Nog geen achttien en op de vlucht. Tessa is op de vlucht om uit handen te blijven van de man die haar voor het leven heeft getekend. Door steeds een nieuwe identiteit aan te nemen kan hij haar niet vinden, maar overal waar ze komt vallen doden. Wat heeft dit met haar te maken? En lukt het haar een nieuw en veilig leven te beginnen?
Mijn naam is Tessa. Ik ben op zoek naar een nieuw leven.
Een krantenknipsel uit 2007 over een moord en een mogelijke ontvoering vormt de start van een niet alledaagse thriller. Tessa heeft weten te ontsnappen aan haar kwelgeest, maar nu…Doodsbang dat hij er in slaagt haar weer te vinden stapt ze in de bus naar Arizona. Afstand creëren. Ze meldt zich bij het Centrum voor Huiselijk Geweld, hopende dat ze hier tijdelijk opgevangen kan worden en tot rust kan komen. Dit is de eerste van vele plekken waar zij zal verblijven en voortdurend een andere identiteit aan zal nemen.
“Maar nu had ze het gevoel zichzelf niet meer te kennen. En dat, terwijl zij de enige was, die haar hele verhaal kende. Die alle fragmenten kon samenvoegen tot een geheel.”
Tussen de korte hoofdstukken door is er meerdere keren een krantenknipsel. Niet zomaar krantenknipsels, artikelen die vertellen over moord(en). Ken mij niet verhaalt vanuit de derde persoon, behalve cursief geschreven fragmenten, deze verhalen vanuit het perspectief van Tessa in de eerste persoon. Er zijn wisselingen in de tijd en beschreven gebeurtenissen geven een vage verklaring van de krantenknipsels. Ondanks dat het hoofdpersonage in Ken mij niet steeds weer van naam veranderd, is het toch mogelijk een goed overzicht te houden. Alleen op het moment dat er gesproken wordt over toelatingsformulieren heb ik het gevoel dat het hier een beetje scheef loopt. Vraag me af hoe het zit met de naam op het toelatingsformulier en hoe dit blijft overeenkomen met de wisselende identiteiten.
Het lukt haar redelijk een nieuw leven op te bouwen, maar er is steeds weer een reden om te blijven vluchten. Ook redenen genoeg dat ze na haar ontsnapping niet naar haar eigen huis en familie is terug gegaan, alleen het waarom blijft vooralsnog een mysterie.
Ze is ernstig beschadigd en er leeft veel haat en woede in haar. Begrijpelijk en de auteur heeft dit tastbaar neergezet waardoor ik me goed kon inleven. En door wat zij heeft meegemaakt, ziet ze al snel als er iets niet klopt en op zo’n moment neemt ze onbewust een beschermende rol aan.
“Ik leerde al jong op de meest afgrijselijke manier die er bestaat dat er mensen zijn die zo narcistisch zijn, dat hun menselijkheid is gereduceerd tot een fractie van de grootte van hun ego. Dit soort mensen zijn niet te veranderen. Ze zijn niet te redden.”
Ken mij niet is met vlotte pen geschreven en de auteur heeft een zuivere schrijfstijl. De vele wendingen houden het voortdurend interessant, er is veel giswerk al is het een en ander te voorzien. Toch blijft er nog wat in de diepte hangen en krijgt het verhaal een onverwacht staartje. Eentje die overrompelt en die een verwacht einde volledig overhoop gooit.
Vrouwenthriller?: JA
Waardering 4****
