Wat heeft deze jongeman te maken met de Gentse ronselaars die in duistere zaakjes grossieren? Waar blijft de aak gevuld met tonnen meekrap voor de rode verf? En o ramp, wie heeft het kleurenboek ontvreemd, een schrift waarin van oudsher geheime kleurrecepten worden genoteerd? Het wordt nog complexer als ook Michaels vader Heinrich verdwijnt en de meesterknecht van de wevers, een geheimzinnig koffertje in bewaring krijgt. Het verhaal van De kleurendief speelt zich af in de periode waarin het Koninkrijk der Nederlanden inclusief België onder Napoleon Bonaparte viel. Bonaparte ging scheiden van zijn 1e vrouw en trouwde met Marie Louise van Oostenrijk. De gewone bevolking was echter bezig met andere zaken. Overleven in de armoede, zonen die opgeroepen werden om in het leger van Napoleon te dienen, ronselaars uit Gent die in de Lier personeel achter de machines van de weverij wegplukten waardoor er minder werd verdiend in de fabrieken.

Lydia Verbeeck beschrijft deze periode in onze geschiedenis erg mooi en op de persoon gericht. Het is romantisch als twee mensen zo verliefd op elkaar worden en in hun onzekerheid en gevoel van afwijzing door hun ouders verkeerde keuzes maken. Het verhaal is spannend als hét kleurenboek, het belangrijkste boek voor de kleurmeester verdwenen is en de vader van de hoofdpersoon vermist wordt. Is hij vermoord? Wie het kleurboek heeft, heeft de geheimen van de weverij en dat is veel geld waard. Er zit een vleugje komedie in als de auteur weergeeft hoe de gewone man op de hoge heren kijkt en dit met elkaar bespreekt. Of hoe het dorp zelf het huwelijk van hun overheerser viert. De tragedie vond ik zelf in de verloren liefde tussen Clara en Jan Frederik. Waarom krijgen ze geen toestemming om te trouwen? Al deze aspecten komen wat langzaam op gang maar de interesse van de liefhebber van spannende boeken wordt pas echt gewekt door de (letterlijk) donkere stukken in de tekst Hierin wordt iemand gevangen gehouden en zijn er levens in gevaar. Dat geeft net genoeg spanning en vragen om door te blijven lezen en geeft het boek meerdere lagen omdat je een personage beter leert kennen. 

De kleurendief heeft een spanningsboog die in het begin wat losjes zit maar dan tot het einde prettig gespannen blijft. Toch geeft de schrijver meer voorrang aan de andere zaken zoals de romantiek en tragedie die de hoofdpersonen meemaken. Na het lezen is dit mijn conclusie; De kleurendief is niet echt een vrouwenthriller maar meer een licht spannende roman die echt het lezen waard is. 

Het boek wordt vervolgd door het deel dat Vingervlug heet en hier gaat het verhaal verder. Als liefhebber van de spannende roman kan ik me erop verheugen om te lezen hoe het verder gaat met de personages. En hoop ik dat de spanningsboog ook hier weer aanwezig is.