoties, de machteloosheid en angst, is duidelijk voelbaar. Liz heeft aan deze zware onderwerpen een aangenaam vleugje humor toegevoegd.
Het eerste hoofdstuk gaat meteen spannend van start, met ingehouden adem las ik snel door, het verhaal heeft je direct te pakken.
Ouwens, neemt ons mee op reis door de tragische familiegeschiedenis van de familie Groen.
Ze schuwt er niet voor om een schrijnend onderwerp de hoofdrol van haar boek te laten spelen.
Het verhaal kroop onder mijn huid en liet me niet meer los, zelfs als ik niet las ging het verhaal verder door mijn hoofd. Indrukwekkend. Laatst zag ik een stuk op tv over een soortgelijk onderwerp, erg aangrijpend. Het is haar goed gelukt om deze thematiek in haar verhaal te verwerken. Evenals de zorgen die dochter Astrid heeft om haar moeder Ida, met Lewy body dementie. De worsteling van emoties en keuzes wanneer het tijd wordt voor het gevreesde verzorgingshuis?
Liz heeft met Wie zwijgt… een psychologische thriller weten neer te zetten, een uitstekend debuut wat vraagt naar meer.
Wie zwijgt… op reis door de tragische familiegeschiedenis van familie Groen, kruipt onder de huid. Een uitstekend debuut, wat vraagt naar meer, aanrader!
|
| | Zonder angst - Inge van Prooijen **
Trees (62): Het boek heeft weinig spanning, komt heel traag opgang.
Het verhaal is niet duidelijk.
Sommige aspecten , die dan wat weer uitgediept mochten worden, wordt niets meegedaan.
Jammer , het is goed gepromoot en daardoor verwachte ik er meer van.
| 
| | Mea culpa - Clare Mackintosh ****
Shari (36): Dit boek leest als een trein. Echter bevat het wel een mind-fuck. Zoals in vorige recensies geschreven is over de moeder- Jenna, klopt niet. Lees het boek, dan kom je erachter! Ik was halverwege het boek met stomheid geslagen...
| 
| | Windkracht 15 - Heleen van den Hoven ****
Wendy Wenning (55): In 2018 verscheen Paal 15, de eerste Waddenbundel. Bedacht door Marelle Boersma, een schrijfweek op een Waddeneiland. Tijdens een verblijf op een Waddeneiland schrijven 15 schrijvers elk een kort verhaal dat zich afspeelt op de Waddeneilanden. Dit levert een bundel op vol van spanning, ontroering en romantiek. Windkracht 15 is inmiddels de 4e Waddenbundel en tijdens het schrijven van deze bundel verbleven de schrijvers op Texel. Van elk verkocht exemplaar wordt er één euro gedoneerd één euro aan de Koninklijke Nederlandse Reddingsmaatschappij.
Auteurs:
Heleen van den Hoven
Annet Hulst
Bianca Witmer
Petra Bontje
Margriet Bossink
Joyce Haverkort
Anne van Zwieten
Angelique Suijdendorp
Machteld van Zalingen
Regien Wiggers
Lucy Kusters
Jorien Meerdink
Bobbi Kruijsen
Renee Gellings
Esther van der Ham
Bij de vijftien schrijvers staan bekende namen en wat minder bekende namen. Auteurs die al meerdere thrillers hebben geschreven, auteurs waarvan net hun eerste thriller is verschenen, auteurs die in diverse genres hebben geschreven en ga zo maar door. Allemaal auteurs die hun schrijven willen verbeteren en verfijnen door middel van een schrijfweek met Marelle Boersma. Elk verhaal wordt afgesloten met een korte biografie zodat men (beter) kennis kan maken met de auteurs.
Windkracht 15 bestaat uit vier delen: Zomer, Herfst, Winter en Lente. Verhalen dit tot de verbeelding spreken en er is een fijne verscheidenheid in de verhalen te vinden. Van het ene krijg je het Spaans benauwd(De kentering) en denk je wel twee keer na voordat je besluit te gaan duiken en Wie ben ik? doet een beetje denken aan de televisieserie Oogappels. Eigenlijk is deze bundel een verzameling van diverse genres, maar is er wel altijd een bepaald spanningsniveau aanwezig. Ook is de invloed van de initiatiefnemer tastbaar, zoals het show don’t tell, een van de vele adviezen die Boersma aan auteurs meegeeft.
‘Eigenlijk was het geen keuze. Hij trok zijn mes uit zijn gordel en sneed met één ferme haal het touw door.’
Het fijne van een verhalenbundel is dat een kort verhaal altijd wel even tussendoor kan, hoe druk men ook is. Windkracht 15 is een kennismaking met meerdere talentvolle auteurs en men wordt gelijk even in gedachten meegenomen naar de prachtige Waddeneilanden…Gewoon dus even heerlijk ontspannen en genieten van deze mooie verhalen.
|
| | Windkracht 15 - Heleen van den Hoven ****
Diane Kooistra (47): Windkracht 15 – div auteurs @drooomvallei uitgeverij
Van elke verkochte verhalenbundel gaat €1,00 naar het KNRM De waddenbundels zijn een initiatief van Marelle Boersma. Eerder verschenen ook “Paal 15” en “Aangespoelde verhalen” en ‘de wadden in vogelvlucht’. De auteurs nemen deel aan een schrijfweek waarin ze een verhaal gaan schrijven over een van de Waddeneilanden. Voor deze editie zijn ze naar Texel geweest.
“Maar ik lig hier aan een tijd stil, me af te vragen of ik in een slechte film ben beland.”
Het eerste verhaal is al een goede binnenkomer, Regien Wiggers neemt tijdens een heel spannend verhaal ook de tijd om duidelijk te maken dat niet alleen de hoofdpersoon maar ook onze Waddeneilanden gevaar lopen. Een goed begin. Het is onmogelijk om elk verhaal apart te noemen, de bundel is voor het vierde jaar op rij gevuld met afwisselende verhalen die ook bijna allemaal lekker lopen. Enkele verhalen zijn helemaal afgerond en anderen hebben een open einde. Of zijn hopelijk het begin van een boek.
“Om half vijf komt de wijkagent vertellen over Texel. Wat hij vertelt is niet allemaal even mooi.”
De verschillende onderwerpen en invalshoeken zijn steeds weer een verrassing voor de lezer.Het vermoeden bestaat dat de wijkagent werkelijk langs is geweest en de auteurs, toevallig allemaal dames, heeft geïnspireerd tot hun verhaal Enkelen haalden inspiratie uit de musea en verhalen van vroeger. Opvallend is dat het dorp Oosterend in meerdere verhalen voorkomt op een opvallende manier. En de veerboot komt bijna overal in voor. Het is goed dat de KNMR ook in verhalen voorkomt, deze mensen doen goed werk en het verhaal van de twee Syrische jongens die gered worden zorgden voor kippenvel.
“Fantasie groeit uit tot een gruwelmonster, even dodelijk bij angst als bij hoop.”
Conclusie; Er zijn nog een aantal Waddeneilanden die mogen hopen dat zij volgend jaar aan de beurt komen na Ameland en Texel, Marelle Boersma en Esther van der Ham en de groep auteurs hebben laten zien dat je voor inspiratie niet ver hoeft te reizen. Ik schreef over Paal 15 “Ik heb genoten en waande me steeds op een van de eilanden en keek na het lezen soms verbaasd om mij heen omdat ik nog steeds thuis op de bank zat.” En over Aangespoelde verhalen:"Het niveau van de verhalen wordt elk jaar hoger lijkt het wel, ze zijn aan elkaar gewaagd.” Over de Wadden in vogelvlucht schreef ik: “Hierdoor laat elke individuele auteur zijn of haar talent goed zien en is het een uitnodiging om verder kennis te maken met deze dames of heer.”
| 
| | De Patiënt - Petra Spark ****
Diane Kooistra (47):
Na het lezen van haar vierde thriller Astarte vroegen veel lezers (waaronder ik) auteur Petra Sparks om een vervolg met rechercheur Sam en patholoog Olivia maar daar moet iedereen nog even op wachten. De vijfde thriller heeft namelijk een heel ander hoofdpersoon. Peggy
Petra schrijft al thrillers sinds 2017 en woont in België.
Op de cover staan een rolstoel en een vlindermasker, beiden spelen ze een belangrijke rol in het verhaal.
Vincent, een man met een duistere verleden heeft het goed voor elkaar. Hij zorgt als 24 uurs verpleger voor de moeder van zijn beste vriend Erik en daarom mag hij in haar Penthouse wonen. De moeder van Erik, Peggy heeft de spierziekte ALS en is aan een rolstoel gekluisterd. Als zij op een dag haar verdenkingen over hem uitspreekt via software die haar gedachten verwoordt omdat ze niet meer kan praten is Vincent helemaal van slag.
Als er daarna nog meer vreemde zaken plaatsvinden en het net van ellende zich om hem heen lijkt te sluiten. Lijkt er nog maar één uitweg voor hem te zijn…..
“Iedereen leek hem te behandelen alsof hij de boeman was.”
Petra Spark heeft in deze psychologische thriller geen mogelijkheid onbenut gelaten om iedereen te laten twijfelen aan de hoofdverdachte.
De vraag die vanaf het begin gesteld lijkt te worden is ; Wie is nu eigenlijk de patiënt?
Hoewel Vincent eigenlijk heel boos is op Peggy vanwege haar acties blijft hij vol mededogen en respect voor haar zorgen. Het verplegend beroep zit in zijn bloed. Het is dan ook goed voor te stellen dat bepaalde beschuldigingen hard aankomen.
Er is iets gebeurd in het verleden waar regelmatig naar verwezen wordt waardoor de spanning wordt opgevoerd maar waardoor de lezer in verwarring raakt want dan lijkt Vincent totaal iemand anders te zijn. Dat heen en weer schieten van stemmingen en emoties geeft het verhaal extra psychologische lading. Zijn toenemende achterdocht maakt van hem een personage die realistisch overkomt. Ook zijn alle perspectieven niet altijd even duidelijk. Het is echt een verhaal om met veel aandacht en tijd te lezen. Pauzes te nemen om zelf na te denken hoe het zit zodat de draad niet kwijtgeraakt wordt.
Vincent raakt alles kwijt en zijn “marteling” duurt lang. Het verhaal vraagt wat geduld.
Dat ook de gedachten van anderen, waaronder de huisarts met de lezer gedeeld worden is bijzonder, dat komt niet vaak voor, en het zorgt voor een andere kijk op het verhaal. Nog meer verwarring bij de lezer. Is zijn gedrag gevolg van medicatie of van een erfelijke aandoening? Daar komt de lezer pas op het einde achter tijdens een bloedstollend plot.
De patiënt is een boek dat tijd nodig heeft om het goed te lezen maar het plot zorgt ervoor dat het wachten goed beloond wordt.
| 
| | De huisgenoot - Sarah Bailey ****
Saskia Imbert (52): “Ik herinner me alleen het bloed’, fluistert ze. ‘Er was heel veel bloed.”
De Australische auteur Sarah Bailey heeft me een spannend leesweekend bezorgd met De huisgenoot!
Oktober 2005. Een jonge vrouw, Evelyn, wordt vermoord aangetroffen. Olive (Oli) Groves, beginnend verslaggever, is snel aanwezig op de plaats delict. Het slachtoffer huurde een huis met Nicole en Alexandra. Op de beruchte avond waren er nog meerdere personen in het huis aanwezig op een feestje. Volgens de buren heersten er al een tijdje spanningen en waren er regelmatig verhitte discussies.
Huisgenoot Alexandrea (Alex) wordt veroordeeld voor de moord op Evelyn, hoewel een duidelijk motief ontbreekt. Nicole, de derde huisgenoot, wordt sinds de beruchte avond vermist.
Voor Oli is deze zaak een heuse obsessie, maar al snel komt de kwestie op een dood spoor… Tot tien jaar later het lichaam van Nicole wordt aangetroffen. Alles wijst op zelfdoding. Oli stort zich terug op haar verhaal over ‘De moord op de huisgenoot’. Deze keer moet ze echter samenwerken met Cooper, een jonge kerel die aan een podcast werkt.
Het verhaal is knap opgebouwd. Heden en verleden lopen een beetje in elkaar over en tussendoor komt Alex ook aan het woord. Als lezer zit je meteen met vele vragen en heb je het gevoel dat er ook op persoonlijk vlak heel wat aan de hand is met de hoofdpersonages. Waar komen de angsten en trauma’s van Oli vandaan? Waarom zijn er strubbelingen in haar relatie met Dean? En hoe gaat ze om met haar nieuwe collega Cooper, die irritant en tegelijkertijd grappig is? Als lezer krijg je ook een mooie inkijk in de journalistiek, in de concurrentie en de vernieuwing. Een mooi pluspunt.
Maar de zaak rond de huisgenoten is natuurlijk de essentie van het verhaal. Omdat er heel veel personages, dus ook heel veel namen, de revue passeren, moet je echt wel je aandacht bij het boek houden. Heel wat onverwachte wendingen zorgen ervoor dat je steeds nieuwsgierig blijft naar een vervolg. Er worden veel insinuaties gemaakt, waardoor je als lezer ook zelf mee gaat nadenken. Klopt je sterk vermoeden, of loopt het toch zo anders dan verwacht? Het verhaal zit ingenieus in elkaar!
Voor De huisgenoot voorzie je dus best een gezellig lang leesweekend.
| 
| | Het laatste huis - Artikel
Saskia Imbert (52): Ik las de Engelstalige versie…
“No breeze moves in the trees, each leaf is still and silent in the rotten heat. It is as if death has put its finger on the street and pinned it down.”
📚 Mijn eerste boek van 2023 was meteen heel bijzonder. The Last House on Needless Street is een knappe mix van spanning, psychologische thriller en een klein vleugje horror. En toch is het ook een verhaal over hoop. Het nawoord moet zeker gelezen worden, het geeft een mooie verduidelijking.
“Everyone has a monster inside them.”
| 
| | Vleugellam - Anne van Zwieten *****
JN Kingma Kingma Pos (46): Recensie van:
Vleugellam
Auteur:
Anne van Zwieten (1967) schrijft al haar hele leven. Op de lagere school droeg ze al aantekenboekjes bij zich in haar jaszak. Inspiratie deed ze graag buiten op, in de natuur of gewoon op straat, door te observeren. Nog steeds is dat een grote inspiratiebron.
Als kind schreef ze korte verhalen in schriftjes, ze schreef meer voor zichzelf als voor een lezerspubliek. Eenmaal volwassen kwam het schrijven wat in het gedrang door een eigen zaak in de mode.
Ze werd moeder van een zoon en een meervoudig beperkte dochter. Daardoor moest ze haar leven herzien. Ze verkocht haar winkels en begon weer te schrijven. Naast blogs over het leven met haar bijzondere dochter, kwam ook de wens naar boven een boek te schrijven. Fictie, een roman of thriller.
Bij de Schrijversacademie volgde ze na de basisopleiding de richting Korte verhalen en Romans én Redactie. Het verfijnen van (andermans) teksten, vindt ze heerlijk. Inmiddels werkt ze voor magazine Veine.
Ondertussen werden de blogs gebundeld in En nu? Mijn kind heeft cerebrale parese. De tweede bundel is in mei dit jaar verschenen en heet En nu? Mijn puber heeft cerebrale parese.
Bron: schrijversacademie.nl
Wijze van lezen:
Recensie exemplaar ontvangen van de auteur in ruil voor mijn recensie.
Uitgeverij: Gopher
Genre: psychologische thriller
Cover en flaptekst:
Ik zie een balletdanseres op haar tenen staan. Een normale balletpose. Ik zie het onderste deel van haar ballet rokje of tutu, haar gespierde benen en haar balletscholen met de linten om haar enkels geknoopt. De balletschoenen zijn doordrenkt met bloed. Naast haar een vleugel van een vogel. Luguber maar tegelijkertijd prikkelt het ook mijn nieuwsgierigheid.
Flaptekst:
Intens krachtig en een uitnodiging om antwoorden te krijgen op vragen door te lezen.
Het verhaal:
Leiden schrikt op van een lugubere moord. Het lichaam van een jonge vrouw wordt gevonden in het water bij een recreatiegebied. Inez de Jager houdt zich er niet mee bezig, ze is een optimist en heeft zo haar eigen problemen. Ze wordt gestalkt door haar ex en denkt na over een carrièreswitch. Ze staat dan ook niet direct te trappelen als de ietwat mysterieuze Marc Huberts werk van haar maakt. Dat verandert als Marc en Inez elkaar vinden in hun passie voor fotografie en ze steeds meer met elkaar optrekken. Inez ziet in Marc een betrouwbare partner, ook al heeft hij wat bijzondere voorkeuren. En waar komt zijn fascinatie voor gierzwaluwen vandaan? Ondertussen neemt het gedrag van haar ex-vriend Daniël angstaanjagende vormen aan. Iedereen heeft geheimen. Geheimen die Inez in gevaar brengen. De vraag is: wie ken je nou eigenlijk echt?
Mijn leesbeleving:
Dit is een thriller om u tegen te zeggen. Geraffineerd, diep onderhuids en huiveringwekkend. Dit komt doordat je niet weet met welke duistere en kwade machten je te maken hebt. Waar de dreiging vandaan komt en waarom. De proloog schetst gelijk al een inktzwart scenario. Meedogenloos nietsontziend en kil. De opbouw van het verhaal vind ik duidelijk en geloofwaardig. Gelijk verstikkende beklemming; het gevoel niet weg te kunnen op het moment dat jij dat wilt. Het laat de kwetsbaarheid van een vrouw in al haar facetten zien. De afwisseling in personages maakt dat het boeiend blijft. Je wilt niet stoppen met lezen nadat je eenmaal begonnen bent.
Vanaf het begin is het een vlot lezend en filmisch verhaal. De schuingedrukte teksten zijn hartverscheurend en lieten mij iedere keer weer met een verdrietig en melancholiek achter. Verschrikkelijk hoe mensen moedwillig een levenslang trauma creëren. Enkel omdat zij menen dat hun levensdoel: ultieme perfectie nagestreefd dient te worden. Afschuwelijk wat dat veroorzaakt. Een leven dat in de knop gebroken wordt. Maar meer nog wat het allemaal nog meer onherstelbaar kan vernietigen. Iets wat je continu met aanhoudende verbetenheid in een individu hamert wordt deel van iemands werkelijkheid.
Wat sterk naar voren komt en daarmee extra angstaanjagend werkt is dat een buitenkant uiterst charmant, knap en liefdevol overkomt terwijl er aan de binnenkant zich een borrelende, sluimerende vulkaan in ruste bevindt die beheersbaar lijkt maar die bij de minste trigger los kan barsten in meedogenloos en gruwelijk geweld. Onherstelbaar beschadigend.
De personages zijn gedetailleerd uitgewerkt. De beeldende schrijfstijl versterkt hun emoties en gedragingen. Dit was zo sterk dat ik van bepaalde personages walgde. Anderen sloot ik in mijn hart en ik had de neiging ze continu te willen beschermen. Vaak was de spanning zo hoog dat ik wilde schreeuwen om te waarschuwen voor naderend onheil. Mijn handen jeuken in vele situaties.
Ook vond ik het mooi hoe de auteur schreef vanuit het perspectief van de slachtoffers en de dader. Van beide kanten tot in de finesse de achtergronden laten zien zodat je als lezer een duidelijke beeldvorming krijgt van de situatie. Zodat jezelf je mening vormt doordat je alle informatie leert kennen. Fascinerend maar ook zeker beangstigend. Dit is fictie maar dit kan ook prima in het echte leven plaats vinden. Met gevolgen die niet te overzien of te sturen vallen.
Het psychologische zit in het feit dat het vreselijke, verwrongen, uiterst grimmige toeslaat op momenten dat je het niet verwacht. Het grijpt je bij de keel en het laat je niet los. Het kruipt in je. Dat zorgt voor ijskoude rillingen. Als lezer lees je met een fanatieke verbetenheid door omdat je alles wilt weten. Op momenten dat je denkt te weten hoe het zit word je ingenieus op het verkeerde been gezet. De plot twists zijn van sublieme klasse. De plot zelf had ik niet verwacht maar vond ik passend bij de algehele sfeer van het verhaal.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
Na drie boeken gelezen en gerecenseerd te hebben van Anne van Zwieten kan ik zeggen dat ik groot fan ben. Zij weet de lezer continu te boeien, te verrassen, te vertederen of door hoog oplopende onderhuidse spanning aan de stoel gekluisterd te houden. Dan weer met diepgaande analyses van de menselijke psyche. Hoe een individu zich ontwikkelt van kind tot volwassene. Wat iemand tegenkomt op zijn of haar levenspad. De een treft meer schaduw dan de ander. Maar allemaal met een ijzeren wil en doorzettingsvermogen. Continu accuraat wisselend tussen heden en verleden. En in de plot komt alles op een duidelijke manier samen.
| 
| | In gesprek met ... Toni Coppers - Interview
Silvia v. Elzelingen (61): Dankjewel voor je antwoorden, ik heb ze met plezier gelezen!
| 
| | Offer - Toni Coppers *****
Nel (63): Offer : geschreven door Toni Coppers.
Alex Berger heeft zijn functie als commissaris bij de moordbrigade teruggegeven en trekt zich een tijdje terug van de hectiek van de stad en woont in een klein buitenhuisje van een goede vriend.
Dan belt zijn goede vriendin Sara Cavani, die bij Interpol werkt met de vraag of hij haar wil helpen bij een verdrietige zaak.
Na wat tegenzin gaat hij toch met haar naar Suxy een klein gehucht in de Belgische Ardennen.
Er is een jong meisje op gruwelijke wijze vermoord en met het gegeven dat er al eerder drie andere jonge meisjes op deze manier vermoord zijn en de dader nog steeds niet is gevonden.
Alex werkt samen met de plaatselijke politie al is dit niet altijd tot tevredenheid van beide. Tijdens de zoektocht naar de dader komt hij in verschillende bizarre situaties terecht als hij op eigen houtje op onderzoek uitgaat met gevaar voor zijn leven.
Het verhaal wordt vertelt door Alex en hij laat je heel dichtbij komen in zijn gedachten en manier van doen. Terwijl hij goed werkt levert wordt hij regelmatig ingehaald door zijn eigen verleden.
Dit boek heeft alles wat een goede thriller nodig heeft , spanning, karakters goed uitgewerkt, goed plottwisten en de sfeer van een kleine toch wel geïsoleerde gemeenschap wordt heel goed weergegeven.
De prachtige omgeving wordt beeldend beschreven zodat je regelmatig het gevoel hebt dat je er zelf loopt.
Als uiteindelijk de dader wordt opgepakt is de opluchting en zelfs de verwarring groot.
| 
| | Geen spat veranderd - Sophie Hannah ****
Erika Houkes Zöllner (65): Na twaalf jaar geen contact ziet Beth bij toeval haar vroegere vriendin Flora terug. Maar ze raakt helemaal van slag als Flora’s twee kinderen na al die jaren geen dag ouder lijken te zijn geworden. Ze zijn nog steeds drie en vijf jaar oud. Met volle energie stort Beth zich op dit mysterie en ze komt steeds meer onbegrijpelijke dingen tegen in het leven van Flora.
In ‘Haven’t they grown’ volgen we Beths zoektocht. Sophie Hannah zet haar neer als een krachtige, zelfverzekerde vrouw, die zich niets aantrekt van wat anderen zeggen of denken. Ze laat zich door niets en niemand tegenhouden om de waarheid te achterhalen. Hannah’s stijl is meeslepend, ze slaagt erin dat ik me helemaal met Beth kan vereenzelvigen, ze creëert het gevoel dat zij gewoon gezellig kletsend met vriendinnen het verhaal vertelt. Daardoor ontstaan er ook wel eens wat uitweidingen die verder niets met het verhaal te maken hebben, een kenmerk van deze auteur dat ook in haar andere boeken voorkomt, maar in Haven’t they grown’ blijft het binnen de perken.
Met een geraffineerd gedoceerde spanningsboog komen we uiteindelijk bij de verbazingwekkende plot, die ook nog wat leuke twists behelst. Mogelijk is het allemaal wat vergezocht – zou dit in het echte leven zo kunnen gebeuren allemaal?- maar aan de andere kant: mensen zijn tot veel in staat.
|
| | Vleugellam - Anne van Zwieten *****
Femmie (54): Ik heb genoten van dit prachtige werk
| 
| | De heks in mij - Loes den Hollander *****
Wemmie Wolf (60): Het moederschap is niet voor iedereen een uitgemaakte zaak en vooral in het eerste deel worden we deelgenoot van de heen en weer slingerende gevoelens van Kaia. Na jaren proberen is ze uiteindelijk zwanger van Gijs maar het kindje blijkt een dubbele afwijking te hebben die niet met het leven verenigbaar is.
Een medische vroegbevalling wordt ingezet en het verdriet is groot.
Deze trieste gebeurtenis staat centraal in het eerste deel en vormt de opmaat naar meer spanning. In deel twee en drie staan Jill en Wiesje centraal, Wiesje is de ex-vrouw van Gijs en ze wordt spottend heks-ex door Jill genoemd. Jill is de hartsvriendin van Kaia.
Deze drie vrouwen zijn totaal verschillend maar er is één gezamenlijke factor die hen verbindt en die in hun het beste en het slechtste naar boven haalt.
In de delen van Kaia en Jill staan schuingedrukte stukken, beide vrouwen delen hun gedachten met respectievelijk het ongeboren kindje van Kaia en Jill spreekt met haar zeer gelovige moeder. Jill is door haar zwangerschap namelijk verstoten door haar moeder en familie.
In de eerste drie delen worden de vrouwen goed neergezet en in de ene vrouw schuilt meer een heks dan in de andere vrouw. De personages zijn levendig beschreven en je vliegt door de hoofdstukken.
De spanning zit niet in moord en doodslag maar eerder in de broeierige sfeer tussen de vrouwen en de gebeurtenissen die het onderlinge wantrouwen aanwakkert.
In het laatste hoofdstuk volgt de ontknoping die verrassend is. Gedurende het hele boek bleef ik geboeid door het verhaal en de ontwikkelingen.
Bij deze wil ik Hebban en de Crime Compagnie bedanken voor dit leesexemplaar.
| 
| | Die zomer - Sharon Bolton *****
Erika Houkes (65): Na een onbesuisde actie van zes schoolvrienden neemt een van hen de schuld op zich en verdwijnt voor twintig jaar in de gevangenis. Maar niet zonder de anderen een schuldbekentenis te hebben laten ondertekenen, waarbij de clausule staat dat zij haar alle vijf een gunst verschuldigd zijn zodra zij weer vrij is. En dan begint het kat-en muisspel.
Die zomer (The Pact) is een geraffineerde psychologische thriller over oude vriendschap, wraak en schuld. Voor de destijds achttienjarigen was het onmogelijk om de consequenties van hun bekentenis en belofte te overzien. Hun opponent is te doortrapt, sluw, en ongrijpbaar. Manipulatief was ze hen toen al de baas. Het is beklemmend spannend hoe zij volledig in de tang zitten en tegen elkaar uitgespeeld worden, tot wantrouwen en angst ze over de rand duwt en Bolton aantuurt tot een adembenemende, dramatische plottwist.
Sharon Bolton is een meesterverteller. Ze bouwt de spanning dusdanig op dat het bijna niet te doen is om te stoppen met lezen.
Fantastisch.
|
| | De Patiënt - Petra Spark *****
J.N. Kingma-Postma (46): Recensie van:
De patiënt
Wraak smaakt altijd zoet
Auteur:
Petra Spark – Vilvoorde, België – heeft van jongs af een voorliefde voor bloedstollende verhalen. In 2017 debuteerde ze met de thriller Artikel13, bij Houtekiet, een imprint van Veen, Bosch & Keuning. Vervolgens verschenen Eén kans op zes, Gruwelijke Gave en Astarte.
Wijze van lezen:
Recensie-exemplaar ontvangen van uitgeverij LetterRijn in ruil voor mijn recensie
Uitgeverij: LetterRijn
Genre: thriller
Cover en flaptekst:
Een vlinderachtig masker siert de cover. Verder een zwarte kleur. Onderin zie ik de wielen van een rolstoel op een reflecterende vloer. Een intrigerende en uitnodigende cover. Want wie verschuilt zich achter het masker en wie zit er in een rolstoel?
Flaptekst:
Deze is intens, spannend en krachtig.
Het verhaal:
'Ik ken jouw geheim, ik weet wat je met dat meisje deed.' Wanneer Peggy Vermoes deze woorden uitspreekt, slaat het hart van Vincent Roels een slag over. Weet zijn patiënt wat hij al die jaren angstvallig probeerde te verbergen? In een poging om zijn geheim te bewaren raakt hij verstrikt in een demonisch kluwen van chantage en wraakzucht dat pas wordt ontrafeld wanneer er een nieuw slachtoffer valt. Petra Spark - Vilvoorde, België - heeft van jongs af een voorliefde voor bloedstollende verhalen. In 2017 debuteerde ze met de thriller Artikel13, bij Houtekiet, een imprint van Veen, Bosch & Keuning. Vervolgens verschenen Eén kans op zes, Gruwelijke Gave en Astarte.
Mijn leesbeleving:
Mijn eerste kennismaking met Petra Spark was haar boek Astarte. Het was gelijk een onvergetelijke. Wat een ijzersterk verhaal met spanning op het scherpst van de snede. Haar nieuwste boek De patiënt wilde ik dan ook graag lezen.
Ik ben zeer enthousiast over De patiënt. De proloog is gelijk al macaber, gruwelijk maar ook onder je huid kruipend. Het vormt de sterke inleiding naar de rest van het verhaal. Tevens is de aandacht van de lezer gelijk gewekt.
Als lezer word je in ieder hoofdstuk uitgenodigd om mee te denken en te puzzelen. Door de beeldende schrijfstijl beleef je alles nog intenser. Je voelt zelf de oplopende temperatuur, het angstzweet, de onmacht, de woede, het ongeloof en de verstikkende werking van dit psychologische kat-en-muis spel.
Het personage Vincent wekte bij mij melancholische gevoelens op. Zijn familie geschiedenis is herkenbaar. Daardoor voelden zijn worstelingen; zijn gitzwarte diepe dalen, zijn traumatische verleden, het niet kunnen bij houden van de trein des levens levensecht aan. Zijn emoties vervlochten zich met de mijne. Hij leek omringd met een dikke deken van verdriet. Het een man met empathie en mededogen voor zijn medemens. Niet alleen vanuit zijn beroep maar ook persoonlijk. Ook de andere personages voelen levensecht aan. Ik kon me in hun leefwereld verplaatsen.
Je voelt daadwerkelijk het vastzitten in je lijf, het ontbreken van communicatie mogelijkheden en de gruwel van niet meer kunnen putten uit de vitaliteit van je eigen lijf. Je lijf die je niet meer biedt wat je nodig bent om voluit te kunnen leven. Terwijl je geest nog scherp is.
Daar ligt ook de kracht van dit verhaal. Het voelt alsof je door de ogen van de personages naar de wereld kijkt. De spanning is er continu. Doordat je het mysterie wilt ontrafelen kun je niet meer stoppen met lezen. Vele gebeurtenissen benamen me de adem en deden mijn hart sneller kloppen.
Tevens worden zowel de belevingswereld van slachtoffer en dader volledig uitgekristalliseerd. Daardoor kan de lezer zelf een mening en beeld vormen doordat je beide kanten van het verhaal kent.
Het continu wisselende perspectief als je bijna dacht de clou te kennen houden je vast tot de laatste letter. Nergens verliest het verhaal vaart. Vaak is het doorspekt met hartverscheurende, verschrikkelijke en meedogenloze momenten. Op andere momenten bespeur je licht aan het einde van de donkere tunnel. De plot zag ik niet aankomen. Deze is tevens ook nog bloedstollend spannend. Met recht een vlijmscherpe finale.
Emotioneel ook. Met ruimte voor overdenking van gebeurtenissen, de onthutsende waarheid leren kennen. De mens achter het monster kunnen blijven zien. Dat vergt moed. Respect.
Petra Spark heeft mij wederom zeer aangenaam verrast. Fantastische thriller. Ik kijk uit naar meer verhalen van haar. Ik ben fan.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
De opbouw is prima gedaan. Volgt de levenssnelheid van de personages, wandelt als het ware mee.
Het verleden dat in je nek ademt. Dat sneller is dan je lief is. Die je doet huiveren met vernietigende kracht. Psychologische marteling op top niveau. Een spanningsboog die continu strak gespannen is.
De sfeer is beklemmend, verstikkend en je hebt een continu gevoel van ik moet op mijn hoede zijn. Niemand lijkt wie hij of zij is. Maskers in overvloed zichtbaar of onzichtbaar. De personages zijn gedetailleerd en levensecht uitgewerkt. Hun gedachten met alle pijn, mijmeringen, angsten, aannames, wanen; ik voelde het zelf. Hun emoties waren vaak akelig herkenbaar.
Duizelingwekkende horror en een psychologisch machtsspel worden in rap tempo op de lezer geprojecteerd. Ieder hoofdstuk denk je te weten hoe het zit maar heb je niet gelijk doordat er weer een plottwist plaatsvindt. De plot is onverwacht maar tevens huiveringwekkend goed.
Een thriller die alle finesses van de menselijke psyche tentoon spreidt aan de lezer. In een intrigerend, boeiend en onvergetelijk verhaal.
| 
| | Dark Mind - Cis Meijer *****
britt (12): super gaaf boek:)
| 
| | Haar duistere hart - Carla Kovach ****
Britney Maes (37): Als Mary erachter komt dat haar dochter Susan haar jongste kind niet van de crèche heeft opgehaald en ook de rest van de avond niets van zich laat horen, wordt ze ongerust. Susan houdt zielsveel van haar drie kinderen en zou ze nooit de rug toekeren. Nog diezelfde avond belt Mary de politie ...
Deel 5 alweer in de Gina Harte serie van Carla Kovach. Een serie die ik onmiddellijk wel kon smaken en die volledig in lijn ligt met wat ik graag lees ... Het is niet altijd even spannend maar door haar gedrevenheid om de onderste steen boven te halen lezen haar boeken heel vlot.
Deze keer kwam de situatieschets wel heel dicht bij mijn eigen realiteit, een toegewijde moeder die haar baby niet komt ophalen in de crèche...Het had zomaar mij kunnen overkomen in het kinderdagverblijf waar ik werk. Dit boek zal nog wel eens door mijn hoofd gaan bij het laatste kindje.
De familie probeert het eerst nog wat goed te praten aangezien Susan tijdens haar jeugd wel eens meer het hazenpad durfde te kiezen. Mary is nooit te weten gekomen waar haar dochter toen uithing en bij wie ze verbleef. De opstandige tiener van toen is een getroubleerde vrouw geworden die worstelt met haar verleden en haar huwelijk.
Ik vond de personages allemaal goed neergezet. Ik kreeg wel te doen met Mary die achterbleef met de zorg voor een peuter, de tirades van de arrogante ex schoonzoon en de vermissing van haar dochter. Haar man Howard daarentegen, die zette alleen maar thee ...
In dit deel kom je ook meer te weten over Gina haar moeder, ze heeft nog veel onverwerkt verdriet en draagt een groot schuldgevoel met zich mee. Mede dankzij Mary, die ze spiegelt aan haar eigen moeder, durft ze af te rekenen met die demonen en laat ze zichzelf toe om eindelijk te rouwen.
Gina ontdekt stelselmatig onregelmatigheden in het verleden en leven van Susan en linkt verschillende zaken, oude bekenden aan elkaar. Misschien liep Susan toch niet zonder reden weg en is er veel dat Mary niet weet over haar dochter.
Ik heb me bijzonder vermaakt met dit 5e deel en kijk alweer uit naar de volgende.
"Haar laatste fout" verschijnt april 2023.
Gina Harte verdient zeker een plaatsje in de rij tussen Helen Grace, Kim Stone en Erica Foster ... 3 andere powervrouwen die hun politiehart op de juiste plaats hebben.
Bedankt Uitgeverij Lannoo voor het recensie exemplaar.
| 
| | De hoofdrol - Janice Hallett ***
Silvie Klokgieter (37): De detective, De hoofdrol van Janice Hallett is een ingenieuze puzzelthriller voor fans van Agatha Christie en Wie is de mol?. In dit dossier vind je de stukken over de schokkende gebeurtenissen rondom The Fairway Players-toneelgroep, en over de dood van een van hun leden. Er zit op dit moment iemand vast voor de moord, maar het lijkt erop dat deze persoon onschuldig is, en dat een aantal duistere geheimen nog niet is onthuld.
De moordenaar heeft zichzelf verraden: ergens in deze berg e-mails, berichten en brieven bevindt zich de sleutel tot de oplossing van deze zaak. Misschien wel in de informatie over de benefietavond voor de levensreddende behandeling van kleine Poppy (en de vraag of het opgehaalde geld eigenlijk wel op de goede plek terecht is gekomen), in de e-mails van de leden van de toneelvereniging over twee geheimzinnige nieuwkomers, of zelfs in de correspondentie over de felle strijd om de hoofdrol. Het is duidelijk dat diverse leden iets te verbergen hebben...
'De Hoofdrol' heeft een heel apart concept. Het boek bestaat namelijk alleen maar uit e-mails en berichten, het is dus geen 'gewoon' verhaal.
Bijna vooraan in het boek heb je een lijst met alle personages (en dat zijn er behoorlijk veel). Ik had dan in het begin ook even wat moeite om deze allemaal uit elkaar te houden.
Het idee van dit verhaal is leuk, want je moet uitzoeken wie de moordenaar is. Echter vond ik deze manier van schrijven toch behoorlijk onduidelijk. De tig mailtjes die geschreven zijn, de vele personages. En daarbij komt ook nog dat het behoorlijk lang duurt voordat er wat spanning komt...
Ik denk niet dat dit boek een succes voor mij was, maar dat betekent niet dat het idee natuurlijk erg uniek is! Als je van puzzelen houdt dan is dit zeker een aanrader, maar ik geef toch de voorkeur aan een 'gewoon' geschreven verhaal.
Ik wil @xanderuitgevers heel erg bedanken voor dit recensie-exemplaar!
Beoordeling: 3,0 ⭐️
| 
| | Magma - Carina van Leeuwen *****
J.N. Kingma-Postma (46): Recensie van:
Magma
Deel 1 Een nieuwe cold case-thriller die zich afspeelt in het politieke hart van Nederland, geschreven door dé cold case-expert van Nederland, Carina van Leeuwen.
Auteur:
Carina van Leeuwen werkt voor de politie Amsterdam als Inspecteur/Forensisch Specialist in het Cold Case Team. Zij is de auteur van de thrillerserie Unit Plaats Delict - Vuurproef, Koud spoor en Nachtvlinder - die zich afpeelt in de wereld van forensisch rechercheur Renée Spaan van het Haagse politiebureau Donumstraat.
Wijze van lezen:
Recensie exemplaar ontvangen van A.W. Bruna Uitgevers waarvoor dank!
Gelezen voor de Instagram Thrillerleesclub in ruil voor mijn deelname en recensie.
Uitgeverij: A.W. Bruna Uitgevers
Genre: thriller
Cover en flaptekst:
Onder een bewolkte hemel met flarden mist staat een vrouw met de rug naar mij toe. Gebouwen zijn gehuld in de mist. Wie is zij? Is zij op de vlucht of op zoek naar iets? Ik brand van nieuwsgierigheid en wil gelijk het verhaal lezen.
De flaptekst is informerend en krachtig
Het verhaal:
Twee meisjes van uiteenlopende sociale klassen verdwijnen in dezelfde week.
Het lichaam van een jarenlang vermiste docent wordt uit het water gevist.
Een politicus voelt hoe de grond hem te heet onder de voeten wordt.
De vondst van de vermiste docent Roger van Merle resulteert in een vernietigend rapport over het politieonderzoek destijds. Als reactie wordt in Den Haag een nieuw rechercheteam voor vermissingen opgericht. Hierin zit een vreemde eend in de bijt: journalist Lyn Riley, die na dertig jaar in oorlogs- en rampgebieden terug in Nederland is.
Het team duikt in de verdwijning van de 18-jarige Sasha, die in tegenstelling tot een in dezelfde week verdwenen meisje uit hogere kringen al snel werd vergeten. In hun onderzoek stuiten zij op tegenstand vanuit politieke hoek. Ondertussen staat er voor Riley persoonlijk ook nogal wat op het spel…
Mijn leesbeleving:
Mijn verwachtingen voor dit verhaal waren dat ik hoopte op een bloedstollend en spannend verhaal.
Mijn verwachtingen zijn ruimschoots uitgekomen.
Het begin van het verhaal is gelijk al om van te watertanden. Spanning, angst en mysterie gaan hand in hand. Het vormt de perfecte springplank naar de rest van dit verhaal. Een mooie opwarmer voor wat komen gaat.
Vooraf las ik dat de auteur zelf ervaringsdeskundige is met cold-case zaken. Die deskundigheid vond ik terug in het verhaal en maakte dit een kwalitatief en krachtig.
De personages waren voor mij levensecht. Ik zag ze en hoorde ze voortdurend tijdens het lezen. Elk personage is prima uitgewerkt met zijn of haar eigen emoties, gedachtegang en gedragingen. Vele sloot ik in mijn hart anderen kon ik wel wurgen.
Enkel macht en aanzien gold voor hen. Een smet op hun blazoen moest gelijk weggepoetst worden desnoods met grof geweld. Smerige spelletjes spelen om datgene wat het daglicht niet kan verdragen buiten zicht te houden.
Lyn Riley mocht ik gelijk. Intrigerend hoe haar verleden ontrafeld werd aan de lezer en hoe dit zich verweefde met het heden. Ik vond herkenning in haar levensverhaal. Deels pijnlijk maar ook troostend. Hoe gast een lotgenoot ermee om? Verder bewonderde ik haar lef, doorzettingsvermogen, vindingrijkheid en eigenzinnige manier van werken. Een lieve, empatische en vrijgevochten vrouw die weet hoe zij haar eigen boontjes moet doppen.
De combinatie van recherche, journalistiek en politiek maakt dat het verhaal continu boeiend blijft. De schrijfstijl is beeldend. De spanning huist in het onbekende. Het vastbijten in een zaak, het wachten op resultaten om namen te kunnen plaatsen om duidelijkheid te creëren voor hen die daarnaar op zoek zijn.
Dat proces vond ik spannend, interessant, leerzaam en bewonderingswaardig. Nauwgezet werken want fouten kun je je en mag je je niet veroorloven. De onderste steen moet boven. Teamwork is het toverwoord. DNA profielen zijn essentieel om verheldering te verschaffen.
De opbouw van het verhaal is mooi en is stevig. Alhoewel de spanningsboog niet overal strak gespannen is voel je wel dat het verhaal onderhuids gaat. Psychologisch je vastgrijpt en je uitnodigt om mee te denken en te puzzelen. Enkel het gedeelte over Lyn Riley haar leven is al adembenemend indrukwekkend. Samen met de rest vormt het een ijzersterke combinatie.
De plottwists zijn prima gedaan. De wisselingen van verleden naar heden zijn duidelijk en helpen het verhaal te structureren. De plot is intens en de belofte op een vervolg maakt dat ik ongeduldig wacht tot het zover is. Ook dat deel wil ik graag lezen en recenseren.
Ook de andere verhalen van Carina van Leeuwen komen op mijn nog te lezen lijstje.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
Dit verhaal is puur leesgenot. Het is beeldend geschreven waardoor de personages tot leven komen. Ze worden echte mensen. Ik hoorde ze continu metselaar praten en zag ze voor me. Als ik niet las dan waren ze in mijn gedachten. Dit boek lees je niet maar beleef je met al je zintuigen. Het is als een rit in de achtbaan; verwachtingsvol met zo’n kriebel in je buik van opbouwende spanning, langzaam in de beklimming en snoeihard in de afdaling met onverwachte scherpe bochten. Hartverscheurend en rauw hoe een jong leven door levens omstandigheden in een gitzwarte en uitzichtloze duisternis kan veranderen. Je probeert omhoog te klimmen uit de slangenkuil maar de ladder sporten breken continu af waardoor je dezelfde diepte instort.
Ongelooflijk hoe mensen met politiek aanzicht zaken in de doofpot willen stoppen voor eigen gewin. Geen woorden voor. Maar gelukkig is daar de gebundelde krachten recherche en journalistiek om keihard en nietsontziend vakwerk te leveren voor eerlijkheid en gerechtigheid.
Ik kan niet wachten op deel 2.
Bedankt Thrillerleesclub voor deze fantastische leesclub.
Bedankt Carina van Leeuwen voor jouw deelname en feedback op onze antwoorden.
| 
| | Wat ik niet deed - Johnny Bollé *****
Dini van Heumen (65): Johnny Bollé schrijft thrillers en korte verhalen. Zijn vlotte, beeldende schrijfstijl en zijn typerende onverwachte plotwendingen houden de lezer stevig in zijn greep. Hij weet als geen ander hoe hij in zijn verhalen een sfeer kan creëren waaruit je niet meer kan ontsnappen.
Zijn boek 'Bloedmaan' werd door het lezersplatform van de VRT – Lang zullen we lezen – verkozen tot één van de 20 beste boeken van 2019.
De thriller 'Hij noemde me Duivelskind' werd door het team van recensenten van ThrillZone genomineerd voor de longlist van de Thrillzone Awards 2020 voor de categorie Beste Nederlandstalige thriller.
'Wilde gok', zijn vierde thriller, werd in 2021 absolute favoriet van boekenblog Perfecte Buren.
Kort nadat schrijfster Emily in 2017 de Nederlandse literatuurprijs heeft gewonnen komen haar man Kasper en dochter Claire te overlijden.
Emily, gebukt gaand onder schuldgevoelens, stort volledig in.
Met moeite weet zij zich overeind te houden.
Dan krijgt ze een aanbod van uitgever Finley Gallacher van uitgeverij Red Lighthouse om een boek te schrijven over Megan Kerr, de laatste heks van Durness.
Na lang wikken en wegen besluit ze toch het aanbod aan te nemen en vertrekt ze naar de Schotse Hooglanden.
Na aankomst in het herdershuisje waar zij mag verblijven, het huisje waar ooit Megan Kerr gewoond heeft, stapelen de bizarre gebeurtenissen zich op.
Hierdoor beseft Emily dat er iemand is die de waarheid over haar verleden en de dood van Kasper en Claire kent.
Het eerste dat opvalt is de mooie opvallende cover, die ontworpen is door Danny Dirix, de partner van Johnny Bollé.
Na een spannende proloog in het heden, 2017, volgt er de verhaallijn van Megan Kerr in het jaar 1799.
Daarna volgen we de verhaallijnen van Emily en die van de 8-jarige Twinkel, die afwisselend voorbijkomen weer in het heden.
Met name met de verhaallijn van Twinkel weet de auteur de lezer te ontroeren.
Dat is best knap in een thriller om dat voor elkaar te krijgen.
We leren de personages beter kennen en wat die nu precies met elkaar te maken hebben wordt pas later duidelijk net als de titel van het boek.
Door de korte hoofdstukken en de opgebouwde spanning is het boek niet weg te leggen en wil je het in een adem uitlezen.
Het plot is subliem. Als doorgewinterde thrillerlezer denk je te weten hoe het in elkaar steekt allemaal, maar dan weet de auteur je toch nog op het verkeerde been te zetten.
Alle puzzelstukjes vallen in elkaar, petje af voor Johnny Bollé.
Het was mijn eerste kennismaking met de boeken van Johnny maar zeker niet de laatste.
Wat ik nu wel deed is het geven van de volle 5* voor 'Wat ik niet deed'.
|
| | De heks in mij - Loes den Hollander *****
JN Kingma Kingma Pos (46): Recensie van:
De heks in mij
Wat als niemand meer veilig voor je is?
Auteur:
Loes den Hollander (13 december 1948) is een echte thrillerkoningin. Ze schreef achtentwintig thrillers en is al jaren een bestsellerauteur. Van haar boeken zijn ruim 1 miljoen exemplaren verkocht. Loes den Hollander ontving in 2021 tijdens het Thrillerfestival in Zoetermeer De MAX Gouden Vleermuis voor haar hele oeuvre.
Loes schrijft al vanaf het moment dat ze kon lezen. Toch kwam het nooit in haar op om van schrijven haar beroep te maken, omdat ze zich helemaal richtte op haar carrière in de gezondheidszorg. Dat veranderde toen ze in 2001 een verhalenwedstrijd won. Vanaf dat moment ging er voor haar gevoel een luik in haar hoofd open waar een onstuitbare lading teksten achter zit die zich allemaal verdringen om te worden opgeschreven.
Toen ze in 2006 haar carrière als directeur van een gezondheidszorginstelling beëindigde, vond ze vrijwel tegelijk een uitgever voor Vrijdag, haar eerste literaire thriller. Daarna volgde al snel het zinderende Zwanenzang en sindsdien is schrijven haar voornaamste bezigheid. In november 2019 verscheen haar vijfentwintigste thriller Toen ik dood was. Haar nieuwste thriller (nr. 28) verscheen op 11 oktober 2022: De heks in mij.
Wijze van lezen:
Recensie exemplaar ontvangen van uitgeverij De Crime Compagnie in ruil voor mijn recensie.
Uitgeverij: De Crime Compagnie
Genre: thriller
Cover en flaptekst:
Ik zie twee houten deuren. De houtnerf is zichtbaar, de verf is donkerblauw. De knoppen zijn goudkleurig. De deuren staan open. Op een kale vloer staat een poppenwagen. Symboliseert het de kijk van een kind naar een gouden toekomst als moeder of ouder van? Of is het de slaapkamer van een kind dat graag met poppen speelt. De tekst
Flaptekst:
Mooie tekst:
Je woont in mij
dat weet ik al
mijn hele leven.
Of je een jongetje of een meisje wordt,
het maakt niet uit,
je lijkt op mij, wat je ook bent.
Ik ken je stem, je oogopslag,
je tred, je lach
en alle tranen die je plengen zult.
De wens om jou te baren
is heftig en verstikkend,
de drang je te ontmoeten
maakt wankel en onzeker,
maar haast je niet en kom
als het je tijd is.
Ik wacht op jou.
Je bent het kind
dat me verlossen zal
van onverzadigbaar verlangen.
Het verhaal:
Het moederschap is niet voor iedereen weggelegd of vanzelfsprekend. Kaia, Jill en Wiesje kunnen daarover meepraten. Behalve de diepe wens om moeder te worden hebben ze nog een andere gezamenlijke focus. Als hun leven volkomen onverwacht verandert, krijgen ze alle drie te maken met tegenstrijdige emoties die het beste en tegelijk het slechtste in hen naar boven halen. En waardoor de heks in een van hen te veel ruimte krijgt.
Mijn leesbeleving:
Dit verhaal was het tweede boek wat ik van Loes den Hollander las.
Opnieuw heeft zij mij zeer aangenaam verrast.
Dit verhaal is opgebouwd in drie delen. Elk deel wordt verteld door een ander personage; Kaia, Jill en Wiesje. De schuingedrukte teksten zijn hun gedachten vanuit de ik vorm. Om het verhaal vanuit diverse perspectieven te lezen dat vind ik heel sterk.
De heftige emotionele gebeurtenissen raakten mij diep. Helaas waren ze ook herkenbaar. Daardoor benam het me vaak de adem. Toch las ik geboeid verder. De schrijfstijl is rijk en beeldend. De personages zijn levendig en gedetailleerd uitgewerkt. Je leert ze kennen vanaf hun vroegste jeugd tot aan de persoon die ze nu zijn.
Voor mij voelde het alsof ik door hun ogen het verhaal beleefde. Zowel mentaal als fysiek. Als een kolkende rivier als emoties hoogtij vierden tot een sluimerend traag stromend kabbelend stroompje. Maar wel dat je voelde op je hoede te moeten zijn voor wat komen gaat.
De innerlijke drang naar je eigen vlees en bloed is voelbaar. Dat kruipt onder je huid. De mentale en fysieke klappen in het verhaal incasseer je zelf ook. Psychologisch grijpt dit verhaal je bij de keel en sleurt het je mee. Het ijzingwekkend spannende zit in het onverwachte. Het sluimerende en niet uitgesprokene. De ingehouden woede, de jaloezie, het elkaar niet gunnen van het daglicht maar toch mooi weer spelen hoeveel moeite dat ook kost.
De personages zijn aan elkaar gewaagd. Met elkaar verweven of ze dat nu willen of niet. Het is een bloedstollend kat-en-muis spel waarbij lange tijd niet duidelijk is wie welke rol vervult. De toewerking naar de plot gaat gepaard met ijzersterke plot twists. De plot is ontluisterend maar ook subliem.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
De opbouw en de driehoek tussen de personages zijn ijzersterk.
De innerlijke gedachtegang van de personages zijn naast hartverscheurend, emotioneel en diepgaand doorspekt met een niets verhullende drang naar vergelding. Inktzwarte gedachten met zeer beeldende plannen. Voor de ene een zoektocht naar identiteit. Wat wil ik zelf qua levensovertuiging. Ben ik geen volwaardig mens als ik de Hoogste niet liefheb? Is verbanning, ontkenning van iemands bestaan dan gerechtvaardigd?
Of de bezetenheid, de drang en honger naar onstuitbare en alles overheersende passie. Maar wat is liefde nog waard met iemand die een verwerpelijke levenswandel heeft en aandeelhouder is van de firma list en bedrog? De alles verscheurende, verzwelgende en overheersende honger naar het kunnen koesteren, zorgen voor en knuffelen met je bloedeigen kind.
Ik voelde alles, geen enkel woord miste de uitwerking op mij. Dit is dankzij een rijke en beeldende schrijfstijl, een ingenieuze woordkeus en de afwisseling in belevingswerelden vanuit verschillende perspectieven. Dit verhaal is ondanks de emotioneel heftige gebeurtenissen niet een tranendal. Het is een sterke, originele en prachtige thriller. Dit verhaal bevat de juiste ingrediënten: spanning, psychologische diepgang, sublieme plottwists en een geweldig plot.
| 
| | Bezeten van mij - Nicci French *****
Zara VU (11): Ik ben elf jaar. En zelfs op zo'n jonge leeftijd is het echt een heel leuk boek om te lezen.
|
| | Magma - Carina van Leeuwen ****
Britney Maes / ssst_ (37): Twee meisjes van uiteenlopende sociale klassen verdwijnen in dezelfde week. Het lichaam van een jarenlang vermiste docent wordt uit het water gevist. Een politicus voelt hoe de grond hem te heet onder de voeten wordt. Het nieuw opgerichte rechercheteam Vermissingen krijgt heel wat op hun bord ...
Lyn Riley, oorlogscorrespondent, is na vele omzwervingen terug in Nederland. Als pittige journaliste maakt ze onrechtstreeks deel uit van het rechercheteam maar doet dat ook uit eigenbelang.
Een nieuwe thrillerserie van dé cold case expert van Nederland ...en dat voel je. Dit boek heeft geen CSI allures waarbij de oplossing vaak voor de hand ligt en ze met super hightech snufjes de misdaad bestrijden. Dit is een realistische inkijk in het proces van recherchewerk, met de tekortkomingen en uitdagingen waar ze bij de politie mee te maken krijgen ... budgetten en politieke druk. Het maakt het verhaal levensecht en geeft een knappe meerwaarde aan het verhaal.
Het boek leest heel vlot, ik vond de 2 hoofd personages goed uitgewerkt aangezien ik mij aan de ene enorm stoorde (Bernard Verpijl is een bloedirritant ventje) en mijn nieuwsgierigheid gewekt werd door de andere. Lyn draagt een heel verleden met zich mee waar ik zeker meer over wil te weten komen. Helaas stootte ik veel te snel op de woorden... wordt vervolgd ...
Ik ga de volgende delen zeker lezen want "Magma" heeft mij aangenaam verrast. Eerlijkheidshalve leek het mij geen boek die ik zomaar zou oppakken in de boekhandel maar wat draaide dat even anders uit.
Wie een vlot lezende EN realistische thriller zoekt van Nederlandse bodem kan ik deze zeker aanbevelen.
Bedankt @standaard_uitgeverij voor het recensie exemplaar en @carinavanleeuwen voor de heerlijke leesuurtjes.
| 
| | Cultus - Camilla Läckberg,Henrik Fexeus *
Marguerite (45): Ik heb de andere boeken van Camilla altijd graag gelezen maar dit keer valt het me zozeer tegen dat ik het niet heb uitgelezen…
| 
| | Verknipt - Sandra J. Paul *****
JN Kingma-Postma (46): Recensie van:
Verknipt
Wanneer ze alles verliest, blijft enkel duisternis over
Auteur: Sandra J.Paul debuteerde in 2015 met haar psychologische thriller Azerty, gevolgd door de thrillers Moordspel, Kwijt, Mijn Waarheid en Paniek. De rechten van meerdere titels werden intussen verkocht aan verschillende landen. Verknipt is haar zesde psychologische thriller.
Wijze van lezen:
Recensie exemplaar paperback ontvangen van uitgeverij Hamley Books in ruil voor mijn recensie.
Uitgeverij: Hamley Books
Genre: Psychologische thriller
Cover en flaptekst:
Ik zie een donker bos met in het midden op een bospad een vrouw onder een witte paraplu. Wie is zij? Waarom is ze in het bos?
Flaptekst:
Hartverscheurende en indrukwekkende flaptekst die gelijk de sfeersetting van het verhaal duidt.
Mooie auteursfoto met waardevolle auteurs informatie.
Mooie teksten:
‘There is a price to pay for speaking the truth. There is a bigger price for living a lie.’ Cornel West
‘The truth will set you free, But first it will make you miserable.’ James A. Garfield
‘Truth is always the most important thing, Even when it leads us into dark places.’ Deborah Ellis
Het verhaal:
Zoey raakt zwaargewond bij een roofoverval die compleet uit de hand loopt. Als gevolg van het drama vervreemdt haar man Philip van haar, en lijdt ze zelf aan een zware depressie. Zoey raakt zwaargewond bij een roofoverval die compleet uit de hand loopt. Als gevolg van het drama vervreemdt haar man Philip van haar, en lijdt ze zelf aan een zware depressie. Avond na avond dwaalt ze rond in Central Park, tot ze op een dag Vivian tegenkomt. Zij geeft haar moed, kracht en zelfvertrouwen. Tot Philip aankondigt dat hij haar gaat verlaten, en het sprankeltje hoop dat ze nog over heeft om haar huwelijk te redden, vervliegt. Zoey wordt aan de deur gezet en moet zich noodgedwongen beredderen. Terwijl ze de scherven van haar leven tracht op te rapen, geraakt ze alsmaar dieper verwikkeld in de duisternis die al zolang om haar heen sluimert.
Mijn leesbeleving:
Nadat ik het boek Mijn Waarheid las van Sandra J. Paul raakte ik verknocht aan haar zeer beeldende en rijke schrijfstijl. Ook het psychologische aspect in haar verhalen is een krachtige aanwezige en constante factor in haar verhalen.
Toen ik begon te lezen in dit verhaal kon ik moeilijk stoppen. Je leest geen verhaal maar je stapt een parallelle wereld in. Die geschapen is door de auteur. De personages zijn allemaal gedetailleerd en levensecht uitgewerkt. De emoties die zij doormaken voel je zelf ook. Dat maakt het verhaal gelijk zo aangrijpend en ongelooflijk intens. Het kruipt onder je huid en blijft daar. De duisternis die het hoofd personage ervaart voel jezelf tot in je botten en in de uiterste krochten van je brein. Mij greep het extra aan omdat het allemaal zo herkenbaar was.
De schrijfstijl is rijk en beeldend. Voor mij leest dit verhaal alsof je in de horror versie van je eigen leven bent belandt. De intense gevoelens van verlatenheid, de moedeloosheid, de vlammende woede die je verteert, de achtbaan van verdriet maar ook de waarde van vriendschap die je verwarmd en weer laat zien dat jij het leven waard bent om te leven. Continu raakt de auteur de juiste snaar, presenteert ze de gebeurtenissen in de juiste sfeer. De spanningsboog is continu gespannen. De zucht naar gerechtigheid en heling is duidelijk en voelbaar. De auteur ontroerde me tot tranen, liet me de intense pijn voelen van verlies, het alles verterende gevoel van woede maar ook de ontluikende vonken van mogelijk een nieuwe liefde.
De opbouw vind ik logisch en geloofwaardig. Het psychologische aspect is uitvoerig uitgewerkt in de dialogen tussen de personages. Maar ook in hun gedachtegang, gedragingen en handelingen. Als je denkt ik zie het hele plaatje helder dan zorgt de auteur ervoor dat je nadenkt over wat is waarheid en wat niet. Heb ik het verhaal goed geïnterpreteerd of juist niet? De plot zelf vormt een geweldige plottwist. Dat vind ik subliem gedaan. Wederom is Sandra J. Paul erin geslaagd mij aan een verhaal gekluisterd te houden van A tot Z. En het op een zeer beeldende, filmische, zeer voelbare manier te presenteren.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren
De opbouw is geloofwaardig, de spanningsboog is er continu hetzij sluimerend of bloedstollend hartkloppingen veroorzakend explosief, de beeldende schrijfstijl laat dit verhaal heel diep tot je inwerken. Het laat je niet los. De personages zijn gedetailleerd en levensecht uitgewerkt. Ik zag ze voor me en voelde en zag alles wat zij beleefden. Dat zorgde bij mij voor heftige emoties die met een snelheid van het licht van hartverscheurend verdriet naar vonkende, vlammende woede weer naar melancholische moedeloosheid ging. Maar die ook hoop bleef aanwakkeren dat de gitzwarte duisternis overwonnen zou worden door het warme, stralende licht. En dat liefde pijnlijk kan zijn maar ook troostend, helend en van een ongekende schoonheid. De plot laar je nadenken over waarheid, leugen en hoe je alles interpreteert in de wereld om je heen.
Ik heb wederom genoten. Ik maak een diepe buiging voor Sandra J. Paul.
| 
| | Vuurduivel - Nathalie Pagie *****
Linda (47): Het boek bestaat uit twee delen, het begint in de zomer van 2052; de jonge Jake Ryan is zijn vriendin verloren door een spontane zelfontbranding. De eerste tijd sluit hij zich op in zijn huis en maakt een zware tijd door. Hij wil er niet over praten en leeft als een kluizenaar. Zijn zus Emily daar en tegen, gaat juist op onderzoek uit om te kijken of er meer spontane zelfontbrandingen in het land hebben plaats gevonden. Dit doet zij naast haar werk als journalist voor de New South Wales Journal en zij heeft Sam, het vierjarige zoontje van Jake, onder haar hoede genomen.
Dan komt Jake’s vriend en oude dienstmaat, Oliver Wilson, Jake vragen of hij bluspiloot wil worden van een eliteteam, het is een geheime missie van de veiligheidsdienst om de Vuurduivel tot stoppen te dwingen. Wat is zijn motief en de tijd begint te dringen nu de branden elkaar in rap tempo opvolgen.
In het tweede deel stap je 12 jaar terug in de tijd en lees je het verhaal in het jaar 2040; de persoonlijke geschiedenis van de Vuurduivel en hoe Australie weer langzaam opkrabbelt na een lange periode van bosbranden, welke maatregelen worden er genomen en hoe gaat de bevolking hiermee om. De schrijfster weet goed de sfeer en omgeving te beschrijven, dat is heel herkenbaar.
De korte hoofdstukken en de afwisseling tussen de Vuurduivel en Jake en Emily zijn fijn en lezen makkelijk weg. Bijna ieder hoofdstuk sluit af met een spannende zin of cliffhanger waardoor je graag wilt doorlezen. Heel knap van de schrijfster om Australie te beschrijven in de toekomst, stoeiend met een klimaatprobleem en hoe de bewoners daarmee omgaan. De schrijfster lijkt wel een klimaat waarschuwing aan haar lezers te willen meegeven. De methodiek van de Vuurduivel is meer dan origineel te noemen, zonder hier iets over te verklappen.
Kortom een zeer spannende thriller waarbij het letterlijk heet wordt onder de voeten van de inwoners van Australie!
| 
| | De engel van Sevilla - Marelle Boersma ****
Wemmie Wolf (60): Marelle Boersma heeft eerder thrillers geschreven die op waargebeurde verhalen en slachtoffers zijn geïnspireerd maar schrijft de laatste jaren Ik vertrek thrillers. Vrouwen die naar het buitenland vertrekken en daar missstanden tegenkomen.
Sacha heeft de Nederlandse kou ingeruild voor de zonnige warmte van het Spaanse Sevilla.
Marelle Boersma doet goed onderzoek naar de omgeving van haar personages en het kost de lezer geen moeite om zich in Sevilla te wanen.
Sacha is een trouwe en hardwerkende medewerker van een luxe resort voor ouderen. In het geheim heeft ze een gepassioneerde verhouding met de baas van het resort.
De mensen betalen een instaptarief afhankelijk van hun medische geschiedenis. Hierdoor ontstaat er direct al ongelijkheid.De zogenaamde 1tjes en 2tjes zijn een feit.
Als er plotseling enkele mensen onder verdachte omstandigheden sterven gaat een groep ouderen op zoek naar de reden van de sterfgevallen en ze komen erachter dat er een Engels des doods rondwaart en deze ouderenbrigade gaat als een heuse Miss Marple in meervoud op onderzoek uit.
Sacha is door haar gedrag ook verdacht, Marelle Boersma weet de lezer een tijdje in spanning te houden wie de moordenaar is met enkele plotwendingen.
De engel van Sevilla is een zeer leesbare thriller waarbij de Spaanse sfeer goed naar voren komt.
Het verhaal wordt vanuit verschillende perspectieven verteld en kent een vlotte verteltrant.
Een boek wat zorgt voor fijne leesuren.
|
| | Wat ik niet deed - Johnny Bollé *****
Diane Kooistra (47): “Ik kijk naar de passagiersstoel. Er zit niemand. Op de achterbank ook niet. Ik sta er alleen voor”.
Johnny Bollé is schrijver van korte verhalen en thrillers. Hij is met deze verhalen en thrillers al voor diverse prijzen genomineerd en won al diverse verhalenwedstrijden.
De cover is kleurrijk, er ligt een jonge vrouw op en pas op het einde van het verhaal wordt duidelijk wie dit is.
De schrijfster Emily is haar man en haar dochtertje in korte tijd verloren en ze heeft een writers block. Dan komt er vanuit het niets een aanbod om een boek te schrijven en daarvoor naar Schotland te vertrekken. Die pakt ze met beide handen aan, maar in Schotland lopen de dingen anders dan ze had verwacht. Het is net alsof iemand van haar af wil. Maar laat ze zich kennen en wegjagen??
“Je ziet er in ieder geval veel beter uit.
“Ik moet er verschrikkelijk uit hebben gezien.”
Een spannend proloog gevolgd door een drama uit het verleden maken van dit boek er een om niet meer te vergeten. De spanning wordt gedurende de korte hoofdstukken die zich in heden en verleden afspelen goed vastgehouden. ‘
De emoties van een moeder die haar kind verliest is heel intens beschreven net als de emoties van twee zieke kinderen op de kinderafdeling van een ziekenhuis. Johnny Bollé beschrijft ieders emotie op een heel persoonlijke manier. Hij heeft een groot talent om zich in de personages van verschillende leeftijden in te leven.
Johnny Bollé weet in een paar zinnen de personages en hun karakters neer te zetten.
Daarnaast kan hij met verschillende plotwendingen de lezer steeds weer verrassen.
De beschrijvingen van het ruige en woeste Schotland zijn gedetailleerd zonder dat het langdradig wordt.
Het duurt lang voordat er echt verteld wordt wat er precies met het gezin van Emily gebeurt is en de lezer heeft ruim de tijd om zelf allerlei scenario’s te bedenken. Maar het plot dat Johnny Bollé heeft bedacht had niemand kunnen verzinnen. Dan valt het kwartje en weet de lezer waarom er voor deze bijzondere titel gekozen is!
Het boek is een mix van emoties met een bloedstollend plot.
|
|
|
|
| | |
|
|
|
|
|
|
|
