Lisette is bij haar zieke moeder in het ziekenhuis. Als haar moeder vraagt om een notitieboekje op te halen met adressen, neemt Lisette dit de volgende dag voor haar mee. Wanneer het boekje gelezen is, komt de moeder te overlijden. Lisette begrijpt niet waarom haar moeder om het notitieboekje vroeg en waarom het zo’n haast had. Ze bekijkt de inhoud van het notitieboekje en vindt een kaartje: een bidprint. Dit is vreemd, want Eline (de moeder) was atheïst. Lisette vindt het zo vreemd dat ze op onderzoek uit gaat en in haar moeders verleden gaat spitten. Van het ene geheim ontdekt ze een ander geheim. Niet iedereen in de familie is blij dat Lisette overal vraagtekens achter zet en achter het familiegeheim komt...

Toen ik dit boek zag staan had ik niet direct in de gaten dat het om een thriller ging. Toen ik zag dat het boek werd uitgegeven door de Crime Compagnie, heb ik het boek verder bestudeerd. Dit boek heb ik vervolgens gelezen voor de online leesclub van vrouwenthrillers.nl (dank daarvoor). De proloog is erg spannend beschreven. Er wordt iemand dood gewenst en je hebt geen idee uit welk oogpunt dit wordt geschreven. Hierna volgen er hoofdstukken van nu (Lisette) en vroeger (moeder Eline). De verschillende gebeurtenissen volgen elkaar snel op en zo verveel je je als lezer niet. Tijdens het boek voel je een constante spanning en door de hints die er af en toe worden vrijgegeven, blijf je doorlezen. Aan het einde van het verhaal volgt een climax waardoor het hele familiegeheim ontrafeld wordt. Ik had tijdens het lezen af en toe moeite met de personage Lisette. Ik vond dat zij af en toe te ver ging met overal vraagtekens achter te zetten en dat zij echt overal wat achter zocht. Voor mij was dit dan iets minder realistisch, maar het past wel mooi bij het verhaal.

Barbara Sevenstern heeft een erg prettige schrijfstijl. De zinnen zijn heel vloeiend en het leest zo lekker vlot. Ik vond de zinnen liefelijk omschreven. Ook heeft Barbara zich goed verdiept in de thema’s die in het boek naar voren komen. Het is interessant om te lezen hoe er vroeger over bepaalde dingen gedacht werd. Het boek vind ik bij het genre Feelgood Thriller passen. Het verhaal leest als een spannende roman, dus ik vind de naam Feelgood Thriller wel mooi bedacht voor dit boek. Het verhaal loopt lekker door met af en toe wat spanning er in. Het verhaal heeft me geboeid van begin tot eind en dit komt mede door de snelle afwisselingen in het plot en de mooie beschreven zinnen in het boek. Ik geef het boek daarom vier sterren.

Auteurs: Elly van Driel, Esther van der Ham, Marianne Leerkes, Guido Mortelmans, Lucy Neetens, Guus Norden, Rinske Oenema, Tinke van der Poll, Janine van de Raadt, Alexander Roessen, Melania Somers, Titia Schut, Marieke Simons, Remda Spoelstra, Joke Zwaal. 

‘Wijdbeens stond de hoogbejaarde man op het dek van zijn schip. Onwankelbaar. Hij was met zeebenen geboren en zou met zeebenen het graf in gaan.’  

De verhalenbundel Aangespoelde verhalen bestaat uit vijftien verhalen die zijn opgedeeld in vier seizoenen. Zomer, Herfst, Winter, Lente. Vijf verhalen spelen zich af in de zomer, vier in de herfst, drie in de winter en drie in de lente. Een aantal auteurs hebben al eerder kort verhalen of zelfs boeken geschreven, maar er zijn ook auteurs bij die nog aan het proeven zijn en nog moeten ontdekken in bijvoorbeeld welk genre hun talent ligt. 

‘Hij had gehoopt alles los te kunnen laten door de rust op te zoeken. Hij houdt er niet van als mensen net doen alsof hij niet bestaat.’ 

Het mooie aan deze bundel is de verscheidenheid aan verhalen. Spannende verhalen maar ook ontroerende verhalen. Leuke verhalen, romantische verhalen, maar ook wel een heftig verhaal. Elke auteur heeft zijn eigen invulling gegeven aan de opdracht een verhaal te schrijven dat zich afspeelt op een van de waddeneilanden. Verschillende mensen maar allemaal met hetzelfde doel: schrijven…  

Zelf vind ik een verhalenbundel fijn omdat je niet alles achter elkaar door hoeft te lezen, het boek hoeft niet gelijk uitgelezen te worden. Als je een boek even een tijdje terzijde legt, is het vaak noodzaak even terug te bladeren om weer in het boek te komen. Bij een verhalenbundel kun je een bijvoorbeeld elke dag een verhaal lezen. Of je hebt net een boek uitgelezen, nog geen zin om een nieuw boek op te pakken, dan is het heerlijk om even een of twee verhalen uit een verhalenbundel te lezen. Of als je even moet wachten bij een dokter of ergens anders. Of nog even voor het slapen gaan. Aangespoelde verhalen is de tweede bundel in de serie Waddenbundels en de auteurs hebben een hele fijne verhalenbundel samengesteld. Ik kijk al weer uit naar de volgende…

‘Ik heb gehoord dat ze is opgenomen. Dat betekent dat het niet lang meer kan duren. Een prettige gedachte.’  

Lisette haar moeder heeft zich op laten nemen in het ziekenhuis. Ze is ongeneeslijk ziek en thuis gaat het niet meer. Ze vraagt Lisette om een adresboekje op te halen. Een adresboekje dat na het overlijden van de moeder van Lisette erg belangrijk blijkt te zijn. Haar moeder blijkt al jaren een groot geheim met zich mee te dragen en met als enige aanwijzing het adresboekje gaat Lisette op zoek naar de waarheid.

Familiegeluk speelt zich afwisselend af in het heden en verleden. Het heden verhaalt vanuit het perspectief van Lisette, in de eerste persoon en het verleden vanuit Eline, in de derde persoon. Het verleden is belangrijk voor het achterhalen van het grote geheim van de moeder van Lisette. Sevenstern heeft een uiterst prettige, soepele schrijfstijl en weet hiermee de aandacht van de lezer te pakken. Levendige dialogen en intrigerende ontwikkelingen die elkaar vlot opvolgen. De personages zijn al naar gelang hun rol uitgewerkt en het is vooral Lisette, het hoofdpersonage die de meeste sympathie krijgt toebedeeld. Een personage die als ‘gewone’ vrouw wordt neergezet waardoor het als lezer gemakkelijk is zich in te leven of om zich met dit personage te identificeren. 

‘Ik kijk hem na en vraag me af hoe goed we elkaar al die jaren werkelijk hebben gekend.’  

Het ontrafelen van de familiegeheimen brengt veel teweeg en is niet helemaal zonder gevaar. En al is niet alles een verrassing, Sevenstern weet er elementen aan toe te voegen die zorgen voor een mooie, gedoseerde, lichte spanning. In deze feelgoodthriller geen bloederige taferelen maar wel interessante karakters en familiegeheimen die zorgen voor spannende fragmenten. Door continu de nieuwsgierigheid te voeden is het onmogelijk het boek even terzijde te leggen. Ook al zijn er best wel vermoedens. Vermoedens die deels uitkomen, maar Sevenstern heeft iets bewaard om de lezer aan het einde alsnog compleet te verrassen en even perplex te laten staan. Misschien laat Familiegeluk meer denken aan een spannende roman, maar de (nieuwe) term feelgoodthriller geeft een mooiere klank.

Kun je niet goed kiezen tussen feelgood en een thriller? En mag het allemaal wat meer gedoseerd zijn voor jou? Lees dan Familiegeluk, een mooie combinatie van beiden. Een echte familie- en feelgoodthriller, een toegankelijke vrouwenthriller waarmee Sevenstern een sterk en overtuigend debuut neerzet.

Verbazing alom wanneer de recherche ontdekt dat de ontsnapte het overgrote deel van zijn straf er al op heeft zitten en nog maar een relatief korte tijd in hechtenis voor de boeg heeft. Willem, de dienstdoende hoofdbegeleider van het kamp, wordt gearresteerd op verdenking van medeplichtigheid aan de ontsnapping. Liesbeth Ligthart is volledig van de kook wanneer ze dit verneemt, want Willem is... háár Willem. Ten einde raad zoekt ze Inge de Wit op - haar partner van de recherche die juist verlof heeft genomen - om hulp. 

‘Willem maakte het corveerooster en heeft Klaver goedkeuring gegeven om met eenbakkersjongen mee te lopen bij de bevoorrading. Ik vind het een beetje twijfelachtig omdat het buiten de poort is. Er hangen geen camera’s en het schijnt dat Willem de jongens niet in het zicht had. Dus waarom hij dat goed vond, weet ik ook niet. In ieder geval ziet het ernaar uit dat Klaver door die broodjongen is geholpen. Zijn scooter is achtergebleven op de parkeerplaats. Volgens een collega heeft Willem de corveediensten veranderd na de eerste paar dagen. Ook dat deed hij normaal niet. Hij bereidde alles tot in de puntjes voor. Dus dat is ook verdacht. En dan hebben ze ook nog een briefje gevonden in zijn spullen met de datum en de tijd van de ontsnapping. Dit briefje wordt onderzocht op vingerafdrukken en handschrift.' [...] 'Ik weet zéker dat hij er niets mee te maken heeft.'  

Samen storten de twee collega's zich op deze casus die een gecompliceerd web blijkt te zijn in een gemeente waar men elkaar de hand boven het hoofd houdt. Niet alleen om elkaar te beschermen, maar ook uit angst voor represailles. Vanuit diverse hoeken komen er echter signalen naar buiten, waardoor deze zaak complexer blijkt te zijn dan aanvankelijk werd gedacht. De auteur biedt de lezer een aantal buitengewoon ingenieuze plotwendingen, want bij nader politieonderzoek lijkt er iets essentieels niet te kloppen in de verkrachtingszaak.

Ondertussen bereikt het nieuws van de ontsnapping ook de immer angstige Nadine, die opgezocht wordt door het duo van de recherche. Ze is lang geleden verdwenen uit Barneveld en blijkt echter al jaren niet meer te praten, dus communiceren vergt veel tijd, inzet en creativiteit.  

‘Niet schrikken. Ik ga je helpen, Nadine, daarvoor ben ik naar je toe gekomen. Ik weet dat je niet naar muziek luistert, dat je jezelf afsluit voor iedereen die je niet kent en niet vertrouwt. Je hebt iets ongelofelijks meegemaakt en alles diep weggestopt in een kistje. Het zit in je buik, hier.’ Ze legt haar hand op haar eigen buik. [...] 'Ik ga je helpen Nadine, ik maak je niet kapot.’ 

Lange tijd blijven vele vragen voor de recherche onbeantwoord. Datzelfde geldt voor de lezer die op zijn qui vive zal moeten blijven. Waar is de moeder van Nadine? Wat hebben de vader van Tristan en diens vriend Guido Wezel met elkaar gemeen? Hoe kennen Willem en Michael elkaar? Hoe verhoudt een kerkelijke gemeente zich tot porno? Waarom bezoeken Ligthart en De Wit een psychiatrische instelling in Duitsland? 

Verschillende verhaallijnen draaien om elkaar heen en worden met elkaar verweven. Wanneer de puzzelstukjes op hun plaats beginnen te vallen en het web zich lijkt te sluiten, worden de verwikkelingen langzamerhand duidelijk en uiteindelijk ontward tot een naadloos sluitend verhaal. 

Door de psychologisch goed uitgewerkte personages is dit een verhaal dat heel geloofwaardig is neergezet. De auteur heeft zich overduidelijk uitvoerig laten informeren over de verschillende onderwerpen die een rol spelen in haar tweede boek. Ze is op alle vlakken heel intensief op onderzoek uitgegaan, om ervoor te zorgen dat de feiten ook daadwerkelijk kloppen. Ik heb haar niet kunnen betrappen op onjuistheden. Na haar eerste boek ´Niemand die me ziet' is Simone Grimberg met 'Onkruid' absoluut nóg sterker uit de verf gekomen.

'Onkruid' is een ingenieus gelaagd verhaal over duistere intriges. Grimberg duikt diep in de krochten van verontrustende dorpsgeheimen en geeft een stem aan hen die moesten zwijgen. Broeierig, beklemmend, onthutsend!