 |
|
Bezoekersreacties
| | Tot het bittere einde - Esther Teunissen ****
Erika (67): Esther Teunissen heeft een graad behaald in geschiedenis. Met haar liefde voor verhalen brengt ze dat samen in historische thrillers waarin ze het Hollandse verleden tot leven wekt. Haar debuut Duimkruid (2019) had direct succes. Teunissen woont in Den Haag.
De historische thriller Tot het bittere einde speelt zich net als Duimkruid af rond het Binnenhof en de Gevangenpoort in Den Haag. De mooie kaft toont een vrouw in kleding van die tijd, met een klein groen flesje in de handen. Dit heeft bijna automatisch de associatie met gif. Dat maakt nieuwsgierig genoeg om het boek open te slaan en te gaan lezen.
Het is 1672. De 27-jarige Anna zit gevangen in een huwelijk met de gewelddadige Peer. Ze werkt als corrector in de drukkerij van haar vader, een uitzonderlijke rol voor een vrouw in die tijd. Als haar vader onverwacht overlijdt, denkt men direct aan zelfmoord. Maar Anna vermoedt dat er meer achter zit, omdat hij iets wist over de moord op de gebroeders De Witt. Vastbesloten begint ze samen met haar oom Govard aan een gevaarlijke zoektocht naar de waarheid.
Teunissen heeft de karakters Anna en Govard duidelijk positie gegeven. Anna als scherpe vrouw, vrijgevochten, rebels, iemand die haar oordeel snel klaar heeft. Dat ze weigert zich te onderwerpen aan mannen en de maatschappij komt echt goed naar voren in het boek. Haar oom Govard, een zachtaardige chirurgijn, neemt soms goedhartige beslissingen waarvan hij de gevolgen niet goed aankan. De andere personages zijn er wel, maar blijven meer in de schaduw. Peer is wel een constante dreiging, maar de figuur Cornelia bijvoorbeeld komt niet uit de verf, Anna’s dochtertje Marit is heel vaag aanwezig, maar meer ook niet.
Teunissen’s schrijfstijl is solide, maar wat stijfjes. Tot het bittere einde heeft een serieuze ondertoon die nergens verdwijnt. Er mist een lichtvoetiger tegenhanger in het verhaal. Ondanks het uitstekende beeld van het zeventiende-eeuwse Den Haag, het realistisch neergezette leven van de gewone mensen destijds, blijft het verhaal somber en negatief met twee hoofdpersonages die geen van beiden positiviteit uitstralen.
De auteur heeft bewonderenswaardig diepgaand research gedaan naar de tijd van de moord op de gebroeders De Witt. Niet alleen de geschiedkundige feiten, maar juist het Den Haag in die tijd, het dagelijks leven waar gevaar nooit ver weg was, maken het verhaal smeuïg. De slechte persoonlijke hygiene die daarbij hoort, gaat de auteur niet uit de weg. En politieke opvattingen zijn van oudsher splijtzwammen binnen families.
Na een halsstarrige zoektocht, waarin Anna veel moed toont en voor niemand bang is, komt Teunissen met een plottwist die misschien niet totaal onverwacht is, maar niet minder dramatisch. De mooiste, lang verhoopte verrassing bewaart zij echter tot het eind, waarna men het boek eindelijk met een zucht van verlichting kan wegleggen.
Tot het bittere einde schetst een fantastisch tijdsbeeld, de lezer die in het moderne Den Haag staat kan door de oogharen heen de stad van drie eeuwen geleden zien opdoemen, met alle bekende straatjes en gebouwen. De paar kleine onzorgvuldigheden vallen in het niet bij de prachtige sfeer die de auteur oproept.
| 
| | De bigamist - Rona Halsall *****
Jenneke van Maurik (57): Rona Halsall – De Bigamist
Hij is de perfecte echtgenoot – maar jij bent niet zijn enige vrouw.
Met Emma, Sams echtgenote. Kan ik hem misschien even spreken?’ Even bleef het stil. ‘Eh, hoe bedoelt u? Ík ben Sams vrouw.’ Aan haar toon hoorde Emma dat dit geen grap was, en haar mond viel open toen de betekenis van de woorden tot haar doordrong... Ik wist al dat ik met Sam wilde trouwen vanaf onze eerste ontmoeting. Na het plotselinge verlies van mijn moeder was de charmante, welbespraakte architect met donkerbruine ogen precies de frisse start die ik nodig had. Ons eerste kind was al onderweg nog voordat we onze huwelijksreis hadden gepland. Ik wilde zo graag dat ons gezinnetje zou werken dat ik zijn onverklaarbare gedrag negeerde. De lange zakenreizen, de geheime telefoontjes, en het geld dat steeds van mijn rekening verdween. Maar dan blijkt dat hij meer te verbergen heeft dan ik dacht. Sam is echter niet de enige met geheimen. En ik zal tot het uiterste gaan om mezelf te beschermen...
Het verhaal zit heel goed in elkaar, dat merk ik als ik soms vergeet te ademen, sommige momenten zo spannend dat ik even bij moest komen.
Plottwist na plottwist, ben er moe van in mijn hoofd en ga eerst eens ervan bijkomen.
Wat voor einde……. Klinkt voor mij goed voor een vervolg maar of dat zo is?
| 
| | De kliniek - Martine Kamphuis *****
Jenneke Van Maurik - Horden (57): Na haar artsexamen neemt Sanne Molenaar een baan aan in een tbs-kliniek. Met een aantal collega’s kan ze goed opschieten, maar anderen zijn nauwelijks te onderscheiden van de patiënten. Machtspelletjes en intimidatie zijn aan de orde van de dag. Als Sanne in een gevaarlijke situatie belandt en daar vervolgens zelf de schuld van krijgt, wil ze het liefst vertrekken. Maar ze heeft intussen iets ontdekt wat de weg terug onmogelijk maakt.
Dit verhaal heeft me van begin tot einde geboeid. Het is het eerste verhaal over Sanne Molenaar, De Nieuwkomer is het volgend boek waarover je over Sanne kan lezen.
Er komen aardig wat personages in voor en je krijgt wat mij betreft een aardig beeld over jaar collega’s en verdere bekende van haar. Ik kreeg heel lang niet het idee wie nu wel of niet te vertrouwen was.
| 
| | De perfecte dochter - Hanneke Meier ****
Isabelle De Moor (48): Hanneke Meier is een Nederlandse auteur. Op veertienjarige leeftijd verzon ze haar eerste verhaal. Haar schrijversleven bij De Verhalenfabriek startte met ebook only spannende novelles. De perfecte dochter is haar debuutthriller bij De Crime Compagnie.
In het dagelijks leven woont ze met haar gezin in Limburg. De actualiteit is haar inspiratiebron voor nieuwe verhalen.
Het gezin waarin Noa en haar zus Diede opgroeien lijkt perfect. De zusjes hebben een goede band. Vader en moeder zijn dolgelukkig met elkaar en hun kinderen.
Maar schijn bedriegt, want achter gesloten deuren zijn de ervaringen minder fraai.
De ware toedracht lijkt pas echt duidelijk te worden na een verkeersongeval met moeder. Noa staat er alleen voor in de tweedehandswinkel die ze samen uitbaten. Dat gaat goed, tot een mysterieus briefje haar wereld op zijn kop zet. Niets is nog wat het lijkt en geheimen dreigen onthuld te worden.
Hanneke Meier begint De perfecte dochter met een proloog die fungeert als sfeerschepper. Dat het een dynamisch verhaal wordt met idem schrijfstijl blijkt al zeer snel. Hoofdzakelijk wordt het perspectief van personage Noa gevolgd, vanuit de ik-persoon. Ze heeft contact gezocht met een psycholoog. De lezer volgt de gesprekken mee. Meteen wordt diepgang gecreëerd doordat feiten uit het verleden worden benoemd. Ter afwisseling schakelt de auteur vlot over naar de gebeurtenissen uit het hedendaagse leven van Noa. Op een soepele manier werpt Hanneke Meier triggers in het verhaal waardoor duidelijk wordt dat er dingen zijn misgelopen, zonder dat dit al meteen wordt toegelicht. De lezer wordt nieuwsgierig en begint alvast te speculeren. Om het nog gevarieerder te maken, worden ook dagboekfragmenten geïntroduceerd. Hanneke Meier gaat een psychologisch spel met de lezer aan, net zoals dit met de personages onderling gebeurt. De leeservaring is dan ook zeer aangenaam: er zit vaart in het verhaal, maar tegelijk ook voldoende details, onderhuidse spanning en cliffhangers.
Hoe verder het verhaal vordert, hoe meer geheimen stilaan boven komen drijven. Puzzelstuk na puzzelstuk wordt voorgelegd aan de lezer, maar pas op het einde klikt alles in elkaar.
Hoewel er verschillende verrassende elementen de revue passeren, blijft niet alles tot het einde onvoorspelbaar. Dat is het enige minpunt, want De perfecte dochter is spannend, misleidend en kruipt onder je huid. Een echte aanrader voor wie graag psychologische thrillers leest.
Dankjewel, uitgeverij De Crime Compagnie en Vrouwenthrillers, voor dit spannende verrassingsebook.
Beoordeling: 4,5*
| 
| | Buffelbloed - Vivian Helena ***
Erika (67): De Vlaamse Vivian Helena schreef eerder al een trilogie die zich afspeelt in ijskoude oorden. Buffelbloed is het tweede deel van een nieuwe serie rond de Zuid-Afrikaanse inspecteur William Botha en Dinah Lewis, waarmee ze haar lezers meeneemt naar de warmere gebieden op aarde.
William Botha ontdekt een grote hoeveelheid menselijk bloed naast een dode buffel. Bij zijn onderzoek in deze zaak krijgt hij onverwacht hulp van Dinah Lewis, die terugkeert om te onderzoeken of haar relatie met Williams baas nog kans op slagen heeft. Tijdens hun zoektocht belanden Dinah en William in een netwerk van corruptie.
Dinah en William vertellen beurtelings het verhaal, waarbij ze elkaar steeds aanvullen. Het is verfrissend om sommige zaken van twee kanten te kunnen zien.
Helena heeft een lichtvoetige schrijfstijl, met een vrolijke toon en goede dialogen. Zij bouwt het verhaal mooi op, maar laat intussen romantische intriges om de oren dwarrelen. Dit feelgood-aspect heeft behoorlijk de overhand in het verhaal, alsof het politie-onderzoek eigenlijk bijzaak is.
Buffelbloed is het tweede deel van een serie en dat is goed merkbaar. De auteur grijpt er zonder nadere uitleg vaak op terug. Waarschijnlijk heeft ze in het eerste boek iedereen voorgesteld en maakt ze daarom geen woorden vuil aan uiterlijk of gebeurtenissen. De personages blijven hierdoor vaag.
De auteur overtuigt niet helemaal met de wijze waarop zij Dinah neerzet. Deze zeer ervaren inspecteur lijkt soms weinig slagvaardig en soms zelfs zwak, als ze maar blijft zwalken tussen de aandacht van twee mannen. Het tamelijk seksistische gedrag en woordgebruik van rangers is mogelijk realistisch, maar heel onaangenaam.
Storend is de overvloed aan cursieve zinnen die gedachtes moeten uitdrukken; en eveneens cursieve, ellenlange volslagen onbekende vreemde uitroepen of krachttermen. Het kan zijn dat dit een Zuid-Afrikaans laagje moet meegeven, maar het is teveel.
Buffelbloed is een typisch Zuid-Afrikaas verhaal, met thema’s als illegale handel in wilde dieren en stroperij. Het kent een goede opbouw en leest prettig, als mens de vele cursieven voor lief neemt. Lezers die houden van feel-good met spanning zullen er zeker plezier aan beleven.
Het zal de lezer die het vorige boek niet kent ongetwijfeld teleurstellen dat hele gedeeltes daar naar terugverwijzen. Mondjesmaat sluipt er wat informatie naar boven en kunnen er vermoedens rijzen, maar veelal ontbreekt een gevoel van vaste grond onder voeten. Daarbij komt dat Helena Buffelbloed niet afrondt. De zaak wordt niet opgelost, er is geen ontknoping, er resten losse eindjes. Het is de vraag of dit wijst op een vervolg. In dat geval zal men de boeken allemaal echt op volgorde moeten lezen.
| 
| | Wie niet horen wil - Nicci French *****
Erika (67): Wie er achter dit pseudoniem zit, is inmiddels wel wereldwijd bekend. Het schrijversechtpaar heeft met hun rijke oeuvre bewezen tot de wereldtop te behoren als het om het schrijven van thrillers gaat.
Tess heeft na de breuk met haar vriend Jason haar leven weer op orde. Ze delen de voogdij over hun peuterdochter Poppy. Jason is inmiddels opnieuw getrouwd, zelf heeft ze ook weer een prille liefde. Totdat Poppy ineens vreemde taal begint uit te slaan en een alarmerende, zwarte tekening maakt, waarop een figuur te zien is die van een toren valt. Tess raakt ervan overtuigd dat Poppy getuige is geweest van een misdrijf, of iets hierover gehoord heeft. De politi gelooft haar niet en dus besluit ze zelf om op onderzoek te gaan
Nicci French raakt de lezer diep met hun schrijfstijl. Levensecht zetten ze neer hoe ijzingwekkend Tess zich in allerlei bochten moet wringen om haar dochter te beschermen en er gelijktijd achter wil komen wat er aan de hand is. Dreiging en gevaar liggen op de loer, ze kruipen onder de huid. Tess is oersterk als het om Poppy gaat, en voor niets en niemand bang.
French is er altijd een meester in om tot diep in details te gaan, zonder dat dit gaat storen. Men volgt haar personage op de voet in alle handelingen en gedachten. Wie Noet horen wil is van begin tot eind Tess’ verhaal. Haar verwoede pogingen om tot de politie door te dringen, haar wanhoop, gedachten, haar acties en zorg. French dringt diep tot haar door, de lezer voelt in elke vezel wat Tess beweegt en geeft haar alle sympathie. De auteurs slagen erin om aan de meest gewone dingen subtiel een onderlaag van gevaar mee te geven dat maakt dat men het boek onmogelijk weg kan leggen.
Het blijft onderhuids smeulen tot het tot een zinderende ontknoping komt. Eentje die Frecnh met de lezer, door de ogen van Tess, voorbereidt en geen totale verrassing meer is, maar door de schrijfstijl met de uiterst kleine prikkels een spanning geven en die bijna niet te dragen is. Precies zoals het voor Tess is.
Wie niet horen wil ontaardt in een ijzingwekkend kat-en-muisspel met aan het eind nog een fijne twist, zoals we die van Nicci French kennen. Op de laatste pagina laten ze ook nog zien hoe Tess gegroeid en geleerd heeft om echt voor zichzelf op te komen.
Wie niet horen wil laat zien tot hoever een vrouw kan gaan als het om haar kind gaat. Nicci French op hun best.
| 
| | Lotgenoten - Marit Vanström *****
Jenneke van Maurik (57): Marit Vanström – Lotgenoten
Martyn van Beek schrijft onder pseudoniem Marit Vanström
De jonge Melanie is moeder van twee zoontjes en deelt haar leven tot in het kleinste detail online. Tot ze opeens niets meer post en volledig van de radar verdwijnt. Waarom?
Criminoloog Jackie Laurijssen zit nog midden in een revalidatieproces na een auto-ongeluk, maar vermoedt direct dat er meer aan de hand is dan een digitale detox. Samen met haar oud-collega Joszef Daalderop ontdekt ze een verband met de dood van meerdere vrouwelijke infl uencers: het lijkt erop dat Melanie door dezelfde dader ontvoerd is. Hun zoektocht brengt hen naar Texel, waar de tijd begint te dringen…
Evenals het 1e deel Huisgenoten zat ik ook nu weer snel in het verhaal. Met een kleine terugblik voorin het boek zat ik weer snel in het verhaal, ik heb heerlijk uren gister en vandaag zitten lezen en kan een ieder dit boek evenals Huisgenoten aanraden.
De spanning werd zeker in het boek opgevoerd. Voor mij dikke *****
Ik ga niets verklappen maar ik vond het leuk Zaltbommel in het boek tegen te komen. Daar woon ik een paar kilometer vandaan.
In de zomer van 2026 komt het 3e deel Soortgenoten uit. Die zal ik ook zeker aanschaffen, leuk om naar uit te kijken.
| 
| | Blauwe tranen - Vera van Beers ****
Leonie (49): Blauwe tranen is een zomerse feelgood thriller die zich afspeelt op het zonovergoten Curaçao, waar misdaadjournaliste Iris Blom haar leven probeert te resetten. Als ze over moet op het schrijven van een verslag over het North Sea Jazz Festival, dan mondt dit uit in een duister mysterie rond een verdwenen roadie van de Blue Girls. Iris raakt verstrikt in geheimen, bedreigingen en onverwachte wendingen.
Blauw tranen is geen bloederige thriller, maar eerder een meeslepende puzzel met een tropisch decor. Perfect voor op het strand of in de hangmat. Maar thuis op de bank ook heerlijk.
Voor mij een eerste kennismaking met Vera van Beers. En wat mij betreft niet de laatste.
Eindoordeel: Een vlot geschreven, licht spannende thriller met een verrassend slot— ideaal voor wie houdt van mysterie zonder gruwel.
|
| | Blauwe tranen - Vera van Beers ****
Ariane HD (58): Van Vrouwenthrillers en the Crime Compagnie kreeg ik het boek Blauwe tranen van Vera van Beers te lezen en te recenseren.
Voor mij is dit een onbekende schrijfster en ik vind het altijd leuk om op zo’n manier kennis te maken met een, voor mij, nieuwe auteur.
En het boek heeft met niet teleurgesteld.
Het verhaal gaat over Iris Blom, een misdaadjournaliste, die gaat verhuizen van Rotterdam naar Curaçao in de hoop daar een veiliger woon- en werkomgeving te gaan wonen. Op Curaçao gaat ze bij een krant al daar aan werk, echter in de rubriek sport en muziek. Op een klus bij het North Sea Jazzfestival combineert ze haar werk haar ervaring als misdaadjournalist als een medewerker van de band verdwijnt en daarbij sieraden die veel geld.
Het is een spannend verhaal wat lekker wegleest en eindigt met een geweldige plottwist. Een aanrader om te lezen. Ik ga zeker ook een volgend boek van haar lezen.
| 
| | De jongen in het graf - Toni Coppers *****
Erika (67): De Vlaming Toni Coppens werkte voor de VRT als radioproducer en presentator van reisprogramma’s, voordat hij in 2005 begon met zijn eerste thriller. Sindsdien schrijft hij in hoog tempo thrillers waarvoor hij al veel publieksprijzen ontving. Inmiddels is de serie rond Liese Meerhout behoorlijk omvangrijk.
Zestien jaar geleden kreeg Leo Meersman levenslang voor het misbruiken en vermoorden van zes jongens. Echter, hoofdinspecteur Masson is er al die jaren van overtuigd dat het er zeven waren. Hij weet zeker dat ook de vijfjarige Arne een slachtoffer van hem is. Het lichaam van de jongen is echter nooit gevonden. Masson is nog steeds geobsedeerd door de zaak.
Dan vraagt Meersman op zijn sterfbed onverwacht of Masson langskomt. Hij wil hem iets vertellen.
Naast de opgeleefde publiciteit omtrent de massamoordenaar heeft het team van
Liese Meerhout ook de moord op bejaarde vrouw te onderzoeken. Een zaak die in het niet valt naast de ontwikkelingen rond Meersman, ook bij de politiemensen zelf.
Hoewel de boeken met de op zichzelf staande politiezaken uitstekend los van elkaar te lezen zijn, is het handiger om ze op volgorde te doen. Dat is vooral vanwege de doorlopende persoonlijke lijn van de personages. Coppers legt bijna niets hiervan uit, daardoor mist men vaak de connectie.
De auteur schrijft zachtaardig, in charmant Vlaams, waarbij menselijkheid en empathie hoogtij vieren en waarmee hij de lezer een gevoel van welbehagen geeft. Hij rekt de spanning enorm op; terwijl men alleen maar reuze benieuwd kan zijn naar wat Meersman te zeggen heeft, gaat Coppens in op allerlei nevenzaken, zodat het bijna onhoudbaar wordt.
Coppers stormt af op een gigantische twist, volledig uit het niets. De ontknoping laat de lezer verbluft achter. De auteur redt eveneens de zaak van de moord op de bejaarde vrouw met een geweldige plot. Voor zowel Liese als Masson overheerst uiteindelijk het gevoel van medemenselijkheid en rechtvaardigheid. Een thema dat Coppers grootgemaakt heeft.
Coppers blijkt wederom een thrillerauteur om rekening mee te houden. Hij houdt de touwtjes voortdurend in handen, maar laat de lezer niets blijken totdat hij uitbarst in een ontknoping die zijn weerga niet kent.
| 
| | Zwijg als het graf - Carla Kovach *****
Live Your Life Reading (28): En toen was er alweer een deel uit de Gina Harte-serie van Carla Kovach uit. Deel 7 inmiddels, en ondanks mijn flinke reading slump wist dit boek me opnieuw helemaal mee te slepen. Waar andere boeken bleven liggen, pakte ik deze er steeds weer bij zonder tegenzin. Nu hij uit is, vraag ik me serieus af of ik weer in een gat ga vallen.
Over de schrijfstijl kan ik inmiddels kort zijn: die is zoals altijd pakkend, vlot en meeslepend. Je vliegt door het verhaal heen. Maar dit deel... dit was anders. Aangrijpender. Verrassender. Gina's persoonlijke verhaallijn wordt op een slimme manier verweven met die van de dader - een dader die ook slachtoffer blijkt te zijn. Door afwisselende perspectieven krijg je langzaam stukjes van de waarheid te zien, zonder dat alles meteen wordt prijsgegeven.
Dit boek raakte me echt. Het zet je aan het denken over hoe dun de grens kan zijn tussen goed en slecht. Gina raakt persoonlijk betrokken, omdat de dader dingen over haar lijkt te weten die niemand anders weet. Het voelt alsof ze elkaar kennen, zonder dat dat kan. Dat maakt het verhaal intenser en emotioneler. Gina's wankele mentale toestand krijgt een nieuwe wending en het is mooi om te zien hoe ze stap voor stap leert anderen toch een beetje te vertrouwen.
De zinnen "Ik kijk. Ik wacht. Ik kom eraan." bezorgden me kippenvel van top tot teen. In combinatie met de grimmige Halloween-sfeer, de verhalen die rondgaan, de doodskist-moorden en de beklemmende perspectieven, creeert Carla Kovach precies de spanning die je voelt tot op de laatste bladzijde.
Ik kon me enorm inleven in de motieven van de dader. Hoe het moet zijn om iets verschrikkelijks mee te maken, alles te verliezen, en vervolgens te zien dat de daders verder leven alsof er niets is gebeurd. Ik snap de wraak, het eindelijk een stem krijgen, het alles aan het licht brengen.
De ontknoping kwam voor mij totaal onverwacht. Achteraf waren er misschien hints, maar ik was zo druk aan het puzzelen dat ik het grotere plaatje miste. Dat maakte de verrassing des te groter.
Dit deel was voor mij beter dan de eerste zes samen. Waar ik eerder vooral las voor Gina's persoonlijke verhaal, was nu ook de zaak zelf zo sterk en interessant dat het echt voelde alsof alle ingrediënten voor een topthriller aanwezig waren.
Ik kan niet anders dan 5 sterren geven. Als de volgende delen dit niveau vasthouden, blijf ik absoluut fan.
~ Live Your Life Reading
|
| | Blauwe tranen - Vera van Beers *****
JN Kingma Postma (48): Recensie van:
Blauwe tranen
‘Laat ik je eerst vertellen hoe het nieuwe album gaat heten.’ Hugo neemt weer een slok. Ik knap bijna. Hij weet zelfs de albumtitel?
‘Blue Tears,’ onthult hij dan.‘’Blauwe Tranen,’ zeg ik zacht. ‘Mooi, maar wat heeft dat met de galerie te maken?’ Achter mijn borstbeen bonkt het. Ik sta op het punt informatie te ontvangen die weleens een scoop kan opleveren. Wat zal Benito opkijken.
De ober brengt onze maaltijden. Ik schuif direct mijn bord opzij en ga iets verder naar voren hangen. Hugo schuift zijn bord juist iets dichter naar hem toe en neemt een hap. Voor de vorm prik ik ook even met mijn vork in een blaadje sla.
Auteur :
Vera van Beers
Vera van Beers woont en werkt in Tilburg. Ze debuteerde in 2023 met Onheilspad, waarmee ze op de longlist van de MAX Bronzen Vleermuis kwam.
Wijze van lezen:
Recensie-exemplaar E-book ontvangen van De Crime Compagnie i.v.m. mijn winactie bij vrouwen thrillers.nl in ruil voor mijn recensie.
Uitgeverij:
De Crime Compagnie
Genre:
Thriller
Cover en flaptekst:
Ik zie een vrouw in een rode jurk als nietig klein stipje op het strand naar de branding toe lopen. Nieuwsgierig makend.
De flaptekst vind ik krachtig maar ook mysterieus.
Quote:
Druppels bloed sijpelen van mijn voorhoofd en vallen traag op de grond. Ze maken vlekken in het zachte, roomkleurige tapijt.
Voorzichtig hef ik mijn hoofd. Ik voel een stekende pijn, en kreun. En dan weet ik het weer.
Alsof ik opnieuw een klap tegen mijn hoofd krijg, komt alles weer binnen. De angst, de nachtmerries, de leugens. Tranen rollen over mijn wangen, vermengen zich met het bloed. Ik wil met mijn hand over mijn gezicht wrijven, maar dat gaat niet. Ik kan me niet bewegen.
In de verte, onder het maanlicht, schommelt de horizon zachtjes op en neer alsof er niets aan de hand is. Maar er is van alles aan de hand. Meer dan ik ooit had kunnen vermoeden.
Mooie tekst:
Curaçao is een droombestemming maar voor Iris verandert het al snel in een nachtmerrie…
Het verhaal:
Misdaadjournaliste Iris Blom verruilt Rotterdam voor het zonnige Curaçao. Ze gaat aan de slag bij de plaatselijke krant, waar ze op de rubriek sport en cultuur wordt gezet. In eerste instantie is Iris woedend, maar als ze verslag mag doen van het North Sea Jazz Festival krijgt ze steeds meer plezier in haar werk. Zeker als blijkt dat haar idolen de Blue Girls optreden.
Wanneer de roadie van de band spoorloos verdwijnt, zet Iris haar ervaring in om het mysterie te ontrafelen. Al snel ontdekt ze dat er meer op het spel staat dan een vermist persoon en raakt ze verstrikt in de duistere geheimen van het eiland.
Mijn leesbeleving:
Nog niet eerder las ik een boek van auteur Vera van Beers. Daarom was ik heel blij verrast dat ik de winactie van Vrouwen thrillers won. Het E-book Blauwe Tranen lezen en recenseren.
Nadat ik begonnen was met lezen kon ik niet meer stoppen. De gehanteerde ik vorm en het verhaal dat door Iris verteld wordt dragen daar zeker aan bij. De schrijfstijl is beeldend en filmisch. De sfeer is mysterieus, beklemmend en spanning hangt continu in de lucht. De personages zijn zo gedetailleerd uitgewerkt dat ze voor mij daadwerkelijk leefden. Ik leerde hen qua karakter en gedrag goed kennen. Iris vond ik een durfal. Een eigenzinnige, eigenwijze, soms roekeloos waarbij ik mijn hart vasthield, gepassioneerde, lieve, empatische en nieuwsgierige (zoals journalisten in hun bloed zit heb ik het idee) jonge dame. Haar levensverhaal vond ik tragisch. Ze had vele klappen moeten incasseren die ik haar niet gunde. Sommige personages zag ik liever verdwijnen. Zo inktzwart ware hun intenties. Zo egoïstisch en anderen het licht in de ogen niet gunnen. Alles voor totalitaire macht en geld. Anderen moedwillig vertrappen.
Ik vertrouwde niemand tot het tegendeel bewezen werd. Niemand moest Iris kwaad berokkenen. Zo had ze mijn hart veroverd. Haar liefdes escapades keek ik met lede ogen aan. Continu fluisterde kritische stemmetjes in mijn oren. Trust no one en too good to be true.
Nog nooit was ik op Curaçao maar door dit verhaal deed ik een wereld aan indrukken op. Mijn zintuigen werden tot op hoog niveau getriggerd. Een wervelwind aan gebeurtenissen. Als een duizelingwekkende rit in de achtbaan waarvan het einde nog lang niet in zicht is.
Rauwe, duistere, meedogenloze, hartverscheurende gebeurtenissen tartten me continu. Automatisch puzzelde ik mee om de mysteries die ontstonden op te lossen. Sterk dat Vera van Beers slechts kruimelsgewijs feiten weggeeft.
De personages maken een ontwikkeling door. Van angstvallig afwachtend en de handdoek in de ring gooiend tot dapper speuren en vinden en daarop actie ondernemen. Maar of het altijd slim is want een deksel op je neus kan flink pijn doen.
In een zenuwslopende, zinnen prikkelende finale trekt alle mist op en ligt alles op tafel. De plot doet blijken dat niet alles goud is wat er blinkt. De zoete herinneringen aan een tijd die eens was smaken bitter. Alle samenkomende verhaallijnen dreunen na en laten een oorverdovende stilte achter.
In de toekomst lees en recenseer ik graag meer van Vera van Beers.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
IJzersterke, overtuigende, diverse, gedetailleerd uitgewerkte cast aan personages die elk op hun eigen wijze een indruk achterlieten. Een afdruk in mijn hart en ziel.
Dit verhaal lees je niet maar je stapt het binnen en je bent overal live getuige van. Wegkijken is geen optie. Zenuwslopende, spannende, intense, rauwe, hartverscheurende gebeurtenissen wisselen snel met erotiserende, passionele, liefdevolle en onuitwisbare gebeurtenissen.
Het duister kan nog zo duister zijn toch overwint het helderste licht maar helaas blijft de diep gelukkige tijd een bitterzoete herinnering die schittert als het licht erop schijnt.
Vrouwen thrillers.nl Hartelijk dank dat ik dit E-book mocht winnen in ruil voor een recensie.
De Crime Compagnie en Vera van Beers Hartelijk dank dat ik dit E-book mocht lezen. Adembenemend en crimineel goed.
| 
| | Gevaarlijk spel - Marjolein van der Gaag ****
Neeltje Doggen : Marjolein van der Gaag is een Nederlandse schrijfster. Ze studeerde journalistiek en werkte ruim tien jaar als verslaggeefster voor dagblad De Telegraaf. Ze heeft ook een tijdje als freelancer gewerkt en in het onderwijs. Momenteel is ze persvoorlichter en lobbyist. Van der Gaag schrijft kinderboeken, thrillers en spannende korte verhalen. In 2022 won Van der Gaag de Zilveren Strop voor beste Nederlands korte spannende verhaal: Onder de waterspiegel. Haar eerste thriller verscheen in 2012, Gevaarlijk spel. Deze is in 2025 in een herziene versie verschenen.
Hoofdpersoon in Gevaarlijk spel is Maaike Landman. Ze heeft een geheime affaire met haar getrouwde collega Paul en ze heeft net ontdekt dat ze zwanger is. Helaas kan ze dit niet meer met hem delen. Paul is omgekomen bij een auto-ongeluk. Ze is vol van verdriet, maar kan dit met niemand delen. Alleen een goede vriendin neemt ze in vertrouwen. Een paar weken later doet ze een vreemde ontdekking die het overlijden van Paul in een ander licht werpt. Dit raakt ook de mooordzaak van de jonge vrouw Jacky de Wit die rond dezelfde tijd als Paul overleed. Maaike stapt hiermee naar de politie, maar ze voelt zich niet gehoord terwijl haar aanknopingspunt duidelijk is. Ze gaat daarom zelf op onderzoek uit, ook omdat ze twijfels heeft of Pauls dood wel een ongeluk was.
Het eerste hoofdstuk van Gevaarlijk spel schetst meteen goed de situatie. Paul is dood en Maaike blijft achter als zwangere maitresse. Vanuit haar ogen lezen we dit verhaal. Mede door de korte hoofdstukken leest Gevaarlijk spel erg vlot en makkelijk. Het taalgebruik is soms wat formeler en wat meer beschrijvend. Daardoor heeft de lezer wat minder het gevoel om deel uit te maken van het verhaal en blijft het soms wat meer op een afstandje. De speurtocht van Maaike is goed te volgen. Ondertussen is er een soort onderhuidse spanning voelbaar. Wie zit er achter de moord op Jacky? Wie kun je nog vertrouwen? En is Maaike wel veilig? De ontknoping gaat wel wat snel. Plots is daar ineens de duidelijkheid wat er gebeurd is. De epiloog is een mooie afronding die de lezer tevreden achter laat.
Gevaarlijk spel is een thriller die de lezer soms wat minder goed laat meevoelen, maar alsnog goed deelgenoot maakt van spannende zoektocht naar de waarheid.
| 
| | De grote boze wolf - Bjorn Van den Eynde *****
Nel (66): “ De grote boze wolf “ geschreven door Bjorn Van den Eynde.
Een mooie cover met een lieve beer, waarbij de titel anders doet vermoeden.
Na het boek De Engelenmoorden maken we opnieuw kennis met het politieteam Marjolein De Vrieze en Nathan Durnez.
Het verhaal speelt zich af in en rond Luik, dan wordt de hele omgeving opgeschrikt door de verdwijning van een zesjarig meisje.
Twee dagen later wordt het meisje onder het bloed en met diepe snijwonden op haar armpjes terug gevonden en is verkleed als Wiske van de stripfiguren Suske en Wiske. De dader is de grote boze wolf en zijn boodschap is duidelijk :
Dit is slechts het begin.
Alle beschikbare manschappen worden op deze zaak gezet en als dan ook nog het neefje van het meisje wordt vermist staat alles op scherp.
Waar moeten ze zoeken, wie doet dit met kinderen en waarom?
Privé hebben Nathan en Marjolein het ook moeilijk met de zoektocht naar de activiteiten van hun beide overleden vaders.
Dit botst best wel eens tijdens het onderzoek maar ze zijn professioneel genoeg om hier mee om te gaan.
Gaat het toch lukken om de dader of daders te vinden van deze brute en pijnlijke ontvoeringen. Ook de pers gaat zich ermee bemoeien met alle gevolgen van dien.
Het is een boek met veel korte hoofdstukken en het leest als een trein. De spanning is te snijden en dit wordt tergend langzaam opgebouwd. Het zit geweldig in elkaar en alles klopt.
Er spelen veel factoren mee in dit boek, zoals de stripfiguren Suske en Wiske, de grote boze wolf maar ook de ontwikkelingen van het ongrijpbare les Sept d ‘Or .
Goed uitgewerkte hoofdpersonen met hun problemen die je als lezer nog kan begrijpen ook.
Uiteindelijk komt alles samen in een plot waarbij de uitkomst je doet verbazen.
| 
| | Schreeuwende stilte - Marja Boomstra *****
Nel (66): “ Schreeuwende stilte “ geschreven door Marja Boomstra.
Dit is het vervolg op het boek “ Verdwenen stemmen “ en na een korte terugblik zit je direct weer in het verhaal.
Hoewel de kinderen dol op haar zijn loopt de relatie tussen Max en Elena niet echt goed. Iedereen is nog in de ban van wat er allemaal gebeurd is de afgelopen tijd en is extra op zijn hoede.
Max heeft aan Elena gevraagd of zij tijdelijk mee wil gaan naar Italië om daar voor de kinderen te zorgen zodat Max het familie bedrijf onder de loep kan nemen.
Elena moet hier nog even goed over nadenken of zij dit wel echt wil.
Haar demonen uit het verleden spelen haar nog steeds parten en voordat ze met Max mee zal gaan wil zij dit eerst tot op de bodem uitzoeken om uiteindelijk meer rust te krijgen.
De schok is groot als haar tante haar een tas geeft met spullen van haar overleden ouders en zij dingen ontdekt die ze nooit voor mogelijk had gehouden.
Niets is meer wat ze dacht dat het was en ze is de wanhoop nabij.
Uiteindelijk gaat ze toch met Max mee al blijft het verleden haar achtervolgen en voelt ze zich niet echt veilig.
Wat er dan allemaal gebeurd is met geen pen te beschrijven, de ene gebeurtenis is nog niet voorbij of de andere is al weer een feit. Elena moet voor haar leven vrezen en ook Max is niet veilig.
Geweldig goed beschreven personages met veel diepgang. Beeldend met veel oog voor details. Het leest als een sneltrein met weinig tussenstops. Het plot had ik zo niet verwacht en laat je verward achter
En weer is het de auteur gelukt om mij op het puntje van mijn stoel te laten zitten tijdens het lezen. Alleen de laatste zin moest ik even verwerken.
|
| | De perfecte dochter - Hanneke Meier ****
Joke Veenstra: Als veertienjarig meisje was Hanneke Meier al bezig met schrijven. Na jarenlang erover gedroomd te hebben is haar eerste boek De perfecte dochter verschenen. Hiervoor schreef ze een aantal spannende novelles Lucy, Hoog en Target. Samen met Inge van Prooijen is Meier een nieuw project gestart dat al bij de uitgever ligt. Daarnaast is ze bezig met een jeugdboek en heeft zij al een nieuw idee voor een thriller. Haar inspiratie haalt ze uit nieuwsberichten en gelezen artikelen. Werken in de zorg is een mooie afwisseling met schrijven voor haar.
Wie weet wanneer een gezin goed functioneert? Aan de buitenkant is meestal niet te zien hoe het er binnenskamers aan toe gaat. Als een moeder de totale controle over een kind wil hebben en het in een richting stuurt die zij wil, kan voor problemen zorgen. Bekend is dat niemand graag zijn ‘vuile was’ buitenhangt. Ellende ontstaat vaak op momenten dat het totaal niet verwacht wordt. Onderbewust worden er dan herinneringen opgesloten die op een gegeven ogenblik bovenborrelen.
In De perfecte dochter draait het verhaal om Noa die opgroeit in een gezin dat ogenschijnlijk alles goed voor elkaar heeft, bij het perfecte af. Noa’s moeder Sigrid heeft een akelige obsessie die ze overbrengt op haar twee dochters. Het drukt een stempel op hun jeugd die gepaard gaat met grote geheimen. Eenmaal volwassen runt Noa amen met haar moeder een luxe tweedehandsgoederen winkel, Flawless. Na een autoongeluk moet haar moeder thuis revalideren en staat Noa er alleen voor om de winkel draaiende te houden. Als zij na een incident met haar moeder een briefje vindt, gaat Noa op onderzoek uit, wat grote gevolgen gaat hebben voor het gezin.
Vanaf de eerste bladzijde weet Meier ons aan het boek gekluisterd te houden door de opgeroepen spanning. Er is iets vreemds aan de hand, maar wát, daar kan niet goed de vinger opgelegd worden. Wel dat we meeleven met de onder grote invloed van haar ouders staande Noa. De misleidende verteller stuurt ons steeds met een kluitje in het riet als we dichter bij de waarheid komen. We leven enorm met haar mee. Wat is nu eigenlijk de waarheid achter de zorgvuldig bewaarde geheimen? Door afwisselend te lezen over de sessies bij de hypnotherapeut door middel van transcripties, persoonlijke dagboekfragmenten en het verhaal vanuit Noa in de derde persoon wordt nieuwsgierigheid opgeroepen, maar ook verwarring. Mondjesmaat komt er informatie vrij, leren we Noa in de gezinsdynamiek kennen en langzaam wordt haar ongewone jeugd duidelijk. Op driekwart van het verhaal neemt de spanning flink toe en gaat het verhaal een totaal onverwachte richting uit.Vol vaart, opwinding en meerdere onverwachte spannende wendingen gaan we vervolgens richting het bizarre einde. Een uitkomst die niet door iedereen verwacht zal worden. Meijer heeft een vlotte toegankelijke schrijfstijl die maakt dat deze whodunit zomaar uit is.
De perfecte dochter is een gelaagde psychologische thriller met diepere lagen, waarin heftige thema’s als manipulatie, moeder-dochterrealatie en het grote gezinsgeheim centraal staan.
| 
| | Schaduwdorp - Thysia Huisman *****
Kat van den Hoven (45): Vorig jaar maakte Thysia Huisman haar thrillerdebuut met Sensation Island bij Xander Uitgevers. Inmiddels is het tweede deel van haar Achter de schermen serie een feit; Schaduwdorp. Met veel plezier las ik Sensation Island en was dan ook razend benieuwd naar Schaduwdorp. Lees met me mee wat ik ervan vind...
Leuk weetje; Thysia is zelf al jaren werkzaam achter de schermen van de televisiewereld, waardoor zij zich uitstekend weet in te leven in haar serie. Ook dit verhaal heeft weer een eigen playlist op Spotify.
Schaduwdorp is het tweede deel van de Achter de schermen serie en bestaat uit 75 hoofdstukken geschreven vanuit hoofdpersonage Charlie. Daarnaast zijn er korte hoofdstukken in dikgedrukte tekst vanuit een nog onbekend personage. Het verhaal gaat van start met spannende beklemmende proloog waarin het naargeestige sfeertje al broeiend aanwezig is en de weeïge geur van de vis je haast tegemoet komt. Waardoor je direct het verhaal ingetrokken wordt en snel verder wilt lezen.
Thysia Huisman heeft een moderne schrijfstijl - die je waardeert of niet - en ik vind hem geweldig. Zo filmisch dat het lijkt alsof je het verhaal kijkt in plaats van leest. Ruw en absoluut niet zachtzinnig, ze windt er geen doekjes om en zoekt regelmatig de grenzen op om er vervolgens in volle vaart overheen te denderen. Sfeervolle beschrijvingen, waardoor je je op Urk waant, duistere spanning en sarcastische humor zorgen voor een boeiend verhaal waarmee je eenmaal begonnen, niet meer kunt stoppen met lezen.
Iets verderop staat de spierwitte vuurtoren van bijna twintig meter als een lichtgevend baken in een storm.
In Schaduwdorp maken we kennis met Charlie.
Net als jij kan ik ook best overtuigend zijn. Als kind kon ik al zand verkopen aan woestijnbewoners.
Charlie is redacteur bij productiemaatschappij All Acess in een buitenwijk van Amsterdam. Waar zij achter de schermen werkzaam is bij het kijkcijferkanon van tv-zender RTL; Crime TV in de gevangenis, gepresenteerd door de legendarische Marcus Leeflang. Een meestermanipulator pur sang die iedereen voor zich weet te strikken en ze stuk voor stuk aan het praten krijgt. Daarna komt de spijt en krijgt zij de klachtenregen van ontevreden deelnemers over zich heen gestort, wat ze vervolgens moet zien om te lossen. Hoe? Dat maakt niet uit, zolang de gevangenen zich maar niet terug trekken en de aflevering gered wordt.
Zijn interviewskills in combinatie met de vasthoudendheid van een bullterriër zorgen ervoor dat hij bij iedereen de onderste steen boven krijgt.
Wanneer Marcus per toeval ontdekt dat Charlie geboren en getogen is op Urk heeft hij zijn zinnen op haar gezet en laat haar niet meer los. Charlie is de commotie wel gewend, dat effect heeft Urk nu eenmaal op mensen. Maar Marcus is een volhouder en krijgt altijd zijn zin - het woordje nee komt niet in zijn woordenboek voor - en geeft niet op. Het perfecte idee dient zich aan - de zender wil dit seizoen dichterbij huis filmen - en hij ziet het al helemaal voor zich; een nieuw seizoen Crime TV op Urk. Charlie is de aangewezen persoon met haar kennis en connecties. Zij kent hier iedere straathoek, ieder huis en iedere klinker. Precies wat het programma nodig heeft.
Een unieke kans dient zich aan voor Charlie - Marcus doet haar aan aanbod wat ze niet kan weigeren - ze mag de redactie van het programma doen, waarin ze de volledige zeggenschap heeft over de inhoud en zelfs met de regie in het vooruitzicht. Dit is haar op het lijf geschreven - hier heeft ze altijd al van gedroomd - eindelijk kan ze zichzelf bewijzen. Er kleeft alleen een groot nadeel aan - om dit alles te realiseren zal ze terug moeten naar haar geboortedorp Urk - het dorp wat ze tien jaar geleden voorgoed achter zich heeft gelaten en waar niemand op haar zit te wachten.
Het echte Urk... Ik denk dat je dat niet wil.
Urk - het voormalige eiland aan de rand van het IJsselmeer - wie kent het gelovige vissersdorp niet? Er gaan de wildste verhalen de ronde over het beroemde Urk en werkelijk iedereen heeft er een mening over. De gesloten gemeenschap waar alle mannen visser zijn, terwijl de vrouwen hun grote gezinnen draaiende houden, daar waar de kerk een belangrijk onderdeel is van het leven en de jeugd van god los is. Marcus, Charlie en het team van All Acess duiken onder in de duistere wereld van het dorpsleven - om zo de donkere verborgen kanten van Urk te belichten - voor de onthullende rapportage serie; het Sodom en Gomorra van ons land.
Hoe meer ze te weten komt, hoe meer ze hopeloos vast komt te zitten in drijfzand. En bij iedere beweging wordt ze er verder ingetrokken.
Al snel blijkt dat de beruchte woede-uitbarstingen van Marcus nog maar haar minste probleem zijn - haar komst is als een lopend vuurtje door het dorp gegaan en de minzame blikken achtervolgen haar overal - waar is ze aan begonnen? De dorpelingen kunnen haar bloed wel drinken. Hoe meer ze aan de oppervlakte krabt, hoe meer blijkt dat er achter het dunne laagje vernis iets heel donkers en lelijks zit. De confronterende rauwe waarheid - zo verdorven en in en in slecht - brengt haar eigen leven in gevaar. Sommige figuren deinzen nergens voor terug en schuwen geen geweld.
Iedereen is te koop. Je moet alleen weten voor hoeveel.
Wordt Charlie hoofdpersoon van haar eigen tv-programma? Of zet ze dit keer definitief een streep door haar oude leven?
Urk zit in je bloed.
Het is nooit te laat om terug te keren.
Urk, wie kent het niet? Het spraakmakende pittoreske oude dorp met de schilderachtige huisjes en rode puntdaken en hun traditionele rolverdeling. Waar alle mannen visserman zijn en de hele week van huis zijn en moeder de vrouw thuis voor de kroost en het huishouden zorgt. Met de kotter op zee om op vrijdag de vangst aan wal te brengen en terug naar huis te keren. In Coronatijd stond het dorp meermaals op negatieve wijze in de spotlights. De serie zette Urk op de kaart. Thysia koos ervoor om Urk de hoofdrol van haar thriller te laten vertolken. Het maakte mij in elk geval direct nieuwsgierig.
De manier waarop Thysia Schaduwdorp heeft neergezet is echt geniaal! Boeiend, spannend en gewaagd. Al zal niet iedereen daar zo over denken, maar dat hoeft ook niet. Hoe ze de vloer aanveegt met de Christelijke fatsoensrakkers, de manier waarop Huisman de grenzen opzoekt en daar overheen dendert op een alles behalve zachtzinnige manier is stoer, waanzinnig en taboedoorbrekend. Hierbij weet ze op meesterlijke wijze uiterst gevoelige onderwerpen aan te snijden en deze uitstekend door het verhaal heen te verweven.
Goed uitgewerkte meeslepende duistere verhaallijnen, sfeervol en tegelijkertijd heel duister. Waarbij ze het naargeestige sfeertje van de verstikkende gemeenschap met hun bekrompenheid en de beklemmende dorpsgrenzen voelbaar heeft weten situeren. Naargeestig, huiveringwekkend en spannend. Met heerlijke sarcastische humor.
Het is Thysia gelukt om het personage uit de dikgedrukte hoofdstukken lang geheim te houden.
Karakteristieke hilarische personages, sommige herkenbaar als komische verbastering van bekende Urkers. Eigengereide Charlie - het buitenbeetje van Urk, daar waar ze zich nooit thuis heeft gevoeld - verliet het verstikkende dorp tien jaar geleden en geniet van de anonimiteit die Amsterdam haar biedt - leven zonder continu in de gaten gehouden te worden - ze heeft niks met het geloof en met haar vader - een Urker in hart en nieren - heeft ze geen goede band, ze heeft hem in geen jaren meer gezien en mist het achterlijke dorp nog geen minuut van de dag. Populaire veelgevraagde presentator en drukbezette producent Marcus Leeflang - een eigenheimer met sterallures en gebruiksaanwijzingen - vasthoudend en doelgericht, berucht om zijn tirades. Oudgedienden Eva en Puck. Charlie en Eva zijn partners in crime. Samen met vaste cameraman Joel, die bestand is tegen de grillen van Marcus. Haar beste vriend sinds de lagere school Ton - eigenaar van Ton Kapsalon en in tegenstelling tot de rest geen visserman - hij is de enige reden waarom ze jaarlijks terugkeert naar Urk. Volkszanger Simon Visser - het grootste export product van Urk naast de vis. De beruchtste tweeling van Urk - twee ongeleide projectielen, broertjes Dirk en Jelle Snoek - de gangmakers van het dorp. Jacob Post - eigenaar van de Urker Vis Company en buurvrouw Joke, de krant van Urk. Oom Klaas en tante Corine en haar neefje en puber nichtje die haar ouders tot waanzin drijft. Waar ze de kost - warme maaltijd tussen de middag - en de bol - brood maaltijd in de avond - eten.
Na een spannende beklemmende start met een voelbare broeierige naargeestige sfeer bouwt Thysia het verhaal op om vervolgens via een aantal twists in een stroomversnelling toe te werken naar een spannende finale waarin uiteindelijk alle puzzelstukjes in elkaar vallen. Geloof, hoop coke en liefde in het vissersdorp, met een mengeling van intriges, schone schijn, leugens en haat. Vol bemoeienissen, hypocrisie, bekrompenheid, wrok, walging en venijn.
Met Schaduwdorp heeft Thysia Huisman geniale thriller neergezet. Boeiend, spannend en gewaagd. Een geweldig tweede deel van de Achter de schermen serie. Waarin het spraakmakende pittoreske oude vissersdorp Urk, de hoofdrol vertolkt. Met goed uitgewerkte meeslepende duistere verhaallijnen, sfeervol en duister tegelijk. Naargeestig, huiveringwekkend en spannend. Met karakteristieke hilarische personages. Waarbij ze de grenzen opzoekt en er keihard overheen dendert op een niet zachtzinnige manier. Stoer, waanzinnig en taboedoorbrekend. Vol beklemmende spanning naar een spannende finale waarin uiteindelijk na een aantal twists alle puzzelstukjes in elkaar vallen. Geloof, hoop coke en liefde in het vissersdorp, met een mengeling van intriges, schone schijn, leugens en haat. Vol bemoeienissen, hypocrisie, bekrompenheid, wrok, walging en venijn. Ik kijk uit naar het volgende deel van de Achter de schermen serie en ben benieuwd waar Thysia ons dan mee naartoe zal nemen?
Schaduwdorp, geniale thriller. Boeiend, spannend en gewaagd. Geweldig tweede deel van de Achter de schermen serie. Stoer, waanzinnig en taboedoorbrekend. Geloof, hoop coke en liefde in het vissersdorp Urk. Wordt Charlie hoofdpersoon van haar eigen serie of zet ze dit keer een definitieve streep door haar oude leven? Aanrader!
★★★★1/2
|
| | De perfecte dochter - Hanneke Meier ****
bookstagram_byilse (39): Het verhaal wordt verteld vanuit Noa, een jonge vrouw die samen met haar oudere zus Diede is opgegroeid in een bijzonder gezin. Hun vader was vaak voor zijn werk in het buitenland, terwijl hun moeder thuis de tweedehandsboetiek Flawless runde. Noa werkte eerst op een boekhoudkantoor, maar toen dat werk haar begon te vervelen, besloot ze haar moeder te gaan helpen in de winkel.
Alles verandert als haar moeder een ongeluk krijgt. Noa staat er ineens alleen voor en moet de winkel in haar eentje draaiende houden. Tegelijkertijd moet haar moeder stoppen met haar antidepressiva vanwege de revalidatie, wat haar gedrag flink verandert. Noa voelt zich steeds meer opgeslokt door haar moeder, die haar emotioneel zwaar belast.
Door gebeurtenissen uit haar verleden, die ze nooit helemaal heeft kunnen verwerken, besluit Noa hulp te zoeken bij Michel, een hypnotherapeut. Ze hoopt dat ze door zijn begeleiding eindelijk antwoorden kan vinden of in ieder geval rust.
Dan verschijnt Cas weer in de winkel, een vaste klant die altijd op zoek is naar nieuwe boeken. Hij is vriendelijk, geïnteresseerd en Noa voelt zich steeds meer tot hem aangetrokken. Terwijl haar leven steeds meer uit balans raakt, vraagt ze zich af: zal ze de waarheid over haar verleden onder ogen durven zien? En is alles wat ze altijd heeft geloofd wel echt zoals het was?
De perfecte dochter is een meeslepende en verrassende thriller die je voortdurend op het verkeerde been zet. Niets is wat het lijkt, en de spanning blijft continu aanwezig. In het begin had ik wel even nodig om in het verhaal te komen, omdat het op een bijzondere manier wordt verteld onder andere via dagboekfragmenten en therapiesessies. Maar zodra je begint te begrijpen hoe de verschillende lagen in elkaar grijpen, word je helemaal meegezogen in het verhaal en blijf je nadenken over wat er echt aan de hand is. Er worden ook indringende thema’s aangestipt, zoals zelfbeschadiging en psychische kwetsbaarheid.
Het einde heeft me compleet verrast en zorgde voor de nodige verbazing. Ik vond het erg leuk om kennis te maken met het werk van deze auteur en weet zeker dat ik vaker iets van haar wil gaan lezen.
|
| | Blauwe tranen - Vera van Beers *****
Riannesboekenwereld (34): Wat was ik nieuwsgierig naar dit boek! Van Vrouwenthrillers De Crime Compagnie mocht ik het e-book Blauwe tranen van Vera van Beers lezen en recenseren. Bedankt voor dit recensie-exemplaar!
Ik had nog niet eerder een boek van Vera van Beers gelezen, maar wat een goed boek! Het is ook zeker niet het laatste boek wat ik van haar heb gelezen! Ik was vanaf het begin geboeid aan het lezen en vergat alles om mij heen! Ik kon het e-book maar moeilijk wegleggen, omdat ik nieuwsgierig was naar wat er zou komen. Het einde had ik niet verwacht, al had ik wel een vermoeden dat er iets met Hugo aan de hand was. Het was verrassend en spannend! Vera heeft een fijne schrijfstijl. Er wordt vanuit Iris geschreven. Ze beschrijft goed de situaties, waardoor ik echt helemaal in het verhaal zat. Ik kon mij een goede voorstelling maken van wat er gebeurde en ik voelde mij net Iris die op het jacht lag verscholen onder het ligbed. Ook de gevoelens van de personages worden goed beschreven. Alles komt uiteindelijk samen wat zorgt dat het boek een goed einde heeft.
Waar gaat Blauwe tranen over?
Iris Blom is misdaadjournalist in Rotterdam. Ze voelt zich onveilig door haar werk. Ze verlaat daarom Nederland en gaat op het zonnige Curaçao bij een plaatselijke krant aan het werk. Ze wordt op de rubriek sport en cultuur gezet wat haar in het begin woedend maakt. Ondertussen blijft ze zich wel bezighouden met misdaadzaken. In Curaçao is de band Blue Girls, een favoriete band van Iris. De Blue Girls hebben een fotoshoot waar Iris, met haar collega die fotograaf is, verslag van gaat doen. De dames van de band mogen op het moment van de fotoshoot blauwe sieraden dragen die veel geld waard zijn. Na de fotoshoot zijn de sieraden verdwenen en is er ook een moord gepleegd op de roadie van de band. Iris zet haar ervaring in en wil het mysterie ontrafelen. Ze raakt verstrikt in duistere geheimen...
Een aanrader om te lezen! ⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️
|
| | De perfecte dochter - Hanneke Meier *****
Diane Kooistra (49): Hanneke Meier is als thrillerschrijfster bekend door haar novelle series Lucy, Target en de stand alone Hoog.
De perfecte dochter is het thrillerdebuut van Hanneke bij De Crime Compagnie.
Ik heb het boek eerder dit jaar mogen proeflezen.
Noa en haar zus Diede groeien op in een heel gewoon gezin in een hele gewone straat. Maar, zoals Meier in het proloog al aangeeft, speelt het echte verhaal zich af achter de voordeur.
De moeder van Noa en Diede krijgt een ongeluk en Noa staat alleen in de winkel die ze samen runnen.
Ondertussen heeft ze ook therapie waardoor de lezer vooral haar personage heel goed leert kennen en denkt te begrijpen.
Door de dagboekfragmenten waarvan de schrijver langere tijd anoniem blijft wordt de psychische spanning opgevoerd.
De lichte satire waarmee het verhaal begint en eindigt is goed bedacht. De stemming wordt gezet en deze satire past ook goed bij het karakter van Noa. Ik moest bij de eerste pagina’s denken aan deel 1 van Harry Potter of het begin van de film American Beauty.
Meier heeft een echte psychologische thriller geschreven waarbij de lezer regelmatig aan zichzelf twijfelt of de tekst goed gelezen is. Heerlijk puzzelen met een boek is hier wel aan de orde.
Meier heeft een hele fijne schrijfstijl die de grote lijnen van het verhaal goed vast weet te houden en ze weet de spanning goed vast weet te houden.
Het verhaal is een beetje detective achtig omdat Noa zelf op onderzoek uit gaat en er geen politie bij is, Of zo min mogelijk. Een mooi klein kringetje met mensen waar alles om draait. Maar het is te spannend voor cozy crime, dit is echt een sterke thriller.
De perfecte dochter is een boek dat je na het laatste hoofdstuk nog een keer wilt lezen om alle plottwists nog een keer te ervaren.
|
| | De perfecte dochter - Hanneke Meier ****
Jeanet Tiemessen (63): De perfecte dochter – Hanneke Meier
Noa groeit samen met haar oudere zus Diede op in een ogenschijnlijk gelukkig gezin. Maar haar moeders obsessie voor perfectie drukt een stempel op haar jeugd.
Jaren later runt Noa samen met haar moeder een exclusieve tweedehandswinkel. Wanneer haar moeder moet revalideren na een ongeluk, moet Noa het bedrijf draaiende houden. Haar wereld staat op zijn kop wanneer ze een mysterieus briefje vindt. Al snel ontdekt ze dat niets in haar leven is wat het lijkt. Wat gebeurt er als de façade van perfectie begint af te brokkelen?
Na enkele novelles is De perfecte dochter de debuutthriller van auteur Hanneke Meier. Een debuut maakt mij altijd nieuwsgierig, zeker als het om een thriller gaat, en cover en subtitel doen de rest: ‘In ons gezin is alles perfect. Althans, dat is wat we je willen laten geloven…’
In de intrigerende proloog krijg je niet alleen het prettige gevoel persoonlijk toegesproken te worden, het geeft je ook meteen al een beklemmend gevoel mee. Het is duidelijk dat er iets niet pluis is op nummer 28 van de Kastelenlaan! Wat precies blijft nog onduidelijk maar door de gesprekken van Noa met hypnotherapeut Michel worden telkens al wat kleine tipjes van die sluier opgelicht. En dan zijn er nog de dagboekfragmenten van een grote onbekende die je tussendoor leest. Volop vraagtekens dus en dat zorgt ervoor dat de onderhuidse spanning zich langzaamaan steeds meer opbouwt.
Door de fijne schrijfstijl en de korte hoofdstukken leest het verhaal erg prettig. Ondanks dat ik al vrij snel door had hoe de vork in de steel zat, bleef ik geboeid verder lezen en leefde mee met Noa, de jonge vrouw die in haar leven al zoveel mee heeft moeten maken. Wat had ik met haar te doen.
Na onthutsende wendingen en een tragische ontknoping volgde nog een hartverscheurende epiloog, waarna ik met een diepe zucht mijn ereader dicht klapte!
De perfecte dochter is een veelbelovend debuut voor liefhebbers van psychologische thrillers met een vleugje mysterie.
4 ★
Bedankt De Crime Compagnie voor dit recensieboek!
|
| | Blauwe tranen - Vera van Beers ****
Cindy Russon (50): Het boek ‘blauwe tranen’ leest heel lekker weg. Met de relatief korte hoofdstukken was dit boek heel erg snel uit. Door de setting in Curaçao, wat hierbij ook zeer goed is uitgewerkt voelt dit boek echt anders dan een boek wat zich in Europa afspeelt.
Het boek eindigt met een heel erg grote plottwist die ik absoluut niet aan zag komen! Dus hulde aan de schrijfster voor het grote eindspektakel wat echt heel erg goed in elkaar zat!
Er gebeurde gedurende het boek wel heel erg veel. Wel waren er nog bepaalde verhaallijnen en motieven die naar mijn mening toch wel vaag bleven, of dan werden er wel motieven gegeven voor bepaalde acties, maar hier waren de middelen om het doel te bereiken veel te groot en hierdoor ongegrond. Ook had er nog op andere zaken nog een betere afsluiting gegeven kunnen worden, dan in dit boek werd gedaan.
Dus al met al zeker een aanrader, goed geschreven en een zeer goed einde, maar er is ook nog ruimte voor verbetering.
| 
| | De bergkoning - Anders de la Motte *****
Vivienne De Rijdende Boekenwurm (39): De beklemmende wereld van de Bergkoning
Met zijn ervaring als politieagent weet Anders de la Motte als geen ander hoe hij misdaad realistisch én meeslepend kan neerzetten. Die achtergrond klinkt duidelijk door in ‘De bergkoning’, het eerste deel van de nieuwe Leo Asker-serie.
Het verhaal wordt verteld vanuit meerdere perspectieven, waaronder dat van rechercheur Leo Asker, een slachtoffer én de mysterieuze Bergkoning. Deze afwisseling houdt de spanning hoog en zorgt voor een gelaagd beeld van de gebeurtenissen. Bijna elk hoofdstuk wisselt van perspectief, waardoor de lezer constant wordt uitgedaagd om verbanden te leggen. De korte hoofdstukken geven het verhaal daarnaast een hoog leestempo en een onweerstaanbare drang om verder te lezen.
De personages zijn overtuigend en gelaagd. Leo Asker komt tot leven door fragmenten uit haar verleden, die haar karakter verdiepen en haar keuzes begrijpelijk maken. Ook de overige personages hebben genoeg diepgang om geloofwaardig te blijven, wat de onderlinge dynamiek extra interessant maakt.
De setting is origineel en sfeervol. Afgelegen, mysterieuze locaties versterken het beklemmende gevoel dat als een sluier over het hele verhaal hangt en maken de sfeer typisch Scandinavisch: donker, dreigend en onvoorspelbaar.
‘De bergkoning’ is een must-read voor liefhebbers van Scandinavische thrillers met psychologische diepgang, een duister randje en een intrigerend hoofdpersonage. Fans van Camilla Läckberg, Lars Kepler en Samuel Bjørk zullen zich helemaal thuis voelen in deze ijzingwekkende start van de Leo Asker serie, waarin niets is wat het lijkt en elke bladzijde je dieper het duister in trekt.
|
| | Blauwe tranen - Vera van Beers ****
Live Your Life Reading (28): Jullie zullen wel denken, weer een boek dat zich afspeelt in Curacao? Ja, ik moet eerlijk toegeven dat na mijn tegenvallen van Linda van Rijn, ik ook niet echt uitkeek naar nog een boek in dezelfde regio. Maar dit boek stond op de planning voor de samenlezenwe-club en aangezien het vakantie is en ik zelf niet op vakantie ga, is het misschien wel zo leuk om in mijn boeken dan een beetje het vakantiegevoel op te zoeken. Gelukkig voor mij was dit boek heel anders dan 'Blue Curacao' en ik zal hieronder dan ook delen wat ik van 'Blauwe tranen' vond. De auteur, Vera van Beers, sloot zelf ook aan bij de bespreking en het was ontzettend leuk om met haar in gesprek te kunnen.
Maar nu, het boek. Ik moet eerlijk toegeven dat ik Vera van Beers helemaal niet kende en dat het ook puur toeval was dat ik de Crime Compagnie boeken meelees, anders had ik dit boek ook nooit opgepakt. Vera van Beers heeft nog niet heel veel boeken geschreven, maar je merkt tijdens het lezen van 'Blauwe tranen' dat ze heel goed in de gaten heeft waar ze mee bezig is en dat ze erg goed is in verschillende genres, maar ook verschillende lijntjes neerpennen en het veroorzaken van verwarring en vraagtekens is Vera niet onbekend.
Je leest het verhaal vanuit Iris Blom, misdaadjournaliste, in de eerste persoonsvorm. Hier mag je je eigen mening over vormen, want in welk perspectief je het liefste leest is een persoonlijke mening, maar ik vond het heel fijn lezen. Ik lees momenteel veel boeken met twee of meer perspectieven, dus ik merkte dat ik deze manier van lezen gewoon wel even heel fijn en verfrissend vond. Vera van Beers heeft een vlotte en simpele schrijfstijl die je meesleurt het verhaal in en je vliegt zo door die 300 pagina's heen. Het was heerlijk om weer eens snel door een verhaal heen te vliegen en vervolgens niet het gevoel van teleurstelling te ervaren. Vera wist hoe ze Iris wilde neerzetten en heeft een sterke wereld om haar heen neergezet die van begin tot einde kloppend is, zonder losse eindjes, zonder rommelig afgewerkte eindes.
Iris Blom is een misdaadjournalist die uit Nederland is weggegaan doordat haar werk de nodige gevaren met zich meebracht en ook haar omgeving kwam daardoor in gevaar. Hier op Curacao denkt ze dat ze iedereen kan beschermen door alleen te blijven, maar dit is niet gewoon een thriller, dus er moest natuurlijk ook een stukje romantiek in het boek voor komen. En daar komt Hugo om de hoek kijken. Een bijzonder aantrekkelijke man, die haar tips voor haar artikelen geeft, maar ook oprechte interesse in haar lijkt te tonen. Ondertussen gebeuren er allemaal rare en vreemde dingen en natuurlijk kan Iris het niet laten om op onderzoek uit te gaan en zichzelf keer op keer in de nesten te werken. Weer weet ze in de gevarenzone te komen en ze heeft niet half een idee hoe groot dat gevaar daadwerkelijk is. De verschillende karakters die allemaal wel (of niet?) te vertrouwen zijn en de vraagtekens door het boek heen worden alleen maar groter en groter tot het eindspel, waar alles samen komt.
De verschillende vreemde, maar ook leuke karakters, de verschrikkelijke acties van journalisten, die in dit geval voor een verhaal zorgen, de sfeer van Curacao en de criminele activiteiten die daar schijnbaar plaatsvinden komen allemaal samen en je moet echt tot het einde lezen om al je antwoorden te krijgen. Ik kan niet zeggen dat het mijn favoriet is, maar ik heb zeker genoten van het lezen. Ik ben meer van de series, maar toch lukte het om een kleine band op te bouwen met Iris en raakte ik betrokken bij haar verhaal en haar onderzoek en dat is wat voor mij het belangrijkste is. Dit is geen gruwelijke thriller (mijn voorkeur natuurlijk), maar er gebeuren wel gruwelijke en grimmige dingen in dit verhaal en de combinatie van thriller en roman, maakt het verhaal voor een groter publiek aantrekkelijk. Het was voor mij een interessant verhaal, zeker ook door het perspectief van een misdaadjournalist, aan wie ik normaal een enorme hekel zou hebben. Het maakt de ervaring van een verhaal anders en zorgt er ook voor dat de hoofdpersoon een ander soort karakter heeft dan hetgeen in gewend ben. Echt super leuk gedaan!
Ik geef 'Blauwe tranen' 3,5 ster!
~ Live Your Life Reading
|
| | Blauwe tranen - Vera van Beers ****
Bianca Ellerkamp (54): Vera van Beers (1974) wint de derde prijs in de verhalenwedstrijd De donkere dagen die De Crime Compagnie in 2019 organiseert. In 2021 wint ze met haar verhaal Scherven in Parijs de eerste prijs, opnieuw een verhalenwedstrijd georganiseerd door De Crime Compagnie. In 2020 wordt haar thrillernovelle Als de waarheid sterft uitgegeven door uitgeverij Godijn. Vervolgens verschijnt in 2023 haar thriller Onheilspad bij De Crime Compagnie, gevolgd door Blauwe tranen in 2025.
Iris Blom was misdaadverslaggever in Nederland maar nadat haar moeder overlijdt besluit ze naar Curaçao te verhuizen om daar te gaan werken voor Bulletin Curaçao. Na een gemiste kans wordt ze gezet op Sport en Evenementen, dat voelt als een degradatie voor Iris. Maar dan mag ze tot haar vreugde verslag gaan doen voor het North Sea Jazz Festival, interviews met alle artiesten, backstage aanwezig zijn etc. Wanneer op een dag de roadie verdwijnt van haar favoriete band Blue Girls en er vervolgens meerdere vreemde gebeurtenissen plaatsvinden kan Iris haar misdaadjournalistiek niet negeren en gaat op onderzoek uit. Wat volgt is een hoop gepuzzel en uitzoekwerk en de vraag is maar of iedereen hier wel zo blij mee is.
Vera van Beers neemt haar tijd om het verhaal op te bouwen, af en toe een twist maar ze zorgt ervoor dat je als lezer net niet het draadje kunt lospulken om zo de waarheid te ontrafelen.
De spanning is broeierig aanwezig, net als de sfeer op het eiland en intensiveert zich maar het einde toe.
De karakters zijn ietwat oppervlakkig, echt heel veel komen we niet te weten over ze.
Juist door de broeierige spanning en de vlotte schrijfstijl wordt je het verhaal ingetrokken en pas losgelaten nadat je de laatste woorden hebt gelezen.
Blauwe tranen is een broeierig spannende thriller die je in zijn greep houdt.
Mijn dank aan Vrouwenthrillers en De Crime Compagnie waarvoor ik dit boek mocht lezen en recenseren.
|
| | Blauwe tranen - Vera van Beers ****
Gitta Van MIL (54): ( Deze review staat ook op hebban.nl)
Ik mocht dit ebook lezen dankzij vrouwenthrillers.nl. Iris is journaliste in Curaçao. Ze was in Rotterdam misdaadjournalist, maar is verhuisd naar Curaçao om daar te werken. Iris is wat teleurgesteld dat ze alleen voor de sport en cultuur rubriek mag schrijven. Maar dat betekent wel dat ze naar het North Sea Jazz Festival mag om daar alle artiesten te interviewen, en dus ook haar idolen de Blue Girls. Maar voordat het zover is, gaat Iris naar een opening van een galerie en daar ontmoet ze Hugo, met die ontzettende blauwe ogen…
Op het NSJ festival verdwijnt een roadie spoorloos en Iris kan het niet helpen, de journaliste in haar gaat meteen aan. Maar dan lijkt het alsof er steeds meer mysterieuze zaken gebeuren en Iris raakt steeds meer betrokken in een duistere wereld…
Dit is het eerste boek dat ik van Vera heb gelezen. Vanaf het eerste hoofdstuk werd ik compleet in het verhaal meegenomen. Het verhaal is een vlijmscherpe thriller, de verhaallijn is goed uitgewerkt en zeer spannend. De hoofdstukken zijn niet al te lang, waardoor het makkelijk te lezen is. Ik kon het boek niet wegleggen, en heb het (bijna) in 1 ruk uitgelezen. Op een gegeven moment dacht ik precies te weten hoe het verhaal in elkaar stak en wie het gedaan had, maar er kwam ( voor mij) toch nog een plottwist. Het is een spannend verhaal, waarbij niemand is wie hij zegt dat hij is en niets is wat het lijkt. Echt een aanrader!
| 
| | Het weekend - Lynda Stacey *****
Leo Janssen (78): Lizzie, een meisje, een vrouw om verliefd op te worden!!
| 
| | Blue Curaçao - Linda van Rijn **
Live Your Life Reading (28): Eindelijk weer eens een ouder boek om te lezen. Leuk, al die nieuwe boeken, maar de oudere boeken verdienen ook tijd en aandacht en mogen niet vergeten worden. Tijdens 'Op vakantie met samenlezenwe' lezen we een heel aantal boeken van Linda van Rijn. En alhoewel ik deze niet allemaal meelees, vond ik het wel leuk om er een paar mee te lezen. Ook omdat ik nog nooit echt boeken van Linda van Rijn heb gelezen en het toch leuk blijft om nieuwe auteurs te leren kennen.
Ik maak deze recensie denk ik niet te lang. En dat heeft eigenlijk maar één simpele reden. Ik wil de auteur niet afkraken, ik wil niet een heel zeurverhaal bij jullie ophangen, maar ik wil wel eerlijk zijn. Dit boek lag me namelijk totaal niet. En ik ga zo goed mogelijk mijn best doen om het uit te leggen.
Het begin van het boek begint met de verdwijning van Koen, wat best wat spanning zou moeten opleveren. Helaas bracht het bij mij geen spanning naar boven en dat is bij mij meestal geen goed teken. Ik weet niet precies waarom, maar het verdwijnen van Koen en de emoties waar Hannah doorheen ging, pakten me gewoon niet en gingen zo langs me heen.
Na de intro ga je een stuk terug in de tijd. Naar het begin van de huwelijkreis van Hannah en Koen. De switch in tijd vond ik wel heel erg leuk, dit geeft wat meer lagen en wat meer variatie aan het verhaal. vanaf hier lees je eigenlijk hoe de liefde tussen Hannah en Koen is ontstaan, zie je hoe ze stiekem trouwen en dan op reis gaan naar Curacao, een echte heerlijk vakantiebestemming. Dit was voor mij het allerbeste stuk van de vakantie. Lekker de sfeer proeven, stranden opzoeken, lekker eten... ja daar ga ik goed op. Zon, zee en strand in boeken zijn helemaal mijn ding.
Maar natuurlijk is een thriller geen thriller zonder rare wendingen. Van een vermissing tot een aanrijding en bijzonder luie politie en schimmige figuren, alles komt voorbij. In de derde persoonsvorm lees je Hannah haar gebeurtenissen en de lastige situaties waarin ze terecht komt terwijl ze op zoek is naar haar kersverse man. Niets is zoals het lijkt en het wordt maar weer eens duidelijk dat toeval niet bestaat.
Waar het voor mij een beetje mis ging was denk ik het feit dat het verhaal te kort was om het helemaal goed uit te werken. Er was voor mij persoonlijk te weinig verdieping in de karakters, te weinig spanning (Of eigenlijk was er geen kans om de spanning goed op te bouwen) en het verhaal was zo voorspelbaar dat er voor mij geen enkele vorm van verrassing meer in zat. Dit wil niet zeggen dat het boek slecht was. Het was een prima tussendoortje, alleen denk ik gewoon dat deze soort boeken niet buiten datgene vallen wat ik leuk of interessant vind. Ik hou meer van diepgaandere karakters, verhaallijnen die alle kanten op kunnen en plottwists die je niet aan ziet komen. Dat was hier gewoon niet zo het geval. Maar en echt zomerboek is het wel, dus wat dat betreft is hij wel geslaagd. En aangezien het ook nog een kort verhaal is, ben je er zomaar doorheen, ook als het niet helemaal je ding is. Linda van Rijn heeft namelijk wel een hele fijne en vlotte schrijfstijl dus je hoeft je geen zorgen te maken over hoe het verhaal leest.
Ik geef 'Blue Curacao' 2,5 ster!
~ Live Your Life Reading
|
| | De perfecte dochter - Hanneke Meier ****
Karin (63): Hanneke Meier is werkzaam in de zorg. Al op jonge leeftijd schreef ze korte verhalen. Nadat ze verschillende novelles schreef, (Lucy, Hoog en Target deel 1 en 2) bij de Verhalenfabriek is het nu tijd voor een thriller De perfecte dochter die door De Crime Compagnie uitgegeven wordt. Haar ervaring in de fotografie en haar passie voor schrijven spelen een belangrijke rol in haar leven. Daarom is ze gestart met een cursus scenario schrijven.
In De perfecte dochter draait het om Noa. Ze groeit samen met haar zus Diede op in een gezin waarin alles perfect is. Althans, dit lijkt alleen maar zo voor de buitenwereld. De moeder van het gezin heeft een obsessie voor perfectie en dit weegt zwaar op Noa’s jeugd. Samen met haar moeder runt Noa een tweedehandswinkel maar nadat haar moeder moet revalideren na een ongeluk, staat Noa hier alleen voor. Wanneer Noa een mysterieus briefje vindt, ontdekt ze al snel dat niets is wat het lijkt. Het lijkt helemaal niet zo perfect te zijn. Beetje bij beetje komt de waarheid boven tafel. De perfecte dochter start met een spannende proloog die direct nieuwsgierig maakt. De lezer volgt Noa op de voet en leeft met haar mee. Tussendoor zijn korte dagboekteksten te lezen waarvan het de vraag is: wie heeft dit geschreven? Noa volgt therapie bij Michel, een hypnotherapeut. Deze transcripties geven inzicht in de jeugd en leven van Noa en maken het een en ander duidelijk. Hanneke Meier heeft een fijne schrijfstijl die erg toegankelijk is. Het geheel leest vlot en de korte hoofdstukken dragen bij aan het snel verder willen lezen. De spanning loopt aan het einde op. De uitkomst zal voor menig lezer onverwacht komen maar de geoefende lezer zal dit wellicht al vermoed hebben. Hanneke Meier heeft met Noa een gelaagd personage weten te creëren waar de lezer niets anders dan sympathie voor kan opbrengen. De thema’s in De perfecte dochter zijn onder andere familietrauma’s, relaties, geheimen, schone schijn. Dit alles weet Meier goed neer te zetten.
Hanneke Meier heeft met De perfecte dochter laten zien dat ze het schrijven zeker in de pen heeft. Haar debuutthriller is een psychologische, spannende familieroman.
| 
| | Strandhuis - Inge van Prooijen ****
Ariane Dijkstal (58): Van Vrouwenthrillers en the Crime Compagnie kreeg ik het boek Strandhuis van Inge van Prooijen te lezen. Dit boek is het vervolg op de Bonusmoeder, hetgeen ik onlangs met veel plezier gelezen heb. Leuk om ook dit boek te lezen. Dit boek kan echter ook losstaand van Bonusmoeder gelezen worden, echter is het wel beter te begrijpen omdat je na het lezen van de Bonusmoeder al een beetje bekend bent met Nena.
Het boek gaat over Nena. Samen met haar vriend Diederik en diens zoon die samen naar Malaga op vakantie gaan. Vriend Diederik en zijn zoon gaan mee, de vriendin van Nena en haar twee kinderen, alsmede de moeder van Benjamin, de ex van Diederik.
Het verhaal wordt vanuit verschillende personages verteld. Mede hierdoor is de opbouw spannend. Het boek leest evenals het vorige boek lekker vlot door, je wilt verder blijven lezen. Het verhaal heeft een spannend en verrassend einde.
Ook dit boek is weer meer dan de moeite waard om te lezen!
|
|
|
|
| | |
|
|
|
|
|
|
|
