 |
|
Bezoekersreacties
| | Het kustpad - Ellen De Vriend ****
Nel (65): “ Het kustpad “ geschreven door Ellen De Vriend.
De mooie kleurrijke sportieve cover springt direct in het oog waardoor je zin krijgt om een strandwandeling te gaan maken.
Dan lees je de tekst op de voorkant daar staat dat het verhaal gebaseerd is op een oude moordzaak in het mooie Zeeland.
Na een zware en emotionele tijd besluiten Lina Verbeek en haar zus het kustpad te gaan lopen. Na een goede voorbereiding gaat het dan gebeuren maar helaas kan haar zus op het laatste nippertje niet mee door een ontstoken teen. Lina besluit om alleen te gaan en ervan te genieten.
Als Lina op de tweede dag na het eten niet meer terugkomt op haar slaapplek gaan alle alarmbellen rinkelen.
De rechercheurs Kate Moison en Ron Koningstein worden op de zaak gezet en doen hun uiterste best. Al snel wordt het duidelijk dat er meer aan de hand is en worden alle leden van het team ingezet.
Dan blijken er overeenkomsten te zijn met een zaak van vijf jaar geleden waarvan de dader nooit is gevonden.
Het is zware en moeilijke zaak om op te lossen en het team loopt steeds vast.
Als er dan een doorbraak komt is het nog erger dan gedacht en haast niet te bevatten.
Via de cursief gedrukte tekst lezen we het trieste en vreselijke levensverhaal van Stephanie Maes. Haar pijn, verdriet en onmacht is zo heftig dat je als lezer het haast kan voelen.
Het verhaal zit geweldig in elkaar met meerdere verhaallijnen, heel goed geschreven en spannend tot de laatste bladzijde.
Veel diepte in het boek en personages waar je medelijden mee krijgt maar ook woedend op bent.
En je dan te realiseren dat het voor een heel groot gedeelte op waarheid berust. Een boek wat niet snel uit je hoofd is en heel veel met je doet.
| 
| | De laatste zeven - Annerieke de Vries *****
Jenneke van Maurik (56): Annerieke de Vries – De laatste zeven
De klok tikt… Lukt het Maud de moordenaar op tijd te stoppen?
Er is iets vreemds aan de hand in het mortuarium waar Maud werkt. Haar baas geeft haar verplicht een week vrij en verbiedt Maud om ook maar een stap in het mortuarium te zetten. Voor Maud is dat een onmogelijke opgave. Wanneer ze toch een kijkje neemt, stuit ze op een knappe rechercheur en een onderzoek naar een seriemoordenaar. Al snel wordt Maud meegezogen in de strijd om de moordenaar te ontmaskeren. Er vallen steeds meer slachtoffers en de tijd begint te dringen…
Op een datingsite 2 totaal verschillende mannen, maar wie zal ze trekken.
Het 3e boek waar Maud haar opwachting maakt, ik heb ervan genoten….. tot en met het klokkenhuis dat in de struiken werd gegooid, zo levendig! Het einde zag ik even niet aankomen. De spanning blijft erin, ik wil meer!. *****
| 
| | Target - Hanneke Meier ****
Lisette (43): Valerie is 30, heeft een bedrijf in interieurstyling en is gelukkig op haar eigen manier.
Wanneer ze bij het verkeerslicht wacht en links van haar wordt aangetrokken door twee prachtige ogen van de motorrijder is niets meer hetzelfde.
Ze stort zich als een gek ik dit contact en werkt verslavend. Dan beginnen rare en creapy dingen te gebeuren die elkaar snel opvolgen, wanneer er iets verschrikkelijks gebeurd wordt er doorgepakt.
Lekker vlot, niet alles wordt volledig uitgeschreven (zoals telefoongesprekken van 1 kant) waardoor je zelf gaat invullen, heel goed!! Het woord 'ik' wordt wel erg veel gebruikt, wat soms gaat storen.
⭐⭐⭐⭐
Ik heb dit boek mogen lezen via @vrouwenthrillers , nummer 2 ga ik nu meteen in beginnen.
| 
| | Target 2 - Hanneke Meier *****
Lisette (43): Deel 2 van Target, de baan van Valerie gaat nog even door, maar na een laatste opdracht is ze er wel klaar mee en krijgt ze contact met een bijzondere man. Dan ziet haar toekomst er opeens heel anders uit.
Leuke aanvulling op deel 1, leest heerlijk vlot ⭐⭐⭐⭐⭐
|
| | Target 2 - Hanneke Meier ****
Connie Mählmann (52): Geen idee wat ik kon verwachten van Target 1 (het beest in mij) en Target 2 (het beest in jou). Via @vrouwenthrillers en de @verhalenfabriek mocht ik beide verhalen die geschreven zijn door Hanneke Meier lezen.
In deze thrillernovelles zijn spanning en sensualiteit doorlopend aanwezig, maar in een goed evenwicht. Als je denkt hoe te weten hoe het verhaal verloopt, is er toch weer een draai en ben je op het verkeerde been gezet.
Beide verhalen lezen lekker weg en heb je zo gelezen. Wel is het raadzaam om echt eerst deel 1 te lezen en daarna pas deel 2. Benieuwd of er nog een Target 3 zal gaan komen….!?
| 
| | Adem - Luc Vos ****
Joke (62): De Belgische schrijver Luc Vos schrijft de ene na de andere bestseller. Met Adem verscheen alweer het vierde deel in de Anne Verelst reeks. Deze is goed als standalone te lezen. Deze thrillerserie startte met Zeven in 2022 en Vos won hiermee diverse prijzen. Naast thrillers schrijft hij korte, spannende verhalen en gedichten.
Wanneer je de cover bekijkt van Adem valt je een man op, die gehuld in wolken schuin omhoog kijkt. Een lezer met fantasie kan zich hier meteen van alles bij voorstellen, snakt hij naar adem, is hij aan genieten of vul zelf maar in.
Een man die plotsklap overlijdt doet Antwerpen opschrikken. Corona is net achter de rug en gevreesd wordt voor een virus wanneer meerdere slachtoffers vallen die dezelfde symptomen hebben. Sociale media ontploffen, daar de angst voor een lockdown diep zit. De doodsoorzaak is onduidelijk en rechercheur Anne Verelst en haar team moeten alles op alles zetten om erachter te komen wat er aan de hand is. Ze raken er emotioneel bij betrokken als zelfs kinderen het slachtoffer worden. Hooggeplaatste personen worden tegen de haren in gestreken, maar Anne vaart haar eigen koers en is niet te stuiten. Deze duistere zaak vergt veel van iedereen en voor het politieteam wordt het een race tegen de klok, wanneer ze zicht krijgen op de seriemoordenaar.
Adem is vol vaart geschreven en de cliffhangers in de afwisselend lange en korte hoofdstukken maken het een boek dat je niet vlug aan de kant legt. In het verhaal wordt dieper ingegaan op het privéleven van Anne die het zwaar te verduren krijgt en op haar tandvlees zit. Het laat goed zien dat ze geleefd wordt als er een heftige zaak speelt. Ze twijfelt volop aan bedoelingen van mensen om haar heen.
Door verwijzingen naar voorgaande delen is duidelijk dat Anne bang is voor escalatie van de zaak en dat ze eerdere zware zaken nog steeds niet verwerkt heeft. In cursief gedrukte tekst lees je haar gedachten die ervoor zorgen dat je haar worstelingen begrijpt en meeleeft. Makkelijk heeft ze het niet, maar voorzichtig weet ze de eerste stappen op het liefdespad te zetten en haar opgebouwde muren omlaag te halen. De beeldende stijl van Vos zorgt dat het verhaal tot leven komt met personages die goed vorm gegeven zijn. Hun karaktereigenschappen zijn herkenbaar en soms pijnlijk helder beschreven. Hij weet vanaf het begin de aandacht vast te houden door de spanning die zich steeds verder opgebouwd.
De auteur heeft een maatschappijkritische noot in het plot verwerkt, door het te hebben over mensen die zich in de steek gelaten voelen en waar geen vangnet voor is. Als je dit leest realiseer je je dat dit behoorlijk actueel is. Het maakt dat er begrip voor de dader ontstaat die slachtoffer is van omstandigheden. Doordat de verhaallijn rondom de dader zorgvuldig opgebouwd is, ga je begrijpen hoe hij tot zijn daad gekomen is en zich als een paria voelt, uitgekotst door de maatschappij.
In Adem staan mensen onder hoogspanning en wordt de druk stevig opgevoerd. Plotselinge sterfgevallen zorgen ervoor dat ze niet weten waar ze aan toe zijn.
| 
| | Kinderspel - Angela Marsons ****
Joke (62): Kinderspel, het elfde deel in de Kim Stone-serie van Angela Marsons, draait om uitzonderlijk hoogbegaafde kinderen. Het team van inspecteur Kim krijgt binnen een etmaal twee vreemde moorden op het bordje. Onwil bij nabestaanden om het verleden van de slachtoffers op te rakelen zorgt voor hoofdbrekers. Een jaarlijkse wedstrijd voor hoogbegaafde levert echter aanwijzingen op.
Deze thrillerserie van Britse bodem is opmerkelijk omdat schrijfster Angela Marsons in hoog tempo het ene na het andere deel schrijft. Aanvankelijk werkte ze in de beveiliging, tot ze in 2015 ging schrijven – en levert gemiddeld meer dan een boek per jaar af; deel twaalf verschijnt dit voorjaar.
De verhalen spelen steevast in Black Country, ten noorden en westen van Birmingham, in de streek waar Marsons opgroeide. De naam is een verwijzing naar de steenkool die hier ooit werd gedolven.
In alle elf delen houdt Marsons vast aan inspecteur Kim Stone. De volgers van deze serie zijn dus vertrouwd geraakt met de inspecteur en de overige leden van het team. Kim bekommert zich om het welzijn van haar team, dat als familie voelt. De kracht van de Kim Stone-serie is dat de personages boeien. Zo komt Kim altijd op voor de underdog, terwijl haar sidekick Bryant deze bevlogenheid probeert te temperen. Maar dit keer kan Kim zich meer inleven in de emoties van nabestaanden. Deze aanpak om de personages tot leven te wekken geeft de lezer vooral een vertrouwd gevoel. Toch is elk deel van deze langlopende serie afzonderlijk te lezen, zonder dat de lezer het gevoel krijgt niet ingewijd te zijn.
Moordzaken
In Kinderspel gaat het minder om de ontwikkelingen die de belangrijkste personages doormaken, maar meer om de moordzaken. Twee verhaallijnen lopen parallel, die zich in een week afspelen. Een van de teamleden is tijdelijk vertrokken naar zijn oude team. Inhoudelijk voegt dat niets toe, het leidt eerder af, maar voor de ontwikkeling van dit personage is het toch interessant.
Er komt wel tijdelijke assistentie van een vrouwelijke collega, die voor dynamiek en vrolijkheid in het team zorgt.
In Kinderspel laat Marsons de emotionele impact zien van hoogbegaafdheid voor kinderen, voor wie hun talent eerder een last is dan een verlossing. Vooral als kinderen zich onder druk gezet voelen om te presteren, met als gevolg dat hun jeugd emotionele littekens achterlaat. Duidelijk is dat Marsons hier grondig onderzoek naar heeft gedaan.
Wat Marsons vooral goed doet, is het evenwicht bewaren tussen het speurwerk van de politie en de dynamische scènes waarin de actie voor spanning zorgt. Tot het eind is het plot onvoorspelbaar, door de vele onverwachte wendingen. Ook na tien jaar Kim Stone is deze magie nog steeds niet uitgewerkt.
|
| | De laatste zeven - Annerieke de Vries ****
Marna Bolkenstijn (mateinpages) (31): !RECENSIE!
De laatste zeven - Annerieke de Vries
Annerieke de Vries (1964) woont inmiddels met haar grote liefde Wilfred in Frankrijk.In 2018 debuteerde ze bij De Crime Compagnie met de originele thriller Sluipwesp. Begin 2019 verscheen haar eerste roman, Een voltooid leven. Eind 2019 beëindigde Annerieke haar baan als manager om zich compleet te wijden aan het schrijven van boeken en het geven van lezingen.
In "De laatste zeven" krijgt Maud, de mortuarium medewerkster een week vrij van haar baas, met de mededeling niet in het mortuarium te komen en zich nergens mee te bemoeien. Haar nieuwsgierigheid is echter te groot. Ze belandt in een race tegen de klok om de moordenaar te pakken te krijgen. En behalve dat, zijn er nog veel privé zaken die haar bezig houden. Lukt het Maud om de rust te bewaren en haar leven op de rit te krijgen?
De manier van schrijven van de Vries zorgt ervoor dat je als lezer meegezogen wordt in het verhaal. Het wordt vanuit Maud vertelt en de emoties die zij ervaart, worden door de Vries ook zo neergezet als ik ze zelf zou omschrijven.
Het boek is opgedeeld in dagen, geen hoofdstukken. Het voelt een klein beetje als een dagboek. En behalve de zoektocht naar de moordenaar, kampt ze ook met de zorgen om haar zoontje en her gemis van haar liefdesleven. Ook al deze thema's, komen uitgebreid aan bod. Het enige wat het soms lastig maakt, is dat niet duidelijk is wanneer Maud aan het woord is of wanneer haar tegenover aan het spreken is. Sommige alinea's vloeien zo in elkaar over, dat het nodig is om twee keer te lezen, wil je het goed begrijpen.
Het psychologische spelletje dat er gespeeld wordt, is intrigerend en je voelt mee met Maud of hetgeen er gezegd gaat worden, ook de goede keuze is. Als lezer voel je de twijfel en de rauwe emoties. Heel knap gedaan.
Het einde komt "plotseling". Ik had een mooi afgerond verhaal verwacht, maar ik kijk nu enorm uit naar hoe het verder gaat!
Annerieke de Vries heeft zeker een nieuwe fan erbij!
|
| | De laatste zeven - Annerieke de Vries ****
Sacha Van der Voorn (52): Voor Vrouwenthrillers en CrimeCompany las ik het boek ‘De Laatste Zeven’ , geschreven door Annerieke de Vries.
Na ‘Sluipwesp’ en ‘Een duistere plek’ is dit het derde deel in de serie over Maud. Je kunt dit boek heel goed als stand alone lezen.
Maud is uitvaartverzorgster in een uitvaartcentrum. Maud heeft een hele persoonlijke benadering naar de overledenen die zij verzorgt. Dat siert haar enorm. De manier waarop ze dat bij elke overledene doet sprak mij erg aan.
Wanneer op zekere dag haar baas meedeelt dat ze de aankomende zeven dagen vrij moet nemen en dat het uitvaartcentrum verhuurd is kan Maud de verleiding niet weerstaan om toch de overleden personen te verwelkomen. Dan stuit zij op een gruwelijke vondst en wordt ze meegezogen in het (op het eerste oog verboden) onderzoek rondom een aantal vermoorde vrouwen.
Naast de verhaallijn over de gepleegde moorden loopt ook een dating verhaallijn. Omdat Maud nu zeven dagen vrij is, slaat ze ook weer aan het daten. De verhaallijn rondom het daten in combinatie met de moorden zorgen voor een enorme cliffhanger aan het eind van het verhaal.
‘De laatste zeven’ is geschreven vanuit het perspectief van Maud. Naast Maud spelen haar ex Derek en zoon Mees een rol in dit verhaal. Om goed te snappen wat hun rol is, is het fijn om de andere boeken gelezen te hebben maar het is niet persé nodig omdat De Vries deze informatie goed in dit boek verwerkt. Deze personages worden in dit boek niet echt uitgediept.
Haar dates krijgen goed gestalte in dit boek. Je voelt dat er iets niet klopt en pas aan het eind vallen alle stukjes in elkaar.
Pieter, de rechercheur vertrouwt Maud blindelings en dit is wederzijds. Pieter komt over als een fijn en betrouwbaar persoon.
Het verhaal leest als een trein, ik heb het in twee avonden uitgelezen. Annerieke de Vries laat je door haar vlotte en beeldende schrijfstijl op het puntje van je stoel zitten.
Het verhaal wordt rustig opgebouwd en verandert over de helft van het verhaal in een snelkookpan aan spanning met een enorme cliffhanger op het eind.
Voor mij een eerste kennismaking met de boeken van de Vries maar het smaakt echt naar meer. Ik kan niet wachten op het volgende deel!
Ben je op zoek naar een psychologische thriller waarbij macht, moord en intriges niet worden geschuwd en hou je van spanning tot op de laatste letter? Dan kan ik je dit boek van harte aanraden!
Dank VrouwenThrillers en Crime Company voor het recensie exemplaar!
| 
| | Tussen sneeuw en bloed - Tamara Geraeds ***
Nel Crea (65): “ Tussen sneeuw en bloed “ geschreven door Tamara Geraeds
Dit boek start in het koude maar mooie IJsland.
Om een nare ervaring in Nederland te vergeten gaat Iris van Vliet werken als au-pair bij Maren en Finmur en hun vier kinderen in IJsland.
De ontvangst is warm en hartelijk en Iris voelt zich direct opgenomen in het gezin.
De oudste twee kinderen zijn pubers uit het eerste huwelijk van Maren en de jongste kleintjes van Finmur en Maren.
Ze maakt ook kennis met Dario de ex van Maren en direct zijn er vlinders in haar buik die zij niet echt wil maar er toch zijn.
Dan wordt er in het anders zo rustige stadje een vrouw op afschuwelijk wijze omgebracht en alle sporen leiden naar Dario.
Het hele dorp is volkomen van slag en niemand gelooft dat Dario de dader zou kunnen zijn.
Iris kan er ook niet over uit en gaat in haar eentje op onderzoek uit en dat wordt haar niet door iedereen in dank afgenomen en ze komt al gauw tot de conclusie, wie kan ik nu nog vertrouwen.
Wie is Dario eigenlijk en wat heeft hij met de moord te maken.
Er zijn allerlei ontwikkelingen en niemand kan er de vinger opleggen en het hele gezin lijdt daaronder.
Zelfs de politie heeft nog niet veel bewijs of een vermoeden over wie de dader zou kunnen zijn en de grote vraag is dan ook of het bij een dode blijft.
Als lezer krijg je al snel een vermoeden wie de dader zou kunnen wezen maar het antwoord laat nog wel even op zich wachten.
Het boek wordt vertelt vanuit meerdere personages en deze maken een mooie ontwikkeling mee.
Ook van de prachtige natuur kunnen we regelmatig genieten.
Het plot is zowel goed als triest van dit spannende boek.
Het was een fijne leeservaring.
| 
| | Leeuwenmoord - Vivian Helena *****
Anita Van Rossem (66): Heel vlot om te lezen, vaak grappig, maar ook heel spannend ! Vivian beschrijft de locatie zeer goed, zo wordt je helemaal meegenomen naar het warme Afrika. Zeker een aanrader !!
| 
| | Gebroken engelen - Karin Slaughter *****
Diane Kooistra (49): Karin Slaughter viert met dit boek haar 25 jarig jubileum als auteur. Waar haar carriére begon met Nachtschade en na diverse series en stand alones is nu Gebroken engelen verschenen. Dit is het eerste deel van een nieuwe serie. Ik mocht dit boek lezen voor het reviewteam van Harpercollins.
Het is Independance day en iedereen uit het kleine stadje North Falls is bezig met de festiviteiten met een mooi vuurwerk als sluitstuk. Twee tienermeisjes lijken na het feest verdwenen te zijn en een zoektocht onder leiding van Emmy Clifton vindt plaats. Ze komt hier diverse problemen tegen omdat ze zelf ook onderdeel is van deze gemeenschap waar iedereen elkaar lijkt te kennen. Als er geheimen naar boven komen is in dit stadje niets meer hetzelfde.
Wat in eerste instantie lijkt op een scenario van menig thriller of detective serie heeft Slaughter enorm geïnspireerd om hier toch op haar eigen manier een page turner van te maken.
Slaughter lijkt voor deze serie een zelfde type stadje en gebied in Amerika te hebben bedacht als in haar andere boeken. Toch is het net weer anders en dat maakt het een nieuwe ontdekkingsreis.
Slaughter kan de spanning van het verhaal langzaam opbouwen zonder de aandacht van de lezer te verliezen. Ze laat de lezer eerst het grotere geheel zien om daarna de details te ontdekken om er zelf achter te komen wat er niet klopt.
En dat was alleen nog maar het eerste hoofdstuk.
Het resultaat is dat de personages echt binnenkomen en wordt er een goede basis gelegd voor de rest van het verhaal en deze serie.
De hoofdstukken op zich zijn best lang en bevatten veel informatie maar houden de lezer echt bij de les.
Slaughter valt op doordat ze bijzondere vergelijkingen maakt tussen vriendschappen op jonge en latere leeftijd en door Emmy uit een “oude familie” te laten komen waardoor ze zich nog meer moet bewijzen als agent en het meer moeite kost om de zaak onbevooroordeeld te benaderen. Daarnaast zijn het de kleine details die het een bijzonder verhaal maken.
In het verhaal wordt een tijdssprong gemaakt van twaalf jaar waardoor het verhaal verrassend goed ontwikkeld is. En dat zorgt voor mooie plotwendingen die voor mensen die meerdere boeken van Slaughter hebben gelezen niet helemaal verrassend zijn maar gewoon goed bedacht zijn.
Wat rest waren vele boeiende lesuren die voorbijvlogen.
Een echte thriller voor de liefhebber van Slaughterboeken. Het is nu wachten op de volgende delen om te lezen hoe het verder gaat met de mensen uit dit stadje.
| 
| | De Japanse weduwe - Annette van Luyk *****
Henk Knuiman (66): Geweldig boek. Spannend van het begin tot het eind.
|
| | Gebroken engelen - Karin Slaughter *****
Vivienne - De Rijdende Boekenwurm (39): Gebroken engelen – Slaughter opent een nieuw dossier
Karin Slaughter viert dit jaar haar 25-jarig jubileum als Queen of Crime. Haar boeken zijn vertaald in meer dan veertig talen en wereldwijd zijn er ruim veertig miljoen exemplaren verkocht. Ze is vooral bekend van de succesvolle series rond Will Trent en Sara Linton, die samen 21 delen tellen. Met 'Gebroken engelen' slaat ze een nieuwe weg in: een gloednieuwe serie die zich afspeelt in het plaatsje North Falls. Voor wie vreest Will en Sara te zullen missen: geen zorgen. 'Gebroken engelen' is een ijzersterk begin dat meteen overtuigt.
In een klein dorpje zou je denken dat iedereen elkaar kent, maar is dat wel zo? Op Fourth of July verdwijnen er twee meisjes. Voor Emmy Clifton is dit een zeer persoonlijke zaak; ze kent namelijk een van de meisjes erg goed. Naarmate Emmy verder onderzoekt, komt ze erachter dat ze hen nooit echt heeft gekend.
Slaughters schrijfstijl is rauw en realistisch. Ze schuwt gruwelijke details niet, waardoor de lezer het misdaadtrauma bijna fysiek voelt. Zoals we van haar gewend zijn, staat ook in dit boek een sterk vrouwelijk hoofdpersonage centraal, of liever gezegd twee. Rechercheur Emmy Clifton en FBI-forensisch psycholoog Jude Archer vormen samen het krachtige hart van het verhaal. Beide personages zijn goed uitgewerkt, maar vooral Emmy maakt indruk: een vrouw met scherpe randen, getekend door schuldgevoel en morele dilemma’s.
Het verhaal wordt afwisselend verteld vanuit het perspectief van Emmy en Jude. Deze wisselende vertelstemmen zorgen voor vaart en diepgang. Waar Emmy van binnenuit het dorp en haar bewoners kent, kijkt Jude met een analytische blik van buitenaf. Deze combinatie daagt de lezer voortdurend uit: wie spreekt de waarheid, wie houdt iets achter en wie is te vertrouwen?
Slaughter bouwt de spanning met grote zorg op. Elk hoofdstuk eindigt met een nieuw raadsel of subtiele hint, waardoor je als lezer wordt meegesleurd. Meerdere slimme plottwists zorgen dat het plot steeds een onverwachte wending neemt. Nergens verslapt het tempo; Slaughter weet precies wanneer ze moet versnellen en wanneer vertragen om het maximale effect te bereiken.
Ook de setting draagt sterk bij aan de beklemmende sfeer. North Falls is meer dan een decor; het voelt als een levend personage. Een ogenschijnlijk rustige gemeenschap waarin onder het oppervlak oude vetes, geheimen en spanningen broeien. Slaughter zet deze omgeving zo overtuigend neer dat het dorp zelf een rol speelt in de onderliggende dreiging.
Daarnaast raakt 'Gebroken engelen' aan diepere thema’s zoals schuld, de erfenis van trauma en de dunne scheidslijn tussen goed en kwaad. Dat maakt dit niet alleen een razend spannende thriller, maar ook een verhaal dat onderhuids werkt met psychologische en morele lagen die blijven hangen.
Voor fans van auteurs als Tess Gerritsen, Mo Hayder en Chris Carter is 'Gebroken engelen' een absolute must-read. Karin Slaughter combineert rauwe realistische details met psychologische diepgang en complexe, sterke hoofdpersonen. Wie houdt van spannende, verrassende thrillers met een beklemmende sfeer en gelaagde karakters, zit met dit boek helemaal goed. Voor zowel doorgewinterde Slaughter-fans als nieuwe lezers die zich lieten afschrikken door haar lange series rond Will Trent en Sara Linton, is dit het perfecte instappunt: een gloednieuw begin dat smaakt naar meer.
| 
| | Slapen doen we morgen weer - Alice Bakker *****
JN Kingma Postma (48): Mijn leesbeleving:
Ik werd vanaf de eerste zinnen die ik las gelijk het verhaal in getrokken. Al mijn zintuigen werden beroerd. Ik zag, hoorde voelde, rook en proefde alles wat de personages ook zo deden. En na die eerste zinnen kon ik niet meer stoppen. Zo intens, indrukwekkend, onder de huid kruipend, hartverscheurend, rauw, huiveringwekkend en boeiend.
Ook het feit dat het perspectief van beide kanten wordt beschreven maakte dat dit psychologisch zeer diep ging. Je kruipt in het hoofd van Merel en maakt mee wat zij denkt en voelt. Aan de buitenkant een stoere puber die niks van haar ouders moet weten. Maar als je dieper en onderhuids gaat dan zie je een meisje met een groot hart voor haar vrienden, onzekerheid over de grote wereld buiten haar vertrouwde wereld, eerste stappen op het gebied van verliefdheden.
Ik herkende veel van mijn oudste dochter in Merel. Die is nu 18 jaar maar heeft nog steeds haar puber perikelen. Maar kan naast dat “woeste korte lontje” ook heel wijs, diepgaand en empatisch overkomen. Ik ben al haar hele leven ziek (NAH en psychische problematiek) en zij maakte mee dat haar broertje stierf. Zij neemt dan ongemerkt de volwassen rol op haar. En ook is ze heel zorgzaam en beschermend maar haar zusje toe. In het begin was ze panisch dat haar wat zou overkomen maar daarnaast is ze de liefste grote zus die je je wensen kunt. Als een kameleon werken haar emoties, gedrag en gedachten als het ware. Net als bij Merel. Toch vertelt onze dochter alles waar ze mee zit en kan ze het goed met ons vinden. Belangrijk vind ik.
Dit laatste zag je ook bij Merel. Ze komt tot inzichten. Helaas op een veel te heftige manier maar dan ziet ze wel de waarde van haar ouders. Ook dat is prachtig uitgediept door Alice Bakker. Ook kruipt zij moeiteloos in het hoofd van de dader. Die er huiveringwekkende en griezelige gedachten op na houdt. Waar jaloezie verstikkend werkt, waar blijkt dat degene die je voedde je totale wereld bepaalde en inktzwart kleurde. Door denigrerend en niet opbouwend te handelen. Jaren later zie je hoe dat kan leiden tot vertroebeling en een waas van woede en een tomeloze drang naar totale vernietiging. Waarbij niets lang tevredenstelt. Waar telkens de drang om onherstelbaar te handelen de overhand krijgt.
Je krijgt door dit wisselende perspectief inzichten en komt achter de antwoorden op het grote vraagteken wat eerst op een groot neon bord in je hoofd staat te knipperen. Geen begrip want heerser willen zijn over dood en leven is niet juist. Alle woorden die Alice gebruikt zijn tast en voelbaar. Ze raken je in je psyche en fysiek. Ze komen ongefilterd en keihard binnen. Zorgen voor verdriet, ontgoocheling, woede en ook een gevoel van opluchting.
Die opluchting ervoer ik doordat er mensen waren die onverminderd doorgingen met de onderste steen boven te halen in hun zoektocht naar de waarheid. Om het recht te doen zegevieren ook voor hen die dat zelf niet meer konden. Het verhaal doet me qua impact denken aan wat er gebeurde in Bataclan. Al was daar de daad terroristisch. De gevolgen waren even dramatisch. De nasleep en impact deed mij ook denken toen Marie Fredriksson van Roxette in 2019 stierf aan de gevolgen van een hersentumor. Alsof een familielid stierf. Eerst kon ik haar muziek niet zonder huilen luisteren. Maar nu wel weer en koester ik haar nalatenschap en blijf ik onverminderd fan van haar als persoon en haar weergaloze stem. Doordat ik fan van Roxette werd kreeg ik er heel veel vrienden voor het leven bij, als fans zijn wij wereldwijd met elkaar verbonden. De depressies die in mijn puberteit begonnen kon ik beter doorstaan doordat ik me kon troosten met de muziek van Roxette. Het maakte het draaglijker. Maakte dat ik bleef, dat ik me niet liet ondersneeuwen door gevoelens.
Ook in dit verhaal zijn de continue dreiging van naderend onheil en het gevoel van ik ben niet veilig ik moet op mijn hoede zijn aan de orde van de dag. Natuurlijk weet je niet wat er achter de voordeur van een gezin gebeurt. Kun je als leerkracht niet alles doorgronden van een leerling. Maar in onze maatschappij mag er wel meer ruimte komen voor de mentale gezondheid van jongeren. Minder taboe, vaker focussen op de emotionele ontwikkeling van kinderen dan op de ontwikkeling van leerprestaties. Ook dan tackel je niet alles maar misschien is het niet gek om meer te doen met de mentale gezondheid, meer naar elkaar luisteren, omkijken naar elkaar. Ik hoop dat mijn dochters mijn mentale problematiek niet geërfd hebben. Dat zij de ruimte blijven vinden om over alles te praten zonder dat ze er zelf mee rond blijven lopen met alle gevolgen van dien.
De toe werking naar de plot blijft vol spanning, een wervelwind aan gebeurtenissen die hun weerga niet kennen, uniek en subliem. De plot is ingenieus en je blijft tot de laatste letter op het puntje van je stoel zitten. De adem inhoudend en pas weer uitademen als alles samenkomt in een daverende finale. De extra achtergrondinformatie maken het helemaal af.
Hartelijk dank Godijn Publishing dat ik mee mocht doen aan de blogtour rondom het E-book Slapen doen we morgen weer.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren
Door de datum aanduiding boven ieder hoofdstuk krijg je een helder beeld van het verhaal. Wisselingen van verleden naar heden vind ik geloofwaardig gedaan. De hoofdstukken zijn kort maar vol van krachtige woorden die je continu raken of tot denken aanzetten dat je geboeid blijft lezen/luisteren.
De personages zij gedetailleerd en geloofwaardig uitgewerkt. Ik vond veel herkenning in mijn eigen leven. De dialoog tussen de personages is continu interessant, diepgaand en informerend. Alice Bakker geeft niet gelijk alles weg naar bouwt de spanning stapsgewijs op. Door beide perspectieven van zowel slachtoffer als dader uit te kristalliseren krijg je als lezer een zeer diep gelaagd en duidelijk verhaal.
De plot en de weg ernaar toe is geloofwaardig en subliem.
Nog nooit had ik boeken van Alice Bakker gelezen. Maar ik ben zeer aangenaam verrast. Ik lees en recenseer graag meer boeken van haar.
| 
| | Einde verhaal - A.J. Finn ***
Erika (67): A.J. Finn is het pseudoniem waaronder redacteur en uitgever Dan Mallory zijn thrillers schrijft. Zijn debuut De vrouw in het raam (2018) was meteen een wereldwijd succes. Einde verhaal is zijn tweede thriller.
Nicky Hunter wordt door de ooit beroemde auteur Sebastian Trap in zijn huis uitgenodigd om zijn biografie te komen schrijven. Hij is terminaal ziek. Ze is groot fan van hem en ze vertrekt meteen.
Trapp is niet alleen beroemd vanwege zijn thrillers, want wintig jaar eerder verdwenen zijn eerste vrouw en tienerzoon spoorloos. Sinds die dag heeft hij zich volledig van de buitenwereld afgesloten. De vraag is waarom hij nu ineens weer in de publiciteit wil treden.
Finn heeft een staccato-stijl, hij schrijft kortaf, met een hoop rauwe randjes waarin hij verveeld kan overkomen. Hij is heel relativerend en achteloos; in zijn beschrijvingen weer heel gedetailleerd. De sfeer die hij schept is onheilspellend. Hij neemt zijn lezers mee naar een duistere wereld van detectives in het negentiende-eeuwse Engeland. Zijn huis, en daardoor ook het verhaal, ademen een stoffige sfeer uit een ver verleden. De vele metaforen die hij gebruikt en waarmee hij voorwerpen tot levende wezens maakt, boeien vooral in het begin, later worden ze vervelend.
Rode draad in het verhaal zijn Sebastians boeken, maar bovenal overheerst de verdwijningszaak van twintig jaar geleden alles.
Einde verhaal kent meerdere perspectieven, namelijk dat van Nicky en van Sebastians dochter Madeleine - een eenzame vrouw zonder zelfvertrouwen. Nicky daarentegen is een nogal assertief typetje dat geen blad voor de mond neemt, Ze is recht voor haar raap, ook dat heeft een andere kant. Het maakt haar niet direct sympathiek. Finn toont haar aan de lezer via de reacties en beschrijvingen van Madeleine.
Het verhaal omvat een tijdspanne van een dag of tien. Het trage, zelfs langdradige verloop maakt de lezer ongeduldig. En toch blijft het steeds maar lonken. De beloning voor het volhouden is wel de totaal verrassende ontknoping die de mond laat openvallen, een ontknoping die niemand ook maar enigszins zal hebben kunnen vermoeden.
Einde verhaal is een bizar verhaal met een vreemde sfeer het het pakt zeker niet zo bij de strot als Finns wervelende debuut De vrouw in het raam.
| 
| | Op het lijk geschreven - Chloe van Silfhout *****
Kat van den Hoven (44): In augustus 2023 debuteerde Chloë van Silfhout met het eerste deel van haar Kate & Sophie serie, De donkerste nacht. Het heeft lang geduurd voordat Chloë haar werk met de buitenwereld durfde te delen. Ik denk dat ze vooraf nooit had kunnen bedenken, hoe succesvol ze zou gaan worden en dat ze inmiddels haar eigen uitgeverij Oorts Publishing zou hebben. En ineens is het zover, en zijn we aangekomen bij het vijfde en laatste deel van deze fantastische serie. Vanaf deel 4 mag ik Chloë haar verhalen proeflezen, zo ook haar nieuwste Op het lijk geschreven, wat ik weer met heel veel plezier en ook vol weemoed heb gedaan. Speciaal voor de release organiseert Chloë een blogtour en vandaag mag ik de blogtour openen...
Op het lijk geschreven heeft ook weer de perfecte titel, hoe verzint ze ze toch telkens?
Het verhaal bestaat uit 39 hoofdstukken geschreven vanuit meerdere perspectieven, maar waarin de hoofdrol natuurlijk voor Kate en Sophie is. Het verhaal gaat van start met een moordlustige proloog vanuit een psychopathische persoonlijkheid, heerlijk beklemmend, onheilspellend en spannend zoals we van Chloë gewend zijn. Het psychologische kat en muis spel is begonnen. Wie is deze persoon? En wat is hij allemaal van plan? Ik kan niet anders dan heel snel verder lezen.
Chloë van Silfhout haar schrijfstijl is uniek. Zodra je een van haar verhalen leest zul je het met me eens zijn. De filmische manier waarop ze schrijft zorgt ervoor dat de verhalen zich op je netvlies projecteren waardoor je deelgenoot wordt van het verhaal en er helemaal in opgaat, waarbij ze ondertussen je hersenen laat kraken, van het meedenken. Met precisie weegt ze haar woorden en zinnen, die ze heerlijk gedetailleerd weet uit te werken, de balans tussen onheilspellend, lugubere rauw en moordlustig en tegelijkertijd juist sarcastisch en humoristisch en ontzettend veel empathie zorgt voor een verhaal met veel emotie zo boeiend en meeslepend geschreven dat stoppen eigen nooit een optie is.
Cogito, ergo sum.
In Op het lijk geschreven draait het natuurlijk weer om ons geliefde rechercheursduo afdeling moordzaken Kate Verbeek en Sophie van Wageningen en hun families en vrienden. Beide dames worden zowel op zakelijk gebied als in hun privé levens weer flink uitgedaagd en voor het blok gezet, waarbij de gemoederen soms of eigenlijk heel vaak hoog oplopen en ze voor een hoop raadsels komen te staan. Ben jij klaar voor het eindspel?
Kate is ondanks alles wat ze heeft meegemaakt, gelukkig getrouwd samen met haar man - en tevens rechercheur moordzaken - Dean de Jong. Samen met haar beste vriendin Sophie, vormt ze na alle jaren nog steeds een perfect op elkaar ingesteld team. Met waardevolle aanvulling van collega’s Luis Santos en Alex Scholten onder leiding van hun geliefde chef; Commissaris van Erkel. Terwijl ze de jacht op de criminaliteit openen, speelt er in hun dagelijkse leven ook van alles.
Danny is zowel de basis als de lijm die ons bij elkaar houdt.
Sophie is na haar infiltratietraject nooit meer zichzelf geworden, terwijl ze zo goed en zo kwaad als dat lukt, probeert om te gaan met de gevolgen van de donkerste nacht van haar leven - die diepe krassen op haar ziel hebben achtergelaten - probeert zij een zo goed mogelijke moeder te zijn voor haar dochter Esanne van wie zij zielsveel houdt, zij is haar enige tastbare herinnering aan een bizarre maar zo’n mooie tijd. Ze verruilde haar veilige haven voor een leven samen met Danny Verbeek, bij wie ze haar geluk hervond. Samen met zijn dochter Amy en haar dochter Esanne vormen ze een nieuw samengesteld gezin.
De duivels waren onder ons, en ze waren altijd zoveel dichterbij dan je dacht.
Hoeveel jaren er ook verstrijken, hoeveel levens er ook zullen veranderen, één ding veranderd nooit; criminelen zullen er altijd zijn en de criminaliteit en misdaad zal altijd bestreden moet blijven worden. Een nieuwe zaak dient zich aan; een vrouwelijk moordslachtoffer, een weerloze vrouw heeft geen schijn van kans. Maar daar blijft het niet bij Kate en Sophie krijgen de andere zaak; een verdacht overlijden in de Rivierenwijk. Met de zon stralend hoog in de lucht, lijkt het een mooie dag te worden, maar niet voor de jonge vrouw wiens ontzielde lichaam werd aangetroffen in het zwembad, de ochtend na een studentenfeest in de elitebuurt. Een uit de hand gelopen tuinfeest? De gouden jaren, vol seks, drank en drugs. Een fataal ongeval of is er meer aan de hand? Een moord in de villawijk? De verdachte kan werkelijk iedereen zijn, de beruchte feestjes van de familie Verschoten zijn populair en drukbezocht.
Soms komt het kwaad niet van buitenaf, soms slaap je ermee onder één dak.
De jonge heer des huizes, Roy Verschoten is totaal onverschillig en niet van plan om ook maar enigszins mee te werken, hij weet van niets en wast zijn handen in geveinsde onschuld. Zijn invloedrijke pappie - de gerenommeerde strafpleiter Reinhard Verschoten - houdt hem de hand boven het hoofd, waardoor hij zich onschendbaar waant. Kate en Sophie stuiten tegen een muur van onwil en worden aan alle kanten dwarsgezeten, wat hun geduld meermaals op de proef stelt. Hoe blijf je objectief wanneer tunnelvisie op de loer ligt? Er passeren diverse hypotheses. Wie was het slachtoffer en wie heeft haar brute dood op zijn of haar geweten?
Ik bedoel, dat wat Danny niet doodmaakt, kan maar beter vast gaan rennen.
Terwijl de dames hard werken met het oplossen van de tuinfeestmoord, gebeuren er eigenaardige dingen. Er worden lijken gevonden met naargeestige boodschappen op de lichamen. Dean en zijn zoveelste partner in crime, Finn Dekker - een overijverige wijsneus van het politiekorps een aantal dorpen verderop - krijgen de zaak toegewezen. Het spoor leidt ze richting schimmige duistere zaakjes en naar Danny, de fundering van de familie met een waslijst aan vijanden. Wat heeft hij op zijn kerfstok of is hij onschuldig en haalt zijn verleden het heden in? Hoe vecht je tegen een onzichtbare vijand die je telkens drie stappen voor is? Hoe redt hij zichzelf uit deze hachelijke situatie?
Je kon besluiten rechts te willen gaan, soms werd je gewoon zonder pardon, genadeloos naar links gesmeten.
Een compleet raadsel, waarbij ze volledig in het duister tasten, gedachten maken overuren, wat is de grote link tussen alle moorden? De onzekerheid vreet iedereen vanbinnen op. Het gevreesde moment dient zich aan, ondanks alles wat ze hadden afgesproken, komt het toch tussen hen in te staan en plaats het gebeuren een bom onder hun huwelijk. Het allesbepalende moment waarop verhoudingen op scherp komen te staan en families worden verscheurd. Aan wiens kant van de lijn sta je als de balans wordt opgemaakt? Hoe flinterdun is de lijn tussen goed en kwaad? Uit welke hoek komt het gevaar?
Lukt het ze om alle summiere puzzelstukjes in elkaar te plaatsen en het ultieme eindspel tot een goed einde te brengen? Of heeft de doordachte moordenaar nog een laatste troefkaart in handen?
Het leven was als een ragfijne spinnenweb, alles stond met elkaar in verbinding, alles had invloed op elkaar.
En dan ineens is het zover, het vijfde en laatste deel van deze fantastische serie. Hoe dan? Wat is dit snel gegaan. Voor augustus 2023 had niemand gehoord van deze geweldige auteur en ineens was ze daar en kon je niet meer om haar boeken heen. Het heeft lange tijd geduurd voordat Chloë van Silfhout haar werk met de wereld durfde te delen. Schrijven deed ze al heel erg lang, maar haar verhalen naar buiten brengen, dat was toch net even andere koek. Wat ben ik blij dat ze uiteindelijk de grote stap heeft genomen om dit toch te doen, want wat een getalenteerde schrijfster is Chloë zeg! Vijf delen uitbrengen - en dan ook nog van flink formaat - in nog geen twee jaar, doe haar dat maar eens na.
Nieuwsgierig als ik ben kon ik dan ook niet wachten om kennis met haar schrijfwerk te maken. Ik won haar winactie en maakte kennis met Kate & Sophie en sloot niet alleen haar boeken in mijn hart maar ook Chloë zelf, naast schrijven is ze ook nog eens een geweldig lieve vrouw. Vanaf deel 4 mag ik haar verhalen proeflezen, wat ik dan ook met heel veel plezier doe. In april was het weer zo ver, “Kat, ik denk dat het zover is, dat ik de eerste versie van mijn manuscript durf te laten lezen.” Nou meid, jij schrijft zo goed, volgens mij kan ik vanaf de allereerste letter met jou meenemen en dan is het nog steeds goed. Ik kon niet wachten om erin te beginnen en keek er ook al een jaar naar uit, maar toen het eenmaal zo ver was begon ik er toch enigszins met weemoed aan. Een boek voor het eerst lezen doe je maar één keer, daarna is er geen weg meer terug. Bij dit deel was dat gevoel extra sterk aanwezig, aangezien dit deel het laatste deel is van de Kate & Sophie serie. Na het spreekwoordelijk dichtslaan van de laatste bladzijde, kon ik me aansluiten bij Chloë - na het schrijven van de laatste letter van haar manuscript lonkte het welbekende zwarte gat en bleef ze met buikpijn en weemoed achter - dit was het dan, zoveel mooie spannende verhalen en avonturen, maar na vijf delen valt het doek voor deze geweldige serie en is de tijd aangebroken voor iets nieuws. En ook al baal ik intens, toch kijk ik ook uit naar waarmee Chloë ons hierna gaat verrassen, het kan niet anders dan fantastisch zijn. Ik kan in ieder geval met zekerheid zeggen dat de Kate & Sophie serie met recht een van mijn meest geliefde series ooit is.
Uit Chloë haar rijke fantasie ontspruiten zich de spannendste, duisterste en meest boeiende verhalen. Heeft haar man wel weet van wat er allemaal in haar brein omgaat ;-)
Vijf delen en ik ben nog altijd niet op de serie uitgekeken, want ze weet er telkens weer een enerverende rit met tal van heftige lugubere gebeurtenissen van te maken. Ook dit deel is weer geniaal. De verhaallijnen zijn zoals altijd weer formidabel uitgewerkt. De balans tussen duister, moordlustig, naargeestig en bloedstollende spanning en aan de andere kant tederheid, liefdevol en warmte is perfect afgewogen en opgemaakt. Terwijl ze ondertussen je hersenen laat kraken en je meeneemt in de zoektocht naar de daders. Je hebt als lezer echt geen enkel idee wie dit is en kunt er niet eens naar raden, want je weet het gewoon echt niet!
In Chloë’s verhalen is er altijd ruimte voor de persoonlijke levenssfeer van de personages, wat ook een belangrijke hoofdrol vervuld in de verhaallijnen. En ook in dit deel zijn ze weer fantastisch uitgewerkt. Eigenlijk is ze gewoon één geworden met Sophie en Kate, die stiekem gewoon een verlengstuk van zichzelf zijn geworden. Kate en Sophie, twee stoere, krachtige en levendige vrouwen, volledig op elkaar ingespeeld en gaan altijd voor elkaar door het vuur, waarbij de enige zwakke plek hun familie is. You gotta love them. De grillen van het onmenselijke leed, die hun baan met zich meebrengt. Kleine Esanne en de worsteling van Sophie hoe ze haar aandacht tussen het moederschap en de nieuwe zaak moet verdelen.
Maar ook de andere personages worden heel sterk neergezet. Lijkschouwer Anton van Dam, kan echt grappig uit de hoek komen. Knorrige grapjas chef, commissaris van Erkel. Finn Dekker, de nieuwe partner van Dean, eigenwijs en betweterig en ontzettend bijdehand, bloedirritant en tenenkrommend, hoe hij het bloed bij Dean onder zijn nagels vandaan weet te halen, geweldig bedacht. De opdringerige jonge podcastmaker en journalist, Luuk komt even de boel flink op stelten zetten. Lieve Enzo, de trotse Italiaan, die zich als een vader over Danny en Kate heeft ontfermd. Marc en stoere Leon, leuk dat zij ook onderdeel van het verhaal mochten zijn. De walging en woede jegens de hoofdverdachten, psychopaten, echt zo knap ingeleefd en weeggegeven. En dan tot slot lieve Kate en Dean en Sophie en Danny en de onderlinge verhoudingen. Bizar hoe het Chloë is gelukt om meer sympathie te kweken voor Danny en zijn duistere zaakjes en de worsteling die hij doormaakt. Hoe je langzaam maar zeker steeds iets meer irritaties begint te krijgen richting Dean, terwijl Danny eigenlijk de bad guy is en Dean slechts zijn werk doet, als moordzakenrechercheur in hart en nieren, maar wel erg nors en bot uit de hoek kan komen. Maar kom je aan Kate en Sophie dan wordt de lezer ook geïrriteerd ;-) Hoe ze met zijn allen met hun rug tegen de muur komen te staan, gebonden aan regels wanneer alles op losse schroeven komt te staan. Hoe voer je je werk nog naar behoren uit wanneer je familie onderdeel wordt van het geheel? Kun je dan alles nog wel ongekleurd bekijken? Of beïnvloed het je objectiviteit? Kijk je dan anders naar de zaak? Of houd je je aan de keiharde bewijzen? Als je verscheurd door de waarheid wordt? De onderlinge verhoudingen, de innerlijke strijd, de dillema’s, wanneer je lijnrecht tegenover je familie komt te staan? Overleeft je huwelijk deze klap dan wel? Wat is er belangrijker je werk of je familie? Voor wie kies je? Wie geloof je? Ben je onschuldig tot het tegendeel is bewezen?
Van Silfhout neemt ons in de finaleklapper mee terug naar oud en vertrouwd, naar de wortels van de serie, motorclub de Chosen Guardians en de diepe sporen van het verleden, waardoor we overspoeld worden door een golf aan herinneringen en melancholie. Vol commotie en spektakel wordt het een macaber schouwspel, waarin ze de beerput volledig opentrekt en het van kwaad naar erger gaat en ze alle onderlinge verhoudingen in disbalans brengt en op schep zet, en je van de ene in de andere verbazing valt, waardoor er een grote mindfuck ontstaat. Bloederige moordlustige taferelen van een gewetenloze moordenaar en zijn zieke wrede spel in de verdorven wereld. Vol zinderende spanning en lugubere gedetailleerde scenes die steeds verder wordt opgehoogd en richting de sensationele grand finale naar een hogere versnelling wordt getild. Waarbij de unheimische dreiging steeds voelbaar is. De koningin van de plotwendingen flikt het weer, met de krankzinnige wendingen en zoals altijd heeft ze nog een verrassing in petto en zit er toch nog een laatste adder onder het gras en zit het verhaal toch echt weer anders in elkaar dan vooraf gedacht. En krijgt ze het op het allerlaatste nippertje toch weer voor elkaar om een traan tevoorschijn te toveren. Zo mooi gedaan, het verhaal zit weer gelikt in elkaar. Spannend en luguber, maar ook zo warm en liefdevol, vol emoties en romances. Op het lijk geschreven is ook nog eens erg actueel, Chloë haakt in op sociale media en de kracht ervan in de hedendaagse samenleving, de toetsenbordridders, dit alles geeft een extra dimensie aan het verhaal, geweldig bedacht. Verder is er aandacht voor psychische problematiek en een onderwerp waar de laatste steeds meer aandacht voor is gekomen; femicide. Chloë geeft Kate & Sophie een waardig en spetterend einde van deze fantastische serie. Maar echt serieus, moet deze serie nou écht stoppen? Kan er niet gewoon nóg een deel komen? Zelf zet ze de deur naar een eventueel vervolg héél voorzichtig op een kier, waarbij we met weemoed achterblijven.
Laad je niet misleiden door het genre romantic suspense, want Chloë schrijft gewoon keiharde thrillers waarin ze niet schuwt voor geweld, duistere lugubere scenes, maar nooit zonder romantiek en liefde. En ook niet zonder maatschappelijke thema’s aan de kaak te stellen. Nou Netflix, Videoland, Prime waar blijven jullie? Deze serie verdiend een verfilming!
Een aanstormend talent kan ik haar na vijf boeken eigenlijk niet meer noemen, maar heb jij nu nog altijd niets van haar gelezen, dan zou ik daar heel snel verandering in brengen, want deze geweldige spannende serie wil je echt niet missen! Heel veel leesplezier en laat even weten wat je ervan vond?
Met Op het lijk geschreven heeft Chloë van Silfhout een sensationele duistere romantic suspense neergezet. Een waardige spetterende afsluiter van het vijfde en laatste deel de fantastische Kate & Sophie serie. De finaleklapper waarin ze ons mee terug neemt naar de wortels van de serie en zorgt voor een waar spektakel vol melancholie en een macaber schouwspel, waarbij de beerput open wordt getrokken en de onderlinge verhoudingen volledig in disbalans worden gebracht en je van de ene in de andere verbazing valt en alles ontpopt tot een grote mindfuck in de vernietigende kracht van de storm. Formidabele verhaallijnen vol zinderende spanning en de perfecte balans tussen duister, moordlustig en naargeestig en tederheid, liefdevol en warmte. Goed uitgewerkte krachtige, levendige personages. De koningin van de plotwendingen flikt het weer, vol unheimische dreiging en spanning die steeds verder opgevoerd worden richting de sensationele grand finale, maar niet zonder eerst nog een laatste adder onder het gras vandaan te toveren. Laat je niet misleiden door het genre want Chloë schrijft gewoon keiharde thrillers waarin ze niet schuwt voor geweld en moordlustige scenes, naar nooit zonder romantiek, liefde en maatschappelijke thema’s. Met weemoed is het einde van de serie nu dan toch echt in zicht gekomen. Een eervol slotstuk, waarbij Chloë van Silfhout de deur naar een mogelijk vervolg ooit, héél voorzichtig op een piepkleine kier open laat staan, zou het?
Op het lijk geschreven, sensationele duistere romantic suspense. Waardige eervolle spetterende afsluiter van het vijfde en laatste deel van de fantastische Kate & Sophie serie. Finale klapper waarin we terug gaan naar de wortels van de serie en de beerput open gaat en de onderlinge verhoudingen volledig in disbalans worden gebracht. Macaber schouwspel vol moordlustigheid en melancholie, ontpopt zich tot een grote mindfuck in de vernietigende kracht van de storm. Aan wiens kant van de lijn sta je als de balans wordt opgemaakt? Mustread!
| 
| | De schaduwvrouw - Anna van den Breemer ****
Lees.beestje (35): Niet te geloven! Opnieuw schrijft Anna een thriller van formaat waarbij je langs alle kanten voelt dat er iets heel erg mis is...
Sascha, een jonge en gedreven journaliste, besluit in samenspraak met haar echtgenoot, die politiek actief is, om voor onbepaalde tijd huismoeder te zijn na de komst van hun tweede zoontje.
Ze worstelt meer dan ooit met zichzelf, doordat ze een postnatale depressie doormaakte en in het verleden zelf weinig moederliefde heeft gekend. Ze is vaak alleen thuis en daarnaast zijn haar echtgenoot en schoonmoeder betuttelend en overbezorgd, waardoor ze vaak weinig inspraak heeft in het huishouden. Ze twijfelt aan haar eigen capaciteiten en vraagt zich of ze haar kinderen wel liefdevol kan opvoeden. Soms heeft ze nare gedachten en stelt ze zich voor dat ze haar kinderen iets aandoet.
Dan raakt Olivier vermist...
Er zijn genoeg verdachten die de onzekere Sascha op haar lijstje zet. Moet ze haar intuïtie volgen? Of wordt ze stilaan gek? De media kijkt met een vergrootglas toe en dat ze haar aan de schandpaal willen nagelen, werkt niet in haar voordeel.
Van den Breemer schrijft met het gemak waarmee ik een doosje pralines te lijf ga. Discreet, doelgericht en heel smaakvol 🙃
Deze psychologische thriller sleurt je volledig mee in het verhaal en laat je niet meer los tot het einde! Ik kan zeggen dat ik aangenaam verrast werd door het laatste hoofdstuk!
Een waardige opvolger voor #hetperfectezusje
Wat heb ik genoten van dit #recensieexemplaar
| 
| | Modelmoord - Marelle Boersma ****
Joke Veenstra: Werken als model en een leven in luxe, daar dromen veel jonge vrouwen van. Dat het een harde wereld vol concurrentie is en dat gewicht bepalend is voor succes is een gegeven dat ze makkelijk over het hoofd zien, net als de onderlinge concurrentiestrijd. Met Modelmoord heeft Marelle Boersma weer een thriller met een actueel maatschappelijk thema geschreven, waarmee ze haar twintig jaar bestaan als auteur viert. Boersma heeft al veel bestsellers geschreven. De lijst stond op de shortlist bij de verkiezing van De Beste Nederlandse Vrouwenthriller van 2023.
In Modelmoord worden we meegenomen naar Malta waar het heerlijk vertoeven is en topmodel Bo Kaptein in een luxueuze villa woont met haar charmant overkomende man Nick die duikinstructeur is. Haar leventje is totaal anders geworden dan ze zichzelf had voorgesteld. Het wekelijkse meetlint, de strijd om haar gewicht en de openlijke ontrouw van Nick hebben haar ogen geopend. “Je wist met wie je in zee ging.” Alleen de modellenwereld verlaten waar haat en nijd een gegeven zijn, kan ze nog niet. Een ongeluk verandert Bo’s leven drastisch. Haar geheugen vertoont zwarte gaten en ze herinnert zich niets van wat eraan vooraf ging.
Vanaf het begin worden we in het verhaal getrokken door de wetenschap dat er iets staat te gebeuren door het voorgevoel van gevaar door Bo. Deze onderhuidse spanning ebt niet weg, maar loopt verder op, mede door de gebruikte cliffhangers aan het einde van de hoofdstukken. In het plot draait het om gemaakte keuzes, jaloezie, misleiding, geheimen, ontrouw en machtsspelletjes. Het verhaal wordt vanuit wisselende perspectieven verteld, waardoor er een verschillende kijk ontstaat op gebeurde dingen. Tevens ontstaat er hierdoor inzichten in de karakters. Door de vele wisselingen tussen heden en verleden worden de puzzelstukjes langzaam in elkaar gelegd om de puzzel compleet te maken. De lezer krijgt een flinke kluif om erachter te komen wat er voorafgaand aan het ongeluk gebeurd is. De personages zijn op een dusdanige manier vorm gegeven dat er aan ieders motieven getwijfeld kan worden. De sfeer van het zonrijke Malta met zijn mooie (duik) plekjes als het schilderachtige Blue Grotto is voelbaar. De opbouw naar de ontknoping is er een vol vaart, spanning en onverwachte onthullingen. Boersma bouwt het plot zorgvuldig op en laat zien wat het gevaar is van het gebruik van Ozempic, een medicijn voor diabetespatiënten dat de eetlust remt, maar vervelende bijwerkingen heeft. In een nawoord geeft zij aan een uitgebreide research naar Ozempic als omstreden afslankmiddel gedaan te hebben, iets wat modellen die onder druk staan veelvuldig gebruiken om af te vallen. Dit was haar drijfveer om te schrijven over maatschappelijke misstanden. Ze verwijst naar de documentaire De modellenmythe die eind 2024 op televisie verscheen en waarin de duistere kant van het modellenbestaan wordt onthuld. Verder maakt ze verwijzingen naar diverse geraadpleegde bronnen op internet.
Met spannende, meeslepende wendingen in Modelmoord weet Boersma de lezer te tergen en geboeid te houden vanaf de eerste bladzijde. De waarheid is van ondergeschikt belang, zolang het maar voor de goede zaak is.
| 
| | In een oogwenk - Jo Callaghan *****
Lees.beestje (35): Wat een ijzersterk verhaal is dit! Origineel, verrassend, vooruitstrevend. Daarnaast komen er veel oprecht menselijke emoties aan bod waardoor dit verhaal mijn aandacht wist te grijpen en vast te houden. Dit boek gaat niet enkel over het oplossen van cold cases, maar ook over ethiek, medische wetenschap, trauma en rouw.
Politiecommissaris Frank gaat terug aan het werk na de zorg voor haar terminaal zieke echtgenoot die aan longkanker overleden is. Volgens haar meerdere MC Leish is een pilot project om coldcases opnieuw te beoordelen met aide Lock de uitgewezen kans om rustig te starten. Maar al snel neemt de urgentie toe en bijt Kat zich vast in het onderzoek, vertrouwend op haar onderbuikgevoel of intuïtie. Haar team twijfelt aan haar beoordelingsvermogen en Kat voelt zich eenzamer dan ooit...
Het boek heeft een aangenaam verteltempo en er zijn enkele plottwists die de nodige spanning erin houden. Maar wat me vooral prikkelde, is hoe de auteur erin slaagt om ons lezers te informeren over de rol van AI in de toekomstige samenleving. Ze geeft stof tot nadenken om een eigen opinie te vormen in een relatief nieuw en onbekend landschap.
Bovendien verloor @jocallaghankat haar echtgenoot zelf aan longkanker en is dit boek dus deels gebaseerd op haar eigen ervaring wat betreft het loslaten van een geliefde en rouw. Hopelijk heeft het schrijven van dit verhaal haar gestimuleerd in haar persoonlijke proces.
Tot slot deel ik nog een ludiek fragmentje:
'Commisaris Frank, ik heb vastgesteld dat u de krachtterm "Fuck" vaak gebruikt, maar het is me niet altijd duidelijk wat het in een bepaalde context betekent. Het schijnt een woord met veel betekenissen te zijn.' Kat zuchtte. 'In deze specifieke context betekent het dat ik denk dat we het hebben verkloot.'
Bedankt voor het #recensieexemplaar @amboanthos @vbkbelgie
| 
| | De nanny - Nelle Lamarr ****
Lees.beestje (35): ... Er wellen tranen in mijn ogen op. Mijn baby gaat dood.
... Tot mijn ontsteltenis begint Gabe te lachen.
... Er is iets heel erg mis met Isa! 'Bel het alarmnummer!' schreeuw ik als hij het krijsende kind uit haar ledikant tilt.
... Terwijl Gabe de luier open maakt, zegt hij 'Ava, ik heb een warme vochtige washand, wat billendoekjes, een nieuwe luier en een schone romper nodig.' Hij zegt het met de kalmte van een chirurg die midden in een operatie zit.
Herkenbare situatie?! Hier wel als moeder van 3 kids 🤭
Het boek is in verschillende POV geschreven. Dit vind ik altijd heel leuk omdat het de hoofdstukken kort houdt. Hierdoor kon ik het boek moeilijk weg leggen.
Het verhaal komt wat traag en aanvankelijk voorspelbaar op gang maar na een dikke honderd bladzijden neemt de snelheid met rasse schreden toe en kan je enkel nog maar nieuwsgierig verder lezen om te kijken welke plotwendingen de auteur in petto heeft. Mij heeft het boek weten te bekoren! De herkenbaarheid van het prille moederschap, de humor en de spanning vormen een perfect plaatje voor deze psychologische thriller... De beeldschone maar gestoorde nanny laat je al snel Mary poppins en Mrs doubtfire vergeten 😏
|
| | De laatste zeven - Annerieke de Vries ****
Live Your Life Reading (27): Ik kom gewoon even met de deur in huis vallen. Dit is het derde deel van de 'Maud'-serie en naar mijn mening is dit veruit het beste deel. Deel 1 kreeg van mij 3,75 sterren en deel 2 kreeg er van mij 3. Maar toen kwam deel 3. Ik kon ook echt niet wachten om weer de bespreking te leiden, want ook Annerieke sloot deze keer weer aan en aangezien ik dit deel super interessant vond, maar ook super onverwacht, had ik allemaal vragen klaar staan die me door het hoofd schoten tijdens het lezen. Het was leuk om te zien dat onze meningen allemaal zo overeen kwamen en het was heerlijk om alle gedachtes en frustraties met elkaar te kunnen delen.
Als allereerst blijf ik erbij dat Annerieke de Vries een heerlijke schrijfstijl heeft. Ze is echt volledig in haar personage gekropen en eerlijk is eerlijk, ik kan me ergeren aan Maud, maar in dit derde deel, kon ik me ook weer heel erg met haar identificeren en kwam ze vooral wat minder heftig en oordelend uit de hoek. Het was fijn om weer in Maud haar wereld te duiken, vooral na het eindigen van deel 2 was ik toch wel ontzettend nieuwsgierig naar hoe het nu met Maud en haar zoontje Mees ging. De boeken zijn tevens zo geschreven dat je ze wel los van elkaar kan lezen, maar ik zou aanraden om ze wel op volgorde te lezen anders mis je toch een stukje informatie en dan lees je de boeken toch ook heel anders. Zonder de voorgaande delen had ik nu waarschijnlijk niet dezelfde mening over dit boek gehad en dat was wel zonde geweest.
Uiteraard lees je het boek weer vanuit Maud, in de eerste persoonsvorm. Dit is eigenlijk niet anders dan normaal. Maar de situatie waarin Maud zich bevindt is wel heel anders. Haar leven bestond uit werken in het mortuarium als lijkenverzorger. Eigenlijk was het een beetje haar identiteit geworden, zodat ze haar leven op de rit kon krijgen en ook een plek had om te wonen. Ze had natuurlijk wel de aandacht voor haar zoontje Mees, maar door haar verleden zag ze die nog maar weinig en dus was er maar één andere manier om Maud in het heden te houden, en dat was werken. Nu wordt ze in deel 3 zomaar, zonder goede of kloppende reden, verbannen uit het mortuarium en wordt ze geacht om een week "vrij" te nemen. Dit zorgt ervoor dat je ook een andere kant van Maud gaat zien. Je merkt de onrust die ze krijgt door ineens niet te kunnen werken, maar je merkt ineens ook hoe erg ze eigenlijk gegroeid is door de delen heen. Ze zoekt andere bezigheden en ziet openingen waar ze eerst alleen maar muren en gesloten deuren tegenkwam. Ze is met een cursus bezig, ze gaat daten en ze gaat steeds steviger in haar schoenen staan, ondanks de onzekerheid waar ze in verkeert. Voor mij was het echt een verademing om te zien hoe veer Maud al was gekomen en het hele boek door verbaasde ze me weer met haar kracht en weerbaarheid. Dat maakte het lezen van dit deel het al helemaal waard.
Qua verhaal is dit boek een hele dubbele ervaring. Er gebeuren hele mooie dingen met Maud, maar er gebeuren ook hele heftige en nare dingen in haar persoonlijke situatie die haar leven zo weer overhoop kunnen gooien als ze het laat gebeuren. Maud kan natuurlijk geen "vrij" nemen en duikt weer in de zaken die zich beneden in het mortuarium afspelen, zich onbewust van het gevaar. Uiteindelijk zou dit een redding of een ondergang kunnen zijn, maar het laat wel zien dat Maud moeite heeft met dingen loslaten en graag de controle heeft op haar eigen situatie.
Ik vond het feit dat we hier praatten over een seriemoordenaar erg leuk. Dat was tot nu toe nog niet gebeurd. En ondanks dat ik het natuurlijk heel erg gewend ben om te lezen over de meest vreselijke daders, waardoor dit boek wel vrij voorspelbaar was, wist Annerieke me toch wel de verrassen met de wendingen die het boek nam. De dader was erg interessant, de personages waren erg interessant, en het spirituele gedeelte, hoe alles uiteindelijk met elkaar in verbinding stond, was opmerkelijk goed gedaan. Daardoor maakte de voorspelbaarheid voor mij niet meer uit.
Het boek houdt je constant in de spanning en op het moment dat je denkt dat je alles gehad hebt, eindigt het verhaal in een enorme cliffhanger. Waardoor een ieder van de samenlezenwe-club nu smacht naar het volgende deel. Want er gaat nog een bizar verhaal komen, dat kan ik je wel vertellen.
Kortom, ik hield van dit verhaal. Het was veruit het beste deel van de serie. Alles wat er gebeurd is in vorige delen, alles wat Maud heeft moeten doorstaan en leren, alle gevechten die ze heeft moeten leveren, komen samen in dit boek. En al kan ik niet zeggen dat het einde persé positief is, het was een goed verhaal, met belachelijk goede karakterontwikkeling, interessante onderwerpen en vergelijkingen, en het houdt van begin tot einde je interesse vast. Petje af hoor Annerieke, want ik heb weer een favorietje kunnen toevoegen aan mijn lijst.
Ik geef 'De laatste zeven' 4,75 sterren!
~ Live Your Life Reading
|
| | Target - Hanneke Meier ***
Ariane Dijkstal (58): Van Vrouwenthrillers en the Crime Compagnie kreeg ik het boek Target 1- Het beest in mij van Hanneke Meier te lezen in ruil voor een recensie.
De schrijfster Hanneke Meier kende ik niet, maar ik vind het altijd leuk om een boek van een, voor mij nieuwe auteur, te lezen.
Het verhaal gaat over de hoofdpersoon Valerie. Zij ontmoet ene Antonio twee keer kort achter elkaar. Ze vallen als een blok voor elkaar en spat de passie en hartstocht van hen af. De beiden krijgen een relatie, echter bij alles wat ze ondernemen gaat er iets mis, er gebeurt een vreselijk ongeluk.
Het verhaal wordt verteld vanuit de personages van Valerie en Antonio. De opbouw van het verhaal is goed. Een spannend en ook hartstochtelijk verhaal met verrassende wendingen en plottwisten. Als je eenmaal begonnen bent met lezen moet je het verhaal in een keer uitlezen. Ik ben benieuwd naar Target 2.
|
| | Target 2 - Hanneke Meier ****
Ariane Dijkstal (58): Van Vrouwenthrillers en the Crime Compagnie kreeg ik het boek Target 2- Het beest in mij van Hanneke Meier te lezen in ruil voor een recensie.
Ik heb het boek Target 1 hiervoor bijna in eek keer uitgelezen en wat heel benieuwd naar dit deel.
Het verhaal gaat verder met hoofdpersoon Valerie die over de dood van haar geliefde Antonio probeert heen te komen. Ondanks dat ze het qua werk goed heeft blijven zaken uit het verleden haar achtervolgen en lukt het haar niet om het verdriet om de dood van Antonie kwijt te raken.
Echter dan gebeurt er iets dat haar verlangen opnieuw doet ontwaken. Er is een nieuw target aan de horizon, Kai.
Ook dit verhaal is evenals Target 1 een verhaal vol spanning en verrassende wendingen. Het verhaal wordt afwisselend vanuit Valerie en Kai verteld.
Alhoewel je dit boek los van Target 1 kunt lezen, zou ik aanraden om toch met het eerste deel te beginnen omdat je dan even wat meer weet van de wereld van Valerie en wat daarin al zo voorgevallen is.
Ook dit deel is een aanrader om te lezen.
|
| | De laatste zeven - Annerieke de Vries ***
Heleen van der Borg (57): Vorige maand heb ik via Vrouwenthrillers een fragment van De Laatste Zeven gelezen, geschreven door Annerieke de Vries. Hierdoor dacht ik wat een goed boek!
Ik mocht van Vrouwenthrillers dit boek lezen en een recensie over dit boek schrijven. Dat vond ik heel leuk en had echt zin om dit boek te lezen.
Hoofdpersoon Maud vertelt haar verhaal in 7 dagen.
Er gebeurt heel veel maar het verhaal vond ik in totaliteit een beetje tegenvallen. Ik kon niet zo goed wennen aan de schrijfstijl.
Er zitten goede stukken tussen, dat zeker anders had ik door het lezen van het fragment niet gedacht: wat een goed boek.
Daarom 3 sterren en helaas geen 5 sterren.
|
| | De laatste zeven - Annerieke de Vries ****
André Neeleman (62): Dit boek bewijst dat je geen 3 of 400 blz nodig hebt om een goed verhaal te schrijven. Het boek vanaf het begin uit de startblokken en blijft op hoge snelheid doorgaan. Maud werkt in een mortuarium op haar speciale manier van werken en zegt iedere dode even gedag zodat deze zich thuisvoelt op een dag wordt er een nieuw lichaam binnengebracht met de mededeling dat ze er niet mag aankomen. Dit doet ze toch en vanaf dat moment wordt ze meegesleurd in wat lijkt een slachtoffer van een serial killer. Als ze dan ook nog gaat daten komt dit allemaal nog dichterbij. Kan zij dit allemaal tegenhouden of wordt zij het volgende slachtoffer? Het boek is mooi opgebouwd, voert de spanning op en eindigt met een cliffhanger van jewelste. Heb echt genoten van dit boek en zie het hopelijke vervolg graag tegemoet. Bedankt Vrouwenthrillers en uitgeverij de Crime Compagnie voor dit leesexemplaar. Ik heb dit boek gewaardeerd met 4****
|
| | De laatste zeven - Annerieke de Vries ****
Ariane Dijkstal (58): Van Vrouwenthrillers en the Crime Compagnie kreeg ik het boek De laatste zeven van Annerieke de Vries te lezen in ruil voor een recensie.
De vorige boeken van Annerieke, Sluipwesp en Een duistere plek, heb ik ook gelezen en vond het fantastische boeken. Ik was dus heel benieuwd naar dit nieuwe boek.
Ook in dit boek staat Maud, een mortuarium medewerkster, weer centraal. Maud woont boven het mortuarium en is een intrigerende persoonlijkheid.
Maud heeft een roerig verleden achter de rug met een gewelddadige ex en een zoon die uit huis geplaatst werd. Haar werk in het mortuarium maakt dat ze een regelmatig leven heeft en niet in de verleiding komt om terug te vallen in oude gewoonten.
Dan, op een gegeven moment wordt ze door haar baas gedwongen een week vrij te nemen. Niet alleen moet ze vrij nemen, ze mag geen vragen stellen en ze mag gedurende die week ook niet in het mortuarium komen.
Mauds nieuwsgierigheid is hierdoor zo gewekt dat ze op onderzoek uitgaat om te achterhalen wat er speelt. Daarnaast stort ze zich in de wereld van online dating om de vrije tijd door te komen.
Zowel haar speurtocht als ook op haar avontuur in het online daten brengen haar in hachelijke situaties.
Alles met alles een spannend boek dat je ook kunt lezen zonder dat je de andere twee boeken kent. Een echte aanrader als je van thrillers houdt!
|
| | Tussen sneeuw en bloed - Tamara Geraeds *****
JN Kingma Postma (48): Recensie van:
Tussen sneeuw en bloed
Auteur :
Tamara Geraerds
Tamara Geraeds (1981) werkt naast auteur als communicatiemedewerker, en als freelance redacteur voor verschillende uitgeverijen. Na Woede en Doden praten niet is dit Tamara’s derde thriller bij De Crime Compagnie.
Wijze van lezen:
Recensie-exemplaar E-book ontvangen van uitgeverij De Crime Compagnie in ruil voor mijn recensie i.v.m. winactie van Vrouwen thrillers.nl
Tevens geluisterd via Bookbeat.nl voor Sarina Boontjes van De Crime Compagnie:
Voorlezer:
Leonoor Koster
Perfecte samenhang tussen het goed articuleren van de woorden, het vasthouden van de spanning, het goed uitspreken van het IJslands. De voorlezer tilt het verhaal met haar stem op naar een nog hoger niveau. Zodat het verhaal nog beeldender wordt.
Uitgeverij:
De Crime Compagnie
Genre:
Thriller
Cover en flaptekst:
Een vrouw met een rode jas aan ligt in de sneeuw. Omringd door bomen. Alsof je er vanuit een helikopter naar kijkt. Je blijft kijken en je afvragen of ze nog te redden is. Een mooie cover die nieuwsgierig maakt naar dit verhaal.
Een spannende en indrukwekkende flaptekst.
Quote:
Ze wreef nerveus in haar handen, zette de muziek een tandje harder en legde de afstandsbediening terug.
Onbedoeld grijnsde hij bij de gedachte dat niemand hen zou kunnen horen dankzij de muziek. Ze lachte terug, zich totaal onbewust van zijn intenties, en dat zorgde er juist voor dat de opwinding door zijn aderen gierde. Zijn begeerte moest van zijn gezicht te lezen zijn, want ditmaal bloosde ze tot in haar nek. Niet in staat zich nog langer te beheersen, liep hij met grote passen naar haar toe. Ze hief haar kin, duidelijk in de veronderstelling dat hij haar wilde kussen. Zonder aarzelen grepen zijn handen naar haar rode nek. Ze pasten er precies omheen. Haar hartslag bonsde wild tegen zijn huid, terwijl haar mond en ogen zich wijd openden. Het pulseren van haar slagader leek via zijn handen door zijn hele lijf te trekken, voordat het eindigde in zijn kruis. Hij kreunde en kneep harder. De vrouw probeerde naar adem te happen, maar bracht slechts een gegorgel uit dat zijn genot alleen maar verhoogde. Ze sloeg om zich heen, maar het was niet meer dan een zwakke poging om hem te raken. Ze zakte naar de grond, haar ogen draaiden al weg.
Nee, nog niet!
In een reflex liet hij los. De vrouw viel zijwaarts tegen de bank en klapte tegen de grond, waar ze piepend en hijgend bleef liggen, roerloos op het snelle stijgen en dalen van haar borstkas na.
Hij keek op haar neer, een mengeling van opwinding en teleurstelling trok door hem heen.
Ik moet het afmaken, geen risico’s nemen. Het einddoel is het belangrijkste. Hoe ik dat bereik maakt niet uit.
Met grote halen hapte ze naar lucht. Haar ogen waren weer wijd open en continu op hem gericht. Het zou weinig moeite kosten om dat beetje lucht weer uit haar longen te persen. En dat was precies het probleem. Ook al was de moord niet het doel op zich, hij had de spanning nodig. De kick van het verzet, van het gevecht op leven en dood. Hoezeer het hem ook verbaasde, hij verlangde ernaar om het gevoel van ultieme macht opnieuw te beleven. Om de sterkste te zijn, toe te steken en de pijn, afschuw, angst en verbijstering op haar gezicht te zien. Alleen al bij de gedachte aan het rondspattende bloed kwam zijn geslacht weer overeind.
Abrupt draaide hij zich van haar weg, liep naar de keuken en rukte verschillende laden open, tot hij een groot mes vond. Hij woog het in zijn hand, draaide het om en om en keerde met hernieuwde energie terug naar de bank. Ze was intussen half kruipend een paar meter opgeschoven en kermde toen hij voor haar stil bleef staan. Ze hief haar hoofd niet op, smeekte slechts zachtjes om genade.
Mooie tekst:
Een au pair. Een geheime affaire. Een gruwelijke moord.
Het verhaal:
Na een vervelende gebeurtenis besluit Iris Nederland te ontvluchten. Ze gaat als au pair in IJsland werken, waar ze gastvrij wordt ontvangen in het gezin van Finnur en Maren. Al snel voelt ze zich thuis.
Maar dan wordt er een vrouw gevonden die op een afschuwelijke manier is omgebracht. Iris wordt meegezogen in de wrede wereld van valse beschuldigingen. Ze gaat op zoek naar de werkelijke moordenaar, maar brengt daarmee haar eigen leven in gevaar.
Mijn leesbeleving:
Dit verhaal begint gelijk ijzingwekkend spannend en doet je bloed stollen. Door de beeldende schrijfstijl voelt het alsof je toeschouwer bent in dit verhaal. Al je zintuigen worden tot op topniveau aan het werk gezet. Ik zag, rook, proefde en voelde alles wat de geschreven woorden betekenden. Het gevoel spat ervan af of dat nu afschuw, begeerte, vertedering, passie en lust, ontgoocheling of woede opwekt.
De personages zijn met oog voor detail uitgewerkt. Ze zijn voor mij als de mensen die ik in het dagelijks leven ook zou kunnen ontmoeten. Met Iris voelde ik gelijk een verbondenheid. Een empatische vrouw die liefdevol en zorgzaam is maar die ook een zenuwslopend innerlijk gevecht voert. Daardoor had haar verschijning ook een mysterieus randje. Dat mysterieuze wordt niet gelijk weggegeven waardoor je geboeid door blijft lezen. De interactie met de andere personages is levendig, intens en geloofwaardig.
De personages maken een ontwikkeling door gedurende het verhaal. Je leert ze allemaal qua gedrag en karakter uitermate goed kennen. Dit zorgt er ook voor dat je niemand vertrouwt en de neiging hebt om alert over je schouder te blijven kijken. Klaar om naderend onheil te tackelen. Naast Iris vond ik Maren en Lilja ook ongelooflijk lieve mensen. Het in het verhaal verwerkte IJslands en de introductie van de IJslandse gewoonten en cultuur vond ik prachtig verweven met dit verhaal. De omstandigheden van het verhaal stuwden de aanwezige spanning op naar topniveau. Continu sluimerend en beklemmend maar ook met een ongekende opstuwende kracht naar meer.
Het continu wisselende perspectief van de (denk) wereld van de dader en de slachtoffers naar de overige personages vond ik uitmuntend gedaan. Naarmate het verhaal vordert komt dit steeds dichter bij elkaar. Ik had nog niet eerder een verhaal van Tamara Geraerds gelezen. Maar ik ben zeer aangenaam verrast. Zij weet mij van A tot Z te boeien, me door de beeldende en haast filmische schrijfstijl aan de hand mee te nemen door dit verhaal. Mij kennis te laten maken met IJsland. En dan op zo’n wijze dat ik het gevoel heb dat ik er geweest ben. Al ben ik er in het echte leven nog nooit geweest.
Ik heb een zwak voor Scandinavië. Met name voor Noorwegen, Zweden, Finland en Denemarken. Noors en Deens kan ik lezen en redelijk verstaan, Zweeds kan ik vloeiend, Fins een paar woorden als de vertaling in een andere taal erbij staat. IJslands kan ik redelijk lezen maar nog niet verstaan. Vooral na dit verhaal zou ik dat graag willen. Ik ken IJsland al mede door de verhalen van Kevin de Haan. Toen bestond die wens al om IJslands nog beter te leren en er een keer op vakantie naartoe te gaan. Het mysterieuze, het Ijskoude klimaat, bijgeloof met trollen en elfjes, de van horen en zeggen schitterende natuur dragen bij aan de sfeer van dit verhaal.
De plot is ongelooflijk en liet alles samenkomen en tot uitbarsting komen als bij een IJslandse krater of geiser. De opgebouwde hitte daalt als een stoom op je neer. De weg naar de plot toe zit vol hartverscheurende, rauwe, adembenemende, gruwelijke, passionele, mysterieuze maar ook liefdevolle, vertederende en mooie momenten.
Ik lees en recenseer graag meer boeken van Tamara Geraerds. Mijn complimenten. Ook voor de voorlezer van het luisterboek Leonoor Koster.
Die met haar stem het verhaal in haar waarde laat maar die het nog meer doet leven waardoor het nog intenser en nog heftiger beleefd wordt deze thriller.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
Beeldende schrijfstijl waarbij je het idee hebt dat je overal zelf bij bent. Gedetailleerd en geloofwaardig uitgewerkte personages. De spanning wordt stapsgewijs opgebouwd en komt pas in de plot tot uitbarsting. Alhoewel ik een vermoeden had verraste Tamara mij toch nog met de plot.
Mijn complimenten ik ben fan en lees en recenseer graag meer boeken van Tamara Geraerds.
Vrouwenthrillers en De Crime Compagnie hartelijk dank dat ik dit E-book mocht winnen in ruil voor mijn recensie.
| 
| | De duik - Sara Ochs *****
Jenneke van Maurik (56): Waanzinnig uitgeschreven debuut van Sara Ochs
Als een ware detective ging ik door het boek….. tot de plot twist.
Mijn kijk op een desnoods nieuwe vriendschap met iemand heb ik maar even in een vergeethoekje geduwd. Afgemetseld met een dikke stenen muur.
Kom maar op met een nieuw boek Sara! ♥
| 
| | Gevaarlijk spel - Marjolein van der Gaag ****
Diane Kooistra: Marjolein van der Gaag won in 2022 de Hebban Zilveren Strop voor het beste spannende verhaal met het verhaal Onder de waterspiegel. Sindsdien heeft ze verschillende thrillers geschreven. Met haar thriller Verlaat de gevangenis zonder betalen is ze genomineerd voor de Hebban Thriller Prijs 2025. De uitslag daarvan wordt in juni bekendgemaakt tijdens de thrillerweken.
In Gevaarlijk spel komt de collega van Maaike, Paul, om het leven. Ze zijn beiden journalist bij de lokale krant en werkten veel samen. Wat niemand weet is dat zij een affaire hadden en dat Maaike zwanger is van hem. Tijdens het opruimen van haar kamer komt ze een doosje tegen met informatie over de laatste zaak waar Paul mee bezig was. Ineens komt alles in een ander daglicht te staan en lijkt niets meer toevallig gebeurd te zijn…
Wat volgt is een thriller waarbij corruptie een grote rol speelt en het feit dat ze leert om echt niemand meer te vertrouwen maakt van dit boek een verhaal dat morgen zomaar in de krant zou kunnen staan. Een thriller waarvan je echt hoopt dat het fictie is. Heerlijk hoe Van der Gaag de lezer laat twijfelen en af en toe terug laat lezen om te laten zien dat het wél klopt wat ze schrijft. Waar in het begin lijkt alsof een bepaalde situatie wel heel toevallig lijkt, blijkt het later bewust genoteerd te zijn en dan komt er ook meer diepgang in het verhaal. Emoties en gevoelens krijgen dan ook meer ruimte.
Hoe Van der Gaag consequent blijft in het beschrijven van de personages en hun karakters laat alleen maar zien dat ze meer en meer is gegroeid als auteur. Ze weet na een korte inleiding waarin de hoofdpersoon vrij naïef overkomt het verhaal al snel over een hele andere boeg te gooien. De naïviteit van Maaike is trouwens een mooie tegenhanger ten opzichte van de meer ervaren mensen in het verhaal.
Gevaarlijk spel is een niet al te complexe thriller dat heel prettig leest.
Na het monopolyspel heeft Van der Gaag weer een heel ander spel gevonden om de uitdaging voor het schrijven van een thriller mee aan te gaan.
|
|
|
|
| | |
|
|
|
|
|
|
|
