Mama, kijk eens! is verdeeld in episodes en elke episode vertegenwoordigt een aantal levensjaren van Daniëlle. Om te beginnen episode 1, van haar 10e tot haar 12e levensjaar. Nadat haar ouders tijdelijk uit elkaar waren, komt er weer een moment dat haar vader weer bij hun komt wonen. Daniëlle en haar zus zijn dolblij, want dan zou het vast en zeker anders worden. En dat werd het ook wel, maar niet zoals ze verwacht hadden. Haar vader was voor zijn werk veel weg en dan stond hun moeder er alleen voor. Een moeder die geeneens goed voor zichzelf kon zorgen dus laat staan voor haar kinderen. Een moeder die zelf het leven niet aankan en haar kinderen vooral afstraft als ze het leuk hebben en lol maken. Hartverscheurend om te lezen, kinderen die er alles voor over hebben om liefde van hun moeder te krijgen, maar dit niet konden krijgen en elke dag op hun tenen moesten lopen.  

De omstandigheden maken Daniëlle al vroeg zelfstandig maar ook erg kwetsbaar. Een echt gezinsleven is er niet: schelden, geweld en drankmisbruik maken het er absoluut niet leuker op. Dankzij haar vriendje en haar andere vrienden en vriendinnen heeft ze gelukkig toch nog met regelmaat veel plezier, maar een fijn thuiskomen is er niet. Ondanks alle ellende lukt haar zelfs om op het rechte pad te blijven en niet te vluchten in de criminaliteit, drank- of drugs. In Mama, kijk eens! vertelt Daniëlle door middel van episodes precies zoals alles gegaan is en zoals ze alles ervaren heeft. Aangrijpend en soms gewoon onvoorstelbaar. Knap dat ze toch steeds weer opkrabbelt en hoop op geluk blijft houden. Vooral als je nagaat dat op het moment dat het geluk daar is dit ook weer volledig kantelt door de ziekte van Hassan. 

Daniëlle vertelt op indringende wijze wat alles voor haar betekend heeft en hoe haar dat gevormd heeft. Een jeugd die altijd een rol zal blijven spelen in haar hele verdere leven. Als ze eenmaal ouder is en zelf kinderen heeft, ziet ze beter hoe haar moeder was. En op een moment komt er zelfs begrip voor haar moeder. Een geestelijk zieke moeder die gewoon hulp nodig had en als dit toen was onderkend en zij dit had gekregen had het er wel eens heel anders uit kunnen zien voor Daniëlle en haar zus.

De auteur Urjan Claassen heeft met Mama, kijk eens! het verhaal van Daniëlle op een doordringende wijze neergezet. Hij heeft alles goed verwoordt en als lezer leef je voortdurend met Daniëlle mee. Toen ik het boek uitgelezen had, was het net alsof ik Daniëlle persoonlijk kende en haar verhaal rechtstreeks had aangehoord. Dit boek is geen vrouwenthriller, maar als het wel een thriller was geweest dan had het een pageturner geheten. Eén die gelezen moet worden!

 “Mijn weg begon als een zandpad, vol met modder en diepe kuilen, waarop ik moeilijk vooruit kon komen. Langzaam heb ik dit pad met woorden kunnen plaveien en zie ik nu een weg richting de toekomst. “