Julie is druk met haar studie Diergeneeskunde. Tussendoor heeft ze de ene onenightstand na de anderen. Ze drinkt regelmatig te veel, dit om te kunnen vergeten. De plotselinge dood van haar moeder heeft ze na een aantal jaar nog steeds niet verwerkt, ze is gewoonweg aan het overleven. Dan blijkt ze zwanger te zijn. Tom, waar ze al eerder een relatie mee heeft gehad, is waarschijnlijk de vader, en als zij hem verteld van haar zwangerschap wil hij graag samen met haar voor het kind gaan zorgen. Maar dan gebeuren er plots allemaal vreemde dingen. Tom en Julie staan er niet veel bij stil maar als Tom op een dag thuiskomt, is Julie verdwenen. Eerst lijkt het erop dat ze zelf is weggelopen, maar al snel is er een vermoeden dat er iets anders aan de hand is…

‘Zijn leven lag voor hem, niet achter hem. Daar lag enkel pijn en verdriet, gevoelens die hij nooit meer wilde voelen.‘

Alleen verhaalt vanuit een wisselend perspectief. Het boek bestaat uit vijf delen en zoals we inmiddels bij Hamley Books zijn gewend is de opmaak met grote zorg gedaan. Dit geldt voor de cover en voor het binnenwerk, is prachtig gedaan. Het grootste gedeelte handelt over Oscar en Julie en het verhaal van Oscar geeft al snel een onbestemd gevoel. Best heftig wat hij allemaal meemaakt en dat dit gevolgen heeft voor zijn eigen persoonlijke ontwikkeling mag duidelijk zijn. Dit voegt ook al gelijk een onderhuidse spanning aan het verhaal toe en al snel is de toon gezet.

‘Iedere ochtend wanneer ik mijn ogen open, wil ik ze meteen weer sluiten om in de heerlijke staat van onwetendheid van mijn droom te blijven.‘

Later is het grotendeels Julie die we volgen. Haar relaas volgen we vanuit de eerste persoon. De wijze waarop dit personage neergezet wordt en alles beschreven wordt, doet intens meeleven en hopen. Het tempo van het geschrevene ligt behoorlijk hoog en er gebeurt heel veel, al is er een moment in Julie haar verhaal dat het tempo wat stagneert. Maar dit kan zo voelen omdat je als lezer zo graag wilt weten hoe het afloopt, dat het verhaal niet snel genoeg kan gaan. De vele ontwikkelingen vragen om een goed overzicht, maar dat de auteur prima de lijnen bij elkaar kan houden is duidelijk zichtbaar. Ze weet de lijnen kort te houden zonder uit de bocht te vliegen. En ook al zijn er gebeurtenissen in het boek die redelijk te voorspellen zijn, dit heeft absoluut geen negatief effect op het leesplezier. Integendeel, want met de uiteindelijke ontknoping weet De Smedt dit verhaal op imponerende wijze af te sluiten.

Alleen is een indrukwekkend thrillerdebuut die vraagt om meer…

Op de cover van Het dorp staan, in de schemering, een aantal huizen afgebeeld die in een bosrijke omgeving staan. Een cover die een gevoel van duistere spanning oproept. Het boek omvat een proloog, vier delen en een epiloog. In de proloog lezen we het verhaal van André, die na de overstromingen in 1976 in een diep dal was geraakt. Overstromingen die veel levens had gekost en André, toen brandweerman, kon niets doen om deze levens te redden. Hij verweet het zich nog dagelijks dat hij niets had gedaan. Na een jarenlange depressie was hij gestopt met zijn baan bij de brandweer. Maar achtendertig jaar later ontrolde zich weer een drama, pal voor zijn ogen. Toen ging bij André het licht uit en sinds die tijd bestonden zijn dagen alleen nog maar uit wezenloos voor zich uit staren en was hij gestopt met praten.

'Alles dreef, het kolkende water beukte met volle kracht tegen de rotte boorden van van de dijk. Het ging razendsnel.'

De proloog heeft genoeg in zich om de lezer met veel nieuwsgierigheid verder te laten lezen. Het verhaal wordt verteld vanuit meerdere perspectieven, te beginnen bij Eline, die deel 1 voor haar rekening neemt. Er is een duistere sfeer voelbaar in dit deel en soms lijkt het alsof het dorpje waar ze in terecht is gekomen, een soort van sprookjesdorp is, maar dan wel met een heel mysterieus tintje. Deel 2 verhaalt vanuit het perspectief van Hugo, en je zou verwachten dat er een verband is met deel 1, maar dat is vooralsnog wat onduidelijk. Als in deel 3 de vrouw van Hugo aan het woord komt, worden er wat zaken opgehelderd, maar hier zit wel een stukje ongeloofwaardigheid. In deel 4 nemen we een sprong in de tijd en zijn we plots drie jaar later. Dit deel is een soort van samenvatting van de eerdere delen.

'Ze zat daar alleen en toch voelde het alsof iemand haar in de gaten hield.'

Eerdere boeken van Aebi heb ik met veel plezier gelezen en mijn verwachtingen lagen dan ook best wel hoog. Het dorp is spannend en mysterieus genoeg om te blijven lezen, maar toch is er regelmatig wat verwarring. De verhaallijnen sluiten niet helemaal goed aan en er lijken wat losse eindjes over te blijven. En ook al mag een thriller van mij best wat ongeloofwaardigheden hebben om bijvoorbeeld de spanning wat op te drijven, in Het dorp was het misschien net iets te. De personages bleven voor mijn gevoel net iets te vlak waardoor er geen goede klik kwam en de personages zijn mij ook niet lang bijgebleven. Het is alsof Aebi iets heeft willen veranderen in haar schrijven, zichzelf heeft willen uitdagen met iets wat mijn inziens niet helemaal bij haar past.

Toch waren er ook fragmenten in Het dorp die juist een andere kant lieten zien en waarbij het gevoel was dat deze volledig op waarheid berusten. En dit samen met het mysterieuze tintje en de fijne schrijfstijl van Aebi maakte dat het boek toch met plezier gelezen is.

De neven Elias en Nathan zijn al hun hele leven beste vrienden. Ze verschillen drie maanden in leeftijd. Hun identieke tweelingmoeders legden automatisch een levenslange vriendschapsrelatie op, hun vaders zijn beste vrienden. Nathan heeft zich qua keuzes bijna voortdurend laten leiden door Elias, omdat hij zelf niet helemaal wist wat hij wilde. Nathan volgde Elias blindelings als rechtenstudent, maar dit was het niet voor hem. Elias overtuigde Nathan ervan dat hij talent had in het fotograferen en stuurde hem naar de Kunstacademie. Zo gingen ze ieder hun eigen kant op, maar de vriendschap hield stand. Dan komt Natalie in het leven van Elias en langzaam verandert er iets in de vriendschapsrelatie van Nathan en Elias. Maar komt dit wel door Natalie?

‘Mijn naam is Nathan en dit is mijn waarheid. Elias doodde zijn bruid en ik was de enige die het zag gebeuren.‘

Mijn waarheid van Sandra J. Paul is een thriller met een originele opzet. Een boek met twee covers, een boek met twee versies van hetzelfde verhaal. De waarheid zoals Nathan het ziet en de waarheid zoals Elias het ziet. De lezer mag zelf bepalen welke versie het eerst gelezen wordt. Maar bijna automatisch begin je als lezer met de versie van Nathan, omdat op deze cover geen streepjescode zit. Zo zie je de versie van Nathan meer als de voorkant van het boek, en de versie van Elias als de achterkant. Zoals we inmiddels van Hamley Books zijn gewend is het boek zelf prachtig ontworpen. Een mooie cover en ook aan de binnenzijde van het boek is er veel aandacht aan het uiterlijk besteed. Complimenten hiervoor.

Eenmaal begonnen met het verhaal van Nathan is het best lastig Mijn waarheid even tussentijds weg te leggen, dit doordat er al meteen een fijne spanning voelbaar is. De schrijfstijl is toegankelijk en enerverend, de verteltrant beeldend en krachtig waardoor de auteur er prima in slaagt de lezer continu aan het boek te binden. Het verhaal speelt zich af op Blue Mountain, afgewisseld door flashbacks en tijdsprongen. En als we Nathan zijn verhaal moeten geloven is Elias een moordenaar. Maar dat roept gelijk de vraag op waarom Elias zijn kersverse bruid zou vermoorden. Of is Nathan misschien de schuldige en probeert de auteur de lezer op het verkeerde been te zetten? Veel vragen maar weinig concrete antwoorden en als je de versie van Nathan gelezen hebt, is er even de neiging de versie van Elias over te slaan en gelijk door te gaan naar de enige echte waarheid. Maar de interesse is wel zo getriggerd dat toch besloten wordt eerst de versie van Elias te lezen. En de verwarring wordt alleen maar groter al zijn er genoeg hypotheses.

‘Er zijn dagen dat ik mezelf haat. Soms heb ik zo’n last van mijn eigen gedrag dat ik het af en toe moeilijk heb om uit dat diepe dal te komen waarin ik mezelf heb gebracht.‘

Als de beginstukken van beide versies zijn gelezen en er een beeld van de personages begint te vormen, komt er een bepaalde verwachting. Een verwachting die op een gegeven moment lijkt uit te komen. Maar als dan Sandra J. Paul met de plot en de uiteindelijke echte waarheid de lezer volledig weet onderuit te halen, is het volkomen helder dat ze een dijk van een verhaal heeft geschreven.

Mijn waarheid is een uniek verhaal met psychologie van de bovenste plank!

Rode lippen en onkruid is de tiende thriller van Hubert van Lier. Hij was docent aan de Artesis hogeschool, hoofdredacteur van het literaire tijdschrift "Deus ex Machina" en medeoprichter van de Schrijversacademie. 

Een onderzoeksjournalist en een commissaris hebben een relatie en denken een vakantie naar een Afrikaans vakantieoord te kunnen combineren met een onderzoek naar een moord. Dat is niet zo’n succes want ze overleven die vakantie maar net. Dan blijkt dat er met die moord en met gebeurtenissen uit het vorige boek, machtige personen uit hogere kringen zich inlaten met de misdaad. Er blijken verschillende mogendheden bij de moord en alles erom heen betrokken te zijn, de gedachtes en gebeurtenissen volgen elkaar op tot een spannend plot. 

'Wat een romantische avond met gekleurde lichtjes en zachte muziek had kunnen zijn was vervangen door een cocktail van adrenaline, spanning en angst.'

We leren in dit boek Robbe Tjerk en zijn vriendin Jasmien kennen, beiden bezig met politiezaken en al het een en ander meegemaakt in het vorige boek, De straffelozen. Helaas heb ik dat boek niet gelezen en dat maakte het voor mij moeilijker om in het verhaal te komen en personages te leren kennen. Vooral omdat veel personages blijkbaar toch weer terugkomen in dit verhaal. De schrijfstijl van Hubert van Lier sprak mij wel erg aan; spanning, humor en een vleugje romantiek wisselen elkaar af en zelfs zijn kat Balthazar komt aan het woord. De mooie zinnen maken dat je ontspannen leest en erg geniet van het verhaal eromheen. Daarnaast blijft Vlaams een mooie taal. 

Er is niet alleen aandacht voor de zaak, de gevolgen en de misdaad. Maar Robbe en Jasmien hebben ook aandacht voor elkaar, de koosnaampjes die ze elkaar geven en hoe hun relatie groeit, hoe lastig dat ook is als je allebei aan een zaak werkt vanuit je eigen vakgebied. Het zorgde ervoor dat ik meer met hen bezig was dan met de zaak zelf en daarom las ik vaak weer terug omdat ik iets rondom de moord gemist had. Het enige nadeel van deze schrijfwijze was dat er soms te veel dialogen waren in dit verhaal.  

Hubert van Lier laat je in detail meegenieten van de belevenissen van dit koppel en dat maakt mij nieuwsgierig naar wat ze nog meer mee zullen maken. Rode lippen en onkruid is een meer dan spannende roman, zeker geschikt van de lezer die geniet van mooie taal en mooie zinnen en ook intriges kan waarderen.