vrouwenthrillers.nl | Bezoekersreacties op boeken

Bezoekersreacties

		Moordende hitte - Sophie Wester **** J.N. Kingma-Postma (46): Recensie van: Moordende Hitte Kleine leugens, grote geheimen en een dodelijke afloop…. Auteur: Sophie Wester Achter de naam Sophie Wester gaat het schrijversduo Sophie Fraza en Ester Ankoné schuil. Hun missie is om spannende verhalen te schrijven waarin de lezer zich kan verliezen. Want wat is er nou heerlijker dan de wereld om je heen voor even te vergeten? Als docenten Nederlands delen zij een grote liefde voor de Nederlandse taal. Natuurlijk lezen zij graag en veel, maar ook schrijven is iets wat zij altijd hebben gedaan. In september 2019 zijn zij gestart met een tweejarige opleiding aan de Schrijversacademie om hun schrijfskills verder te ontwikkelen. Daar ontstond het ambitieuze plan om samen een boek te schrijven. Samen karakters uitwerken, elkaars scènes redigeren, de plotlijnen als puzzelstukjes in elkaar passen, het bleek uitdagend en ontzettend leuk om te doen. Het resultaat is de meeslepende thriller Moordende hitte, die in augustus 2022 uitkomt. Door de herkenbare personages, verrassende plot en fijne schrijfstijl is het een boek dat je in één ruk uitleest. Daarnaast heeft Sophie Wester een spannend kort verhaal geschreven voor de bundel Nr. 10 ter ere van het tienjarig jubileum van De Crime Compagnie. Hun tweede psychologische thriller Een lege plek komt in 2023 uit. Wijze van lezen: Recensie exemplaar ontvangen van De Crime Compagnie waarmee ik deelneem aan de Instagram Thrillerleesclub Uitgeverij: De Crime Compagnie Genre: thriller Cover en flaptekst: Ik zie een mengeling van rode, gele, roze kleuren en een bloem die verdord is. Een nieuwsgierig makende cover. Zet je in de startblokken om te gaan lezen. De flaptekst is naast informerend, spannend en krachtig. Mooie tekst: A spark neglected makes a mighty fire Robert Herrick Het verhaal: Wanneer Annejet besluit om samen met haar buurvrouwen een belevingstuin te creëren, haalt ze zich meer op de hals dan ze ooit had kunnen bedenken. De samenwerking met haar beste vriendin Karin verloopt vanaf de start van het project stroef en hun wederzijdse frustraties broeien onder de oppervlakte. De komst van Katja, een aantrekkelijke nieuwe buurvrouw, zet alle verhoudingen op scherp. Als de temperatuur blijft stijgen en de hitte ondraaglijk wordt, komen de zorgvuldig bewaarde geheimen aan het licht en loopt alles gruwelijk uit de hand. Mijn leesbeleving: Ik verwachtte een bloedstollende, psychologische zeer sterke thriller met moord en venijn. Deze verwachting is uitgekomen. De proloog is huiveringwekkend en voelt beklemmend echt. Eerst begreep ik de connectie met de rest van het verhaal niet maar na het lezen wel en vind ik het een sterke proloog. Dit verhaal wordt verteld vanuit diverse personages namelijk Karin, Annejet en Katja. Hun namen staan afwisselend boven de hoofdstukken. Hierdoor krijg je steeds verschillende observaties. Dat maakt het boeiend en houd je scherp. Het voelde voor mij alsof ik door hun ogen naar de wereld om mij heen keek. Ik voelde afwisselende gevoelens van alles overheersende leegte, eenzaamheid, minderwaardigheid en de sterke ziekelijke drang om vrienden te worden. Alsof diegene aan voetstuk verering deed of zeer idolaat van iemand was. Maar ook proefde ik de uitgebluste vermoeidheid, het niet lekker in je vel zitten, het twijfelen aan je jarenlange relatie en de aannames daarbij. Maar ook de drang om iets nieuws te creëren en er met andere vrouwen iets vruchtbaars van te maken. En de drang om eindelijk rust te vinden, een nieuwe start te maken met diegene die je het meeste lief is, geweven in je moederschoot haar hart dat klopte onder de jouwe, het verleden wat zo zwaar en traumatisch was achter je te laten. Ik vond het hartverscheurend om te lezen dat als de fundamenten van je jeugd door traumatische gebeurtenissen zo onstabiel kunnen worden dat dat door sijpelt in je volwassen leven. Dat de lijn tussen een gezonde psyche en een duistere, dodelijk vernietigende psyche flinterdun is. Maar dat zelfs gedachten, aannames en het afgaan op dat wat je aan de buitenkant ziet kunnen zorgen voor een sluimerend vuurtje dat al snel ontvlamt in een alles verzengende steekvlam en dat de vonken uitmonden in een niet te stoppen vuur krater. Praten is dan wellicht beter om helderheid te creëren. Van sommige personages voelde ok mijn handen jeuken. Wat een pijn en leed konden die hun levenspartner aandoen. Dat zou niet mogen. Daar is empathie en warmte op zijn plek. De psychologische diepgang zit in het feit dat de geheimen uit het verleden steeds meer gaan opspelen en dat dit zo overheersend wordt dat een gruwelijke achtbaan van onomkeerbare daden niet te stoppen is. Ook in de opbouw van het verhaal zit dit psychologische: het continu prikkelen van angstzweet en spanning die je als lezer hartkloppingen bezorgen. Maar ook is er een ander soort spanning die van erotiserend, lust opwekkend voyeurisme die uitmondt in een climax waarin passie hoogtij voert maar waarbij ook het gehalte van stiekem doen omdat het het daglicht niet kan verdragen overheerst. Het verhaal leest vlot omdat je graag de clou wilt weten het grote waarom. Na diverse plottwists die hun weerga niet kenden volgde de plot. Ik had op het einde wat meer strijd verwacht die langer aan hield. Maar de plot vond ik wel goed ingekleed en ingenieus verrassend. Sophie Wester, Sophie Fraza en Ester Ankoné, hebben mij zeer aangenaam verrast. Ik kijk uit naar hun tweede boek. Ik zou dat boek heel graag lezen en recenseren. Mijn mening: Ik geef 4 sterren. De opbouw is psychologisch sterk en de spanningsboog is er continu. De schrijfstijl is zeer beeldend en filmisch. Ik beleefde het verhaal in geuren en kleuren en met mijn hele lijf en psyche. De personages bestonden niet alleen op papier maar kwamen tot leven. Je leert ze kennen zowel vanuit hun jeugd tot in hun volwassen leven. Ze geven je inzicht in hun levens keuzes qua baan, partner, plek van wonen en laten jezelf een mening hierover vormen. Dat hitte moordend kan werken wordt bewezen. De plot is prima. Thrillerleesclub bedankt dat ik mee mocht doen. De Crime Compagnie bedankt voor het recensieexemplaar
		Los geslagen - Saskia M.N. Oudshoorn ***** J.N. Kingma-Postma (46): Recensie van: Losgeslagen Auteur: Saskia M.N. Oudshoorn Saskia M.N. Oudshoorn is geboren en getogen in Rotterdam, net als haar ouders en grootouders. Tegenwoordig woont zij in Krimpen aan den IJssel alwaar zij sinds 2014 zitting heeft in de Gemeenteraad. Oudshoorn schrijft zowel thrillers als feelgood romans. Wijze van lezen: Paperback gewonnen bij De Crime Compagnie waarvoor hartelijk dank! Uitgeverij: De Crime Compagnie Genre: spannende roman Cover: Een zwarte cover, bovenin zie ik blauwkleurige zwarte golven. In het midden zie ik een vrouw op de rug. Een rilling door mijn lijf. Wat gaat zij doen ? Zwemmen voor de lol of iets anders? Wie is zij? Ik wil antwoorden. Ik wil lezen. Flaptekst: Deze is informerend, onthullend maar slechts een tipje van het verhaal. Er blijft genoeg over om nieuwsgierig over te zijn. Het maakt dat ik gelijk wil beginnen met lezen. Mooie teksten: Ever tried. Ever failed. No matter. Try again. Fail again. Fail better. Samuel Beckett Hier in dit wijkje is het de bedoeling dat de bewoners voor elkaar gaan zorgen. Maar achter bijna iedere voordeur schuilt een geheim. Het gras bij de buren is zeker niet groener. Integendeel. Ieder van ons is een engel met slechts één vleugel. We kunnen pas vliegen als we leren elkaar te omarmen. Het verhaal: Advocate Annemie zit niet lekker in haar vel, ze heeft net een belangrijke zaak verloren en haar relatie met haar man Frederik loopt stroef. Ze krijgt steeds meer moeite met de dingen die hij van haar verlangt. Wanneer de nieuwe buurman hen samen met de andere buren uitnodigt in zijn zomerhuis op Ibiza, besluiten ze mee te gaan. Ook de knappe buurjongen Mees is van de partij, en er begint iets te broeien op het zonnige eiland. Maar dan gaat het helemaal mis… Mijn leesbeleving: Eerder las ik en recenseerde ik het boek Dieptepunt van deze auteur. Ik was gelijk fan. Ook het boek Losgeslagen had dit effect op mij. Net als Dieptepunt zat ook dit verhaal onder mijn huid. Ik was geen toeschouwer maar werd onderdeel van het verhaal. De proloog begint vriendelijk en liefelijk maar de laatste zinnen zijn grimmig en onomkeerbaar. Het zorgde ervoor dat ik gelijk door ging lezen. Het was een krachtige springplank voor mij. De schrijfstijl is zeer beeldend waardoor ik het idee had dat ik overal ooggetuige van was. Vaak benam me dat de adem omdat de spanning dan volop door mijn lijf raasde. Ik voelde het angstzweet op mijn rug. Of ik proefde een bitter en misselijke smaak als de afschuw van de tekst ten volle tot mij doordrong. Gelijk voelde ik een onlosmakelijke band met personage Annemie. Wat ze aan de buitenkant laat zien aan daadkracht, professionaliteit en altijd maar dienstbaar zijn in haar baan als advocaat maskeert haar innerlijk. Innerlijk is zij een liefdevolle, empatische, passievolle, goudeerlijke maar ook een zeer verdrietige en getraumatiseerde persoon. Het leven was zwaar voor haar en meerdere malen voelde ik de neiging om haar uit het verhaal te rukken zodat er meer geluk voor haar zou komen. Maar ik besefte dat dat niet kon. Zij bestond slechts als ik over haar las. Net als de overige personages is zij op zeer gedetailleerde en levendige wijze tot leven gewekt. De beklemmende sfeer die mij overviel in de nieuwe wijk waar men voor elkaar zorgt was bijna verstikkend. Geen naastenliefde maar maskers van galant gedrag om de onderhuidse haat en duisternis te verbergen. Ik vond de schuingedrukte anonieme teksten van de dader geweldig. Saskia bezit het talent om zowel de dader als het slachtoffer volledig te etaleren aan de lezer. De zeer erotiserende en passievolle scènes zetten mijn lijf in vuur en vlam. Maar de innerlijke gevoelens van leegte, het gevoel van is dit het nu?, wat is mijn innerlijk waard ten op zichte van mijn lichaam? Is het leven als balanceren op een koord of is er ook wederzijds respect en diepgang mogelijk? De gruwelijke, gewelddadige en machtsbeluste fysieke mishandelingen raakten mij diep. MeToo was er niets bij. Ik kon hun bloed wel drinken. Net als de zeer machtsbeluste, weerzinwekkende, achterbakse, met dollartekens getatoeëerd in hun ogen personages. die andere mensen koste wat het kost willen overheersen. Hen vergiftigen met hun verwrongen kijk op het leven. Die proberen om alles wat het daglicht niet kan verdragen weg te moffelen. Die smijten met geld voor de drang naar macht en uiterlijk vertoon. En sommigen voor wie mensenlevens waardeloos zijn zolang zij maar aan hun trekken komen. Zij drukken op alle knoppen en zijn in control. De spanning blijft gedurende het hele verhaal aanwezig. Daardoor blijf je ook door lezen. Je wilt het grote geheel zien en het antwoord van het grote geheim van alles weten. Na een aantal zinderende plottwists volgt de plot die nog lang door werkte bij mij. Alle verhaallijnen komen bij elkaar en de waarheid over alles wordt prima verwoord. De ontboezemingen vanuit het hart die toevertrouwd waren op papier vond ik emotioneel maar tegelijkertijd verhelderend. Mijn mening: Ik geef 5 sterren. Dit verhaal is continu spannend, boeiend, aangrijpend, fascinerend en blijft je nog lang bij. Er zit psychologische diepgang in. Die door je ziel trekt. Die de verhoudingen op scherp zet. Het verbale dn fysieke geweld voelde ik zelf zo beeldend geschreven. De dialogen zijn ingenieus uitgewerjt. De schrijfstijl is beeldend en en maakt het verhaal nog intenser. De personages zijn voor mij als levende mensen. Samen met hen maak ik dit verhaal mee. Het speelt in op al mijn zintuigen. Het voelt als een ritje in de achtbaan: je klimt langzaam omhoog en dan stort je met heel veel vaart de diepte in. Ik was zo dankbaar dat de erotische, vurige, liefdevolle, passievolle en tedere liefde de gewelddadige machtsbeluste bevredigende liefde overwon. Ik heb genoten van dit verhaal. Ik kijk uit naar meer verhalen van deze auteur.
		Los geslagen - Saskia M.N. Oudshoorn *** Debby (37): Voordat het boek echt begint, is er een opsomming van de personen in het boek naar voren komen. Dat is wel fijn en heb je ook wel nodig. Het gaat over 4 nieuwbouw villa's die bewoond worden door verschillende gezinnen. Van te voren hebben ze moeten beloven dat ze voor elkaar (gaan) zorgen. Dat is 1 van de voorwaarden om daar te wonen. Uiteraard is het bijzonder om dat te beloven terwijl je de mensen niet (allemaal) kent. Hoe weet je wie te vertrouwen is of niet? En hoe zit het met ieder huisje heeft zijn kruisje? Daar konm je uiteindelijk wel achter ;) Ik ben een snelle lezer, ik lees daardoor soms ook wel eens over details heen. Dat is in dit boek niet handig. Zeker omdat er over meerdere personen geschreven wordt. Je moet wel op blijven letten om wie het nu gaat. Sommige dingen beetje voorspelbaar, maar daardoor niet minder leuk!
		Het serpent - Pierre Lemaître **** JN Kingma Postma (46): Recensie van: Het Serpent Als in de thriller Het serpent van Pierre Lemaitre de opdrachtgever van de bejaarde huurmoordenaar Mathilde besluit haar uit de weg te willen ruimen, neemt ze het heft in eigen handen. Auteur: Pierre Le Maitre De Franse schrijver en scenarist Pierre Lemaitre is opgeleid als psycholoog en is een autodidact in de literatuur, die sinds 2006 van zijn pen leeft. Naast zijn bekroonde literaire romans (winnaar van de prestigieuze Prix Goncourt) schreef hij zeer succesvolle thrillers. In Nederland en België verkocht Lemaitre inmiddels meer dan 90.000 boeken. Wijze van lezen: Boek ontvangen voor de Leesclub van Thrillzone o.l.v. Cees van Rhienen in ruil voor mijn deelname en recensie. Uitgeverij: Xander Genre: thriller Cover en flaptekst: Wat me aanspreekt zijn de grijze en groene kleuren. Het past bij elkaar. De hond, een Dalmatiër, kijkt mij recht aan. Hij doet mij denken aan de film 101 Dalmatiërs. Hij laat mijn hart voor dieren sneller kloppen. Waar ik me aan erger is dat hij niet helemaal op de foto staat. Waarom aan de rechterkant en niet in het midden. Of slaat de titel Het Serpent op hem. Zodat hij bepaald of hij goed wil poseren. Nu lijkt het alsof hij gehaast is of gestoord wordt en na het maken van de foto zo weer weg sprint. De flaptekst vind ik informerend maar ook grappig. Wie verwacht nu een oude dame als huurmoordenaar. En gelijk maak je je zorgen omdat ze misschien té oud wordt voor het vak en zelf doelwit wordt. Maar deze tekst maakt wel dat ik gelijk wil gaan lezen. Of het een thriller als een Tararantino-film is weet ik niet. Ik heb nooit een Tarantino film gezien. Het verhaal: In de Quentin Tarantino-achtige thriller Het serpent van Pierre Lemaitre ontmoeten we Mathilde, een drieënzestig jarige vrouw, elegant en goedgekleed. In de buurt kent iedereen haar dankzij haar wandelrondjes met Ludo, haar dalmatiër. Niemand weet echter dat ze een koelbloedige huurmoordenaar is en dat ze áltijd keurig en onberispelijk werk levert. Mathilde is meedogenloos, kent de straten van Parijs op haar duimpje en er is geen brug waar ze de afgelopen dertig jaar geen pistool vanaf heeft gegooid. Maar Mathilde wordt oud en slechtgehumeurd, en haar opdrachtgever maakt zich zorgen. Als Mathilde haar grip op de zaken verliest, moet ze zélf vrezen voor haar leven... En dat laat ze niet zomaar over haar kant gaan. Mijn leesbeleving: Voordat ik in dit boek begon te lezen kende ik de auteur Pierre Lemaitre niet. Maar door het open en eerlijke voorwoord had ik er veel zin in om dit boek te gaan lezen. Ik verwachte een diepgaande en bloedstollende thriller. Is het naast gruwelijkheden, dood en verderf ook een verhaal waarin de personages zichzelf etaleren. Leer je ze daadwerkelijk ten diepste kennen of blijft het oppervlakkig? De spanning is sluimerend aanwezig is zo van wat zal de volgende stap zijn van de dader of van de recherche tot bloedstollend op het moment dat de dader op missie is in opdracht. En de gevaren van een haperend brein en welke tragische gevolgen dat kan hebben. Het voortdurende kat en muis spel van jagen of gejaagd worden sprak mij zeer aan. Ik ondervond veel leesplezier omdat naast de nodige spanning er ook vileine humor in zat, het heel beeldend en filmisch las. Een situatie snel tot je doordrong omdat het zo beeldend beschreven werd. De schrijfstijl is zeer beeldend en levendig voortdurend was ik onderdeel was van het verhaal als je las. Ik vergat de wereld om mij heen. Het verhaal scoort voor mij hoog qua originaliteit want nog nooit las ik vanuit het perspectief van een dame op leeftijd die zeer ondernemend en actief is. Terwijl je bij haar verschijning een nette, aristocratische, achter de geraniums zittende dame verwachtte. Maar ik werd aangenaam verrast door de karakter beschrijving van Mathilde. Haar overpeinzingen over een tijd die achter haar ligt. Een diepgeworteld gevoel van passie en liefde die nooit ingelost werd. De intense tragiek van het verval van een mensenleven. Mentaal of fysiek. Buitengewoon mooi in beeld gebracht met ruimte voor emotie. En dat wat je aan de buitenkant ziet je ongelooflijk op het verkeerde been kan zetten. Voor mij had dit verhaal psychologische diepgang omdat dit verhaal gelijk onderhuids gaat. Het laat je niet los. Hetzij je bouwt een band met diverse personages. Op vreemde wijze voel je compassie met hen, zie je hun worstelingen op gebied van gezondheid, van een ogenschijnlijk machtig imperium maar een eenzaamheid die kapot vreet. Maar ook de diepgaande speurtocht van een politieman, die graag goed werk wil leveren en tot get uiterste gaat. Maar die ook persoonlijke bagage mee zeult. Het verhaal raakt je of je dat nu wilt of niet. De plot zag ik niet aankomen. Deze was voor mij overrompelend en onverwacht. Ik begrijp deze goed maar mijn hart huilde ook omdat ik me altijd zo hecht aan de personages. Maar dat is persoonlijk. Toen het verhaal uit was en ik het boek dicht deed was ik eerst boos maar dat bleek dus verdriet te zijn. Het was allemaal zo abrupt. Maar was het anders geweest als protocollen gevolgd waren, de geijkte paden? Misschien was het dan te langdraderig geworden en was de rode draad dan minder rood geweest. Een thriller die naast gitzwart en duister ook de nodige sarcastische, spottende humor bevat. Die uitblinkt in het beschrijven van de psyche van de personages. Wat is belangrijk in iemands leven en waarom, diepgewortelde liefde voor elkaar, hunkeringen naar een tijd die ooit was. Steun vinden bij een dier om het leven aan te kunnen. Al met al een prima thriller. Pierre Lemaitte heeft mij aangenaam verrast met deze thriller. Hij heeft er talent voor. Zijn andere boeken wil ik zeker nog lezen. Het zou mooi zijn als Het Serpent verfilmd kon worden. Ik zie het voor me. Mijn mening: Ik geef 4 sterren. De opbouw, spanning, personage uitwerking, de beeldende, filmische schrijfstijl zijn van een goede kwaliteit. Ook met de psychologische diepgang is goed rekening gehouden. Toch had ik nog wat meer achtergrond en intenties willen hebben an de personages maar dat is persoonlijk. Cees van Rhienen bedankt voor de leesclub. De nieuwe opzet met de bookchat vond ik geweldig. Ik doe in de toekomst graag weer mee.
		Jager in de nacht - Chris Carter ***** Britney Maes / ssst_ (37): Chris Carter - Jager in de nacht Uitgeverij: Harper Collins Soms heb je zo van die boeken die het allemaal bevatten, net alle juiste ingrediënten om het boek naar een hoger niveau te tillen. Dit boek is er zo eentje! Een onbekende vrouw wordt dood aangetroffen in een verlaten slagerij. Haar lichaam heeft geen verwondingen, maar haar lippen zijn dichtgenaaid. Pas tijdens de autopsie ontdekt de patholoog hoe gruwelijk de daad werkelijk is... Hunter en Garcia openen de jacht op een seriemoordenaar voor wie liefde grenst aan pure haat. Deze reeks is zo al niet weggelegd voor gevoelige lezers met een zwakke maag. Dit 3e boek gaat nog een tikkeltje verder ... het maakt je bang voor het donker, doet je letterlijk wegkijken van je bladzijde en kost je menig uurtjes slaap. Maar als doorwinterde thriller lezer en grote fan van Chris Carter was dit boek een verknipte maar bovenal een fantastische leeservaring. Vanaf de 1e blz. raak je weer besmet door de dynamische chemie tussen de collega's Hunter en Garcia. Robert Hunter is een oude rot in het vak met een enorme intelligentie die vaak zijn team met open mond achterlaat ... Samen met zijn rechterhand Garcia 2 gewaardeerde leden van Bijzondere Moordzaken bij wie je aan het juiste adres bent als je even een seriemoordenaar wil pakken. Personages, dialogen, ... alles wordt zo filmend beschreven alsof je er zelf deel van uitmaakt daar in Los Angeles. Meer dan eens hou je je adem in bij het omslaan van de pagina's en wordt het nog verknipter dan het al was. Ik vraag me af hoe de schrijver dit op papier heeft kunnen zetten en waar die inspiratie vandaan komt. Precies alsof er een seriemoordenaar naast hem zat tijdens het schrijven. Wat.Een.Boek ! Ohja nog 1 tip: vergeet niet onder je bed te kijken De beste beslissing ooit van de uitgeverij om deze reeks te gaan vertalen want wat een talent! Dit boek verscheen bij Harper Collins op 9 augustus 2022. Bedankt voor dit recensieboek @borgerhofflamberigts @harpercollins_vlaanderen @harpercollins_holland @chriscarterbooksofficial Recensie geschreven door ssst_just_one_more_chapter aka Britney Maes
		Een perfecte dag - Romy Hausmann **** Annette Overvoorde (53): Romy Hausmann geboren in 1981, is een Duitse schrijver, televisiejournalist en misdaadauteur. Haar thrillerdebuut Dag en Nacht ( Liebes Kind) steeg direct door naar een hoge plaats in de ranglijst voor best verkochte paperbackromans van 2019.Stond kortstondig op nummer 1. In 2019 ontving zij de crime Cologne Award. Daarna volgde Slapeloos (Marta schlaft). Een perfecte dag is haar 3e thriller en vierde boek. Zij woont nu in Stuttgart aan de rand van een groot bos. Wat haar mogelijk inspiratie geeft voor haar spannende boeken. Spannend is Een perfecte dag zeker. Hoofdkarakter Ann had zo een perfecte dag, wat helaas ruw werd verstoord. Alles wordt dan zwart. "Ann sterft op een donderdag, ze komt heel jammerlijk aan haar einde. Ze ligt op haar rug, haar benen gestrekt haar handen duwt ze trillend op de gapende wond in haar borstkas." Er is een nieuw spoor naar de seriemoordenaar. Al 13 jaar is men bezig om deze op te pakken, tot vandaag. Het is een 55-jarige man uit Berlijn en hij staat onder verdenking van de moord op diverse jonge meisjes. het is de vader van Ann, die nu 24 jaar is. Haar vader wordt zomaar uit haar leven weggezogen. Haar moeder stierf toen Ann 6 jaar was. Haar wereld stort ineen. het is de ergste dag van haar leven. Een perfecte dag is een bijzondere thriller en draait om Ann. In de vertelperspectief van de 1e persoon lezen we haar verhaal. Oftewel haar kant van het verhaal. Haar moeder overlijdt als Ann pas 6 jaar is en vanaf dat moment wordt ze door haar vader opgevoed. Hij noemt haar altijd "zijn kevertje". Al vanaf het begin voel je het verdriet bij Ann. Door de ik-stijl komt alles heel dichtbij. Hausmann heeft een aparte stijl van schrijven, die je als lezer direct raakt. Ann voelt bijna of ze dood gaat van verdriet. Haar lieve vader is meegenomen, dat kan toch niet. Er is gelijk sympathie voor Ann. Vragen borrelen er op: heeft zij niets gemerkt? Hoe was haar leven met haar vader? Is hij wel de dader? Door 3 verhaallijnen komen we meer en meer te weten over Ann, haar jeugd en haar vader. Door het stukje "wij" komen we in het hoofd van een ander persoon terecht. Die de lezer flink op een zijspoor zet. Ten derde zijn er gedeeltes met vragen en antwoorden. Een soort van verhoor is er gaande. In begin nog erg onduidelijk. Hausmann heeft dat goed door, om de lezer zo te verwarren en met haar publiek te spelen. Emoties zijn bepalend in dit 3e thrillerboek van Hausmann. Daarnaast zijn rode lintjes belangrijk. De lintjes zijn zichtbaar op de plek waar de slachtoffers worden gevonden. Wat een opluchting maar ook veel verdriet geeft. De gebeurtenissen maken veel los bij Ann. In haar zoektocht naar antwoorden komt ze zichzelf veel tegen. Elke emotie die ze ervaart geeft haar een flashback, een herinnering met een bijzondere beschrijving. In haar reis naar antwoorden ontmoet zij Jacob. Ook Eva speelt een grote rol en binnen no-time overtuigt ze beide karakters er van dat zaken niet kunnen kloppen. Wat benarde situaties geeft met een beklemmende sfeer. De karakters worden goed en duidelijk beschreven, groeien in hun rol als belangrijke secondanten. Hier en daar is het wat onduidelijk, maar dat geeft ook wat grimmigheid aan het geheel. De leeftijd van Ann en de jaartallen die verspringen zorgen soms voor wat "mist" op de lijn en de vraag: klopt dit nu wel. Deze 3e thriller van Romy Hausmann verloopt anders dan verwacht. De auteur heeft het plot zeer goed overdacht en neemt de lezer er flink tussen. Spanning, mysterie, plottwisten, leugens en bedrog...je vindt het allemaal in deze meeslepende thriller. ~Hausmann neemt de lezer mee in een spinnenweb van genoegdoening, misleiding en veel twisted minds! ~ Gewaardeerd op 4,5 sterren. Een aanrader voor puzzelaars en liefhebbers van mysterie en veel twists en turns. Hartelijke groeten, Annette Overvoorde Birdy's Boeken blog
		Los geslagen - Saskia M.N. Oudshoorn **** Miesleest (40): Dit was mijn eerste kennismaking met deze schrijfster en wat voor één, als je eenmaal begint te lezen kan je niet meer stoppen. Saskia heeft een vlotte fijne schrijfstijl en dat gecombineerd met korte hoofdstukken, zorgt ervoor dat je door het boek heen vliegt. We volgen in dit boek Annemie ze woon in een klein wijkje waar iedereen voor elkaar dient te zorgen. De ondertitel van het boek luidt: achter iedere voordeur schuilt een geheim, wat zeker waar is in dit boek. In het begin van het boek staat en klein overzichtje wie met wie achter een voordeur woon, heel fijn om zo soms even terug te kijken, al had ik het snel door in het verhaal. De relatie van Annemie met haar echtgenoot Frederik loopt stroef en dan heeft ze ook haar vader nog in huis om voor te zorgen, al besteed Annemie dit al grotendeels uit aan zorgmedewerkers, maar ze had haar moeder belooft om voor haar vader te zorgen, dus doet ze dit ook, Annemie maakt een fijne ontwikkeling door en wordt steeds zelfstandiger en komt steeds meer voor haarzelf op. Het verhaal begint met een proloog gevolgd door drie hoofdstukken in het heden, hier in wordt duidelijk wat er gebeurt is, maar niet door wie en met welke reden. Het verhaal neemt dan een sprong terug in de tijd en wordt duidelijk hoe de buren elkaar leren kennen op Ibiza, en worden langzaam de geheimen achter de voordeuren onthuld. Er zit om de paar hoofdstukken een intermezzo uit een ander perspectief, langzaam word duidelijk wie dit is. Ik vond het een heerlijk boek wat goed past in het genre vrouwenthriller, het leest vlot weg en was bij mij dan ook binnen 2 dagen uit. Speciaal in het boek is dat het gevoel van Annemie wordt versterkt door de quotes die ze opzoekt op een speciale website. Zelf houd ik helemaal niet van deze quotes, maar de schrijfster weet hiermee heel goed het gevoel van Annemie te versterken en haar zo tot groei te brengen. Klein minpuntje vond ik dat 1 stel uit het wijkje duidelijk minder in het verhaal voorkwamen dan de rest, voor dat stel had ik graag een grotere rol gezien ook. Ik raad het boek zeker aan voor alle liefhebbers van de zogenoemde vrouwenthrillers, ik ga zeker ook meer boeken uit dit genre lezen, al houd ik normaal van iets meer spanning. Beoordeling 4 sterren
		Een zee van tijd - Eva Nagelkerke *** Saskia (52): De zussen Alexandra en Victoria Nagelkerke bundelen hun schrijfkunst onder het pseudoniem Eva Nagelkerke. De literaire thrillers Stille wateren en De perfecte engel hebben ondertussen hun weg gevonden naar een breed lezerspubliek. Een zee van tijd is een korte zomerthriller (maar kan natuurlijk het hele jaar door worden gelezen) uitgegeven bij De Verhalenfabriek. Linde werkt bij een gerenommeerd advocatenkantoor in de financiële wijk in Amsterdam. De sfeer is daar erg vrouwonvriendelijk. Maar het onbeschofte gedrag van de mannelijke collega’s en de werkdruk houden haar aanvankelijk niet tegen om te blijven presteren. Vincent, haar geheime minnaar én haar baas, verwent haar tussendoor als een prinses in zijn luxueuze appartement. Tot Linde schokkende en aanstootgevende foto’s op zijn telefoon vindt. Deze situatie én een leuk voorstel van haar jeugdvriendin Katja zorgen voor een ommezwaai in haar leven. Linde zet een punt achter de relatie, neemt haar ontslag en wordt de zakenpartner van Katja. Samen starten ze een strandpaviljoen aan de kust. Maar ook hier wordt haar vertrouwen zwaar op de proef gesteld door onrustwekkende gebeurtenissen en dreigementen. “Twee vrouwen die samen zo’n zaak willen runnen, daar kan alleen maar ellende van komen. Hier aan het strand ’s avonds laat... Jullie weten niet wat hier allemaal rondschuimt.’ Terwijl hij spreekt, kijkt hij hen niet één keer aan. ‘En dan is er niemand die je komt helpen.” Een zee van tijd start met een zeer krachtige proloog. Eva Nagelkerke weet de sfeer en emoties goed weer te geven. Zo is de grimmige stemming op het advocatenkantoor heel tastbaar. Als lezer krijg je bij het gedrag van de mannelijke collega’s, dat hopelijk toch wel is uitvergroot, een ongemakkelijk gevoel. Het sterke karakter van Linde wordt ook goed uitgewerkt. Ze laat de onmacht achter zich en durft eindelijk voor zichzelf op te komen. Katja verschijnt dus op het perfecte moment! Het enthousiasme van de Linde en Katja geeft een vrolijke noot aan het verhaal. Voor even toch, want de auteur verrast je telkens weer met heftige en onverwachte gebeurtenissen. Wie heeft het op het strandpaviljoen gemunt en waarom? Gaat het om jaloezie of een persoonlijke afrekening? De lezer wordt aan het denken gezet… en aan het twijfelen. Door de korte hoofdstukjes en de nodige spanning ga je in een razende vaart door dit boek. Toch blijft er een vaag gevoel hangen rond de beweegreden van sommige personages en naar het einde toe wordt het verhaal een beetje snel afgeraffeld. Na het lezen van de epiloog sluit je dit verhaal met een goed gevoel af, top! Een zee van tijd is ideaal als spannende ontspanning, een verrassende thriller met een vleugje feelgood!
		Los geslagen - Saskia M.N. Oudshoorn **** Agnes (67): Annemie en Frederik wonen samen met haar invalide vader in een jaren dertig woning. Dan zijn er vier kavels te koop in een bosrijke omgeving. De gemeente wil er een kleine buurtgemeenschap van maken met de bedoeling dat de mensen voor elkaar zorgen. Frederik is dolenthousiast maar Annemie vindt het niet nodig, ze woont prima. Toch gaat het door en ze maken kennis met hun toekomstige buren. Lesley, de vrouw van Arno die een groot apotheekketen heeft, raakt bevriend met Annemie. Evenals buurjongen Mees, die niet zo veel jonger is dan Annemie. Arno en Lesley hebben een huis op Ibiza en hij nodigt alle buren uit om een week met hen mee te gaan. Er gebeuren veel leuke, maar ook héél vervelende dingen in deze week. Dit verandert de verhoudingen tussen de buren. Dan komt Eva, een vriendin van Annemie weer in Nederland wonen. Zij is onderzoeksjournalist en ontdekt allerlei zaken waar Annemie niet blij van wordt. Kan Annemie haar advocatenpraktijk houden? Losgeslagen is een echte Pageturner. Fijne schrijfstijl en niet te lange hoofdstukken. Wat érg fijn is is dat voor in het boek de buurtbewoners beschreven worden zodat je gemakkelijk terug kunt kijken wie bij wie hoort. Crime company, hartelijk dank voor het toesturen van dit boek.
		Los geslagen - Saskia M.N. Oudshoorn *** Silvie Leest (36): Advocate Annemie zit niet lekker in haar vel, ze heeft net een belangrijke zaak verloren en haar relatie met haar man Frederik loopt stroef. Ze krijgt steeds meer moeite met de dingen die hij van haar verlangt. Wanneer de nieuwe buurman hen samen met de andere buren uitnodigt in zijn zomerhuis op Ibiza, besluiten ze mee te gaan. Ook de knappe buurjongen Mees is van de partij, en er begint iets te broeien op het zonnige eiland. Maar dan gaat het helemaal mis… 'Los geslagen' begint met een pakkende proloog en hierdoor werd ik meteen erg nieuwsgierig. Vervolgens ga je een aantal weken terug in de tijd en leer je Annemie, Frederik en haar buren beter kennen. Ze gaan met de hele groep gezellig naar een zomerhuis op Ibiza. Het blijkt al gauw dat er onderling bepaalde spanningen zijn en Annemie vindt Mees wel een érg aantrekkelijke jongen. Deze aantrekkingskracht blijkt wederzijds te zijn, maar Annemie is getrouwd met Frederik... De schrijfstijl van Saskia is, zoals ik al van haar gewend was, erg prettig. De hoofdstukken zijn niet al te lang en het is interessant dat je steeds meer over het huwelijk van Annemie en Frederik komt te weten. Of het een echte thriller is weet ik niet, maar er is sowieso een hele hoop drama, romantiek en onderlinge spanning en dit maakt het verhaal ook boeiend genoeg om door te willen lezen. Het einde vond ik dan weer niet super verrassend en ik had dus ook wel redelijk snel door hoe het plot in elkaar zou steken, maar desondanks vond ik het zeker een leuk verhaal om eens gelezen te hebben! Sowieso vind ik de boeken van @decrimecompagnie altijd heerlijk lezen. Niet té moeilijk en het zijn gewoon fijne verhalen. Vandaag is trouwens de verschijningsdatum van dit boek, dus wacht niet te lang en ga 'm lekker lezen! 😉 Ik wil @decrimecompagnie heel erg bedanken voor dit recensie-exemplaar! Beoordeling: 3,5 ⭐
		De engel van Sevilla - Marelle Boersma *** Annette Overvoorde (53): Sascha krijgt een mooie baan in het zonovergoten Sevilla. Zo kan ze haar beide passies combineren. Dat is voor mensen zorgen en haar liefde voor Spanje. Ze gaat werken in het Golden Care Resort. Een verzorgingstehuis voor ouderen van een Nederlandse organisatie die contracten heeft met Nederlandse zorgverzekeringen. Gelegen in een buitenwijk van Sevilla. Er is een lange wachtlijst. De 75-jarige Maria kijkt er erg naar uit, dat zij naar Sevilla mag afreizen. Directeur Joost Schoenmakers regelt alle belangrijke zaken. Zijn knipoogjes doen het hartje van Sacha flink kloppen. De seks met hem is een uitdaging, maar moet wel geheim blijven. Om even bij te komen kiest Sascha een klein terras voor een wijntje en wat tapas. Dan gaat haar telefoon. Het is Joost, er is iets mis met een bewoner. Het ziet er niet goed uit. Dat blijkt wel als deze bewoner de volgende dag is overleden. De arts onderzoekt het sterfgeval, maar ontdekt niets bijzonders. De man was een natuurlijke dood gestorven. Een aantal bewoners gaat op onderzoek uit. De elementen De cover is zonnig en sprankelend. Een dame in een roze jurk kijkt naar mooie oude gebouwen van de de stad. Het ziet er mooi uit en er is flink aan gewerkt. Een ware eyecatcher. De schrijfstijl is zoals we dit van deze auteur gewend zijn; pakkend, enigszins beeldend en meeslepend. ~Als een stralend wit paleis ligt het resort re pronken onder een diepblauwe lucht. het lijkt bijna onmogelijk dat er iets naars staat te gebeuren.~ De engel van Sevilla bestaat uit meerdere verhaallijnen. Deze zijn te volgen in de vertelperspectief van de 3e persoon. Als eerste is daar Sacha. Haar voorliefde voor Spanje is als een droom die uitgekomen is. Mogen werken met ouderen en ook nog in dit land, ze is een echte boffert. Op relatievlak "doet" ze het met de baas, wat zeker nog even geheim moet blijven. In haar roze bubbel is ze best verblind voor wat er verder nog gebeurt. Als tweede volgen we Maria, Els en Dollie. Na de komst van Maria gaan er een aantal radertjes draaien. Het zijn nog net geen Benidorm Basterds, maar zij hebben wel iets weg van Miss Marple & Co. Een soort speurneuzenclub. Als derde is daar personage Dario. Zo hongerig als hij is, vind je hem vaak in de buurt van de afvalbak. Mogelijk is daar nog iets te vinden van het eten wat over is gebleven. De personages worden voldoende uitgewerkt, al blijven er wat losse eindjes bungelen. Sacha haar exacte leeftijd is niet bekend. Meer van haar achtergrond wel, wat haar meer body geeft. Joost is en blijft wat vaag. Voor enkele personeelsleden geldt dit ook en missen duidelijkheid en een betere afronding. De speurneuzenclub daarentegen is geniaal gevonden. Boersma heeft met deze turn in het verhaal een extra toevoeging gegeven aan deze ik-vertrek-thriller. Het krijgt hiermee het karakter van een cosy-crime. De cosy-crime geeft geen hoge spanning en zeker geen actieve scenes, maar wel dat Miss-Marple-gevoel. Er is iets aan de hand. Zaken kloppen niet. Wat is het? En door wie? Deze vragen sluimeren door het verhaal. Een verhaal van een geheime liefde, verdachte gebeurtenissen, macht, geld en ook kameraadschap. Conclusie De engel van Sevilla is een boeiende ik-vertrek-thriller met een cosy-crime karakter. De spanningsboog is mild, er is weinig hoogspanning. Wel sluimert er een unheimisch gevoel door het boek heen. Het verhaal leest zeer prettig, met pittige momenten en heeft diverse verhaallijnen die mooi samen komen. Waardering 3,5 sterren. een dikke 7. Een leuk verhaal, wat fijn leest. De cover geeft een krachtige indruk. Die niet helemaal wordt waargemaakt, maar wel mooie leesuurtjes geeft. Met nieuwsgierigheid kijk ik uit naar een volgend ik-vertrek-verhaal, wat iets bijtende mag zijn. ~De engel van Sevilla is een boeiende ik-vertrek-thriller met een cosy-crime karakter.~ Hartelijke groeten, Annette Overvoorde, Birdy's Boeken blog
		Dieptepunt - Saskia M.N. Oudshoorn *** Emmy (69): Het verhaal zit goed in elkaar, het is spannend, de personages zijn goed uitgewerkt Door de ontzettende fijne, vlotte schrijfstijl lees je het verhaal zo uit. Het plot is verrassend en totaal niet iets wat ik aan had zien komen. Ik wil @decrimecompagnie heel erg bedanken dat ik het boek heb mogen lezen!
		Iets te verbergen - Elizabeth George *** Erika Houkes Zöllner (64): Voor het eerst lees ik een thriller van deze schrijfster in het Nederlands. Zoals ik al aangaf bij het vorige deel, The punishment she deserves, wordt het Engels dat George gebruikt steeds ingewikkelder en minder goed te volgen. Ik mis dan gewoon teveel. Tot mijn verrassing keren Deborah en Simon weer terug. Natuurlijk ook Linley, Havers en Nkata, maar die verschijnen pas na eendekker 100 pagina’s ten tonele. Als een rode draad loopt weer hun vertrouwde samenwerking, en ieder voor zich maakt wel degelijk een persoonlijke ontwikkeling door, die zich uitstrekt over de hele reeks van 21 thrillers. In het eerste deel van het boek introduceert George een groot aantal onbekende personages die allemaal hun rol zullen hebben in het verhaal. We lezen over de moord op een agente met een Nigeriaanse achtergrond, we maken kennis met de Nigeriaanse gemeenschap in Londen, inclusief hun eeuwenoude cultuur en gewoontes. George is altijd gedetailleerd in haar beschrijvingen, dus hier neemt ze ook uitgebreid de tijd voor. Er wordt langzaam wel structuur zichtbaar, en tussen neus en lippen geeft ze op onverwachte momenten belangrijke informatie. Als je niet oppast, mis je die nog ook. George neemt steeds vaker maatschappelijke vraagstukken op in haar thrillers. Ze schrijft heel beeldend, de zomerhitte in Londen zindert van de pagina’s af, we weten alles tot in detail van Deborah’s kat en hond. George babbelt, ze schrijft alsof ze kletst met haar lezers. En ze dwaalt daardoor vaak af. Haar boeken worden met elk deel dikker, George wordt met elk deel langdradiger. Ik weet niet of ik dat een fijne ontwikkeling vind. Waar Havers oorspronkelijk grappig slordig, chaotisch en een beetje onbehouwen is, wordt ze nu inmiddels neergezet als onsmakelijk, vies en schunnig. Er zouden best hele stukken uit kunnen of in ieder geval ingekort kunnen worden, dat zou niets afdoen aan het verhaal. Het boek bevat veel verhaallijnen die allemaal ingewikkeld zijn en naast elkaar opgelost worden. Natuurlijk hebben ze een gezamenlijk thema – de besnijdenis van meisjes uit sommige Afrikaanse landen waar dit een eeuwenoude gewoonte is – en komen ze uiteindelijk, na een aantal verrassingen en twists, bij elkaar. Maar de plot is eigenlijk niet echt spectaculair. Iets te verbergen gaat uit als een nachtkaars. Het verschil met A Banquet of Consequences kan niet groter zijn.
		Los geslagen - Saskia M.N. Oudshoorn *** Booksanddreamz (45): Advocate Annemie en haar echtgenoot Frederik worden geselecteerd voor een project. Ze verhuizen daarvoor naar een woonwijkje van vier huizen, waarbij het de bedoeling is dat de vier gezinnen zorg dragen voor elkaar. Dat komt voor Annemie wel goed uit, nu haar vader hulpbehoevend is en zijn intrek bij hen heeft genomen. Om elkaar beter te leren kennen, organiseren ze een BBQ en gaan nadien samen op vakantie naar Ibiza, waar één van de gezinnen een huis heeft. Na hun terugkeer doet zich een drama voor: Annemie’s vader overlijdt onder verdachte omstandigheden. De titel en cover passen uitstekend bij het verhaal. Je leest het boek vanuit de derde persoon, waarbij Annemie het hoofdpersonage vormt. Af en toe lees je een stukje, aangeduid in cursief, waarbij je aanvankelijk nog niet weet vanuit wiens standpunt dit is geschreven. Een goede manier om wat spanning op te bouwen. Af en toe worden er quotes gehanteerd in het verhaal, wat origineel is. Er zijn verschillende verhaallijnen en intriges die tijdens het lezen goed te volgen zijn. De schrijfstijl in dit boek is tweeledig. Sommige hoofdstukken zijn enorm beschrijvend en vertellend, waardoor ik het lastig had om mijn aandacht erbij te houden. Andere hoofdstukken bevatten vlotte en uitgebreide dialogen en deze lezen dan weer supervlot. Voor mij mocht het hele boek opgebouwd zijn met hoofdstukken van de laatste soort. Dat had me meer meegenomen in de diepte van het verhaal. De verschillende karakters werden goed uitgewerkt. Opvallend bij dit boek is dat het verhaal in de eerste plaats gaat over de intriges en de onderlinge verhoudingen tussen de personages. De dood van Annemie’s vader is eigenlijk maar een van de gebeurtenissen in het verhaal en ook het politie-onderzoek komt nauwelijks aan bod. Hierin verschilt het verhaal van een ‘klassieke’ thriller, ook al is dit voor mij geen negatief aspect. Ik zou het verhaal daardoor wel eerder omschrijven als een psychologische roman dan een thriller, want het verhaal is eigenlijk niet spannend. Wel komen er verschillende thema’s aan bod die uiteindelijk een geheel en een rode draad bevatten. Ik raad dit verhaal eerder aan de fans van psychologische romans aan dan aan de thrillerfan die op zoek is naar een spannend verhaal. Bedankt, uitgeverij De Crime Compagnie, voor dit recensie-exemplaar. Rating: 3*
		Alias Emma - Ava Glass **** De_Stefs (40): De vrouwelijke James Bond Ik mocht als vooruitlezer Alias Emma van Ava Glass lezen. Alias Emma gaat over een beginnend undercover agent van de Britse geheime dienst. Emma Makepeace (niet haar echte naam) krijgt een grote opdracht: breng binnen 12 uur de zoon van de Russische wetenschapper en dissident Elena Primalov in veiligheid. Dit klinkt als een actie/spionagethriller en dat is het zeker. Dit boek zit vol met actie, onverwachte wendingen en nipte ontsnappingen. Dit heeft zo zijn voordelen en nadelen. Het voordeel is dat de vele actie en onverwachte wendingen zorgen dat je aandacht goed bij het verhaal blijft. Het boek is zo uit, want je wil blijven lezen. Dat komt ook doordat je het verhaal in gezogen wordt door de uitstekende, beeldende schrijfwijze van Ava Glass. Het nadeel van veel actie en vooral van veel nipte ontsnappingen is dat het verhaal ongeloofwaardig kan worden. Dat is in Alias Emma soms het geval. Dit hoeft geen probleem te zijn als je je laat meeslepen door het wervelende verhaal, maar kan storend zijn. Wat dat betreft heeft Alias Emma wel wat van de James Bond-verhalen: je kunt je zo laten meevoeren door de plot dat je de ongeloofwaardige nipte ontsnappingen op de koop toe neemt. Een geslaagde combinatie dus van actie, wendingen, nipte ontsnappingen en een verhaal dat zo beeldend is dat het zo verfilmd kan worden.
		Alias Emma - Ava Glass *** Jaimy (32): Emma is een spion, die tot nog toe geen grote missies gehad heeft. Tot nu. Ze moet de Russische Michael in veiligheid brengen, zo snel mogelijk. Niet alleen moet ze hem ongeschonden helemaal aan de andere kant van Londen zien te krijgen, ze moet buiten het zicht van de camera’s en agenten blijven, maar het grootste obstakel is Michael zelf. Hij wil niet gered worden en al helemaal niet onderduiken. Alias Emma is een ontzettend spannend verhaal dat zich afspeelt in een tijdsbestek van amper een dag. Het is een snel verhaal dat zowel in de schrijfstijl als ook de manier van handelen van de personages terug te vinden is. Ze voeren letterlijk en figuurlijk een race tegen de klok en er is nergens tijd om even bij te komen. Dit is ook als lezer heel erg goed te voelen. Niet alleen is de spanning hierin terug te vinden, ook alles wat zij meemaken is vol van sensatie. Door de beeldende schrijfstijl is dit alles als een film voor je te zien. De plot blijkt naast spanning en sensatie ook enige diepgang te bezitten, waardoor Alias Emma nog een extra laagje krijgt. De reden achter de missie blijkt namelijk niet alleen Michael en zijn familie te betrekken, maar wordt zelfs persoonlijk voor Emma. Het personage Emma is ontzettend goed neergezet. Ze blijft enerzijds een typische spion: mysterieus maar anderzijds krijgen we ook veel over haar verleden en haar weg naar deze opdracht te lezen waardoor we haar toch goed leren kennen. Michael blijft iets oppervlakkiger, maar dat lijkt voor het verhaal niets uit te maken. Overige personages lijken hetzelfde lot als Michael bedeeld te krijgen, maar gaandeweg wordt duidelijk dat ook daar meer inzit dan ik aanvankelijk dacht. Het komt goed samen met de diepgang van het plot en past op deze manier perfect in het verhaal. Alias Emma is geen verhaal dat je lekker achterover leunend in je luie stoel leest. De constante actie zorgt ervoor dat je op scherp staat en de missie samen met Emma tot een goed einde wil brengen. Een ware race tegen de klok, die bij elke stap vooruit steeds meer lijkt te mislukken. Ik werd door Veronique van Koukleum.nl uitgenodigd om deel te nemen aan een secret mission en kreeg zo de kans om Alias Emma vooruit te lezen. Bedankt voor de uitnodiging en bedankt aan Ambo\|Anthos voor het recensie-exemplaar.
		Alias Emma - Ava Glass ***** J.N. Kingma-Postma (45): Recensie van: Alias Emma Alias Emma van Ava Glass is een superspannende thriller over een race tegen de klok. Homeland meets Hunted, dat is Alias Emma van Ava Glass. Let op: deze thriller lees je in één ruk uit! Auteur: Ava Glass is een pseudoniem van een Britse schrijfster. Eerder werkte ze voor de Britse overheid en dit vormde de inspiratie voor deze thriller. Glass woont met haar partner in het zuiden van Engeland. Alias Emma is het eerste deel van een serie. Wijze van lezen: E-book gewonnen bij Vrouwenthrillers in ruil voor mijn recensie Uitgeverij: Ambo Anthos Genre: thriller Cover: De cover vind ik krachtig en treffend. Het lijkt op een plattegrond van een stad maar ook op een doolhof. De kleur rood symboliseert voor mij gevaar maar ook hartstocht en passie voor hetgeen wat je drijfveer is. In het midden een silhouette van een vrouw. De letters van de titel en auteur passen goed bij de rest. Flaptekst: Enorm informatief, spannend en nieuwsgierig makend naar het verhaal. Het verhaal: Alles aan Emma Makepeace is nep, zelfs haar naam. Ze heeft net de training tot geheim agent afgerond en wordt meteen in het diepe gegooid met een belangrijke missie: Emma moet Michael Primalov, de zoon van Russische dissidenten, van de ene kant van Londen naar de andere kant begeleiden om hem in veiligheid te brengen. Russische spionnen zitten hem op de hielen. De Londense surveillancecamera’s zijn gehackt door de Russische overheid en Emma moet alles op alles zetten om uit beeld te blijven, elke straathoek en elk steegje wordt in de gaten gehouden. Het openbaar vervoer en taxi’s moeten ze vermijden. Pinpassen kunnen ze niet gebruiken. Emma heeft twaalf uur de tijd om haar missie te voltooien. Wanneer haar contactpersoon ineens onbereikbaar is, kan ze niemand meer vertrouwen. Eén verkeerde beweging kan voor zowel Emma als haar beschermeling de dood betekenen… Mijn leesbeleving: Wat voelde ik mij bevoorrecht dat ik een van de gelukkigen was die mee mocht op de speciale geheime missie van agent Emma Makepeace, hoofdpersonage in de thriller Alias Emma. De spanning is continu aanwezig in dit verhaal. Ook al begint deze kabbelend en onderhuids als we kennis maken met hoofdpersonage Emma tijdens een van haar undercover opdrachten. De spanning verandert naar bloedstollend en explosief als Emma op een nieuwe missie word gestuurd. Enerzijds om te observeren, te schaduwen maar anderzijds om een jongeman, Mikhail Primalov, in veiligheid te brengen. Ik hield vanaf het allereerste begin van deze missie mijn adem al in. Toen ik in ademnood dreigde te komen ging ik weer ademen. Wat zijn de personages perfect en gedetailleerd uitgewerkt. Ik zag ze voor me, hun emoties en belevenissen kropen me onder de huid. Ik ging om hen geven. Iedere keer als er gevaar dreigde wilde ik luid schreeuwen of hen beschermen. Om er vervolgens achter te komen dat zij slechts op papier bestonden. Maar ik rook hun angstzweet, ik voelde hun pijn als ze gewond waren geraakt en was dan geneigd naar de Eerste Hulp te hollen. Om vervolgens tot mijzelf te komen en te ontdekken dat ik ongeschonden was. Wat maakte ik mij zorgen. Iedere keer als de diepe onheilspellende duisternis om hen heen sloot. Als ik het kruit van verschoten kogels rook. Ik voelde de verbolgenheid, de woede en de verbazing over moeilijkheden onderweg. Over alles wat vanzelfsprekend hoort te zijn, hoort te functioneren. De uitdaging als niets blijkt te zijn wat het in eerste instantie lijkt. Ik voelde een grote staat van paraatheid en continu de zin in mijn hoofd trust no one. Maar wat kreeg ik een bewondering voor Emma. Wat een dappere, sterke, doortastende en ook empatische en intens lieve vrouw. Als een leeuwin vecht ze voor diegene die ze moet beschermen. Als een stormram werpt ze zich op ieder gevaarlijk probleem onderweg. Maar nooit impulsief. Altijd eerst snel de situatie aan alle kanten beoordelen en vandaar uit actie. Het hele verhaal is geloofwaardig. Je merkt dat de auteur weet waar ze over schrijft. De natuurlijk overkomende scrupules en bijna vijandige narrigheid bij het de te beschermen persoon Mikhail, de radar voor dit is niet pluis bij Emma. Maar ook de intense warmte en schattige bezorgdheid bij Mikhail voor Emma. Hun band die ijzersterk wordt in slechts een nacht tijd. En de vijanden die kom ik niet graag tegen in een donker steegje. De professionele houding van Emma en haar geheimhoudingsplicht. Ik geloofde het. Nog nooit was ik in Londen maar door dit verhaal ken ik er redelijk mijn weg. Zo beeldend is alles geschreven. Het verhaal grijpt je bij de keel en laat je bij de laatste letter pas los. Zo fantastisch. Het verhaal leest vlot door de aangename schrijfstijl en korte hoofdstukken. Een puntje van kritiek. Ik had het prettig gevonden als er boven de hoofdstukken gestaan had wanneer her in het verleden speelde en in het heden. Daar moest ik heel erg zoeken. Maar het onderwerp de wereld van een geheim agent vond ik ontzettend fascinerend en ook leerzaam. De plottwist op het einde die leidt naar een zinderende en mooie plot is geweldig. Bij mij roept dit einde naar een vervolg. Ik wil Emma opnieuw in mijn systeem hebben. Ik geef om haar. En om Mikhail. Zo benieuwd hoe het onderhuids aangewakkerde vuurwerk tussen die twee tot uiting komt. Maar ook de andere personages zie ik graag terug komen. Zoals Emma haar baas Ripley en het team van geheim agenten en medewerkers. Ik mis ze nu al. Missie geslaagd op alle fronten. Mijn mening: Ik geef 5 sterren. Wat een bloedstollend spannende thriller. Goede, gedetailleerde, geloofwaardige opbouw. Het verhaal en de personages kruipen je onder de huid en laten je niet meer los. De vlotte en beeldende schrijfstijl maken dat je letterlijk in het verhaal aanwezig bent en geven je het gevoel dat je je leven niet zeker bent. Pas als het verhaal uit is ervaar je rust nadat je eerst bij moest komen van dit weergaloze avontuur. Je blijft geboeid lezen omdat je wilt weten of je geliefde personages de eindstreep halen. In het nawoord las ik dat er een film van gemaakt wordt. Die zou ik graag willen zien. Hopelijk veroverd Emma Makepeace nog veel meer harten.
		Joséphine - Anne-Laure Van Neer **** Lydia (66): Weer een knap verhaal van Anne-Laure Van Neer. Het begint tamelijk rustig, over een groepje ouderen in een woonzorgcentrum. Deze ouderen hebben een clubje, ze willen zelf beslissen wanneer en hoe ze “gaan”. Ze weigeren om in erbarmelijke omstandigheden af te takelen, af te zien en/of aan hun lot overgelaten worden, dit willen ze voorkomen. Ze hebben in het woonzorgcentrum een tuintje, waar ze hun eigen planten en vruchten kweken welke hen een zachte dood zullen geven…..als de tijd tijd daar voor is. Niemand is hier van op de hoogte, behalve de clubleden. Het geeft hen rust, te weten dat ze nooit zullen moeten lijden en afzien en in waarde mogen heengaan. Tot de directeur “Tim” van het woonzorgcentrum beslist om een extra gebouw te plaatsen, daarvoor moet de club hun waardevolle tuin wijken. Joséphine en de clubleden zijn hier niet mee akkoord, en doen veel moeite om dit te voorkomen, doch sommigen geven snel op, behalve Joséphine, die heeft een plan, en wat voor één. Ze wordt gesteund door haar kameraad de Kolonel. Eerst begint het verhaal tamelijk rustig, maar eens de helft van het boek voorbij wordt het zeer spannend, je geloofd je ogen niet wat deze mensen allemaal overkomt op hun oude dag. Subliem ! Ik heb weer enorm genoten van dit verhaal. Smaak naar meer.
		Alias Emma - Ava Glass **** Diane Kooistra (47): Daar was ineens de spannende oproep van @ambo Anthos of ik mee wilde doen aan een spannende missie. Ons target was Ava Glass die het boek Alias Emma schreef. Voor 11 september moest deze opdracht volbracht zijn maar zo lang kon ik niet wachten….. “Het is niet gemakkelijk iemand te redden die dat niet wil.” Alias Emma heet eigenlijk Alexandra en zij krijgt onverwacht een nieuwe opdracht waardoor ze even van haar huidige en best wel saaie klus verlost is. Emma moet Michael, een zoon van Russische ex-spionnen van de ene kant van Londen naar de andere kant brengen. Piece of cake maar dat is niet gemakkelijk als er goed getrainde Russische geheim agenten achter hun aan zitten en MI6 niets van zich laat horen… “In de meeste steden wil je hulp van een politieagent als alles in het honderd loopt. In Londen moet je een taxichauffeur hebben.” Dit verhaal heeft alle elementen voor een spannend spionage verhaal en daar maakt Ava Glass ook dankbaar gebruik van. De bijna filmische gevecht scenes zijn zo levensecht beschreven dat de lezer zelf de klappen bijna voelt. Een kaart van Londen met evt de route had het verhaal nog wat concreter gemaakt. Waar James Bond nog geen krimp laat zien geeft de auteur Emma en Michael genoeg menselijke factoren, zoals het feit dat ze gewond kunnen raken en dan echt niet meer de Theems over kunnen zwemmen, zodat ze niet overkomen als super spionage robots. Dat maakt ze echte mensen met gevoelens én bloed. De terugblikken naar de achtergrond van Emma en haar trainingsprogramma vertragen het verhaal maar geven het wel de diepgang die het verhaal nodig heeft. De titel komt ook mooi terug in het verhaal, maakt dat de keuzes die de auteur heeft gemaakt ook binnenkomen bij de lezer. Voor de thrillerlezers die van een vleugje romantiek houden, ook dit zit erin maar komt niet helemaal uit de verf maar wat niet is kan nog komen….. Het einde geeft ruimte voor een vervolg dat deze lezer graag zou willen lezen want…James Bond pas maar op! Hier is Emma!!
		Deadline - Carmen Prins **** Koukleum.nl: Deze recensie is eerder verschenen op Koukleum.nl. In het verleden las ik van Carmen al ‘Carmens Kookpunt‘, dit boek is het vervolg hierop, echter is dit ook goed te lezen als je ‘Carmens kookpunt’ niet gelezen hebt, of niet meer weet waar het boek over ging. Voor mij was het al even geleden dat ik ‘Carmens kookpunt’ gelezen had, maar ik miste niks tijdens het lezen. In ‘Carmens Kookpunt’ had ik nog best wat kritiek op het verhaal, maar ik moet zeggen dat Prins dit erg goed opgepakt heeft. Je ziet echt dat ze gegroeid is, en dat haar verhaal veel meer inhoud heeft, en hierdoor ook veel geloofwaardiger is neergezet. Dit vind ik echt een groot pluspunt. De schrijfstijl van Prins was al erg aangenaam en is dat nog steeds. Ze heeft een vlotte pen, en je vliegt dan ook echt door het verhaal. Je waant je onder het lezen ook echt zelf op Terschelling, en ondanks alle gebeurtenissen kreeg ik onder het lezen een echt vakantiegevoel. En dat kan ik waarderen in dit soort thrillers. Er gebeurd natuurlijk een hele hoop in het verhaal. En doordat bepaalde personages wat vaag blijven, blijft het verhaal ook extra spannend. Ik vond Carmen soms wel wat naïef en dit irriteerde me soms, maar dit mag in een verhaal vind ik. Dan komen de personages levensecht op mij over. Als ze geen gevoel bij mij oproepen dan leef ik me ook niet echt in het boek in, dat deed ik bij ‘Deadline’ wel, vandaar ook de lichte irritatie. De verhaallijn over de zoontjes van Carmen had wat mij betreft nog dieper uitgewerkt mogen worden. Ik was benieuwd naar wat er precies gebeurd was in Amerika en of de zoontjes hier nu iets mee te maken hadden. Hier had wat mij betreft wat meer gedaan mogen worden… Maar wellicht dat er een nieuw boek van Carmen Prins verschijnt, en er dan nog terug gekomen wordt op deze zaak en wellicht de nasleep hiervan. Ik ben in ieder geval benieuwd. Ik vind ‘Deadline’ een echte vakantiethriller en ik denk dat dit verhaal helemaal in de smaak valt bij de lezers van de boeken van o.a. Suzanne Vermeer, Linda van Rijn of Kiki van Dijk, met het enige verschil dat de boeken van Carmen zich op Terschelling afspelen en niet ieder keer in een ander vakantieoord.
		Weet jij wie ik ben? - Mariska Noordeloos ***** J.N. Kingma-Postma (45): Recensie van: Weet jij wie ik ben? Ik vind de titel passend bij het verhaal. Het is een vraag die de personages zichzelf voortdurend stellen bij alles wat ze doorstaan. Maar ook een schreeuw om hulp van ik kan mijzelf niet meer vinden, kun jij herinneren wie ik ben. Kun jij helpen mijn gewiste innerlijk terug te vinden zodat ik weer kan weten en voelen wie ik ten diepste ben. En help je mij dan om zonder masker te zijn wie ik ben. Auteur: Mariska Noordeloos Wijze van lezen: boek als recensie exemplaar gekregen van de auteur in ruil voor mijn recensie. Genre: thriller Uitgever: Keytree Cover en flaptekst: Een vrouw met haar arm om haar heen. Een andere arm die haar aanraakt. Haar ogen zijn gesloten. Ze oogt fragiel en kwetsbaar. Of slaapt ze? Het lijkt alsof zij opgaat in een boom. Symboliek voor een levensboom? Waarbij de takken symbool staan voor nieuwe loten. Kwetsbaar en hulpbehoevend. Met de vrouw als kloppend hart en middelpunt. Voor verbondenheid en liefde zelfs door de diepste duisternis of de dood heen. Eenmaal verenigd in de levensboom raak je elkaar nooit meer kwijt, kun je altijd blijven putten uit de bron hoe zwaar het leven ook is. Ook kan het symbool staan voor de vele kronkels in iemands brein. In feite ook allemaal vertakkingen. De flaptekst vind ik nieuwsgierig makend en nodigt uit tot lezen. De auteursfoto en informatie vind ik een toevoeging. Mijn mening: Ik geef 5 sterren. De personages zijn zeer gedetailleerd uitgewerkt. Door de ikvorm wordt het allemaal nog intenser. Het is een gruwelijk verhaal maar de complexiteit wordt op juiste wijze uitgelegd door de auteur. Zowel slachtoffer als dader worden ruimschoots uitgediept. En op zo’n manier dat de lezer zelf een beeld kan vormen en een mening. Persoonlijkheidsproblematiek/ stoornissen zijn als een etterende wond waarbij pleisters niet helpen. De schuingedrukte stukken geven de lezer een fascinerend maar ook huiveringwekkend inkijkje in iemands brein. De opbouw is overzichtelijk. De schrijfstijl is beeldend. Het verhaal is niet bedoeld om medelijden op te wekken. Het laat ook zien dat de kracht van een slachtoffer kan triomferen door de moed te vinden om te vluchten. Dat de val dan alsnog dichtklapt is ontzettend verdrietig en onverteerbaar.
		De Camino - Anya Niewierra ***** Erika (64): Van deze auteur heb ik meer boeken gelezen, waarvan Het bloemenmeisje een overweldigende indruk op me heeft achtergelaten en dat een grote ontwikkeling liet zien na haar debuutthriller Vrij uitzicht. Haar uitstapje samen met haar dochter naar een heel ander genre Ook dat nog kon me echter niet zo bekoren. Maar van De camino, waar zij weer op honk is, heb ik hoge verwachtingen. Na de onbegrijpelijke zelfmoord van haar man Emil, een voormalig vluchteling uit Bosnië, tijdens zijn wandeltocht naar Santiago de Compostela, gaat chocolatier Lotte Bonnet een jaar later dezelfde tocht lopen. Ze hoopt hiermee meer te ontdekken over de gemoedstoestand van Emil en de reden van zijn zelfgekozen dood. Voorin staat een kaartje van de route die Lotte loopt. Dat is erg leuk, ik ben dol op kaartjes, maar het zou best iets vollediger mogen zijn. Te vaak sla ik het tevergeefs op voor een in het verhaal genoemde locatie. Nieuwierra geeft de hoofdstukken in haar boeken steeds bijzondere titels, die onderdeel uitmaken van een thema. Waar Het bloemenmeisje opgezet was als theaterstuk, had Vrij uitzicht weerberichten van de dag als titel. In De camino staan app-tekstjes, locatie en weerberichten boven de hoofdstukken, die bijna allemaal vanuit Lotte zijn geschreven. Het boek start met een proloog waarin de zelfmoord van Emil plaatsvindt. Maar hij heeft een toeschouwer, wat de gebeurtenis een nog duisterder. De loop van het verhaal wordt afgewisseld met gedeeltes van een brief aan Lotte, waar zijzelf nog niets van weet en waarvan we de auteur nog onbekend is. Lotte heeft geen idee van de dreiging die boven haar hoofd hangt, van de die haar belaagt en die ook een paar korte hoofdstukken als protagonist krijgt. Wij weten als lezer dus meer, en kunnen langzaam al wat verbanden gaan leggen. Overheersend in het verhaal is wel de Balkanoorlog in de jaren ’90. De strijd die begon in het al verdeelde Joegoslavië, waarnaar Niewierra bewonderenswaardig veel research heeft gedaan, wat ook blijkt uit de indrukwekkende literatuurlijst achter in het boek. Het heeft een net zo indrukwekkend verslag opgeleverd, met alle gruwelijkheden tot in detail, ingebed in de levensgeschiedenis van Emil en zijn schoolkameraden. Ook in deze thriller is de hoofdpersoon iemand die heel erg afgaat op haar zintuigen. Smaak en reuk leiden haar; de planten, kruiden, bloesem en de geuren van de franse berglandschap, dringen ook door tot mij als lezer. Het zet haar ook aan tot mijmeringen over nieuwe chocoladecombinaties, nieuwe recepten. Samen met de levensechte beschrijvingen van het landschap voel ik me volledig opgenomen in het verhaal. Ik verplaats me in het personage Lotte, maak deel uit van haar twijfels, diepe gedachtes en de ontwikkeling die ze doormaakt tijdens haar wandeltocht. Lopen doet iets met een mens. Het boek doet me ergens denken aan Het zoutpad – Raynor Winn, waar de hoofdpersonen een lang traject langs de Engelse zuidwestkust lopen. Het afzien, de grilligheid van de natuur, de weersomstandigheden, de wandelaar moet het allemaal ondergaan. Iets te opvallend, zelfs voorspelbaar, zijn de medewandelaars waar iets mee gebeurt, vrouwen die of uiterlijk op Lotte lijken, waar Niewierra erg de nadruk op legt, of die iets van haar kleding lenen. Dat roept al vermoedens op voor toekomstige gebeurtenissen. De camino is een razend spannende thriller, die aanzet tot alsmaar doorlezen, omdat de een na de andere verrassing opduikt, ontwikkelingen over elkaar buitelen en je de vraag wie nou wie is voortdurend blijft rond. Tot alle eindjes in een zinderende climax samenkomen en de auteur nog een paar dramatische twists voor ons in petto heeft. Toch sluimert ergens het gevoel dat een aantal voorvallen niet reëel kunnen zijn. Dit lijkt in Niewierra’s thrillers een terugkerend fenomeen te zijn, dat is jammer. Maar vergeet dit, dompel je onder in haar adembenemende verhaal, en je leest gewoon een fantastische thriller, waar het hart het uiteindelijk overwint van het verstand of rechtvaardigheid. Een thriller die mijn verwachtingen helemaal heeft waargemaakt en zelfs nog meer.
		Een lang weekend - Laure Van Rensburg **** Erika (64): Ellie en Steven gaan voor het eerst samen een weekend weg, naar een afgelegen huis, waar ze door een sneeuwstorm vast komen te zitten. Het romantisch bedoelde weekend verloopt echter rampzalig. Zowel Ellie als Steven hebben geheimen, maar ze zijn volledig aan elkaar overgeleverd. Het boek is opgebouwd uit elkaar afwisselende hoofdstukken vanuit beide personages. Ellie is de ik- figuur, over Steven lezen we in de derde persoon enkelvoud. Meteen komen ook de verschillen tussen de chaotische woelige Ellie en de nette georganiseerde Steven gelijk boven tafel. Daartussendoor staan geheimzinnige anonieme dagboekfragmenten, die zich in de tijd voor het weekend afspelen. Maar Van Rensburg heeft voor alle drie de personages dezelfde schrijfstijl toegepast. Ze schrijft beeldend, poëtisch, met prachtige zinnen in mooie beeldspraak. Knap, maar soms net iets te kunstmatig en Ik vraag me af of echt alles zo mooi en omfloerst beschreven moet worden, hier en daar mag het best kort en functioneel. De drie personages zijn niet te herkennen aan een eigen stijl. Hiermee zou het eindelijk nog mooier zijn geweest, aannemelijker ook. Het verhaal verloopt traag, stap voor stap, heel gedetailleerd volgen we de handelingen van Ellie en Steven. Het gevoel van onthaasting is duidelijk aanwezig, maar tegelijkertijd is er ook meteen een unheimische sfeer met subtiele hints naar geheime agenda’s van zowel Ellie als Steven. Na een bizarre wending in het verhaal wordt de sfeer steeds beklemmender, de gruwel van wat zich afspeelt of dreigt te gaan afspelen springt vanuit de pagina’s op je af, tot het onvermijdelijk dramatische slot, waar Van Rensburg de ontknoping zo lang mogelijk uitstelt. Vlak daarvoor heeft ze nog een klein, verbazend raadsel voor ons. Door aandachtig lezen kunnen we constateren wat dit zou kunnen betekenen, maar eigenlijk blijft het gissen. Hier laat ze ons een beetje teveel aan ons lot over. Verklappen hoeft niet, maar iets meer indirecte aanwijzingen zouden ons in staat stellen om met meer zekerheid de plot te begrijpen. Het boek eindigt te snel, te warrig en onwaarschijnlijk. Het had een betere plot verdiend. Wel is het leuk om de proloog nog een keer te lezen als je het boek uit hebt. Heel veel valt dan op zijn plaats, en heel veel van wat daar is weggelaten, is opgenomen in de laatste hoofdstukken. De originele titel Nobody but us is veel mooier dan de vertaling, ook al omdat hij in het boek een paar keer voorkomt en prachtig in de context past.
		Astarte - Petra Spark **** J.N. Kingma-Postma (45): Recensie van: Astarte Auteur: Petra Spark – Vilvoorde, België – debuteerde in mei 2017 met de thriller Artikel13, bij Houtekiet, een imprint van Veen, Bosch & Keuning. In 2019 en 2020 verschenen respectievelijk Eén kans op zes en Gruwelijke Gave bij uitgeverij Kramat. Wijze van lezen: Boek van de Bibliotheek geleend Uitgeverij: LetterRijn Genre: thriller Cover: Een zwarte cover. Met een cirkel die een oranje rand heeft. In de cirkel twee blote voeten met aan de ene een kaartje. De voeten steken onder een laken uit. Ze liggen op een metalen plaat. Dit zijn de voeten van een overledene die zich in een mortuarium bevindt. Wie is het? De spanning staat gelijk op scherp. Flaptekst: Informerend, spanning opvoerend en een krachtige springplank naar het verhaal. Mooie tekst: Je kunt het vuur verbergen, maar wat dacht je met de rook te doen? Sydney Justin Harris Het verhaal: Rechercheur Sam Faingart wordt ingeschakeld wanneer een vrouw vermoord wordt teruggevonden in een ondergrondse parkeergarage. In zijn zoektocht naar de identiteit van het slachtoffer krijgt hij hulp van de forensisch patholoog Olivia Vandenberghe. Zij komt tijdens de autopsie tot een lugubere ontdekking. Sams zoektocht wordt steeds complexer wanneer menselijke resten worden ontdekt in een Vilvoords kasteel en vrouwen verdwijnen. Uit de lijkschouwing blijkt dat er een gruwelijk verband is tussen de verschillende zaken. Wat hebben een vijftig jaar oude moord, twee vermoorde vrouwen en de ontvoering van een kasteeleigenares met elkaar te maken? Mijn leesbeleving: De proloog lijkt ogenschijnlijk kabbelend en kalm. Toch voel je de onderhuidse spanning tussen de personages. Na de proloog denk je eerst wat heeft dit met het verhaal te maken? Maar gaandeweg blijkt het een krachtige introductie te zijn naar de rest van het verhaal. Knap gedaan. Alhoewel het verhaal gruwelijk is vond ik de zeer uitgebreide en gedetailleerde beschrijving van de werkwijze van de patholoog ontzettend interessant. Ik voelde de kilte van de autopsie ruimte op mijn huid. Ik keek mee over de schouder van de patholoog. Ik puzzelde mee met de bevindingen die zij deed. Leerzaam en met verstand van zaken beschreven. Ook de respectvolle liefdevolle wijze waarop met de overledenen omgegaan werd raakte me diep. Ook het speurwerk van de recherche wordt mooi verwoord. Het is alsof je hen overal vergezelt waarheen zij ook gaan. Ook hier krijg je de kans om je hersens te kraken over het hoe en waarom. Bovendien word je ook hier uitgedaagd continu mee te denken en mee te werken aan het oplossen can deze zaak. Het verhaal is beeldend. Het zit ingenieus in elkaar. De personages zijn levensecht. De dialoog tussen hen is geloofwaardig en vaak op het scherpst van de snede. Nadat ik begonnen was met lezen kon ik niet meer stoppen. De sluimerende spanning, het mysterieuze, de ontluikende passie die warmte schenkt daar waar de dood regeert. De diepgewortelde waanzin van een individu, een waanzin wellicht reeds besloten in het DNA. Perfect en zorgvuldig beschreven. Kippenvel momenten maar ook nu en dan ruimte voor galgen humor. Ik bleef geboeid door lezen omdat ik de clou wilde weten. Na diverse plottwists werd ik omver geblazen door de ijzersterke plot. Dit had ik niet aan zien komen. Zowel het perspectief van de dader en het slachtoffer worden tot in perfectie uitgekristalliseerd. Ik heb geen spijt dat ik dit boek geleend heb bij de bibliotheek. Ik ben fan van deze auteur en wil graag meer van haar lezen. Mijn mening: Ik geef 5 sterren. Ik vind dit een uitmuntend uitgewerkt verhaal. Een thriller met hoofdletter T. Spanning ten top waardoor je continu geboeid door leest. Met de personages bouw je een band op. Je kruipt sls het ware in hun hoofd. Je ziet de wereld door hun ogen. De opbouw van dit verhaal zit goed in elkaar. De plot is onverwacht en de weg ernaartoe gaat gepaard met zenuwslopende plot twists. De verhaallijnen komen bij elkaar, de puzzel is gelegd. In de toekomst lees ik graag meer van Petra Spark. Ik ben fan.
		Dieptepunt - Saskia M.N. Oudshoorn ***** J.N. Kingma-Postma (45): Mijn mening: Ik geef 5 sterren. Dit verhaal is continu spannend, boeiend, aangrijpend, fascinerend en blijft je nog lang bij. De schrijfstijl is beeldend en door de ik vorm nog intenser. De personages zijn voor mij als levende mensen. Samen met hen maak ik dit verhaal mee. Het speelt in op al mijn zintuigen. Het voelt als een ritje in de achtbaan: je klimt langzaam omhoog en dan stort je met heel veel vaart de diepte in. Ik heb genoten van dit verhaal. Ik kijk uit naar meer verhalen van deze auteur.
		Sterrenstof - Martine Kamphuis **** Hilma Berveling (69): Dit boek mocht ik lezen van Vrouwenthrillers waarvoor mijn dank. Het boek is een prequel van de boeken van Martine Kamphuis overWynona Post (WP). Toen WP heel jong was hebben haar ouders een oude boerderij gekocht op het zeer gelovige Goeree Overflakkee. Hier gingen zij retraites geven zeer tegen de zin van de bewoners aldaar. WP werd ook haar hele jeugd gepest met het werk van haar ouders. WP werkt voor Green Peace en is nu voor een korte vakantie bij haar ouders. Tijdens deze vakantie is er ook een retraite waarbij een spreker komt. Deze man heet Delek en als WP hem ziet vindt zij hem erg aantrekkelijk ondanks dat hij ouder is dan WP Op het laatste moment komt er nog een cursist. Dit blijkt één van de pesters van WP van vroeger te zijn genaamd Sara. Deze Sara is getrouwd met een heel gelovige man Arie Jan genaamd. Deze Arie Jan is ernstig ziek, ligt in bed en heeft de hele dag extra zuurstof nodig. Omdat haar vaste oppas niet kan vraagt Sara uiteindelijk aan WP of zij op wil passen.Die wil dat voor één keer wel doen. Vanwege zijn geloof wil Sara niet dat haar man weet dat zij naar de lezing van Delek gaat maar Sara wil graag leren hoe zij ook ondanks de zorg voor man en kinderen nog tijd voor zichzelf kan hebben. Omdat Sara na de lezing nog vaker één op één met Delek wil praten vraagt zij of WP vaker op wil passen. WP zegt toe omdat ze de kinderen heel aardig vindt. Wel vraagt ze zich af waarom Sara zo vaak met Delek wil praten . Is WP jaloers? Als de man van Sara plotseling overlijdt vindt WP dat toch wel enigszins verdacht. Hoe loopt dit af? Martine Kamphuis heeft een schrijfstijl die ervoor zorgt dat men wil blijven lezen. Het boek is niet heel erg spannend maar door de kleine hints door het hele boek heen blijft het interessant om door te willen lezen. Voor mij was het zo interessant dat ik de volgende drie boeken met WP zeker ook ga lezen.
		Sterrenstof - Martine Kamphuis **** Heidi Bogman (50): Voor vrouwenthrillers.nl mocht ik de prequel “Sterrenstof” over Wynona Post (kort: WP) van Martine Kamphuis lezen. Een voor mij eerste kennismaking met zowel deze schrijfster, als ook de hoofdpersoon WP die al in meerdere boeken speelt. Toen ik met lezen begon, had ik het idee dat er iets in het verhaal niet helemaal klopte. Dit lag er duidelijk aan dat het met dag 23 begon. Maar al snel bleek dit wel degelijk zo te moeten zijn. WP, een activiste bij Greenpeace, is na haar zoveelste missie weer thuis op de New Age-boerderij van haar ouders in het streng gelovige Ouddorp. Als zij oud-klasgenootje Sara tijdens een strandbezoek tegenkomt, behandeld deze haar alsof ze vroeger de beste vriendinnen zijn geweest. Maar niets was minder waar! Dan vraagt Sara haar zelfs om op haar kinderen te passen, zodat zij naar een retraite-weekend bij WP’s ouders kan gaan. Want vanwege haar strenge geloof en haar chronisch zieke echtgenoot kan ze hier niemand anders voor vragen. Wanneer plots tijdens een van deze oppas afspraken Sara’s echtgenoot komt te overlijden, heeft WP haar twijfels of dit door zijn ziekte is veroorzaakt en gaat zelf op onderzoek uit. Dit boek bestaat uit meerdere korte hoofdstukken, waardoor het erg prettig leest. Daarnaast wordt tijdens het verhaal de nodige spanning opgebouwd. Hierdoor was het dan ook moeilijk om te stoppen met lezen. Voor mij smaakt deze kennismaking naar meer. Het vervolg op dit verhaal ligt in ieder geval al klaar.
		Alias Emma - Ava Glass *** Erika (64): Emma Makepeace – niet haar echte naam – werkt nog maar net bij de Britse geheime dienst als ze een opdracht krijgt waar ze haar handen vol aan zal hebben. Ze moet de zoon van Russische dissidenten in Londen in veiligheid brengen, waarbij ze dwars door de stad moet met de Russische geheime dienst op haar hielen. We vallen gelijk midden in de actie. Het boek leest vlot weg, iedereen is voortdurend in beweging. Als lezer wil ik ook steeds maar door, benieuwd als ik ben naar Emma’s behendigheid om steeds maar weer uit handen van de Russische spionnen te blijven. Het verhaal is helemaal vanuit Emma geschreven. Tussendoor zitten hoofdstukken die haar verleden blootleggen, waardoor we haar best goed leren kennen en haar drijfveren gaan begrijpen. Maar Glass is een beschrijving van Emma’s perso.on, zoals uiterlijk of persoonlijke leven vergeten. Ze leeft voor mij daardoor niet echt Alias Emma zou het goed doen als een film, juist door de vele acties en grote levendigheid. Het leest soms als een spannend jongensboek, het is op een bepaalde manier een afspiegeling van de wilde achtervolgingen van James Bond, van romans over Russische spionage tijdens de Koude Oorlog met vermommingen en al, of van Purdy uit de bekende tv-serie De Wrekers. De figuur Emma doet me heel erg denken aan Tommy & Tuppence, de jonge privé-detectives van Agatha Christie. Alleen al Emma’s naam: Makepeace. De omslag van het boek heeft ook een beetje de sfeer van de jaren ’70 / ’80. Toch proef ik niet een dreigende sfeer. Hij zal er wel zijn, want de beschreven gebeurtenissen zijn serieus bedreigend, maar op de een of andere manier komt het allemaal op mij over als een doldwaas avontuur, met een nog onervaren, daardoor schijnbaar onzekere, stuntelende heldin. Zijn de belevenissen van Emma te ver gezocht, is het allemaal een beetje ongeloofwaardig? Gebeurt zoiets echt op deze manier bij geheime diensten? We zullen dat waarschijnlijk nooit weten. Geheime diensten zijn een gesloten bolwerk. Maar het is niet erg, want zoals ik graag Agatha Christie lees en naar James Bond kijk, zo is ook Alias Emma een heel leuk, onderhoudend verhaal. Toch zat ik nog te lezen met een bepaalde hoop op een onverwachte, sublieme twist op het einde. Dat die niet kwam, was wel een teleurstelling. Omdat er ook een paar lijntjes onafgemaakt blijven, gaat het boek een beetje als een nachtkaars uit.
		Deadline - Carmen Prins **** Jessica Venema (26): Ik heb dit boek voor @decrimecompagnie mogen lezen, waarvoor mijn dank! Wanneer Carmen haar moeder komt te overlijden gaat ze terug naar haar roots. Eenmaal op Terschelling aangekomen krijgt ze de vraag van haar vriendin of ze haar koffieshop wilt overnemen. Carmen heeft geen ervaring, maar doet het toch! Er gebeuren hele bijzondere dingen waar Carmen geen vat op krijgt. Haar vriendin is onbereikbaar en schakelt de hulp van o.a. haar ex en goede vriendin Aukje in. Nadat ze er achter is waar haar vriendin is, lijken alle puzzelstukjes op zijn plek te vallen. Toch is het nog steeds niet gedaan met de onrust. Haar zoontje wordt ontvoerd, brand in het koffietentje, vriendin wederom onbereikbaar. Wanneer uiteindelijk de rust weer gevonden lijkt te zijn kan Carmen eindelijk nog een beetje genieten van haar terugkeer naar Terschelling! Ik vond het even inkomen, maar daarna wilde ik niet meer stoppen met lezen! Het is een heerlijk boek om in je koffer te stoppen. Persoonlijk kijk ik uit naar het volgende boek van Carmen!
		Sterrenstof - Martine Kamphuis ***** Lisette (40): Het verhaal gaat over WP, ze werkt voor green peace en komt nu voor 3 maanden bij haar ouders logeren in Goeree Overflakkee. Haar ouders hebben een oude boerderij opgeknapt en geven nu retraites, wat overigens door de christelijke dorpsbewoners niet wordt geaccepteerd. Vroeger werd WP hierdoor gepest door klasgenoten, waarvan 1 klasgenote haar in het dorp gespot heeft en inmiddels getrouwd is en 2 kinderen heeft. Deze klasgenoot heet Sara en haar echtgenoot heeft taaislijmziekte waardoor hij niet lang meer te leven heeft. Bij haar ouders op de boerderij wordt een spreker uitgenodigd om de retraite te begeleiden en WP heeft een leuke klik met hem ondanks dat ze niet zoveel heeft met het 'zweferige' gedoe van haar ouders. Als de echtgenoot van Sara op een dag dood aangetroffen wordt in bed is het de vraag of het wel een natuurlijke dood betreft. En wat is de connectie tussen Sara en de spreker van de retraite? Prettig geschreven, je komt meteen lekker in het verhaal, ik kon het niet wegleggen. ⭐⭐⭐⭐⭐ #martinekamphuis #gewonnen#boe