|
Lizzie was een bijl gaan pakken
Om op haar moeder in te hakken
Veertig slagen gaf ze haar.
Maar ze was nog lang niet klaar:
Haar vader kreeg ook, hop, meteen
Veertig slagen, plus nog een.
De volwassen zussen Lizzie en Emma Borden leiden een redelijk welvarend leven met hun vader Andrew en stiefmoeder Abby in Fall River, eind 19e eeuw. Op een dag roept Lizzie naar Bridget, de dienstmeid, dat iemand haar vader heeft vermoord. Wanneer de politie arriveert wordt al snel ook het lichaam van Abby gevonden in de logeerkamer; beiden zijn door bijlslagen om het leven gekomen. In die tijd moest de politie vooral werken met fysieke sporen en getuigenverklaringen. Lastig wordt het dan ook wanneer er geen sporen zijn van braak en het moordwapen nergens te vinden is. De buren zijn verbijsterd want de Bordens waren zo’n hecht gezin, maar was dat wel zo?
Kijk wat ik gedaan heb is een fictief verhaal gebaseerd op een ware gebeurtenis. In 1892 stond Lizzie Borden centraal in de dubbele moord op haar vader en stiefmoeder in Fall River, Massachusetts. Hoewel Lizzie werd vrijgesproken, werd niemand anders verdacht en is er tot op de dag van vandaag nog steeds discussie over wie de moorden heeft gepleegd. De Australische Sarah Schmidt heeft met dit boek een versie geschreven over wat er gebeurd zou kunnen zijn. Ze werpt echter zoveel motieven, veronderstellingen en mogelijkheden op dat de gebeurtenissen op verschillende manieren geïnterpreteerd kunnen worden. Door middel van wisselend perspectief laat de auteur zien dat Lizzie wellicht de meest voor de hand liggende verdachte is, maar beslist niet de enige. De zussen Lizzie en Emma, de meid Bridget, oom John; allemaal hebben ze een eigen motief om van de Bordens verlost te willen zijn.
Het grootste gedeelte van het boek beslaat de dag van de moord en de dag ervoor bezien door de ogen van Lizzie, Emma, Bridget en Benjamin. Deze laatste is een onguur type dat door oom John is ingehuurd om Andrew Borden een “lesje te leren”. Dit betekent dat dezelfde gebeurtenissen beschreven worden vanuit verschillende perspectieven. De lezer komt op deze manier soms een stukje dichter bij de ware toedracht, maar drijft er soms ook weer even makkelijk van weg. Naast de gedragingen in het heden worden via flashbacks de onderlinge relaties tussen de hoofdpersonen uitgediept. Schmidt schetst de lezer een triest beeld van een disfunctioneel gezin wat zich uit in verstoorde en afhankelijke relaties tussen alle gezinsleden. Het décor is klein, aangezien de meeste gebeurtenissen zich afspelen in en rondom het huis van de Bordens. Kijk wat ik gedaan heb kent wel onderhuidse spanning maar is toch meer een psychologisch drama dan een echte pageturner, ondanks het spectaculaire onderwerp. Wat echter het meest opvalt aan dit boek is de schrijfstijl, deze lijkt soms te bestaan uit gedachtenflarden en onafgemaakte zinnen. Deze manier van schrijven moet je liggen, het kan ook een obstakel zijn om van het boek te kunnen genieten.
“Een dikke klont warmte en bloed, kapotte spier en gebroken bot, nestelde zich onder mijn neus, kriebel kriebel”.
Sarah Schmidt heeft met Kijk wat ik gedaan heb een fascinerend debuut geschreven over één van de meest spraakmakende moordzaken in de geschiedenis. Er worden meerdere mogelijke daders aangewezen en uiteindelijk is het aan de lezer zelf om zijn of haar eigen mening te vormen.
Vrouwenthriller: JA
Waardering: 3,5 *** Anneke
Bezoekersreacties:
|
