|
In de boeken van Pelecanos zijn veelal de mannen die de hoofd- en bijrol vertolken, vandaar dat hij zichzelf nog niet echt bij de vrouwenthrillerfans heeft gepresenteerd. Dat dit een gemis is voor het vrouwenpubliek blijkt zeker uit zijn nieuwste boek De weg naar huis.
Chris, de zeventienjarige zoon van Thomas Flynn, beland in Pine Ridge, een jeugdgevangenis. Als vader is Thomas enorm aangedaan maar ook realistisch en vind dat zoonlief de gevolgen van zijn daden onder ogen moet zien. Het leven binnen de muren van Pine Ridge lijkt in het niets op het comfortabele leven dat Chris is gewend. Hij komt in aanraking en raakt bevriend met medegevangenen uit de lagere klasse waar hem bekende misdaden als inbraak, diefstal en het dealen van drugs schering en inslag zijn.
De jaren achter de gesloten deuren lijken zowel voor Chris als zijn vrienden nieuwe deuren te openen. Eenmaal buiten is het aanpassen geblazen en dat dit nog niet zo eenvoudig gaat laat zich eigenlijk raden. De invloed is sterk en wordt nog eens versterkt als Chris en zijn makkers gaan werken bij Thomas in de zaak. Toch lijkt het in eerste instantie goed te gaan. Een vriendin dient zich aan en Chris gaat op zichzelf wonen maar al vlug raken ze verzeilt bij een inbraak. De hamvraag is hier dan ook: is Thomas Flynn in staat zijn zoon op het goede pad te houden en welke prijs moet hij daarvoor betalen?
Ook dit keer heeft de auteur gekozen voor het Amerikaanse Washington, de locatie waar eerdere verhalen zich afspeelden. Ditmaal raakt het goede sociale milieu verwikkeld en in gevecht met lagere rangen en standen. Het verhaal kan niet superspannend worden genoemd maar het boek wordt dan ook niet als een rasechte thriller beschouwd. De elementen zijn uitstekend en komen tot zijn recht. Het leest open en vlot en heeft een prettige smaak. Niet alles blijft even sterk op niveau, het verhaal heeft de neiging naar het einde wat in te zakken en verliest hier en daar even aan geloofwaardigheid.
George Pelecanos is in staat de karakters zo te vormen dat ze grijpbaar worden. De vaderrol wordt zo treffend uitgebeeld met alle daarbij horende emoties, gevoelens en onderhuids verdriet die terug te voeren zijn naar gebeurtenissen in zijn eigen verleden. Zelden heb ik een personage zo uitmuntend uit de verf zien komen als Thomas Flynn. Je leeft met hem mee, wil een hand op zijn schouder leggen en hem laten weten dat je achter hem staat. Zijn wanhoop en machteloosheid slaan moeiteloos over op de lezer, met een nog lang nawerkende impact. Moeder Amanda blijft op de achtergrond, al krijgen we wel een goed beeld van haar en de verstandhouding tussen de echtlieden. We leren haar kennen als een vrouw die na een groot verlies het houvast weer heeft gevonden maar continue worstelt met het goede midden vinden in de opvoeding van hun zoon.
Ondanks de hoofdzakelijk mannelijke hoofdrolspelers is dit boek zeker een vrouwenthriller. Veel emotionele diepgang, menselijke dilemma's en realistische karakters die geen buitenstaanders blijven maar juist naar de lezer toe groeien.
Conclusie: een meer dan overtuigende JA Diana
Bezoekersreacties:
|
